ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.2 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
โดย : เวฬุวลี
ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน
ในความทรงจำที่ทอดยาวไปหลายพันปีของมธุริน หล่อนยังจำได้ดีถึงรอยยิ้มและแววตาอันอบอุ่นของจิตรไพรี ยักษ์หนุ่มกอดนางไว้แนบแน่นขณะที่เขามอบของขวัญให้แก่เธอเมื่อกลับมาจากกรุงลงกา
“นี่อะไรกันคะ”
“รูปที่พี่สลักมาจากหินที่ชายหาดของกรุงลงกา…เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเป็นรูปอันใด”
มธุรินมองใบหน้าของรูปสลักนั้นแล้วก็อุทานออกมา “รูปของน้องนี่คะ”
จิตรไพรีพยักหน้า “พี่ไปลงกาเสียหลายวัน คิดถึงน้องใจจะขาด เลยสลักรูปนี้ไว้ให้คลายความคิดถึง”
มธุรินยิ้มรับกับความอบอุ่นอ่อนหวานของสามี หล่อนซบหน้าลงในอ้อมกอดของจิตรไพรี “กรุงลงกาสวยไหมคะ”
“สวยงดงามพอๆ กับโรมคัลแต่ใหญ่โตกว่ามาก” ยักษ์หนุ่มตอบเมียรัก “พี่ชอบทะเลของลงกาที่สุด สักวันหนึ่งพี่จะพาน้องไปที่นั่น…”
แต่วันนั้นก็ไม่เคยมาถึง เมื่ออีกเพียงไม่นาน ทศกัณฐ์มาเชิญแสงอาทิตย์ต้องไปร่วมรบ และจิตรไพรีก็ต้องติดตามไปด้วยในฐานะพี่เลี้ยงของแสงอาทิตย์
มธุรินจำได้ว่าหล่อนร้องไห้คร่ำครวญมากแค่ไหนเมื่อได้รับรู้ข่าวดังกล่าว “พี่อย่าไปเลยนะคะ น้องเสียพ่อ เสียพี่ชายทั้งสองไปแล้ว น้องไม่อาจทนมีชีวิตได้อีกถ้าต้องเสียพี่ไปอีก”
“ไม่ได้หรอกมธุริน นี่เป็นหน้าที่ของพี่ พี่ติดตามพญาแสงอาทิตย์มาตั้งแต่เล็ก พญาแสงอาทิตย์ไปไหน พี่ก็ต้องไปด้วย”
“น้องไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เมียที่เป็นแม่ม่าย ลูกที่เป็นกำพร้าเต็มเมืองไปหมดแล้ว จะรบกันต่อเพื่อเหตุใด ทำไมทศกัณฐ์ไม่คืนนางสีดาให้พระรามเสีย ตัวเองก็มีนางมณโฑ มีเมียอื่นๆ นับร้อยอยู่แล้ว”
มธุรินพูดด้วยน้ำตาเต็มตา แต่สามีหล่อนก็ยังไม่คล้อยตาม
“นี่เป็นเกียรติยศและศักดิ์ศรีของยักษ์ เราจะยอมให้พวกมนุษย์และลิงมาย่ำยีไม่ได้”
ศักดิ์ศรี…ศักดิ์ศรี…นางยักษ์ชิงชังคำนี้เหลือเกิน พ่อและพี่ชายของหล่อนตายมิใช่เพื่อศักดิ์ศรีของตนเอง แต่เพื่อศักดิ์ศรีของพญายักษ์ที่จดจำพวกยักษ์สามัญอย่างพ่อและพี่ชายของหล่อนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
คืนนั้น มธุรินนอนอยู่ในอ้อมกอดของจิตรไพรีเช่นเคย แต่ใจหวั่นไหวสะอื้นอยู่ในอก กลัวจะต้องเสียผัวไปตลอดกาล
และแล้วหล่อนก็นึกถึงวิธีที่จะทำไม่ให้จิตรไพรีไปร่วมรบได้ ในเมื่อหล่อนห้ามปรามเขาไม่ได้ ก็เหลือแต่คนที่เป็นเจ้าชีวิต เป็นนายสูงสุดของเขาเท่านั้นที่จะห้ามได้
นางยักษ์ตัดสินใจทำสิ่งที่กล้าบ้าบิ่นและเสี่ยงต่อชีวิตของหล่อน แม้นางจะเป็นสตรี แต่มธุรินมีความสามารถหนึ่งซึ่งนางยักษ์ธรรมดาสามัญส่วนใหญ่ไม่มีนั่นคือการแปลงกาย พ่อและพี่ชายของหล่อนเคยได้สอนคาถาที่ใช้ในการแปลงกายไว้ก่อนจะออกไปรบ โดยหวังว่าจะช่วยให้มธุรินเอาตัวรอดได้ หากมีข้าศึกศัตรูเข้ามา
มธุรินแปลงกายเป็นจิตรไพรีผู้เป็นสามีทำให้หล่อนสามารถฝ่าด่านยักษ์ที่เฝ้าประตูเพื่อมาพบแสงอาทิตย์ในท้องพระโรงขณะที่แสงอาทิตย์กำลังวางแผนที่จะไปกรุงลงกาเพื่อจะไปรบกับกองทัพพระรามในวันรุ่งขึ้น
เมื่อเข้าถึงตัวแสงอาทิตย์ได้ นางยักษ์ก็กลับสู่ร่างเดิม และยอบกายถวายความเคารพแก่พญายักษ์
“พญาแสงอาทิตย์! พญาแสงอาทิตย์ได้โปรดฟังข้าด้วยเถิด!”
เพราะไม่เคยเห็นนางยักษ์สามัญตนใดที่บุกมาหาเขากลางดึกมาก่อน แสงอาทิตย์จึงถามด้วยความสงสัย
“เจ้าเป็นใคร ต้องการสิ่งใด”
นางยักษ์คุกเข่าลงต่อหน้าเขาด้วยความเคารพยกย่อง
“ข้าชื่อมธุริน เป็นเมียของจิตรไพรี พี่เลี้ยงของพระองค์”
“จิตรไพรีไม่ได้อยู่ที่นี่ ข้าให้เขากลับบ้านเพื่อเตรียมไปออกรบวันพรุ่งนี้”
นางยักษ์มธุรินเงยหน้ามองแสงอาทิตย์ด้วยน้ำตาเต็มดวงตา “ข้ารู้…ข้าถึงได้มาขอร้องพระองค์ หากจิตรไพรีผัวข้ายังอยู่ที่นี่เขาคงไม่ยอมให้ข้ามาอ้อนวอนพระองค์เช่นนี้แน่ พญาแสงอาทิตย์…ได้โปรดอย่าส่งผัวข้าไปรบด้วยเถิด ครอบครัวข้า พ่อข้า…และพี่ชายทั้งสองของข้า…ต่างตายในสงครามระหว่างยักษ์กับพระราม ข้าไม่อยากเห็นผัวข้าต้องตาย”
แสงอาทิตย์กระทืบเท้า กล่าวด้วยเสียงดังลั่น “นี่เจ้ากำลังสาปแช่งให้ข้าแพ้ทัพของพระรามงั้นหรือ”
นางยักษ์ตัวสั่นงันงกก่อนเอ่ยต่อ “หามิได้…ข้าแค่มาขอร้อง ข้าไม่อยากสูญเสียใครไปอีกเพคะ”
ยักษ์หนุ่มนิ่งงันไปชั่วครู่ ความสงสารเห็นใจก็ปรากฏอยู่ในแววตา ก่อนที่เขาจะบอกกับนางยักษ์ตนนั้น “เจ้ากลับไปเสียเถิด พรุ่งนี้…ข้าจะสั่งให้จิตรไพรีไม่ต้องไปร่วมรบ”
เมื่อแสงอาทิตย์รับปากกับนางอย่างหนักแน่นเช่นนั้น มธุรินขอบคุณเขาหลายครั้งหลายหนกว่าที่จะยอมออกไปจากท้องพระโรง
มธุรินกลับมาถึงบ้านอีกครั้งในยามเกือบรุ่งเช้า หล่อนจำได้ว่าหล่อนล้มตัวลงนอนกอดจิตรไพรีด้วยความรู้สึกอันตื้นตันว่าสามีจะยังนอนร่วมเตียงอยู่กับหล่อน ไม่จากไปไหน
หากแต่ในวันรุ่งขึ้น เมื่อมธุรินตื่นขึ้นมา กลับไม่พบกับจิตรไพรีเสียแล้ว นางยักษ์จำได้ว่าหล่อนรีบกลับไปที่วังของพญาแสงอาทิตย์อย่างร้อนรน ก่อนจะพบคำตอบจากยักษ์เฝ้าประตูว่ากองทัพของแสงอาทิตย์ได้เคลื่อนพลไปยังกรุงลงกาแล้ว
“แล้วจิตรไพรีไปด้วยหรือ…พญาแสงอาทิตย์ไม่ได้สั่งห้ามไม่ให้เขาไปหรือ”
ยักษ์เฝ้าประตูส่ายหน้า มธุรินแทบจะทรุดตัวลงอยู่ตรงนั้นด้วยความผิดหวัง
แต่นางยักษ์ก็ยังไม่ยอมแพ้ หล่อนตัดสินใจบุกป่าฝ่าดงตามทัพของแสงอาทิตย์ไปถึงที่กรุงลงกา ตลอดทางหล่อนเห็นศพของยักษ์เกลื่อนกลาดรายทาง นางยักษ์ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้หนึ่งในนั้นเป็นผัวของนาง
มธุรินมาถึงที่สนามรบจนได้…แต่ทันได้แค่เพียงเห็นวาระสุดท้ายของผัวหล่อน
๏ เมื่อนั้น สองกษัตริย์สุริย์วงศ์ทรงศิลป์
เห็นศรแสงอาทิตย์อสุรินทร์ มาต้องหมู่กระบินทร์โยธี
พระนารายณ์ทรงจับพรหมาสตร์ พระลักษมณ์ชักพลายวาตศรศรี
พาดสายหมายสองอสุรี ภูมีผาดแผลงไปด้วยฤทธิ์ ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
๏ วานรกลับเป็นขึ้นมา อสุราล้มตายอกนิษฐ์
พรหมาสตร์ต้องอกแสงอาทิตย์ พลายวาตต้องจิตรไพรี
ก็ล้มลงกับพื้นพระสุธา ด้วยกำลังศักดาศรศรี
พิษกลุ้มรุ่มร้อนดั่งอัคคี ก็สุดสิ้นชีวีด้วยกัน ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ โอด
มธุรินจำได้ว่าหล่อนกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อเห็นศรพลายวาตของพระลักษมณ์ต้องอกของจิตรไพรี นางยักษ์เห็นผัวของนางตายต่อหน้าต่อตา ก่อนที่จะล้มฟุบลงอยู่กลางสนามรบนั้น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.2 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.1 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.2 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.1 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.2 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.1 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.2 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.1 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.2 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.1 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.2 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.1 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.3 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.2 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.1 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.2 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.1 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.2 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.1 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.2 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.1 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.2 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.1 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 11 : ความจริงจากยูทูบเบอร์สาว
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.2 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.1 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 9 : พลพรรคยักษ์วัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.2 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.1 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.2 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.1 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.2 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.1 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 5 : อาวุธที่หายไป
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.2 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.1 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.2 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.1 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.2 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.1 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 1 : ยักษ์สองฝั่งแม่น้ำ