ซ่อนรัก บทที่ 11 : ตกถังข้าวสาร

ซ่อนรัก บทที่ 11 : ตกถังข้าวสาร

โดย : โสภี พรรณราย

ซ่อนรัก โดย โสภี พรรณราย เมื่อความรักพังทลาย ปารีสจึงออกเดินทางด้วยหวังว่าโลกกว้างจะช่วยเยียวยาหัวใจ แต่สิ่งที่เธอคิดและตัดสินใจอาจไม่เป็นอย่างที่คาด เมื่อหนุ่มหล่อเข้มคนนี้เข้ามาในชีวิต และความหลังของหล่อนกับเขาเป็นความรักที่ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ในส่วนลึก นวนิยายออนไลน์ที่อ่านเอาอยากให้คุณได้อ่านออนไลน์

 แสดงความรัก…แบบข่าวใหม่ปลามัน

เพิ่งแต่งงานหยกๆ ปราศจากความเก้อเขิน สำหรับคู่สามีภรรยาคู่นี้

บรมพูดเบาๆ กับวิศว์

“คุณรัศมีกับคุณอุเทนเพิ่งแต่งงานกันตอนปลายปี เลยหวานกันหน่อย”

วิทย์พยักหน้าช้าๆ เข้าใจความรู้สึกของปารีสเพิ่มขึ้น

คุณรัศมีอายุสี่สิบห้าแล้ว แต่ยังสาวและสวยมาก ดูเธอเก่งและแกร่ง สมกับเป็นเจ้าของแบรนด์เพชรรัศมี

ผู้หญิงคนนี้ร่ำรวยมาจากอะไรล่ะ?

ขายเพชร…?

ประวัติไม่รู้แน่ชัด แต่ร่ำรวยเร็วมาก ร้านเพชรร้านแรกก็มาจากสามีเก่าที่ตายไปแล้ว

พื้นเพไม่ได้ร่ำรวยมาแต่กำเนิด แต่เมื่อสามีตาย มรดกร้านเพชรก็ตกเป็นของภรรยายังสาวคนเดียวตามพินัยกรรมและตามทะเบียนสมรส

เท่าที่รู้สามีเก่าก็ไม่มีทายาท เป็นเศรษฐีชราที่แต่งงานกับเมียสาวสวยที่ไม่มีประวัติอะไร แต่กลายเป็นไฮโซขายเพชร และสร้างแบรนด์ให้แข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนอยู่กับสามีเก่าที่เสียชีวิตไปแล้วด้วยซ้ำ

ท่าทางคุณรัศมีจะภูมิใจกับความสำเร็จของตัวเอง การลงทุนขยายสาขาในสภาวะที่เศรษฐกิจไม่สู้ดีในระยะนี้ นอกจากเสี่ยงแล้วยังต้องมีเหตุผลอื่น

คือ…อุเทน สามีหนุ่ม ชัยชนะที่แย่งมาจากปารีสได้

ขณะที่คุณรัศมีคุยกับบรม อุเทนเดินมาใกล้วิศว์ และเริ่มต้นการสนทนา

“เห็นผลงานของคุณแล้ว ผมชอบมากครับ” กล่าวชื่นชมด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณครับ”

“ผมกับคุณรัศมีคุยกันและระบุเลยว่า ร้านใหม่ของเราต้องเป็นคุณเท่านั้น เพราะผมชอบสไตล์ยุโรป คุณตกแต่งได้เรียบๆ เรียบจริงๆ แต่แฝงความหรูไว้ ยิ่งทราบจากคุณบรมว่า คุณต้องไปยุโรปบ่อยๆ ไปดูงาน ไปซื้อสินค้าของตกแต่งด้วยตัวเอง และทราบว่าวันนี้คุณก็เพิ่งกลับจากยุโรปด้วย คงไม่เหนื่อยเกินไปนะครับที่รีบมาพบพวกเรา เป็นไงครับไปยุโรปครั้งนี้ ได้แรงบัลดาลใจเยอะมากสิ คงมีอะไรใหม่ๆ สำหรับร้านของผม”

เวลาพูด…เวลาสนทนา อุเทนดูดีมาก ท่าทางลักษณะหน้าตาดูดีไปหมด

ปารีสจึงได้รัก…

ไม่ควร   อุเทนจะทรยศต่อความรัก  เพราะเงิน ตัวแปรสำคัญ

เพราะรัศมีร่ำรวยหรือ ภาพที่อุเทนเห่อร้านเพจนี้ ตื่นเต้นกับการเป็นเจ้าของร้าน จัดเป็นคนทะเยอทะยานคนหนึ่ง

