บ่วงวงกต บทที่ 12 : โลกที่เปลี่ยนไป

“บ่วงวงกต” นิยายสยองขวัญลึกลับ โดย Cirrus Halo เรื่องราวกลุ่มเพื่อนที่เดินทางสู่จังหวัดเลยเพื่อเที่ยวงานผีตาโขน แต่กลับติดอยู่ในรีสอร์ทปริศนาและต้องเผชิญเหตุฆาตกรรมสุดหลอน อ่านได้ที่ อ่านเอา

ทั้งคู่เดินผ่านเรือนประชาสัมพันธ์แต่กลับไม่เห็นก้องนั่งประจำอยู่จึงเดินเข้าไปในเขตพื้นที่บ้านพัก เมื่อไม่เห็นสิริกับจุรีอยู่ที่บ้านพัก ธนันต์กับตรีสิทธิ์ก็ออกตามหาไปยังจุดชมวิวก่อนจะลงมายังร้านกาแฟที่ป้าแก้วเคยประจำอยู่ เสียงดังเอะอะโวยวายที่โต๊ะใกล้เคาน์เตอร์ทำให้ทั้งคู่วิ่งเข้าไปดูสถานการณ์

ก้องกำลังล้วงคอพยายามอาเจียนเอาของที่กินออกมาใส่ถุงพลาสติก บนโต๊ะมีชามอาหารใส่ดินซึ่งเต็มไปด้วยหนอนชอนไชยั้วเยี้ยอยู่เต็มจาน น้ำในแก้วกาแฟก็เป็นน้ำสีขุ่นเหลืองที่น่าจะตักมาจากคลองด้านข้างรีสอร์ต จุรีช่วยลูบหลังเขาในขณะที่สิริยกชามออกไปเทดินทิ้ง ธนันต์เดินเข้าไปถามสิริด้วยความแปลกใจ

“เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย”

“คุณก้องน่ะสิ อยู่ๆ ก็เอาของพวกนี้มานั่งกิน ฉันกับจุรีเดินเล่นมาถึงตรงนี้พอดีก็เลยช่วยกันห้าม”

“แล้วคนปกติที่ไหนเขากินของแบบนี้กันล่ะ”

“เรื่องนี้ต้องยกความดีให้จุรี เธอเป็นคนสังเกตเห็นก่อนเลย ตอนแรกฉันเห็นของในชามเป็นก๋วยเตี๋ยวนะนายรู้มั้ย”

เธอนึกถึงแล้วก็ขนลุกขึ้นมาก่อนจะหยิบชามไปวางบนโต๊ะเหมือนเดิม ธนันต์มองดูคราบในชามแทบไม่อยากเชื่อสายตา เขาหยีตากล่าวทวนคำอีกครั้ง

“ก๋วยเตี๋ยวเนี่ยนะ”

“ที่ประหลาดกว่าก็คือ เขาบอกว่าป้าแก้วเป็นคนขายอาหารพวกนี้ให้เขา”

“ป้าแก้วตายไปแล้วไม่ใช่หรือ”

“คุณก้องยังไม่รู้ เขาคิดว่าเธอไปกับรถพยาบาลแล้วน่าจะรอดแล้ว”

ธนันต์มองไปทางก้องที่ยังพยายามอาเจียนอยู่ ไม่รู้ว่าควรจะขำดีหรือจะเห็นใจดี เขากล่าวถามสิริ

“แล้วกินเข้าไปเยอะมั้ยนั่น”

“เกือบครึ่งจานแน่ะ”

สิริตอบยิ้มๆ ก่อนจะเอะใจหันมองไปรอบๆ เมื่อไม่เห็นตรีสิทธิ์เธอก็ถามขึ้นอย่างแปลกใจ

“แล้วเพื่อนนายล่ะ ไม่ได้กลับมาพร้อมกันหรือ”

“ตรีสิทธิ์ก็อยู่แถวๆ นี้…” ธนันต์เพิ่งสังเกตเห็นว่าเพื่อนไม่ได้ยืนอยู่ด้วยกัน สีหน้าของเขาเครียดลงก่อนจะกล่าวกับสิริ “เธอกับจุรีอยู่ดูแลคุณก้องไปก่อน เดี๋ยวฉันจะไปตามหาตรีสิทธิ์”

