เรื่องสั้น

“ตกลงแกจะจีบใคร ก็เลือกไปสักคน ส่วนอีกคนข้าขอจีบ” คำกล่าวของมะยม ผู้ซึ่งใช้สองขาปั่นจักรยานประกบด้านข้างบนถนนเลียบคลองในยามที่ไม่มีรถยนต์แล่นผ่าน

“วุ่นกันใหญ่แล้วเนี่ย ทำงานได้แค่ 2 เดือน หัวหน้างานตายไป 3 คน นกแสกชัดๆ แล้วใครจะกล้าให้ทำงานด้วยละนี่ ตาย ตาย ตาย”

เอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงบานประตูไม้เก่าที่ถูกเปิดออก เผยให้เห็นภายในของตัวบ้านทรงไทยเก่าที่มีหยากไย่เต็มไปหมด แสงสว่างที่สาดส่องเข้าไปทำให้ฉันที่ยืนถือกร...

เสียงฝีเท้าที่เดินมาตามทาง ทำให้ใจที่ล่องลอยของเขมมิกา หรือหลิน กลับมาเข้ามาปกติแบบเดิม หญิงสาวเหม่อลอยออกไปด้านนอกนานเท่าใดไม่รู้ ภายหลังจากการวางโทร...

วันหยุดเทศกาลครั้งนี้มีหยุดต่อเนื่องยาวถึง 4 วัน เบื่อเบื่อเซ็งเซ็งกับเมืองหลวง ผมก็เลยขับรถพาตัวเองมาถึงที่ภาคเหนือ ดินแดนที่เคยคุ้นเคย ที่จับพลัดจับ...

ความทรงจำสุดท้ายในคืนนั้นคือร่างของเด็กชายที่หายลับไปท่ามกลางแสงสว่าง เพียงชั่ววินาทีก็คล้ายกับโลกทั้งใบดับวูบ เสียงฟ้าผ่าดังลั่นราวกับระเบิดในช่วงสงค...

ยามสายัณห์สนธยา พระอาทิตย์สีส้มดวงกลมโตเคยแผดแสงแรงกล้า บัดนี้อ่อนแสงลงเหลือเพียงความสว่างรำไรครอบคลุมทั่วพื้นที่ และแฝงเร้นใต้ผืนฟ้าจนเกือบมิดดวงทำให...

แสงไฟที่พุ่งตรงมาจากหน้ารถนั้น ทำให้เด็กหนุ่มสองคนที่แอบหลบอยู่หลังพุ่มไม้ขยับตัวชะโงกหน้ามอง นานทีจะมีรถขับผ่านมาตรงนั้น

วรมนถอนใจ “น้ำฟ้า ข้อเสียนิดๆ หน่อยๆ ก็ปล่อยไปเถอะ อย่าเลือกมากเลย เดี๋ยวนี้หาผู้ชายดีๆ ยากเหลือเกิน โดยเฉพาะสำหรับผู้หญิงอย่างเรา” ดลญาดายิ้มเงียบๆ