อาคันตุกะ บทที่ 12 : รถยนต์สองคัน

อาคันตุกะ โดย ดารัช นิยายที่ผ่านการคัดเลือกประกวดพล็อตจากโครงการช่องวันอ่านเอา ครั้งที่ 3 กลุ่มนวนิยาย ‘รักร้าย’ แต่เขียนไม่ทัน โครงการอ่านเอาก้าวแรก รุ่น 4 จึงช่วยให้ดารัชปิดจบนิยายเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ และวันนี้ พร้อมให้นักอ่านได้เพลิดเพลินไปกับเรื่องราวนี้แล้ว

พระอาทิตย์ตกระบายแสงสีส้มแดงบนฟ้าสวยงามจนปวดใจ ธีรดนย์อยากรั้งทุกวินาทีที่มีแค่เขาและกลีบบัวเอาไว้ แต่โมงยามไม่เคยรั้งรอ ท้องฟ้าดารดาษดาวเข้ามาแทนที่ แล้วอีกไม่นาน วันใหม่ที่ธีรดนย์อยากเหนี่ยวรั้งก็คงมาถึง

‘หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว พี่จะหย่าให้นะ’

เขาให้สัญญากับกลีบบัว เป็นคำที่ไม่อยากพูดที่สุด แต่ใจเธอไม่ได้อยู่ที่เขา และการที่เขาอยู่ข้างกลีบบัว ก็ทำให้ใบหน้ายิ้มแย้มยิ่งหม่นหมอง

หลังส่งภรรยาในนามเข้านอน ธีรดนย์ก็เข้าห้องพัก เขาพิงประตูห้อง รู้สึกหมดแรง เขาเคยปล่อยมือกลีบบัวเพื่อกลับมาเป็นทายาทนักธุรกิจแนวหน้า ใช้ชีวิตสะดวกสบาย และคราวนี้เขาต้องปล่อยมือเธออีกครั้ง เพื่อให้หญิงสาวได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก

ไม่ว่าจะเป็นครั้งไหน การปล่อยมือจากเธอทั้งยากและเจ็บปวดเสมอ

กลีบบัว

ธีรดนย์ใจสั่นเมื่อคิดถึงชื่อนี้

ท่ามกลางจักรวาลกว้างใหญ่ไพศาล ระบบสุริยะเป็นสัดส่วนเล็กจ้อย โลกเป็นสัดส่วนที่ย่อขนาดลงไปอีก ส่วนมนุษย์คงเทียบได้กับฝุ่นผง

แต่ทำไมจักรวาลทั้งหมดจึงสามารถรวมไว้ที่คนคนเดียว แค่เธอเรียกชื่อของเขา ธีรดนย์รู้สึกราวครอบครองโลกทั้งใบ

เธอมักพูดว่าตัวเองน่าเบื่อ ไม่มีอะไรโดดเด่น แต่พอคิดถึงกลีบบัว ชายหนุ่มกลับนึกถึงทุกสิ่งทุกอย่าง…ลมทะเลที่พัดเส้นผมเธอยาวสยาย พลุไฟส่องสว่างที่ดูด้วยกัน รองเท้าผ้าใบลายดอกไม้ วงดนตรีที่เธอติดตาม เพลงที่เธอเคยร้องให้ฟัง ข้อความจากหนังสือเล่มโปรดที่เธอขีดเส้นใต้ และท่องจำขึ้นใจ สีหน้าดีใจของเธอตอนเขาซื้อขนมให้

เขานึกถึงทุกอย่าง เขานึกถึงทั้งหมด

มันช่างมหัศจรรย์

เธอช่างมหัศจรรย์

ตอนรู้ข่าวกลีบบัวเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน ธีรดนย์รู้สึกราวแสงสว่างทั้งมวลดับวูบ ชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าเขายอมแลกทุกอย่างเพียงเพื่อได้อยู่ตรงหน้า และมองรอยยิ้มของเธออีกครั้ง

