ฤทัยยักษ์ บทที่ 5 : อาวุธที่หายไป
โดย : เวฬุวลี
ฤทัยยักษ์ โดย เวฬุวลี นวนิยายที่อ่านเอานำมาให้อ่านออนไลน์ที่ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘ฤทัยมาศ’ ตำรวจสาวที่ต้องเข้าไปสืบคดีที่เชื่อมโยงกับอดีตของเธอที่มีร่วมกับยักษ์หนุ่มจากวัดโพธิ์นามว่า ‘แสงอาทิตย์’ และยังไปเกี่ยวพันกับเบื้องลึกเบื้องหลังของศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้งที่เล่าขานกันมาเนิ่นนาน
แสงอาทิตย์ยืนมองฤทัยมาศจากใต้เงาของต้นไม้ใหญ่ ยักษ์หนุ่มเจ็บปวดใจว่าเขาไม่อาจเข้าไปปลอบเธอได้เลย มิหนำซ้ำ เขาก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอพบความพลัดพรากนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่ออาทิตย์ก่อน แสงอาทิตย์ได้รับข่าวหนึ่งจากเพื่อนตุ๊กตาหินหน้าฝรั่ง มาร์โคโปโล
มาร์โคโปโลรู้สึกอยู่เสมอว่าตัวเขาเองนั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้ค้นพบเส้นทางสายไหม หากต้องมัวอุดอู้อยู่แค่ในเขตวัดก็คงเสียชื่อแย่ เขาเลยมักแอบออกไปเที่ยวเล่นนอกวัดโพธิ์อยู่เสมอในยามกลางคืน
หน้าตาคมคายแบบลูกครึ่งของเขาไปสะดุดตาเจ้าของยูทูบชื่อดังช่องหนึ่งที่มาเจอเขาขณะท่องราตรี หลังจากนั้น มาร์โคโปโลหรือชื่อในวงการว่า ‘มาร์ค’ ก็ไปปรากฏหน้าตาอยู่ในหลายรายการทางยูทูบ ที่ทำให้เขาได้ค่าตอบแทนจนสามารถซื้อเครื่องมือที่เขาเคยเห็นบรรดานักท่องเที่ยวที่เข้ามาในวัดโพธิ์ใช้ในการสื่อสารและถ่ายรูป
มาร์โคโปโลใช้โทรศัพท์มือถืออ่านข่าวคราวเกี่ยวกับโลกภายนอก เขายังติดตามรมณ หรือ เรมี่ ที่เป็นอินฟลูเอนเซอร์ชื่อดังอีกคน จนกระทั่งเขารู้ข่าวเรื่องที่แฟนหนุ่มนักธุรกิจของหล่อนตายแบบประหลาด แถมยังมีข่าวลือว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของยักษ์
ตุ๊กตาหินเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนยักษ์ทั้งสอง เมื่อแสงอาทิตย์ฟังสิ่งที่นักข่าวบรรยายถึงสภาพของศพในข่าวแล้ว เขาก็พูดกับมัยราพณ์ทันที
“แว่นแก้วสุรกานต์…”
มาร์โคโปโลตื่นเต้นเมื่อได้ยินคำยืนยันจากเพื่อนยักษ์
“ใช่แน่หรือ”
“ไม่ผิดแน่”
ถึงแสงอาทิตย์จะไม่ได้ครอบครองอาวุธชนิดนี้มานานแล้ว แต่ยักษ์หนุ่มไม่มีทางลืม พลังอำนาจของมันที่ก่อให้เกิดไฟเผาไหม้ไปยังผู้ที่ถูกแว่นส่องให้มอดม้วยในทันทีทันใด
มัยราพณ์ครุ่นคิดอย่างสงสัย “แปลกนะ…ทำไมอาวุธที่หายไปเป็นพันปีถึงโผล่ขึ้นมาใช้ฆ่าคนได้ ใครกันที่เป็นคนทำ แล้วทำเพื่ออะไร…”
แสงอาทิตย์เองก็ต้องการหาคำตอบ ในคืนถัดมา เขาจึงเดินทางไปบริเวณที่เกิดเหตุ โดยที่ไม่ได้ทันระวังตัวว่าเขาจะถูกมนุษย์ที่เป็นตำรวจจับได้ขณะที่ไปค้นหาหลักฐานในห้องทำงานของสัญชัย
‘หยุดนะ! นี่ตำรวจ!’
