ซ่อนรัก บทที่ 27 : การตัดสินมีปัญหา

ซ่อนรัก บทที่ 27 : การตัดสินมีปัญหา

โดย : โสภี พรรณราย

ซ่อนรัก โดย โสภี พรรณราย เมื่อความรักพังทลาย ปารีสจึงออกเดินทางด้วยหวังว่าโลกกว้างจะช่วยเยียวยาหัวใจ แต่สิ่งที่เธอคิดและตัดสินใจอาจไม่เป็นอย่างที่คาด เมื่อหนุ่มหล่อเข้มคนนี้เข้ามาในชีวิต และความหลังของหล่อนกับเขาเป็นความรักที่ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ในส่วนลึก นวนิยายออนไลน์ที่อ่านเอาอยากให้คุณได้อ่านออนไลน์

นิกรจัดการเรื่องผลประกวดด้วยตัวเองอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก แต่เขาก็ต้องการพิสูจน์ตัวเองเช่นกัน จึงต้องเด็ดขาด

ผลออกมาแล้ว โดยที่เขาไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เพราะดูจากผลงานแล้วค่อยมาดูชื่อ

ภาพชนะเลิศคือ ปารีส อรัญวิทย์

รองชนะเลิศคือ ทรัพย์ เลิศทรัพย์

ที่สามคือ นายสมบัติ

ทั้งสามคนจะได้เห็นผลงานของตัวเองออกจำหน่ายจริง

กุลวดีตื่นเต้นจนเก็บความลับไม่ได้ ตื่นเต้นจนเจ้านายสังเกตระหว่างที่กำลังทำเอกสารประกาศ และแจ้งทางโทรศัพท์อย่างเป็นทางการ

“คุณเป็นอะไร มือสั่นเลยนะ” นิกรถามกุลวดี

“โอ๊ย…ค่ะ…จะเป็นลม”

“ถึงขนาดนี้เลยเรอะ ไม่สบายหรือครับ รีบนั่งก่อนดีไหม” เจ้านายหนุ่มลุกจากเก้าอี้จะมาช่วยประคอง กุลวดีจึงโบกมือ และกล่าวว่า “วดีไม่เป็นไรค่ะ แค่ตื่นเต้นแทนเพื่อน”

“เพื่อน?”

“ประกาศออกมาแล้ว วดีจึงกล้าแจ้งกับคุณ ตอนแรกไม่บอกเพราะเกรงจะไม่ยุติธรรมกับการตัดสินค่ะ”

“แสดงว่ามีคนรู้จักส่งประกวด”

“ค่ะ…ปารีส อรัญวิทย์ค่ะ เพื่อนของวดีเอง”

“เออ…เออ…ผมก็ไม่รู้นะ แต่เคยรู้ว่าคุณมีเพื่อนรักสองคนอยู่ด้วยกันที่คอนโด คุณหฤทัยก็ใช่นี่”

“ค่ะ…อีกคนคือปารีสค่ะ”

เจ้านายพยักหน้า

“ยินดีกับเพื่อนคุณด้วย เพื่อนคุณเก่งมาก ผมชอบการออกแบบของคุณปารีสจริงๆ แต่ก็ตัดสินใจยากมากเพราะผมชอบทั้งสามแบบ แต่ต้องคัดที่ชอบที่สุด ดีที่สุดสำหรับสินค้าที่จะทำออกขาย ผมไม่อยากให้พี่ชายผมผิดหวัง”

“เรื่องยอดขายเป็นอะไรที่กำหนดกฎเกณฑ์ไม่ได้นี่คะ ที่ผ่านมาหลายโปรเจค มีทั้งประสบความสำเร็จ และไม่ประสบความสำเร็จ”

“แต่นี่เป็นงานแรกที่ผมรับผิดชอบ ผมจึงตื่นเต้นเป็นพิเศษ”

“วดีเข้าใจค่ะ ขนาดวดีเป็นคนนอก ยังตื่นเต้นแทนเพื่อนเลย”

“ยังไงก็ยินดีแทนเพื่อนคุณด้วยอีกครั้ง”

“ขอบคุณค่ะ…ขอบคุณ”

 

รินทร์อึ้งไปเลยเมื่อเห็นผลประกวดออกมาแล้ว ภายใต้การประกวดในหัวข้อ อัญมณีใต้ทะเล

ทรัพย์ เลิศทรัพย์ ได้รางวัลที่สอง

ญาติห่างๆ ของตนที่คาดว่าจะชนะเลิศ…กลับเป็นรอง เพราะดูจากงานแล้ว ตนคิดว่าทรัพย์น่าจะชนะเลิศมากกว่าคนชื่อปารีส

รินทร์จ้องมองภาพทั้งสามด้วยแววตาผิดหวังจนกระทั่งเจ้านายสาวมายืนตรงหน้าก็ยังไม่รู้ตัว ถึงกับต้องส่งเสียงถาม

“เหม่ออะไร?”