แล้วคำอธิษฐานของชายหนุ่มก็เป็นจริง วิญญาณของกลีบบัวอยู่ในร่างพิสชา ภรรยาในนามของเขา แม้จะอยู่ร่วมกับบุคลิกอื่นๆ ของพิสชา แต่แค่ได้รับรู้ว่ากลีบบัวยังอยู่ข้างๆ ธีรดนย์ก็ดีใจอย่างที่สุดแล้ว แม้จะเธอจะไม่ได้มอบหัวใจให้เขาแล้วก็ตาม

“คราวนี้พี่จะปกป้องเอง” ชายหนุ่มพูดราวจะกล่าวคำปฏิญาณ

          ‘ระหว่างทริปฮันนีมูน รัดเกล้าออกมาบ้างช่วงสั้นๆ และรัดเกล้าเห็นคุณนาถนพิน แม่ของพี่ธีร์แอบตามพวกเราอยู่ห่างๆ ค่ะ’ ธีรดนย์พิจารณาคำพูดที่รัดเกล้า ‘ออกมา’ เพื่อบอกเขา

ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงต้องแอบตามพวกเขามา ชายหนุ่มพอรู้ว่าแม่ส่งคนสะกดรอยตามเขา พิสชา หรือแม้แต่นายทรงชัย เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างในชีวิตอันสมบูรณ์แบบของตระกูลเลิศวินิจประภากรเรียบร้อยดี แต่ทำไมแม่ต้องออกโรงเอง

ธีรดนย์พยายามคิดว่าแม่มีพฤติกรรมแปลกๆ อะไรบ้างไหม แต่ก็นึกไม่ออก จะว่าไป เรื่องเดียวที่ชายหนุ่มรู้สึกว่าผิดสังเกตคือเรื่องที่พุฒิเมธ เลขาฯ คนสนิทขอลาพักร้อนทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยลา เขายังแซวอีกฝ่ายว่าหัดให้เวลากับแฟนบ้างอยู่เลย แม้พุฒิเมธจะไม่เคยพูดถึงคนรักให้ธีรดนย์ฟัง แต่เขาก็พอจะสัมผัสได้ ก็เล่นไม่เคยสนใจใครที่ไหน แถมยังเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เวลานั่งดูรูปในโทรศัพท์มือถือ

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือมา พอปลดล็อกหน้าจอ ภาพกลีบบัวสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อน เกล้าผมมวย ส่งยิ้มสดใสให้มองตอบกลับมา เป็นภาพที่เขาแอบถ่ายหลังขอเธอเป็นแฟนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

ธีรดนย์มองใบหน้ายิ้มแย้มนั้น ไล่สายตาไปยังหน้าผากมน ดวงตาทอประกาย แก้มยุ้ย ผมยุ่งๆ จดจำใบหน้าของอีกฝ่าย เพื่อมองหาใบหน้าที่เขารักภายในร่างของพิสชา

ชายหนุ่มจดโน้ตลงในโทรศัพท์ พยายามไล่เรียงความคิดตามที่แดนไทเล่าเรื่องที่กลีบบัวเจอให้ฟัง เขาต้องมองหาบางอย่างเพื่อปกป้องกลีบบัว และตามหาใครก็ตามที่คิดร้ายกับพิสชา อันจะส่งผลต่อความปลอดภัยของกลีบบัวด้วย

1. อุบัติเหตุรถชนทำให้กลีบบัวสลับร่างกับพิสชา à รถชนเกิดจากอุบัติเหตุ???
2. ถั่วในอาหารตอนงานเลี้ยงเปิดตัวบริษัท/ รุจิดาที่สลับเสื้อผ้ากับกลีบบัวโดนแทง
   • ฝีมือนายพีระ ญาติห่างๆ ของพุฒิเมธ
   • ใครจ้างพีระ?
   • พุฒิเมธเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มากน้อยแค่ไหน
3. ศัตรูของพิสชาและบุคลิกอื่นๆ
   • มุกตาภา แฟนของอธินดูไม่ค่อยชอบหน้าพิสชา
   • คนในแวดวงจิตกรกร มีคนไม่พอใจพิสชา หรือพิสชาเผลอไปขัดขาใครหรือเปล่า
   • รัดเกล้ามีนิสัยเย็นชา อาจทำให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า
   • ทัตพล คนรักของรุจิดา อาจจะแค้นและมองว่าไปรยาทำให้ตัวเองต้องเลิกกับแฟน
4. ทริปฮันนีมูน à ทำไมแม่ต้องแอบตามมา