แสงอาทิตย์ไม่ยอมหยุด ซ้ำยังเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิม มนัสวิ่งตามไปที่บันได ก่อนตัดสินใจยิง ลูกกระสุนของเขาโดนร่างของแสงอาทิตย์ และทำให้แสงอาทิตย์คำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด
ถึงแม้ว่ากระสุนของมนุษย์ไม่อาจทำอันตรายเขาให้ถึงตายได้ แต่ความเจ็บก็ทำให้แสงอาทิตย์ไม่อาจควบคุมตนเองได้ เขี้ยวยักษ์ของเขางอกออกมา และใช้พลังปัดป้องเหวี่ยงร่างของมนัสให้กระแทกหน้าต่างตกลงไปด้านล่าง
แสงอาทิตย์ก็ก้มลงมองจากหน้าต่าง เห็นว่ามนัสยังมีชีวิตอยู่ และกำลังพยายามจะลุกขึ้น ยักษ์หนุ่มฉวยโอกาสนั้นรีบออกไปจากบริเวณตึก
แต่ในรุ่งเช้า เขากลับได้ข่าวที่ไม่คาดคิด
ตำรวจคนนั้นตายแล้ว ตายด้วยไฟแผดเผาไม่ต่างจากเหยื่อรายแรก แสงอาทิตย์ตะลึงงัน นี่แสดงว่าในขณะที่เขากำลังต่อสู้กับตำรวจคนนี้ มีคนอื่นแฝงตัวอยู่ในที่นั้น รอที่จะจัดการเหยื่อด้วยแว่นแก้วสุรกานต์
และสิ่งที่ทำให้เขาเสียใจที่สุดก็คือ…เขาเพิ่งรู้ว่าตำรวจผู้นั้นคือพ่อของฤทัยมาศ
นี่ถ้าเขาอยู่รอดูเหตุการณ์ หรือเข้าไปช่วยเหลือชายผู้นี้ บางทีมนัสอาจจะไม่ต้องตายด้วยฝีมือของฆาตกรปริศนาที่ใช้อาวุธของเขาออกมาฆ่าคน และฤทัยมาศก็จะไม่ต้องร้องไห้เสียใจแบบนี้
ฤทัยมาศรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังมองเธออยู่ เมื่อเธอหันไปกวาดตามองโดยรอบ กลับไม่เห็นใคร
แต่ในขณะที่เธอกำลังเดินไปที่รถเพื่อกลับบ้าน ก็มีชายผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาหาเธอ
“หมวดฤทัย”
ฤทัยมาศมองชายผู้นั้น คุ้นหน้าว่าเขาคือหนึ่งในตำรวจที่มาเคารพศพพ่อของเธอ
“ผมจ่ากุศล ผมเป็นคนสุดท้ายที่อยู่กับท่านในคืนนั้น” กุศลมองหน้าเธออย่างรู้สึกผิด “ผมขอโทษจริงๆ ผมน่าจะอยู่กับพ่อของหมวด แต่ท่านสั่งให้ผมแยกไปดูอีกทาง พอผมกลับมาอีกที ท่านก็…”
พูดเพียงแค่นี้ จ่าวัยสามสิบก็น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น
“ท่านเป็นนายที่ดีที่สุดที่ผมเคยเจอมา ผมขอโทษ…ผมขอโทษจริงๆ ครับหมวด”
หญิงสาวรอให้จ่ากุศลคลายความเสียใจ หล่อนจึงได้โอกาสถามเขาด้วยสิ่งที่หล่อนอยากรู้มาตลอดว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นแน่ จ่ากุศลเล่าให้ฤทัยมาศฟังอย่างละเอียด
“แล้วนี่จ่า…ยังอยู่ในทีมสืบสวนคดีนี้ใช่ไหมคะ”
กุศลพยักหน้า ฤทัยมาศครุ่นคิด ก่อนบอกความต้องการกับเขา
“งั้นจ่า…ช่วยพาฉันไปหาผู้ต้องสงสัยในคดีของนายสัญชัยได้ไหมคะ”
สองสามวันต่อมา ฤทัยมาศและกุศลเดินทางมาที่คอนโดมิเนียมที่พักของรมณ
อินฟลูเอนเซอร์สาวมีทีท่าไม่พอใจเมื่อกุศลเข้าไปติดต่อขอขึ้นไปพบเธอที่ห้องโดยอ้างเหตุผลว่าจะสอบสวนเธอเพิ่มเติม
“วันก่อนฉันก็บอกคุณตำรวจไปหมดแล้ว สอบสวนตั้งหกเจ็ดชั่วโมง ยังไม่พออีกเหรอคะ”
กุศลพยายามทำให้หญิงสาวใจเย็นลง “ตำรวจที่ทำคดีนี้เพิ่งเสียชีวิตไปครับ เราก็เลยต้องถามคุณเพิ่ม ทางเราสงสัยว่าฆาตกรที่ฆ่าตำรวจอาจจะเป็นคนเดียวกับคนที่ฆ่าสัญชัย”
“เกี่ยวอะไรกับฉันด้วยคะ บอกแล้วไงว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น วันที่สัญชัยตาย ฉันก็ไลฟ์สดขายของอยู่ คุณตำรวจก็เห็น…”