อ่านไม่ยาก ถ้าจะค่อยๆ อ่านจากท่าทางของอีกฝ่าย

“ไปยุโรปครั้งนี้ ได้อะไรมากกว่าที่คิดครับ ได้มากจริงๆ”

โดยเฉพาะได้ ‘เมีย’ คนหนึ่ง คนที่อุเทนไม่มีทางนึกถึง

“งั้นร้านผมต้องมีอะไรพิเศษสิครับ”

วิทย์ถอนใจยาว รู้ว่าใครเป็นลูกค้า จริงๆไม่อยากรับแล้วแต่คงยาก เพราะบรมมีการเซ็นสัญญาว่าจ้างกัน บรมเป็นคนบ้างาน จริงจังกับงาน และรวดเร็วกับงานเสมอ

“ผมจะทำเต็มที่ครับ”

“อิจฉาคุณนะครับ ได้เดินทาง ได้เที่ยว ได้งาน อิสระเหลือเกิน”

“คนเราเลือกเองครับ ผมเลือกชีวิตแบบนี้ เพราะชอบอิสระ คุณก็เลือกชีวิตในแบบของคุณ แต่งงานกับคนรัก และกำลังจะได้คุมกิจการใหม่”

วูบหนึ่งเหมือนรอยยิ้มแย้มบนใบหน้าของอุเทนจะจางลง กลายเป็นยิ้มแห้งๆ

“นั่นสิครับ ชีวิตต้องเลือกทางของมันเอง ผมก็เลือกนะ ไม่รู้เลือกผิดหรือถูก”

“คนเรามักเลือกความสุขก่อนเสมอนี่ครับ”

“ครับ”

“และความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน”

“ผมก็อยากไปยุโรป โดยเฉพาะฝรั่งเศส ผมอยากไป..”

“ฝรั่งเศส?” วิศว์เลิกคิ้ว

“คุณไปหรือเปล่า?”

“ไปครับ”

“ที่นั่นสวยมาก โดยเฉพาะนอกเมืองที่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว บ้านในชนบทสงบมากครับ คุณไปเมือง…” เขาระบุเมืองของพ่อแม่ปารีสอยู่ “สวยอย่าบอกใครเลยครับ ผู้คนก็น่ารัก”

“ไปครับ”

ท่าทางอุเทนจะตื่นเต้น

“แล้วได้เจอ…” เกือบเผลอพูดชื่อ ‘ปารีส’ แล้ว “เธอ…เธอ…ได้เจอเธอไหม” ตอนท้ายเบาแสนเบา เหมือนไม่ได้ถามฝ่ายตรงข้าม แต่พูดกับตัวเอง ถามตัวเอง

ผมอยากเจอคุณนะ…ปารีส…อยากเจอมาก

ปา….ผมรู้ว่าคุณไปฝรั่งเศส…ไปพบกับพ่อแม่

ตอนนี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง?

ผมไม่มีสิทธิ์แล้ว ไม่มีสิทธิ์จะตามคุณไป หรือทำตามสัญญาที่จะแต่งงานกับคุณ ผมขอโทษ…ที่หลอกคุณจนวันสุดท้าย หลอกจะแต่งงานในเร็ววัน แต่ปลายปีก็แต่งงานกับคุณรัศมีก่อนอย่างกะทันหัน

“คุณจะพูดอะไรครับ” วิศว์เลิกคิ้ว

“เอ้อ…เพราะฝรั่งเศสผมมีความหลังบางอย่าง ขอโทษครับ”

แล้วคุณรัศมีเดินมาพอดี

“อะไรคะ ฝรั่งเศสอะไรคะ?” น้ำเสียงราบเรียบมากๆ เลยตอนมองหน้าสามี แต่แววตาบางอย่างที่ทำให้อุเทนรู้สึกสะทกสะท้าน รีบแก้ตัวทันทีว่า

“เปล่าครับ คุณได้ยินผิดแล้ว”

โกหกต่อหน้าวิศว์!

อุเทนละอายที่โกหกต่อหน้าคนอื่น แต่ความเกรงใจภรรยามีมากกว่าเห็นๆ

“อ๋อ…ได้ยินผิด…”

แล้วหันมามองวิศว์ ตั้งแต่แรกเห็นวิศว์ก็สะดุดตา เพราะหน้าตาเข้ม เข้มกว่าอุเทนแน่นอน

“หล่อด้วย เก่งด้วย น่าสนใจ น่าร่วมงาน” คุณรัศมีพึมพำกับตัวเอง

“เอาเป็นว่ายินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณนะคะ” คุณรัศมียื่นมือสัมผัสกับบรมและตามด้วยวิศว์

บีบมือวิศว์นานกว่าปกติ วิศว์เองก็ลืมตัวสัมผัสนาน…เพราะมัวแต่มองจ้องตาคุณรัศมี สาวใหญ่ที่แสนสวยและดูอ่อนเยาว์