กล่าวจบธนันต์ก็วิ่งพรวดพราดออกไป สิริส่ายหน้าก่อนเดินเข้าไปสมทบกับจุรี

ตอนที่ไปถึงร้านกาแฟ ตรีสิทธิ์เหลือบเห็นว่าก้องอยู่ท่ามกลางวงสนทนาจึงไม่ได้เดินเข้าไปหาพวกสิริพร้อมกับธนันต์ เขาปลีกตัวออกมาแล้วแอบวิ่งตรงมายังบ้านพักของเจ้าของรีสอร์ตอย่างเงียบเชียบ หลังจากด้อมๆ มองๆ อยู่พักใหญ่เพราะไม่แน่ใจว่าควรจะเข้าไปจากทางไหน ธนันต์ซึ่งตามมาถึงพอดีได้ทันเห็นท่าทางน่าสงสัยของเพื่อน เขาเดินเข้าไปขวางหน้าอีกฝ่ายแล้วถามขึ้นอย่างไม่อ้อมค้อม

“นึกแล้วว่าแกมีอะไรปิดบังแน่ๆ ยังมีอีกเรื่องที่ฉันสงสัยมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” ธนันต์กล่าวเสียงเข้ม “ตอนที่ฉันกับแกเข้าไปล็อกตัวคนที่ชื่อกฤติเอาไว้ก่อนที่จะวิ่งไปถึงตัวคุณก้องน่ะ ฉันเห็นกับตาว่าแกแกล้งดันมือทำให้มีดแทงใส่เจ้าตัวเอง มันหมายความว่าไงกันแน่”

“ฉันพยายามยื้อมีดเอาไว้ไม่ให้แทงถูกแกต่างหาก แกมองผิดแล้ว” ตรีสิทธิ์พยายามปฏิเสธทั้งที่ในใจก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน เพราะสติของเขาในตอนนั้นสับสนจนแยกจริงเท็จได้ยาก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นวิญญาณและใครเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และจนป่านนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ดวงตาของเขามองเห็นวิญญาณคนตายมีร่างกายเหมือนกับมนุษย์ได้ ซึ่งวิญญาณคนตายของจริงที่โปร่งแสงก็ยังอยู่ปะปนกับวิญญาณประหลาดแบบนั้นอีกด้วย

“แกอย่ามาโกหก ฉันดูออกนะ” ธนันต์มองตามเพื่อนด้วยสายตาจริงจังเหมือนต้องการคำตอบ “อีกอย่าง การพูดการจา ท่าทางที่ปฏิบัติต่อจุรี แกไม่เหมือนตรีสิทธิ์เลยสักนิด หมอนั่นไม่รู้จักจุรีจะรู้เรื่องความชอบ เรื่องส่วนตัวของเธอได้ยังไง แกคือธีระใช่มั้ย”

“แกมั่วแล้ว แยกเพื่อนตัวเองไม่ออกหรือไง” ตรีสิทธิ์ตอบทันควัน รู้สึกเหมือนกำลังถูกล้อเลียน “ฉันแค่รู้เพราะวิญญาณของคุณธีระคอยตามติดคุณจุรี ฉันก็เลยถามข้อมูลเขามา เขาอยากให้ฉันช่วยใจดีกับเธอจนกว่าเธอจะตัดใจได้”

“ใจดีหรือ แสดงว่าแกดีกับเธอเพราะอยากช่วยให้วิญญาณได้ไปเกิดเท่านั้นหรือ”

“วิญญาณพวกนี้ เวลารู้ว่าใครมองเห็นก็จะขอความช่วยเหลือไม่หยุด” ตรีสิทธิ์เม้มปากแล้วตัดสินใจพูดตามตรง “อีกอย่างฉันก็สนใจคุณจุรีจริงๆ เธอเป็นคนซื่อโดยธรรมชาติน่ะ”

“คือจะบอกว่าโง่หรือ”

“ไม่ใช่เฟ้ย จัดอยู่ในประเภทคนดี ฉันก็พยายามแสดงตัวตนของฉันให้เธอรับรู้แล้วด้วย”

ธนันต์เห็นสายตาของอีกฝ่ายจริงจังไม่มีท่าทีจะโกหกก็เริ่มเบาเสียงลง “ต่อให้อยากช่วย แกก็ไม่ควรทำให้เธอหลงแกเพราะคิดว่าแกเหมือนธีระสิ มันไม่ยุติธรรมเลย”

“ฉันก็ไม่ได้อยากทำ แต่วิญญาณของคุณธีระไปไหนไม่ได้ เพราะมีเรื่องที่เขาค้างคาใจจนต้องตามติดคุณจุรีน่ะสิ”