ฤทัยมาศกวาดตามองห้องพักหรูของยูทูบเบอร์สาว เห็นว่ามีกระเป๋าเดินทางสองสามใบที่วางแอบไว้อยู่หลังหลังโซฟา
“คุณกำลังจะเดินทางไปไหนเหรอคะ”
รมณชะงัก หันมามองตำรวจสาวอย่างไม่พอใจ “ก็ฉันเครียดนี่คะ วีคนี้เลยจะไปพักผ่อนที่พัทยา ทำไมคะ ไม่ได้มีคำสั่งห้ามไม่ให้ฉันเดินทางไม่ใช่เหรอคะ”
ตำรวจสาวรู้ว่าเธอไม่สามารถจะรั้งหญิงสาวไว้ได้ ในเมื่อแท้จริงแล้วเธอไม่ได้มีหน้าที่สืบคดีนี้ เธอแค่ขอให้กุศลพามาเจอกับรมณเท่านั้น
เมื่อรมณไม่ได้ให้ความร่วมมือมากไปกว่านั้น ตำรวจทั้งสองจึงต้องถอยจากห้องพักของรมณไปในที่สุด ฤทัยมาศยังรีรอไม่ออกไปจากที่นั่น เธอเดินไปรอบๆ คอนโดฯ ของรมณ เผื่อว่าจะได้เจอข้อมูลอะไรเพิ่มเติม
ที่ด้านหลังของคอนโดฯ ฤทัยมาศเห็นรถซูเปอร์คาร์คันหนึ่งที่จอดเหมือนกำลังรอรับใครบางคนอยู่ ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น รมณก็ลากกระเป๋าเดินทางออกมาและขึ้นไปนั่งในรถคันนั้น
ฤทัยมาศไม่รอช้า หล่อนรีบวิ่งไปที่รถของหล่อน ก่อนจะสตาร์ตเครื่องและขับตามรถคันนั้นออกไป
ตำรวจสาวเร่งเครื่องเต็มที่ แต่สมรรถนะรถของหล่อนกับรถซูเปอร์คาร์แตกต่างกันหลายช่วงตัว ในไม่ช้ารถซุปเปอร์คาร์ก็กำลังทิ้งห่างหล่อนไป
ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อรถซูเปอร์คาร์ที่รมณนั่งอยู่แล่นผ่านไปอย่างเฉียดฉิว ฤทัยมาศไม่ยอม หล่อนเร่งเครื่องและตัดสินใจฝ่าไฟแดงเพื่อจะตามรถคันนั้นให้ทัน
เสียงบีบแตรลั่นดังมาจากด้านขวามือของหล่อน ฤทัยมาศหันไปมอง ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นว่ารถบรรทุกคันใหญ่ที่อยู่ในเลนเลี้ยวกำลังจะพุ่งเข้ามาชนรถของหล่อน
เสียงที่ตามมาคือเสียงโครมใหญ่ ฤทัยมาศหลับตา ชั่วแวบหนึ่ง หญิงสาวคิดว่าตนเองคงตายแน่แล้ว แต่พอไม่รู้สึกถึงแรงกระแทกอะไรเลย ฤทัยมาศก็ลืมตาอีกครั้ง
รถบรรทุกที่กำลังจะขับมาชนหล่อนหยุดอยู่ตรงที่เดิม มีชายคนหนึ่งยืนขวางระหว่างรถหล่อนกับรถบรรทุกคันนั้น ขณะที่รถของหล่อนไม่มีรอยขีดข่วนอะไรเลย กระโปรงรถของรถบรรทุกคันนั้นกลับมีรอยบุบเป็นแนวยาว เมื่อชายผู้นั้นใช้มือดันรถให้ถอยออกไป
ฤทัยมาศเดินลงมาจากรถของตนเอง ไม่สามารถอธิบายได้เลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืออะไร
หญิงสาวสบตากับชายผู้นั้น ผู้ชายที่ช่วยชีวิตของหล่อนไว้
ดวงตาสีนิลของแสงอาทิตย์มองตรงมาที่หล่อน เขาดูโล่งใจที่หล่อนไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
แสงอาทิตย์เคยคิดว่าหากเขาได้กลับมาเจอกับฤทัยมาศอีกครั้ง หญิงสาวน่าจะจำเขาได้ หรืออย่างน้อยก็อาจจะคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอเขาบ้าง
แต่ไม่เลย หลังจากที่เห็นว่าเขาไม่ได้บาดเจ็บ หญิงสาวก็ไปเจรจากับคนขับรถบรรทุก โชคดีที่รถของหล่อนมีประกันชั้นหนึ่งที่สามารถจะรับผิดชอบค่าซ่อมให้กับฝ่ายตรงข้ามได้
ระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่ประกันมา ตำรวจสาวก็พาแสงอาทิตย์ไปนั่งที่คาเฟ่ที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้ง
“ขอบคุณมากนะคะ”
ฤทัยมาศยังคงมองเขาด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
“คุณแน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน ฉันว่าคุณน่าจะไปตรวจที่โรงพยาบาลก่อนดีไหมคะ”