สาวใหญ่…อดีตเจ้านายของปารีส และแย่งคนรักของเธอ

ไม่น่าเชื่อต้องมาร่วมงานกัน

ถ้าปารีสรู้เรื่องนี้ เธอจะว่าอย่างไร

รัศมีอมยิ้ม ตีความหมายบางอย่างผิดไป ที่วิศว์ยังไม่ปล่อยมือเธอเพราะความสวยของเธอมั้ง เสน่ห์ของเธอมั้ง

ปกติจะมีผู้ชายเข้าหา และอยากคบเธอมากมาย จึงต้องเลือก

ที่เข้ามาล้วนแต่ร่ำรวย แต่หล่อนไม่ต้องการความร่ำรวยเพิ่มเติมแล้ว เพราะมีมากพอแล้ว เหลือแล้ว กินหลายชาติก็ไม่หมด ถ้าจะเลือกต้องเลือกที่ตนพอใจ

อุเทนไม่รวย แต่ทั้งหนุ่มและหล่อ

ตลอดเวลาเห็นความรักของอุเทนกับปารีส ตั้งแต่อุเทนยังไม่มาทำงานบริษัท คอยรับส่งปารีส และอ่อนหวานนุ่มนวลกับปารีสเสมอ

จนอุเทนมาทำงานที่ร้านตามปารีสชวน ยิ่งเห็นว่าอุเทนน่ารักขนาดไหน จึงใช้งานเขา ไปไหนมาไหนจะให้อุเทนไปเป็นเพื่อน เขาปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน นุ่มนวล เอาอกเอาใจ ในฐานะ ‘เจ้านาย’

ทว่า…เจ้านายชักไม่คิดว่าเป็นนายแล้ว อยากแย่ง อยากครอบครองแทน ‘ปารีส’

ไม่ยากเลย…เพราะรู้จุดอ่อนเขา

ลึกๆ ผู้ชายคนนี้มีความทะเยอทะยานอยากได้สูง ลองใจหลายครั้ง ด้วยของกำนัลราคาแพง แน่ล่ะ…เห็นแววตาที่แสดงออกว่าอยากได้…และอยากได้มากขึ้น

จน…จน…เขายอมทรยศความรักกับปารีส

ออกไปทำธุระกัน…และมีอะไรกัน…รัศมีแขยั่วนิดเดียว

เจ้านายกับลูกน้องหนุ่มก็เตลิดไปไกลเกินห้าม

ชัยชนะก้าวแรก…ก้าวต่อไปก็ไม่ยากแล้ว

วันนี้…แต่งงานกันแล้ว

ปารีสไปแล้ว

แต่…ขณะนี้ วิศว์กกำลังสัมผัสมือกับรัศมี และยังไม่ปล่อยมือกันและกัน

อุเทนขมวดคิ้ว เมื่อเห็นรัศมียิ้มหวานให้วิศว์ ส่วนวิศว์เขากำลังคิดอะไรอยู่จึงลืมปล่อยมือกลับ

ทว่า…อุเทนเริ่มไม่พอใจ เริ่มไม่พอใจวิศว์ แทนจะไม่พอใจรัศมี กลับโทษเป็นฝ่ายผู้ชายที่ไม่ยอมปล่อยมือผู้หญิงเสียที

อุเทนตาขวางขึ้นทันที แต่พยายามจะระงับ เมื่อฝ่ายหญิงพูดกับวิศว์อ่อนโยนว่า

“หวังว่าคุณวิศว์จะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง เต็มที่เลยค่ะ ให้สุดๆ ไปเลย งบเท่าไหร่ไม่อั้น ที่สำคัญของตกแต่งทุกชิ้นต้องมาจากยุโรป คุณเพิ่งกลับมา ได้สินค้าแบรนด์ตกแต่งมาเยอะนี่ คุณบรมบอก ให้ใช้กับร้านฉันก่อนเลยนะคะ”

วิศว์ปล่อยมือแล้ว

“ครับ ตกลงครับ”

แล้ววิศว์กับบรมก็กลับมาขึ้นรถ บรมสงสัยในท่าทีของเพื่อนที่ดูขรึมลง

“แกเป็นอะไรวะ?”