ธีรดนย์มองข้อความที่ตัวเองบันทึกไว้ นอกจากยาหยีที่เป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา และนลที่มักปรากฏตัวในตอนที่มีคนจะทำร้ายร่างของพิสชา บุคลิกอื่นๆ น่าจะมีปมขัดแย้งกับคนอื่นตามนี้ แต่มองอย่างไรก็ไม่เห็นเหตุจูงใจมากพอที่จะชวนให้ฆ่าพิสชาเลย

ส่วนข้อสังเกตที่สี่ ทำไมแม่ถึงแอบตามมาในทริปฮันนีมูน ธีรดนย์คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก แถมนางนาถนพินเป็นคนประเภทที่ถ้าไม่อยากบอก ต่อให้เค้นถามอย่างไรก็ไม่บอก บางครั้งชายหนุ่มนึกกลัวแม่ตัวเอง เขาไม่รู้เลยว่าภายใต้ใบหน้าอ่อนโยนของแม่มีแผนการอะไรซ่อนอยู่บ้าง อันเป็นความรู้สึกเดียวกับที่เขารู้สึกกับรัดเกล้านั่นเอง

ทันทีที่สปีดโบตพาธีรดนย์และกลีบบัวจากเกาะมาเทียบท่าเรือ รถยนต์สองคันก็จอดรออยู่ก่อนแล้ว

กลีบบัวดูแปลกใจที่มีรถจอดสองคัน เธอหันมามองเขา พยายามจะถาม แต่ธีรดนย์เอาแต่คิดเรื่องที่แม่แอบตามมาจนยังไม่อยากคุย เขาไม่ทำลายความประทับใจจากการพักผ่อนของหญิงสาว ด้วยการหยิบยื่นความกังวลที่ยังไม่รู้ว่าจะจริงหรือไม่ของตัวเองออกไป

คนขับรถที่พุฒิเมธเตรียมไว้สองคนแต่งกายสุภาพ ดูสะอาดเนี้ยบ และเคยขับรถให้ธีรดนย์ทั้งคู่ ชายสูงวัยกว่าเชิญธีรดนย์ไปยังรถคันที่เตรียมไว้สำหรับเขา ส่วนอีกคนยกกระเป๋าของกลีบบัวไปยังรถคันของเธอ

“เดี๋ยวก่อน” ธีรดนย์ขัดจังหวะ “ขอสลับรถหน่อย”

คนขับรถทั้งสองมองหน้ากัน ดูแปลกใจ แต่ก็ยอมทำตามที่ธีรดนย์บอก

กลีบบัวหันมามองเขา “พี่ธีร์คะ มีอะไรหรือเปล่า”

เขาหันไปยิ้มให้เธอ แต่มันคงเป็นยิ้มฝืดเฝื่อนจนกลีบบัวขมวดคิ้ว ชายหนุ่มขยับจะพูดให้เธอสบายใจ แต่กลับมีสายเรียกเข้าจากลูกค้าเสียก่อน ธีรดนย์คุยธุระครู่ใหญ่ พอหันมาอีกที รถคันที่กลีบบัวนั่งก็ขับออกไปแล้ว

ธีรดนย์มองข้อความในแชตอินสตาแกรมที่กลีบบัวส่งมา

ลุงคนขับรถบอกว่าพี่ธีร์มีนัดกับลูกค้า งั้นเจอกันที่โรงแรมในเมืองนะคะ ขอให้คุยงานราบรื่นค่ะ