“ดูผลประกวดหรือยังฮะ” ถามกับเจ้านายที่ตนรักและภักดี

“เห็นแล้ว”

“ไม่น่ายุติธรรมนะฮะ”

“ยังไงล่ะ?”

“รางวัลที่สองเด่นกว่าที่หนึ่งฮะ”

“เรอะ?”

“คุณนุชไม่สังเกตหรือฮะ?”

“ก็ไม่เห็นนะ เป็นการตัดสินของนายกร เราต้องให้เกียรติในการเต็มที่”

รินทร์โคลงศีรษะ

“แต่รินทร์ไม่ยอมรับ ดูสิฮะ รางวัลที่สองเด่นกว่าตั้งเยอะ”

จิรานุชมองภาพการออกแบบอย่างละเอียด พิจารณาทุกมุมมองทุกด้าน ทั้งด้านหน้าด้านข้าง

“ที่หนึ่งก็เรียบหรู ที่สองสวยเด่น”

“ที่หนึ่งเรียบเกินไปฮะ”

“ก็แล้วแต่มุมมอง”

“คุณกรไม่ยุติธรรม”

“ทำไมว่าคุณกรอย่างนั้น เขาเป็นหลานฉัน”

“รางวัลที่หนึ่ง…ปารีส…คนที่คุณดุสิตสนใจไงฮะ ตัดสินแบบเอาใจพี่ชายชัดๆ”

จิรานุชขมวดคิ้ว

“ปารีสเรอะ…ผู้หญิงคนนั้นเรอะ” เคยเห็นแววตาชัดเจนว่าดุสิตสนใจ เคยแซวหลานชายก็ไม่เห็นจะปฏิเสธอย่างไร กลับแสดงออกว่าสนใจจริงจังมากด้วยซ้ำ

“ฮะ…คุณปารีส”

แล้วจิรานุชก็เอะใจ ดูชื่อคนเข้าประกวดรางวัลที่สอง

ทรัพย์ เลิศทรัพย์?

“แล้วชื่อทรัพย์ล่ะ คุ้นมากนะ รินทร์” พูดเสียงเย็นๆ

“เอ้อ..”ทำเอารินทร์พูดไม่ออก ชะงักงันชั่วขณะ

“เขาก็เป็นญาติเธอ เคยได้ยินเธอเล่าว่า ทรัพย์คนนี้เก่งมีฝีมือแต่ไม่มีโชคและลำบากยากจน รางวัลที่หนึ่งคงช่วยให้สุขสบายขึ้นสินะ”

รินทรฺกลืนน้ำลายยากเย็น

“ตอนเด็ก พี่ทรัพย์เคยช่วยเหลือให้เงินไปโรงเรียน ตอนนั้นรินทร์ไม่มีเงินเลย โตแล้วก็อยากตอบแทนพี่ชาย”

“ห้ามส่งญาติประกวดนี่”

เลขารินทร์รีบโบกมือพัลวัน

“เราเป็นญาติห่างๆ กันมากๆ เลยฮะ ไม่ใช่ญาติใกล้ชิด แต่พี่ทรัพย์เคยช่วยเหลือรินทร์มา รินทร์ไม่เคยลืมบุญคุณคน และฝีมือของพี่ทรัพย์ก็ดีจริงๆ พี่เขาเคยเรียนมาด้านนี้ จบศิลปะ คุณนุชดูสิฮะ ผลงานของพี่ทรัพย์เหนือกว่าคนชื่อปารีสแน่ๆ”

จิรานุชโคลงศีรษะช้าๆ

“เราต้องเชื่อใจนิกร เขาเป็นคนตัดสิน”

“ไม่ยุติธรรม ต้องการเอาใจพี่ชายแน่ๆ” พูดอย่างมีอารมณ์

“รินทร์…เบาหน่อย”

“รินทร์ไม่ยอมฮะ”

“งานนี้เป็นของนิกร”

“รินทร์ต้องทวงความยุติธรรม”

“งานแบบนี้มันขึ้นอยู่กับมุมมองของคนนะ ถ้าเป็นเราหรือดุสิตตัดสิน อาจไม่เป็นแบบนี้ ให้เกียรติคุณกรด้วย”

“ทั้งที่ไม่ยุติธรรมหรือฮะ?”

“อะไรเรียกว่าไม่ยุติธรรม กับงานออกแบบ คนหนึ่งอาจชอบ อีกคนอาจไม่ชอบ ผลออกมาแล้วประกาศแล้ว ต้องยุติ”

“รินทร์ไม่ยอม”

“ตัดสินจบแล้ว”

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ว่า…” จิรานุชทำเสียงดุๆ ทั้งที่เห็นลูกน้องมีท่าทางหงุดหงิด แต่ต้องจบและหยุดลูกน้องให้ได้

 

ปารีสยังงงๆ กับการประกวดที่ตนไม่ได้ส่ง แต่กุลวดีส่งแทนในระหว่างที่ตนเดินทางไปยุโรปเมื่อเดือนก่อน

“เกือบส่งไม่ทัน ส่งเป็นวันสุดท้าย แต่ผลออกมาดีเลิศ ดีใจกับแกด้วย ยัยปาของเรา” กุลวดีส่งเสียงดัง

สามสาวนั่งเล่นในห้องกลาง มีของว่างขบเคี้ยวกับเครื่องดื่มวางอยู่ 2-3 ขวด ดื่มกันก่อนนอน

“ได้รางวัลชนะเลิศ…อือม์…ดี”

“แกจะเอาเงินไปทำอะไร?” หฤทัยถาม ระหว่างยกแก้วขึ้นดื่มทีเดียวครึ่งแก้ว

“เก็บไว้ก่อน เป็นเงินถูกต้องชอบธรรม ไม่ต้องรีบใช้”

หฤทัยหัวเราะเสียงดัง

“ไม่เหมือนเงินขายแฟนนะ 10 ล้านบาทต้องรีบใช้ให้หมด เพราะเป็นเงินร้อน”

“ยังไม่หมดเลย เอาไปใช้ที่ ยุโรปยังไม่หมด” ปารีตกล่าวด้วยใบหน้าราบเรียบ

“แกทำใจได้แล้วใช่ไหม?”

“ก็…เวลาจะช่วย”

“คุณวิศว์ช่วยมากกว่ามั้ง ดูสิสองวันนี้ พอเคลียร์กับคุณวิศว์ได้ก็ดูแจ่มใสขึ้น ไป…ไป…เลย ย้ายไปอยู่ห้องแกเลย ห้องนี้ไม่ต้อนรับแล้ว”

“ก็คอนโดเดียวกัน ชั้นเดียวกัน แต่คนละมุมเท่านั้นล่ะ”

“ถึงไล่ให้แกไปไง อยากเห็นแกมีความสุข”

ปารีสพยักหน้าช้าๆ พึมพำ

“ความสุข…หวังว่าจะมีนะ…มี…แน่ๆ”

 

ระหว่างทานอาหารค่ำในครอบครัวเพชรอนันต์ คุณอนันต์กล่าวกับลูกชายคนเล็กว่า

“โปรเจ็คต์แกไปถึงไหนแล้ว เห็นว่าประกาศแล้ว”

“ครับ พรุ่งนี้จะแจ้งคนที่ได้รับรางวัล วันอาทิตย์จะจัดงานเล็กๆ ที่โรงแรมครับ เชิญแขกกับสื่อราวๆ  ร้อยคนครับ เพื่อให้รางวัลคนชนะ และแจ้งสื่อ เราจะออกคอลเลกชั่นให้ทันเดือนกุมภาพันธ์นี้”

“ทันวาเลนไทน์ไหม?”

“โอ้โห…เหลือไม่กี่วัน อาจไม่ทันครับ”

“เร่งสิ อาจทัน”

“ผมจะพยายามครับ แต่คาดว่าไม่ทัน”

“อะไรวะ จะพลาดโอกาส”

“แต่เรามีคอลเลคชั่นวาเลนไทน์ขายอยู่นะครับ”

“ออกมาแบบใหม่ๆ จะได้ขายได้เพิ่ม อัญมณีใต้ทะเล น่าสนใจนะ”

“จะพยายามครับ”

“แกไม่เคยมั่นใจอะไรเลยนะ”

แล้วก็เงียบไป จนจิรานุชต้องพูดขึ้น

“ก็ต่อหน้าทุกคนในบ้าน อาคงต้องถามกรหน่อยแล้ว เพราะมีเสียงครหานินทาออกมาเรื่องการตัดสินที่ไม่ค่อยจะยุติธรรม

นิกรเบิกตากว้าง งานแรกที่เขารับผิดชอบ อานุชเอ่ยปากขึ้นมา ย่อมทำให้เขาตกใจ

“ครับ อะไรครับ?”