“เปล่า”

“แกไม่แฮปปี้หรือไงกับงานนี้ คุณรัศมีกับคุณอุเทนเป็นกันเองจะตาย เป็นลูกค้าที่น่ารักว่ะ ที่สำคัญจ่ายไม่อั้น”

“อืมม์…น่ารัก”

“แกผิดปกตินะโว้ย”

“ไม่รู้จะพูดยังไง เชื่อเลยว่ะ โลกนี้แปลกดี โลกนี้กลมจริงๆ วนเวียนมาเจอกัน คุณอุเทนเป็นแฟนเก่าของปารีส คุณรัศมีเป็นเจ้านายเก่าของเมียกัน”

บรมนิ่งงันชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวว่า

“เฮ้ย…กันไม่รู้จริงๆ นะ มันกะทันหันด้วย”

“ตอนกันเล่าให้แกฟัง กันก็พูดไม่ชัดเจน แกไม่รู้จริงๆ ล่ะ”

“แต่รับแล้ว ต้องทำนะ”

วิศว์พยักหน้า

“ต้องเป็นมืออาชีพโว้ย”

“ขอบใจเพื่อน แล้วแกจะพูดกับคุณปารีสยังไง ผู้หญิงบางทีเข้าใจยากนะ”

ใช่สิ เข้าใจยาก โดยเฉพาะจิตใจของเธอช่วงนี้ เป็นช่วงบอบช้ำ เขาช่วย เธอได้ส่วนหนึ่ง อีกส่วนเธอต้องพยายามทำใจเอง ซึ่งดูยากมาก ยอมรับว่าบางครั้งยังไม่เข้าใจเธอเลย

แน่นอนว่า เริ่มต้นและเรียนรู้ และเดินเคียงข้างไปด้วยกัน

เขาส่งไลน์ไปบอกเธอสั้นๆ ว่าผมถึงเมืองไทยแล้ว

เธอยังเงียบ…อ่านแต่ยังไม่ตอบกลับ

 

อุเทนนั่งหน้าบึ้งระหว่างขับรถกลับบ้าน ผิดกับฝ่ายหญิงที่ดูอารมณ์ดี ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเอง จนผ่านไปเกือบสิบนาที ฝ่ายหญิงจึงเพิ่งสังเกตว่าอุเทนบึ้งตึง

“เป็นบ้าอะไร เงียบขนาดนี้?” รัศมีถามสามีหนุ่ม

“ผมรู้นะว่า มันหล่อกว่าผม”

“มัน?”

“มันหล่อ มันดูดี สายตาที่มันมองคุณก็แปลกๆ ไม่เหมือนมองคุณเป็นลูกค้า”

“อ๋อ” รัศมีหัวเราะเบาๆ “หึง”

“เราเพิ่งแต่งงานกันนะครับ”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”

“สายตาคุณก็แปลก”

“แหม! อุเทน เธอก็รู้จักฉันดีนะ ฉันเคยเป็นหม้ายเนื้อหอมมาก่อนและชอบมองคนหล่อ ไม่หล่อไม่ดูดี ไม่มองให้เสียลูกตาหรอก”

“แต่มันเกินไป”

“หึงไม่ว่า แต่อย่ามาทำเสียงแบบนี้กับฉัน ฉันอารมณ์ดีอยู่นะ ร้านก็เป็นของเธอ หาอินทิเรียดีไซน์เนอร์ดีๆ มาให้ น่าจะขอบใจฉันมากกว่า ไม่ใช่มาทำหน้าแบบนี้”

พอน้ำเสียงแปรเปลี่ยนเล็กน้อย อุเทนก็ไม่กล้าแล้ว กล่าวอ่อยๆ

“ผมแค่หวงของผม”

“หวงคนแก่จริงเรอะ?”

“คุณยังไม่แก่สักหน่อย”

“สี่สิบห้าแล้วนะ”

“คุณเหมือนสาวๆ สามสิบอย่างมาก คุณดูแลตัวเองดีมาก ผมว่าสาวๆ ยังสู้คุณไม่ได้เลย”

“ปากหวานอีกแล้ว ปารีสถึงต้องเสียใจ ที่เธอเลือกฉัน!”

“ผมต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุด”

“สิ่ง…เรอะ สิ่งของเรอะ?”

อ้าว…พูดผิดอีกแล้ว

“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึง เลือกคนที่ดีที่สุดสำหรับผม”

“ฉลาดเลือก เธอถึงได้ร้านเพชรเป็นของตัวเอง”

เป็นของตัวเองจริงเหรอ

อุเทนไม่กล้าถามมาก เพราะเซ็นสัญญาเช่าก็คุณรัศมีเซ็น เพชรนิลจินดาที่จะนำมาลงในร้านก็เป็นของเธอ ต้องเรียนรู้ต่อไป…รายได้จากการขายจะเป็นของใคร เป็นของเขาจริงหรือเปล่า

 ขอให้จริง อย่าให้การทุ่มเทของเขาต้องเสียเปล่า เสียคนรักอย่างปารีส การแลกต้องคุ้มค่า!! 

 



Don`t copy text!