ยาใจด้วยรัก บทที่ 1 : การพบกันครั้งแรกของกลางคืนและกลางวัน

ยาใจด้วยรัก โดย ลิลนิล เรื่องราวฟีลกู้ดของสาวไทป์แมวดำและเด็กหนุ่มไทป์หมาโกลเด้นที่จะช่วยให้คุณเข้าใจความหมายของการใช้ชีวิตให้มีความสุขมากขึ้น นวนิยายโรแมนติก คอมเมดี้ อบอุ่นหัวใจ ดราม่า ที่อ่านเอาเชื่อว่าจะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่จะมอบความสุขให้กับทุกคนได้อย่างแน่นอน

ณ คอนโดมิเนียมสไตล์โมเดิร์นใจกลางกรุงเทพฯ เพียบพร้อมด้วยส่วนกลางขนาดย่อมและที่ตั้งซึ่งอยู่ติดรถไฟฟ้าเรียกได้ว่าครบครันทั้งความสะดวกและสบาย ติดอย่างเดียวตรงที่การออกแบบระเบียงแต่ละห้องนั้นอยู่ติดกันเกินไป จนทำให้สามารถปีนข้ามหากันได้ เป็นเหตุให้คอนโดฯ แห่งนี้มีราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดเล็กน้อย

ภายในห้องเดี่ยวแบบสตูดิโอชั้น 8 มีกระจกบานใหญ่ของตู้เสื้อผ้าสะท้อนภาพของหญิงสาววัยรุ่นรูปร่างสมส่วน ผิวขาวเหลือง เจ้าของใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตและเรียวยาวเป็นวงรีคล้ายเม็ดอัลมอนด์รับกับผมตรงยาวดำขลับถึงกลางหลัง

‘เบสต์’ ในวัย 28 ปี กำลังแต่งตัวโดยสวมชุดแขนกุดคอปิดสีแดงสะดุดตา เข้ากับกางเกงเอวสูงสีดำ แต่งหน้าลุคโฉบเฉี่ยวขับเน้นด้วยลิปสติกสีแดงแอปเปิลจัดจ้าน เธอใส่รองเท้าส้นเข็มสีแดงก้าวออกจากห้องด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมพร้อมเริ่มต้นการทำงานวันแรกของสัปดาห์

เช้าวันจันทร์ที่ผู้คนยังคงง่วงเหงาหาวนอน แสงแดดร้อนของประเทศไทยแผดเผาพลังงานชีวิตของเหล่ามนุษย์เงินเดือนที่ยังนอนไม่เต็มอิ่ม ร่างของหญิงสาวในชุดสีแดงกึ่งเดินกึ่งเต้นฝ่าบรรยากาศอึมครึมด้วยท่าทีกระตือรือร้นพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆ กดลิฟต์ลงมายังชั้น 1 ที่เป็นล็อบบี แม้ผู้คนรอบข้างจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ แต่หญิงสาวก็ไม่สนใจ มิหนำซ้ำเธอยังคิดในใจว่าผู้คนมองเพราะเธอสวยอีกต่างหาก

ขณะเดียวกันที่ล็อบบี เด็กหนุ่มอายุ 22 ปี เจ้าของผมสั้นสีน้ำตาลเทาหม่นดัดวอลลุ่มแบบลอนเล็กที่ถูกเซตให้ดูยุ่งเหยิงขับบรรยากาศของเจ้าตัวที่ดูซุกซนและเป็นกันเอง ร่างสูงโปร่งสมส่วน ผิวขาว เข้ากับใบหน้ารูปไข่ รับกับตาสองชั้นหลบในที่ช่วยขับความหล่อเหลาสไตล์เอเชีย เขาสวมเสื้อยืดตัวหลวมสีดำซ้อนเสื้อสีขาวด้านใน ตกแต่งด้วยโซ่โลหะแฟชั่นสไตล์สตรีตเกาหลีพร้อมแบกกระเป๋ากีตาร์ใบใหญ่ไว้บนหลัง

เด็กหนุ่มกำลังลำบากใจที่มีสตอล์กเกอร์สาวตามติด เธอสะกดรอยแอบมองเขาห่างๆ มาหลายวันแล้ว ถึงจะดูไม่เป็นอันตรายแต่ก็ทำให้รู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย ยิ่งตามมาถึงที่พักอาศัยยิ่งทำให้รู้สึกไม่ดีเท่าไร ครั้นจะไปแจ้งความก็ยังไม่เข้าข่ายเพราะยังไม่เกิดความเสียหายขึ้นจริง ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังกลัดกลุ้ม เขาเดินชนเข้ากับหญิงสาวอารมณ์ดีผู้กำลังเดินเต้นรำสวนมาอย่างไม่มองทาง

“โอ๊ย!”

ส้นเข็มแหลมจิกขยี้ลงบนเท้าของเขาจนรู้สึกเจ็บแปลบ บวกกับแรงปะทะทำให้ทั้งสองคนทรงตัวไม่อยู่ เบสต์พยายามพยุงตัวเองไม่ให้ล้ม หญิงสาวจึงคว้าคู่กรณีเอาไว้แน่น แต่กลายเป็นว่าเธอกระชากตัวเขาให้ล้มลงไปด้วยกันแทน

โครม!

หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความรู้สึกเจ็บตอนก้นกระแทกพื้น…เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าแขนของตนกำลังรั้งคอชายแปลกหน้าเอาไว้ จนใบหน้าของพวกเขาใกล้ชิดกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ร่างสูงของเด็กหนุ่มขึ้นคร่อมร่างเล็กของหญิงสาว มือข้างหนึ่งของเขายันพื้นเพื่อไม่ให้ทั้งสองแนบชิดกันไปมากกว่านี้ แต่ถึงกระนั้น นี่ก็เป็นภาพที่ไม่งามนักในที่สาธารณะ เบสต์ตกใจสุดขีด รีบปล่อยมือและยันตัวลุกพรวดขึ้นทันที

ปัก!

ศีรษะแข็งๆ ของเธอ กระแทกเข้ากับใต้คางของฝ่ายตรงข้ามอย่างจัง เขากัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดซิบ

“ขอโทษค่ะ เจ็บมากมั้ย”

หญิงสาวรีบยกมือไหว้ พร้อมทำท่าจะเข้าไปดูแผลที่เธอก่อ ในขณะที่เด็กหนุ่มได้แต่ส่งยิ้มทางการค้าสะกดอารมณ์โกรธของเขาเอาไว้

“ไม่ เป็น ไร ครับ”

เจ้าของผมสีน้ำตาลเทาหม่นตอบฝืนๆ แต่เมื่อสังเกตรอบๆ เขาพบว่าสตอล์กเกอร์สาวกำลังมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นด้วยแววตาอิจฉาริษยา ไอเดียเอาตัวรอดผุดขึ้นในเสี้ยววินาที

“ไม่เป็นไรค้าบที่รัก ว่าแต่จะรีบไปไหนเนี่ยทำไมอารมณ์ดีแต่เช้าเลย”

อารมณ์คนพูดที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้คู่สนทนาผงะ ความงงงวยปรากฏขึ้นบนสีหน้าอย่างชัดเจน เด็กหนุ่มขยิบตาข้างหนึ่งพยายามส่งสัญญาณ ‘ช่วยด้วย’

หญิงสาวเข้าใจสัญญาณขอความช่วยเหลือในทันที ถึงแม้เธอจะยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด แต่การลองเล่นละครดูสักครั้งก็เป็นเรื่องน่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ

“ก็เค้าคิดถึงตะเองจนทนไม่ไหวเลยต้องลงมารอนี่ไงคะ ปะ เราขึ้นห้องกันดีกว่า”

เจ้าของเรือนผมสีดำเปลี่ยนท่าทีเป็นออดอ้อนออเซาะ เข้าไปซบฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่เขินอาย จริงๆ ต้องเรียกว่าให้ร้อยเล่นล้านจนเด็กหนุ่มรู้สึกขนลุก แต่เมื่อพยายามมองไปยังคนร้ายผู้สะกดรอยตาม…

ไม่อยากจะเชื่อว่าการแสดงที่สุดแสนจะไม่สมจริงนี้ใช้ได้ผล ทั้งสองกอดกันเดินขึ้นลิฟต์หายไป ปล่อยให้สตอล์กเกอร์สาวกัดฟันกรอดทั้งน้ำตา

เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง สองนักแสดงจำเป็นผละออกจากอ้อมกอดของกันและกันด้วยความรู้สึกขนพองสยองเกล้า

“นี่ เมื่อกี้มันอะไรกัน!” เบสต์กอดอก ส่งสายตาเชือดเฉือนไปยังคู่กรณี

“ขอบคุณมากเลยที่ช่วย ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมาก อนุโมทนา สาธุ” เด็กหนุ่มยกมือไหว้ปลกๆ ถ้าทำได้มากกว่านี้เขาคงก้มลงไปกราบแล้ว หญิงสาวหลับตาลงถอนหายใจเบาๆ ก่อนคลายแขนที่สอดประสานกันอยู่ออกและเปลี่ยนเป็นท่าทีสบายๆ

“คราวหลังถ้าอยากให้ช่วยก็มาขอกันดีๆ สิ ไม่ใช่มาแกล้งเดินชนให้เจ็บตัวแบบนี้”

เด็กหนุ่มงุนงงเมื่อพบว่าประเด็นที่หญิงสาวเกรี้ยวกราดเป็นคนละเรื่องกับที่เขาคาดไว้…อันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ไม่ได้แกล้ง

“ครับ ขอโทษครับ” ชายอายุน้อยกว่าว่าตามน้ำไปด้วยขี้เกียจอธิบาย เบสต์ยิ้มย่องด้วยท่าทีมั่นใจ

“ได้ทำอะไรแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน ฉันแสดงดีถึงขั้นเป็นดาราได้เลยคุณว่ามะ” เธอโอ้อวดเกินเบอร์พร้อมทำท่าแสดงไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส จนเด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ผู้หญิงประหลาด” เขาพึมพำกับตัวเอง

“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ” หญิงสาวเหมือนจะแอบได้ยิน ทำให้เขาต้องรีบกลบเกลื่อนความเห็น

“เปล่า ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยนะครับ”

“โนพลอบเบิ้ม” เบสต์ตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษก่อนจะกดลิฟต์กลับลงไปที่ล็อบบี ขณะเดียวกันนั้นเอง ที่สายตาของเด็กหนุ่มเผลอมองตามเธอโดยไม่รู้ตัว ความเห็นหนึ่งแจ่มชัดขึ้นภายในใจของเขาอย่างเงียบงัน

น่าสนใจ