“เรื่องค้างคาใจหรือ เจ้าธีระเนี่ยนะ ถ้าจะมีก็น่าจะเป็นเรื่องที่เสียใจเพราะตายก่อนจะได้แต่งงานหรือเปล่า”

“ความแค้นต่างหาก”

“ไม่มีทางหรอก” ธนันต์ส่ายหน้ายืนยันเสียงแข็ง “หมอนั่นมันไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น ยิ่งไม่มีทางแค้นคุณจุรีแน่”

“เขาไม่ได้แค้นคุณจุรี แต่เขาคาใจว่าวันนั้นเขาตายได้ยังไงต่างหาก”

“คุณจุรีน่าจะเล่าให้แกฟังแล้วว่าเป็นอุบัติเหตุรถชนไง”

“อุบัติเหตุรถชนที่เกิดจากชายจรจัดใช่มั้ย” เสียงของตรีสิทธิ์เข้มขึ้น “ชายจรจัดซึ่งไม่รู้ว่าใช่คนเดียวกับที่ตัดหน้ารถมอเตอร์ไซค์แก หรือที่เดินตัดหน้ารถของคุณสิริ ใช่หรือเปล่า”

ธนันต์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขานึกถึงท่าทางผิดปกติของสิริในคืนที่พวกเขาไปเที่ยวตลาดกัน แต่ถามยังไงเธอก็ไม่ยอมพูด เขาได้แต่เก็บเงียบเรื่องนั้นแล้วเอ่ยถามตามเนื้อผ้า “แกจะบอกว่าเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เราติดอยู่ที่นี่หรือ”

“เรื่องนั้นฉันยังไม่รู้ ถึงได้พยายามมาหาคำตอบอยู่นี่ไง แกก็มาขวางอยู่นั่นแหละ”

“มาหาคำตอบในบ้านพักเจ้าของรีสอร์ตเนี่ยนะ มันจะเกี่ยวกับชายจรจัดคนนั้นได้ยังไง”

“เมื่อวานนี้ นอกจากผีของอานนท์แล้ว ฉันยังเจอคุณกิ่งด้วย แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่”

“คุณกิ่งน่ะหรือ เธอเป็นเจ้าของรีสอร์ต อยู่ๆ จะตายได้ยังไง”

ตรีสิทธิ์ไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อน เขาเปิดแง้มหน้าต่างบ้านพักของเจ้าของรีสอร์ต ในขณะที่ธนันต์ยังข้องใจไม่หยุด

“แล้วสรุปแกรู้หรือยังว่าทำไมพวกเจ้าของอู่ซ่อมรถถึงไม่ถูกขังอยู่ที่นี่เหมือนกับเรา”

ตรีสิทธิ์ถอนหายใจยาวพลางละสายตาจากบานหน้าต่าง เขาหันมาตอบคำถามเพื่อนอย่างเสียไม่ได้

“ฉันสงสัยว่าอาจเป็นเพราะของกิน เรากินหรือดื่มของของที่นี่เข้าไป”

ธนันต์นึกถึงซองกาแฟสำเร็จรูปเมื่อเช้านี้ เขารีบแย้งขึ้นทันที “ไม่สิ ตั้งแต่คืนแรกที่มาพัก เราก็ดื่มน้ำขวดที่เขาจัดไว้ให้นี่ แต่ก็ออกไปเที่ยวตลาดกลางคืนได้ ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเลย”

“รีสอร์ตนี้ผิดปกติหลังจากที่พวกเรากลับจากตลาดกลางคืนแล้วต่างหาก ของที่กินดื่มหลังจากนั้นมีปัญหา”

“แล้วอะไรล่ะที่ทำให้รีสอร์ตนี้ผิดปกติ…”

ธนันต์หยุดพูดกะทันหันเมื่อสายตาไปสะดุดเข้ากับภาพหลังช่องหน้าต่างที่เปิดแง้มอยู่ด้วยความตกตะลึงสุดขีด ภายในห้องมีแท่นบูชาซึ่งวางรูปปั้นทรงประหลาดเด่นสะดุดตา แต่ที่ดึงดูดความสนใจไม่แพ้กันก็คือถุงผ้าสีขาวที่ย้อมไปด้วยของเหลวสีแดงฉานขนาดเท่าร่างกายมนุษย์ แม้จะมองไม่เห็นภายในห่อผ้าก็คาดเดาได้ไม่ยากว่ามันคืออะไร