ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.1 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก

ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน

รูปของผู้ชายชุดดำนั้นถูกส่งมาในอีเมลของฤทัยมาศ หญิงสาวขอยืมคอมพิวเตอร์ของลินินเพื่อเปิดดู แสงอาทิตย์เข้ามาดูรูปกับหล่อนด้วย ฤทัยมาศขยายภาพให้เห็นสัญลักษณ์ที่อยู่ที่หมวกของชายผู้นั้น

“นี่มัน…เป็นตัวอักษรโบราณที่ใช้ในเมืองโรมคัล”

“เหรอคะ แล้วมันอ่านว่าอะไรคะ”

แสงอาทิตย์นิ่งไปชั่วครู่ก่อนบอกกับหล่อน “เป็นชื่อยักษ์…ชื่อจิตรไพรี (1) ”

“จิตรไพรี?”

ฤทัยมาศคุ้นๆ กับชื่อนั้น สักพักก็นึกออกว่าชื่อนั้นคือพี่เลี้ยงของแสงอาทิตย์ที่ตายพร้อมกับเขาในศึกระหว่างแสงอาทิตย์กับพระราม

“หรือยักษ์ที่แปลงตัวมาก็คือจิตรไพรี”

“ไม่น่าเป็นไปได้ ผมนับถือเขาเหมือนกับพี่ชาย…เราสองคนไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน”

แสงอาทิตย์หวนนึกไปถึงครั้งสุดท้ายที่เขาได้เจอกับจิตรไพรีเมื่อหลายพันปีก่อน

ในกาลนั้น เมื่อข้าศึกเข้ามาประชิด และแสงอาทิตย์เริ่มที่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ พญายักษ์จึงสั่งจิตรไพรีไปขอแว่นแก้วสุรกานต์มาจากพระพรหม จิตรไพรีหายไปครู่ใหญ่ก่อนเหาะกลับมาหน้าซีดเผือด

๏ ครั้นถึงจึ่งประณตบทบงสุ์         องค์แสงอาทิตย์ยักษา

ทูลว่าอันแว่นรัตนา                                 ที่ท้าวธาดาธิบดี

ข้าศึกมันแปลงขึ้นไปก่อน            ลวงท้าวแปดกรเรืองศรี

พระองค์ไม่สงสัยไพรี                               ส่งแว่นมณีให้มัน ฯ

ฯ ๔ คำ ฯ

“พวกมันใช้เล่ห์กลโกง เอาแว่นแก้วสุรกานต์ไปแล้ว เห็นทีพวกเราคงจะต้านไว้ได้ไม่นาน พระองค์รีบกลับกรุงโรมคัลก่อนเถอะพระเจ้าค่ะ” จิตรไพรีคุกเข่า ทูลความจริงแก่พญาแสงอาทิตย์

แสงอาทิตย์นิ่งงัน ในมือของเขายังถือดาบที่ใช้ฟาดฟันศัตรูนับร้อยนับพัน ข้างหน้าของพญายักษ์นั้น เขาเห็นแต่กองศพและเลือดของเหล่ายักษ์ พวกที่ยังเหลืออยู่ ก็ถอยร่นลงมาจนข้าศึกแทบจะล้อมไว้หมดแล้ว

แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นพญายักษ์ ศักดิ์ศรีของกษัตริย์เมืองโรมคัล ทำให้เขาไม่อาจจะละทิ้งสมรภูมิไปในตอนนี้ ต่อให้เขาจะต้องตายตามพญาขรผู้เป็นพ่อ และมังกรกัณฐ์ผู้เป็นพี่ชายไปก็ตาม

“กูไม่ถอย! ต่อให้กูตาย กูก็ขอตายในสนามรบ!”

จิตรไพรีมองหน้าเจ้านายที่เขาอุ้มชูมาแต่เล็กและน้อย ยักษ์พี่เลี้ยงตัดสินใจที่จะหยิบดาบมาเช่นกัน

“งั้นข้าก็ขอร่วมเป็นร่วมตายกับพระองค์พระเจ้าค่ะ!”

สองตาประสาน ก่อนจะหันหลังชนกันเพื่อสู้กับศัตรูที่โผล่มาจากทุกทิศทุกทาง

เชิงอรรถ : 

(1) ในรามเกียรติ์บางฉบับใช้ชื่อ พิจิตรไพรี แต่ในเรื่องนี้ เลือกใช้ชื่อจิตรไพรีตามบทละครเรื่องรามเกียรติ์ฉบับพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช