ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.1 : รสรักในบทกลอน
โดย : เวฬุวลี
ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน
ฤทัยมาศกลับเข้าไปในบ้านเมื่อส่งแสงอาทิตย์เสร็จ หนังสือรามเกียรติ์ของฤดียังวางอยู่บนโต๊ะอาหาร หญิงสาวหยิบขึ้นมาดู ก่อนพลิกไปดูที่หน้าที่กล่าวถึงแสงอาทิตย์ ตั้งแต่ตอนที่ทศกัณฐ์เชิญแสงอาทิตย์มาช่วยรบ จนถึงคืนงานฉลองก่อนที่แสงอาทิตย์จะออกรบ
๏ ฝ่ายนางระบำก็รำฟ้อน กรายกรใส่จริตบิดผัน
รายเรียงเคียงหน้าเสมอกัน ตลบหันแทรกเปลี่ยนไปมา
แล้วซัดสองกรอ่อนเคล้า เวียนเข้าใกล้องค์ยักษา
ทำทีชม้ายชายตา ย้ายไปเป็นท่าพัดชากลาย
แล้วตีวงเวียนเปลี่ยนกร กลับฟ้อนสีซอสามสาย
อรชรอ้อนแอ้นกรีดกราย รำถวายพญากุมภัณฑ์ ฯ
ฯ ๖ คำ ฯ เพลง
หญิงสาวชะงัก ก่อนพึมพำออกมา “เด็กเอ็นสมัยก่อนนี่ก็ร้ายไม่เบา มีชม้ายชายตาด้วย ตายๆๆ”
๏ เมื่อนั้น ฝ่ายแสงอาทิตย์ยักษา
เสวยพลางทางทอดทัศนา ฝูงนางกัลยาระบำใน
ให้เพลิดเพลินจำเริญในรสรัก ขุนยักษ์ครวญคิดพิสมัย
ฟังเสียงสำเนียงก็จับใจ เคลิ้มไปไม่รู้อินทรีย์ ฯ
ฯ ๔ คำ ฯ
ฤทัยมาศวางหนังสือลงทันใดเมื่ออ่านจบ หมั่นไส้ยักษ์หนุ่มที่ ‘จำเริญในรสรัก’ และ ‘เคลิ้มไปไม่รู้อินทรีย์’ ในเรื่องเสียเหลือเกิน ถ้าแสงอาทิตย์ยังอยู่คงต้องเผชิญกับค้อนวงใหญ่จากหล่อนแน่ๆ
วันรุ่งขึ้น แสงอาทิตย์ก็มารับฤทัยมาศที่บ้าน หล่อนเปิดประตูออกมาเจอดอกไม้ช่อใหญ่จากแสงอาทิตย์ หญิงสาวถึงกับชะงัก
“อะไรกันคะนี่”
“ไม่ชอบเหรอ” แสงอาทิตย์ผิดหวังกับอาการของฤทัยมาศ “ผมคิดว่าคุณจะชอบเสียอีก”
เรื่องนี้มาร์โคโปโลก็เป็นที่ปรึกษาอีกนั่นแหละ เมื่อแสงอาทิตย์ถามตุ๊กตาหินหน้าฝรั่งว่าเขาควรให้อะไรกับหญิงสาวดี มาร์โคโปโลก็แนะนำให้ตามประสาของคนที่เจนโลกมนุษย์มากกว่า
‘ข้าบอกเลยนะแสงอาทิตย์ มนุษย์ผู้หญิงนั้น ชอบของสวยๆ งามๆ ทั้งนั้น อย่างพวกช่อดอกไม้สวยๆ ของพวกนี้เป็นเครื่องแสดงความรัก และยิ่งถ้าเกิดเจ้าทำให้นางเห็นว่าเจ้ารักนางมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรักเจ้ามากเท่านั้น’
“ขอบคุณค่ะ แต่ทีหลังไม่ต้องซื้อมาหรอกนะคะ ดอกไม้อยู่ไม่นานก็เหี่ยว ไปซื้ออย่างอื่นดีกว่า” ฤทัยมาศพูดอย่างตรงไปตรงมา ดูเหมือนว่าหล่อนคงไม่ใช่มนุษย์ผู้หญิงในแบบที่มาร์โคโปโลเข้าใจ
“งั้นคุณอยากไปไหนล่ะ”
“ไปดูหนังกันดีมั้ยคะ”
ฤทัยมาศพายักษ์หนุ่มเข้าโรงภาพยนตร์เป็นครั้งแรก หนังที่หล่อนเลือกดูเป็นหนังซูเปอร์ฮีโร่ของฮอลลีวูด หญิงสาวสนุกที่เห็นยักษ์หนุ่มตื่นตะลึงกับการเหาะเหินเดินอากาศและสารพัดอภินิหารของมนุษย์ที่อยู่บนจอภาพยนตร์
“พวกนั้น…ใช่มนุษย์จริงๆ เหรอ ทำไมถึงได้มีฤทธิ์เดชมากมายนัก” แสงอาทิตย์ถามหล่อนเมื่อเดินออกมาจากโรงภาพยนตร์
“เขาก็เป็นมนุษย์เหมือนกับฉันนี่แหละ จริงๆ เขาก็บิน หรือทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ แต่เขาแค่มีตัวช่วยที่เรียกว่าซีจี”
“ถ้ามนุษย์มีซีจีแบบนี้ตั้งแต่สมัยพระราม พวกยักษ์คงแพ้ราบคาบตั้งแต่แรก”
“เดี๋ยวนี้ เรามีมากกว่าซีจีอีกนะ เรามีเอไอด้วย อย่ามาคิดก่อสงครามกับพวกมนุษย์ตอนนี้เชียวนะ”
ฤทัยมาศมองไปเห็นหนุ่มสาวหลายคนกำลังยืนต่อแถวอยู่หน้าตู้โฟโต้บูธที่ถ่ายรูปแบบนำกลับได้ทันที หญิงสาวรีบฉุดมือของยักษ์หนุ่ม
“ไปถ่ายโฟโต้บูธกันเถอะ”
ฤทัยมาศหัดให้แสงอาทิตย์โพสต์ท่าต่างๆ จนพอใจ ก่อนกดถ่ายจนรูปภาพออกมาจากตู้ หญิงสาวเก็บรูปไว้หนึ่งใบ และให้แสงอาทิตย์หนึ่งใบ
ยักษ์หนุ่มเห็นรูปคู่ของตนกับหญิงสาว เขายิ้มน้อยๆ ก่อนเก็บรักษาไว้อย่างดี นี่อาจจะเป็นรูปคู่ครั้งแรกและครั้งสุดท้าย
คืนนั้น แสงอาทิตย์พาฤทัยมาศไปที่ร้านอาหารหรูบนดาดฟ้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งนี่ก็เป็นความคิดของมาร์โคโปโลเช่นเดียวกัน
ฤทัยมาศมองไปรอบๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ เธอไม่ได้มีโอกาสมาทานอาหารในร้านแบบนี้มากนัก แต่ก็ไม่วายตั้งคำถามกับแสงอาทิตย์
“คุณรู้จักร้านแบบนี้ด้วยเหรอคะ คุณทำฉันแปลกใจหลายหนแล้วนะวันนี้”
ฤทัยมาศมองดูเมนูแล้วก็ยิ่งตกตะลึงไปอีกเมื่อเห็นราคา “แต่ละจานหลักพันหลักหมื่นทั้งนั้นเลย…นี่คุณมีตังค์จ่ายแน่ใช่มั้ย ฉันไม่อยากต้องมาล้างจานอยู่ที่นี่นะ”
แสงอาทิตย์ยิ้ม ก่อนบอกกับเธอ “ไม่ต้องห่วง…คุณอยากกินอะไรก็สั่งได้เลยนะ”
ยักษ์หนุ่มไม่บอกว่าจริงๆ แล้วพอลินินรู้ว่าแสงอาทิตย์จะพาเพื่อนของหล่อนมาเดต หญิงสาวก็รีบหยิบเครดิตการ์ดของมาร์โคโปโลมายัดใส่ในมือของแสงอาทิตย์ทันที โดยไม่สนสายตาละห้อยของหนุ่มตุ๊กตาหิน
“พาฤทัยไปร้านสวยๆ นะคะ เขาต้องชอบแน่ๆ”
นอกจากอาหารแล้ว แสงอาทิตย์ยังเตรียมการอีกอย่างที่มาร์โคโปโลแนะนำว่าเป็น ‘เซอร์ไพรส์’ ที่มนุษย์ผู้หญิงต้องการ
ยักษ์หนุ่มรอให้ฤทัยมาศรับประทานอาหารเสร็จ เขาก็ส่งสัญญาณให้พนักงานนำนักไวโอลินมาเล่นดนตรีอยู่ตรงหน้าของฤทัยมาศ หญิงสาวชะงัก สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นยักษ์หนุ่มก็ลงไปคุกเข่าต่อหน้าของหญิงสาว พร้อมทั้งยื่นกล่องกำมะหยี่ใบเล็กๆ ให้กับหล่อน
คนทั่วทั้งร้านมองหนุ่มสาวทั้งสอง ต่างคนต่างคาดหมายว่าในกล่องนั้นคือแหวน และหญิงสาวคงจะตอบรับคำขอแต่งงานจากชายหนุ่ม แต่ฤทัยมาศรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ธรรมเนียมของยักษ์ เธอจึงถามแสงอาทิตย์
“แสงอาทิตย์…คุณรู้หรือเปล่าคะว่ากำลังทำอะไรอยู่”
พญายักษ์มองหน้าฤทัยมาศอย่างฉงน “มาร์โคโปโลบอกว่ามนุษย์ผู้หญิงต้องการสิ่งนี้ ไม่ใช่เหรอ”
ฤทัยมาศถอนหายใจ ถึงอยากได้แหวนจากเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะยินดี หากเขาทำเพราะเพียงว่าคนอื่นบอกให้ทำ
สุดท้ายอาหารมื้อนั้นเลยจบลงอย่างไม่ค่อยดีนัก ชายหนุ่มพาหญิงสาวขึ้นไปชั้นบนสุดของโรงแรมซึ่งเป็นห้องที่เขาจองไว้ในคืนนี้
“ผมขอโทษ ผมคิดว่าคุณจะชอบ”
“ทำไมคุณต้องพยายามมากขนาดนี้ด้วย”
“ฤทัย ผมรู้ว่าผมไม่เหมือนคนอื่น…แต่คุณก็ยังเลือกผม ผมอยากให้คุณได้ทุกๆ อย่างแบบที่คุณควรได้รับ”
“ฉันไม่ได้เลือกคุณเพราะหวังที่จะได้ดอกไม้ หรือได้แหวนนะคะ ฉันเลือกคุณเพราะคุณเป็นคุณ”
ฤทัยมาศยืนต่อหน้าอสูรหนุ่ม ก่อนที่จะซบหน้าลงที่ไหล่กว้างของเขา
“ฉันหลงรักยักษ์ที่ดูร้ายกาจ แต่จริงๆ แล้วกลับพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องฉัน…แบบนี้ต่างหากที่ทำให้ฉันรักคุณ”
แสงอาทิตย์ยิ้ม ก่อนก้มหน้าจูบหญิงสาวเนิ่นนาน
“นี่คือจูบแบบยักษ์เหรอคะ” ฤทัยมาศแกล้งถาม
“ไม่รู้สิ ลองอีกสักทีดีมั้ย” แสงอาทิตย์ก้มหน้าลงอีก หญิงสาวเลยแกล้งทุบเขา
“เจ้าชู้ยักษ์!”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่เจ้าชู้”
“ฉันไม่เชื่อหรอก เมื่อคืนฉันเปิดอ่านหมดแล้วว่าคุณทำอะไรในงานเลี้ยงฉลองก่อนไปออกรบกับพวกนางระบำรำฟ้อนบ้าง”
แสงอาทิตย์ชะงัก ก่อนถามหล่อน “นี่คุณ…หึงผมงั้นเหรอ หึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นพันปีแล้วนี่นะ”
“ไม่ได้หึง แค่หมั่นไส้”
ยักษ์หนุ่มหัวเราะขัน ก่อนรวบตัวหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด และจูบหล่อนเนิ่นนานอีกครั้ง
“แบบนี้…เรียกเจ้าชู้ยักษ์มั้ย” แสงอาทิตย์ถามหญิงสาว
ฤทัยมาศหน้าแดงแต่ก็แสร้งไม่รู้ไม่ชี้ “ไม่รู้สิคะ”
“แล้วแบบนี้ล่ะ” ยักษ์หนุ่มเอื้อมมือไล้ที่ซอกคอของหล่อน ก่อนจุมพิตอีกครั้ง ขณะที่หญิงสาวไม่มีเสียงจะตอบเขาแล้ว
‘จำเริญในรสรัก’ และ ‘เคลิ้มไปไม่รู้อินทรีย์’ หญิงสาวเพิ่งเข้าใจคำในบทกวีแจ่มแจ้งก็ในคืนนี้เอง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.2 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.1 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.2 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.1 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.2 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.1 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.2 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.1 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.2 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.1 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.2 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.1 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.3 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.2 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.1 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.2 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.1 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.2 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.1 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.2 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.1 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.2 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.1 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 11 : ความจริงจากยูทูบเบอร์สาว
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.2 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.1 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 9 : พลพรรคยักษ์วัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.2 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.1 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.2 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.1 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.2 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.1 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 5 : อาวุธที่หายไป
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.2 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.1 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.2 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.1 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.2 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.1 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 1 : ยักษ์สองฝั่งแม่น้ำ