ชายหนุ่มยิ้มให้ข้อความนั้น เขารู้สึกขอโทษที่มัวแต่กังวลเรื่องจะปกป้องเธอจนลืมบอกว่าตัวเองมีนัดกับลูกค้า ธีรดนย์ตั้งใจจะชดใช้ให้กลีบบัวอย่างเต็มที่ พาเธอไปทานอาหารทะเลขึ้นชื่อดีไหมนะ ทิ้งท้ายก่อนเดินทางกลับ

คนขับรถเปิดประตูให้เขา ธีรดนย์เหลือบมองอีกฝ่าย ชั่งใจ

“เดี๋ยวฉันขับไปเอง”

“แต่คุณพุฒิเมธให้ผมขับรถไปส่งคุณ”

“นายเลิกงานได้เลย ค่าขับรถฉันจะจ่ายให้เต็มวันเหมือนเดิม ทีนี้ไปได้แล้ว” เขาสั่ง

ธีรดนย์นั่งประจำตำแหน่งคนขับ เขาหัวเราะ พฤติกรรมของตัวเองคงแปลกน่าดู สลับรถกับกลีบบัวเพื่อให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัย รวมทั้งขับรถเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้มีการตุกติกเรื่องคนขับรถ ธีรดนย์ยอมเป็นคนขี้ระแวงเพื่อให้แน่ใจว่ากลีบบัวจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ

ชายหนุ่มรอจนรถของกลีบบัวขับผ่านไป จึงสตาร์ตรถ ยังไม่ทันจะขับก็มีสายเรียกเข้าตามคาด

“สวัสดีครับแม่”

“ตาธีร์ เราสลับรถกับหนูพิสชาเหรอ” เสียงนางนาถนพินฟังดูกังวล

“ครับ” เขารับ “ว่าแต่แม่รู้ข่าวไวจังเลยนะครับ”

“อย่าใช้รถคันนั้นนะ แม่กำลังไปหา รอแม่ก่อนนะ”

ใจของเขาหล่นวูบ รัดเกล้าบอกว่าแม่แอบตามเขามา แถมท่านยังร้อนใจเรื่องสลับรถ

“ผมต้องรีบไปคุยงานกับลูกค้า มีอะไรไว้คุยกันนะครับ” เขาตอบ แล้วกดวางสาย

ชายหนุ่มเหยียบคันเร่ง ในใจเต็มไปด้วยความว้าวุ่น หรือว่าคนที่วางแผนลอบทำร้ายพิสชาคือแม่ของเขา แต่คิดยังไงธีรดนย์ก็ไม่เข้าใจ สำหรับนางนาถนพิน พิสชาคือลูกสะใภ้ที่เหมาะสม ทำไมแม่ต้องวางแผนฆ่าบ่อเงินบ่อทองที่จะช่วยให้ธุรกิจของตระกูลก้าวหน้าด้วยเล่า

แต่ถ้าไม่นับแรงจูงใจที่ธีรดนย์ยังคิดไม่ออก แม่สามารถควบคุมเรื่องถั่วในขนมที่นายพีระเสิร์ฟให้พิสชาในงานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทของเขา ทั้งที่การเตรียมงานแสนจะเข้มงวด แถมท่านก็มีทั้งเงินและอิทธิพลในการจ้างนายพีระมาลอบแทงพิสชา แม้จะผิดตัวเพราะรุจิดาดันสลับเอาเสื้อผ้าคู่ของพิสชามาสวมก็ตาม

ที่แน่ๆ แม่ของเขาต้องรู้อะไรบางอย่าง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ธีรดนย์รับสาย

“ครับแม่”

“ตาธีร์ แม่บอกว่าให้รอแม่ก่อนไง”