แสงอาทิตย์ยังคงยืนกรานว่าเขาสบายดี จนฤทัยมาศเอ่ยคำถามต่อมา
“คุณชื่ออะไรคะ”
ยักษ์หนุ่มชะงัก ก่อนตัดสินใจพูดชื่อจริงของเขา “แสงอาทิตย์”
ฤทัยมาศก็ยังไม่สามารถรำลึกถึงสิ่งใดได้ แต่ชายหนุ่มผู้นี้มีความแปลกประหลาดบางอย่างที่ชวนให้สงสัย
“คุณเป็นคนแถวนี้เหรอคะ”
จริงๆ หล่อนอยากถามมากกว่าว่าอยู่ๆ เขาโผล่มาช่วยหล่อนได้ยังไง แต่เกรงว่าจะไม่สุภาพ
แสงอาทิตย์พยายามตอบให้ตรงตามที่หญิงสาวต้องการ “ไม่ใช่ครับ แต่ผมย้ายมาอยู่นานแล้ว ก่อนหน้านี้พ่อกับผมอยู่ที่เมืองโรมคัล…”
“โรมคัล…ไม่เคยได้ยินชื่อเลย อยู่ใกล้ๆ กรุงโรมหรือเปล่าคะ”
“เปล่าครับ อยู่ใกล้ๆ กรุงลงกา”
ฤทัยมาศชะงักทันควัน ชื่อเมืองที่มาจากวรรณคดีเมืองนั้น ทำให้หญิงสาวชักจะไม่แน่ใจว่าหล่อนกำลังคุยอยู่กับคนที่มีสติดีเต็มร้อยหรือไม่
“คุณไม่ใช่คนไทยเหรอคะ”
ยักษ์หนุ่มยิ้มขัน เริ่มอยากจะแกล้งหล่อนให้ตกใจเล่นบ้าง “ผมอยู่มานาน อยู่มาหลายที่ ไม่รู้จะเรียกได้ว่าเป็นคนไทยได้หรือเปล่า ทีแรกก็เคยอยู่ในชมพูทวีปหรือที่สมัยนี้เขาเรียกว่าอินเดีย…จากนั้นก็เข้ามาอยู่ในดินแดนอุษาคเนย์ แต่ผมก็อยู่ที่นี่มานานแล้ว จนผมคิดว่าผมก็คือคนที่นี่เหมือนกัน”
คำตอบของเขายิ่งทำให้ฤทัยมาศสรุปในใจว่า ไม่บ้าก็เพี้ยนชัวร์
“ฉันว่า…คุณน่าจะไปโรงพยาบาลจริงๆ แล้วละค่ะ”
เจ้าหน้าที่ประกันมาถึง บทสนทนาระหว่างเขากับหล่อนจึงหยุดที่ตรงนั้น
หลังจากฤทัยมาศจัดแจงธุระเรื่องรถเสร็จ หล่อนก็เตรียมจะขอตัวกลับ เพื่อได้ไม่ต้องสนทนากับเขาด้วยถ้อยคำที่ชวนงงอีก
“คุณ…” แสงอาทิตย์เอ่ยขึ้นมาก่อน “คุณอย่าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลยนะครับ มันอันตราย”
ฤทัยมาศชะงัก “คุณพูดถึงอะไร”
“ผมหมายถึง…คดีที่มีคนถูกไฟเผาจนตาย”
ตำรวจสาวประหลาดใจและสงสัยในทันทีว่าชายหนุ่มผู้นี้เกี่ยวข้องอะไรกับคดีที่หล่อนกำลังตามสืบอยู่ “คุณรู้อะไรงั้นเหรอ”
ยักษ์หนุ่มมีสีหน้าเคร่งขรึมลง หลังจากคืนนั้นที่เขาแอบไปดูฤทัยมาศและรู้ว่าหล่อนตั้งใจจะตามสืบคดี เขาก็ติดตามหล่อนมาตลอดจนถึงวันนี้
“ผมรู้แค่ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ…ยักษ์”
ฤทัยมาศนึกถึงคำพูดที่พ่อเคยเล่าเรื่องที่พยานยืนยันว่ายักษ์เป็นฆาตกร สื่อมวลชนก็เล่นข่าวเรื่องนี้กันอยู่พักหนึ่ง แต่ชายหนุ่มผู้นี้รู้ได้อย่างไรว่าหล่อนกำลังสืบคดีดังกล่าวอยู่
“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าฉันตามสืบเรื่องนี้อยู่”
“ทุกศพที่เจอ…ไหม้หมดใช่ไหม” แสงอาทิตย์ย้อนถามหล่อน “ศพที่ไหม้จนเหลือแค่เถ้าถ่าน…ไม่มีอาวุธไหนหรอกนะที่ทำได้แบบนั้น นอกจาก…”
“นอกจากอะไรคะ” ฤทัยมาศไม่อาจจะอดทนรอคำตอบจากเขาได้ รีบถามต่อ
“นอกจากแว่นแก้วสุรกานต์ อาวุธของยักษ์”
ฤทัยมาศอึ้ง แม้จะดูเหลือเชื่อ แต่ข้อมูลที่เขาให้ก็ดูปะติดปะต่อกันได้อย่างพอดี
“มีใครบางคน กำลังพยายามให้ฆาตกรรมที่เกิดขึ้นต่อๆ กันเป็นฝีมือของยักษ์”
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.2 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 22.1 : ยักษ์ไม่สิ้นฤทธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.2 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 21.1 : เมื่อถึงคราวถอดดวงใจ