“ที่หนึ่งที่สอง กรตัดสินอย่างไร?”

“ผมดูความงดงามและเข้ากับคอลเลคชั่นใต้ทะเล จี้เพชรปลาดาว การออกแบบไม่ใช่ปลาดาวธรรมดาครับ มีลูกเล่นเสริมพลอยหลากสีแซมอยู่ในวงแหวนแห่งดาว เธอออกแบบสวยครับ ผมชอบ”

“ชอบเพราะผลงาน หรือชอบเพราะเธอชื่อปารีส เป็นคนที่พี่ชายแกรู้จัก และยังเป็นเพื่อนสนิทของเลขากุลวดีด้วย”

คราวนี้ดุสิตเป็นฝ่ายเลิกคิ้วอย่างตื่นเต้น

“ปารีส…เธอคนนั้น”

จิรานุชยิ้มเย็นๆ ตามแบบฉบับสาวใหญ่ที่เยือกเย็นเสมอ

“จ้ะ…ใช่แล้ว สาวที่หลานดุสิตสนใจจนออกนอกหน้าล่ะ”

“เธอได้ที่หนึ่ง เธอเก่งมาก ผมไม่รู้เลยนะ”

จิรานุชหันมาทางนิกร

“แล้วกรล่ะ รู้เรื่องไหมว่าเธอเป็นใคร?”

“ไม่ครับ ไม่เลยครับ” และรีบตอบอย่างตกใจ “ผมมารู้หลังตัดสินแล้ว คุณกุลวดีจึงบอกผมว่าเป็นคุณปาเพื่อนของเธอ”

“จริงเรอะ?”

“ผมไม่ได้ดูชื่อเลยครับ ตอนตัดสิน ผมดูแต่ผลงานจริงๆ นะครับ ผมกล้ายืนยัน ผมไม่รู้ใครเป็นใครเลยครับ อานุชเห็นว่าไม่ยุติธรรมเหรอครับ ทำไมครับ”

“มีเสียงเข้าหูอาแน่ะ”

“ผมซื่อสัตย์กับตัวเองจริงๆ” เขายืนยันจริงๆ หลายครั้ง

จิรานุชพยักหน้า

“ถ้ากรยืนยัน อาเชื่อนะ”

“ใครพูดครับว่า ไม่ยุติธรรม?” ดุสิตถามอาสาว

“มีคนพูดก็แล้วกัน”

“ให้อำนาจกรมันตัดสินแล้ว การตัดสินต้องยุติแล้วครับ ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรก็ตาม”

อาเข้าใจกติกา ที่พูดเพราะเราเป็นคนในครอบครัว ก็พูดกันอยู่แค่นี้ไม่หลุดไปไหนหรอก”

“โอเคครับ” แล้วหันมาทางน้องชาย “พี่รู้ว่าแกไม่ได้ดูชื่อตอนตัดสิน พี่ยอมรับว่าตื่นเต้นนะ ตอนดูผลงานก็ไม่เคยมองชื่อคนส่งเลย เป็นคุณปารีสที่รู้สึกดีใจแทนเธอเลย อยากพบเธอ อยากแสดงความยินดีกับเธอ”

“รอเจอวันงานมอบรางวัลสิครับ”

“แน่นอน พี่ไม่อยากให้มีเสียงนินทาอีก เพราะพี่ชายคนนี้ไม่ชอบใช้เส้นสาย”

 

ไม่ใช่โลกกลมที่ทำให้มาพบ แต่ตึกศูนย์การค้านี้เป็นตึกกลางที่ใครๆ ก็มาเดินได้และเป็นศูนย์ทันสมัย

ปารีสนัดพบกับวิศว์จะไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน เพราะวิศว์ต้องมาดูงานตกแต่งร้านของคุณรัศมี ปารีสไม่แวะไปที่ร้าน ไม่พร้อมจะเจอเจ้าของร้าน แต่โชคชะตาไม่มีวันจะหลีกเลี่ยง พบก็คือต้องพบ

ปารีสเดินไปห้องน้ำ และระหว่างทางก็ไม่มองอะไรมากมาย ยังไม่ทันถึงห้องน้ำเลย ก็ต้องชะงักเพราะมีใครคนหนึ่งชะงัก และจ้องมองเธออยู่ก่อน

“อุเทน!”

เขามองเธออย่างตกใจ และ ตื่นเต้น จากกันไม่นานแต่เธอมีความเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน

โดดเด่น งดงามและ สดใส

 



Don`t copy text!