“ทำไมครับ รถคันที่เตรียมให้พิสชานั่งมีอะไรเหรอครับ” เขาถาม ชายหนุ่มอยากให้แม่รับรู้ว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพิสชา…กลีบบัวของเขาได้เป็นอันขาด และถ้านางนาถนพินยังคิดวางแผนอะไรร้ายๆ ท่านจำเป็นต้องรับรู้ว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าภรรยาของเขาปลอดภัย

“มันอันตราย”

ธีรดนย์หัวเราะ เขาบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง ผิดหวัง เสียใจ โกรธ ไม่อยากเชื่อ แต่จากคำพูดของนางนาถนพินทำให้รู้ว่ารถคันนี้มีปัญหาบางอย่าง และแม่ของเขามีเอี่ยว

“ผมจะจอดรถครับ หลังจากแม่บอกว่าแม่รู้อะไรมา หรือแม่ทำอะไรลงไป”

แม่ของเขาเงียบ

“การที่ผมเอาตัวเองเป็นตัวประกัน ไม่ทำให้แม่ยอมพูดเหรอครับ” น้ำเสียงเขาไม่อาจปิดความผิดหวัง

“ตาธีร์ จอดรถก่อน รอแม่แป๊บนึง”

ธีรดนย์วางสาย เขาเหยียบคันเร่ง หัวเราะขื่น

อุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทริปฮันนีมูน ฟังดูเป็นแผนที่ไม่เลวเลย ด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม แม่คงตั้งใจให้เขาและพิสชานั่งรถคนละคันกันตั้งแต่แรก เขาไม่รู้ว่าท่านวางแผนไว้ขนาดไหน จะยอมสละคนขับรถด้วยไหม

ในใจของธีรดนย์พยายามโต้แย้ง เขาถามตัวเองซ้ำๆ ว่าเป็นแม่ของเขาจริงๆ เหรอ แม่ที่ทั้งสวย ทั้งเก่ง และคอยห่วงใยเขา ภายใต้ใบหน้าอ่อนโยนคือแผนการชั่วร้ายและมือที่เปื้อนเลือดอย่างนั้นหรือ

ความเร็วของรถเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ล้อไปกับจิตใจว้าวุ่นของธีรดนย์

จังหวะที่รถเบี่ยงไปตามทางโค้ง ธีรดนย์ชะลอความเร็ว แต่พบว่าเบรกมีปัญหา ชายหนุ่มใจหายวาบ เขาพยายามตั้งสติ ตอนนี้ถนนฟากหนึ่งเป็นภูเขา ส่วนอีกฟากคือหน้าผาสูงทอดตัวสู่ทะเล

ธีรดนย์สูดลมหายใจ เขากะจังหวะที่รถเบี่ยง เตรียมจะเปิดประตูเพื่อกลิ้งลงมาจากรถ โอกาสรอดคือห้าสิบเปอร์เซ็นต์

ทันใดนั้น รถคันหนึ่งก็แล่นสวนมาด้วยความเร็วสูง ราวจะเป็นกันชนช่วยชะลอความเร็วให้รถของเขา ด้วยความที่เส้นทางเป็นภูเขาสลับเนินสูงต่ำ ชายหนุ่มจึงไม่เห็นรถคันนี้แต่แรก มาเห็นอีกทีตอนอยู่ห่างกันไม่ถึงหกร้อยเมตร

ชายหนุ่มสบตาแม่ที่อยู่บนรถอีกคัน นางนาถนพินสบตาเขา พยายามพูดให้เขาขับรถพุ่งไปหารถของท่าน เพื่อช่วยในการหยุดรถคันนี้

ธีรดนย์ส่งยิ้มให้แม่ แล้วหักพวงมาลัยหลบรถที่พุ่งเข้ามา เขาไม่อาจเสี่ยงให้แม่บาดเจ็บ

ภาพสุดท้ายที่วาบมาในความทรงจำ คือรอยยิ้มเจิดจ้าของกลีบบัวในร่างเดิม ตอนที่เขาและเธอไปที่ว่าการอำเภอเพื่อจดทะเบียนสมรส