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.2 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 20.1 : รสรักในบทกลอน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.2 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 19.1 : ล้มยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.2 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 18.1 : ความเคียดแค้นของการสูญเสีย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.2 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 17.1 : บุคคลปริศนาในคืนพระจันทร์เต็มดวง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.3 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.2 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 16.1 : ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.2 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 15.1 : รักที่กลับคืน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.2 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 14.1 : ศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง (อีกหน)
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.2 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 13.1 : หรือจะมีมือที่สาม
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.2 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 12.1 : เบื้องหลังศึกยักษ์วัดโพธิ์กับยักษ์วัดแจ้ง
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 11 : ความจริงจากยูทูบเบอร์สาว
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.2 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 10.1 : เจ้าชู้ยักษ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 9 : พลพรรคยักษ์วัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.2 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 8.1 : ยักษ์แสงอาทิตย์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.2 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 7.1 : บทตัวร้ายที่ข้าไม่อยากเป็น
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.2 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 6.1 : ผู้รอบรู้แห่งท่าเตียน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 5 : อาวุธที่หายไป
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.2 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 4.1 : คดีที่มียักษ์เป็นผู้ต้องสงสัย
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.2 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 3.1 : หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.2 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 2.1 : เพื่อนวัดโพธิ์
- READ ฤทัยยักษ์ บทที่ 1 : ยักษ์สองฝั่งแม่น้ำ