สาปไอยรา บทที่ 27 : พระจันทร์วันลอยกระทง

สาปไอยรา เรื่องราวของ สัตวแพทย์หนุ่มผู้ต้องคำสาปได้ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือรักษาสัตว์ โดยหวังว่าผลบุญจะลบล้างคำสาปไปได้บ้าง แต่เจ้ากรรมนายเวรก็ไม่ได้ใจดี เพราะต้องมีความรักที่จริงใจเท่านั้นถึงจะช่วยได้! นวนิยายน่าอ่านโดย ต้นไผ่กวนอิมสีทอง ที่อ่านเอานำมาให้ทุกท่านได้อ่านใน anowl.co และเพจอ่านเอา

นิศากรที่มาพร้อมกับแขไขได้เห็นภาพจารุมาสล้มทับไอยราพอดิบพอดี จึงร้องถามอย่างไม่พอใจ พลางเก็บอาการไม่ให้กรี๊ดออกมา เดี๋ยวเธอจะเสียภาพลักษณ์ต่อหน้ามารดาของชายหนุ่ม ส่วนแขไขนั้นยืนยิ้มเหมือนคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์

จารุมาสรีบลุกออกจากตัวของไอยราทันที แล้วก้มหน้าก้มตาปัดเนื้อปัดตัวอย่างเขินอาย พลางหันไปส่งค้อนให้พลายใบจาก พ่อตัวดีที่ทำให้เธอต้องกระอักกระอ่วน เห็นมันส่ายหัวให้อย่างไม่รู้เรื่องก็ยืนเท้าเอวจ้องหน้ามันเสียเลย ฝากไว้ก่อนเถอะ!

“มาได้ยังไงครับนิ”

ไอยราไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกับเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่ย้อนถามนิศากรกลับ

“แม่พามาเองแหละลูก หนูนิเขาบอกแม่ว่าเป็นเพื่อนช้าง มีเรื่องจะคุยด้วย แม่เลยพาเธอมาที่นี่”

แขไขเป็นคนตอบลูกชายเอง ตอนนางนั่งรถกอล์ฟจะมาที่นี่แล้วเห็นนิศากรตรงศูนย์ประชาสัมพันธ์เลยเข้าไปสอบถาม เลยได้ความอย่างที่บอกกับลูกชายไป พลางคิดอย่างเสียดายว่านางน่าจะมาให้ช้ากว่านี้สักหน่อย ไม่เช่นนั้นลูกชายของเธอคงได้คุยปรับความเข้าใจกับจารุมาสได้แล้ว แต่นี่ดูท่าทางจะงอนกันหนักกว่าเดิม

“เรายังคุยเรื่องนั้นกันไม่จบเลยนะคะ นิเลยมาหาช้างที่นี่อีกครั้ง”

นิศากรได้โอกาสเลยเดินเข้าไปคล้องแขนไอยรา เพื่อแสดงให้คนอื่นได้เห็นว่าเธอสนิทสนมกับเขามากแค่ไหน ยิ่งคนอื่นจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นคนพิเศษของชายหนุ่มก็ยิ่งดี จารุมาสจะได้ไม่คิดแย่งเขาไปจากเธอ

“นิไปรอกับแม่ผมก่อน ผมขอฉีดยาให้ใบจากแป๊บนึง แล้วจะไปคุยด้วย”

ไอยรารีบไล่นิศากรให้ออกไปจากตรงนี้เสีย เพราะกลัวพลายใบจากที่ยังไม่คุ้นเคยกับนิศากรจะทำร้ายหญิงสาวเอาได้ หรืออาจจะโดนมันแกล้งเหมือนที่จารุมาสโดนแบบเมื่อสักครู่นี้

“ก็ได้ค่ะ”

นิศากรรับปากแต่โดยดี แล้วปล่อยมือจากแขนของเขา เมื่อเห็นไอยราหันไปสนใจกับกระเป๋ายาเพื่อเตรียมเข็มฉีดยาอยู่นั้น เธอก็เดินเข้าไปหาจารุมาสที่อยู่ไม่ห่างกันนัก แล้วเอ่ยทักทายให้ได้ยินกันแค่สองคน

“บอกแล้วใช่ไหมว่าผู้ชายคนนี้เป็นของฉัน ทำไมเธอยังมายุ่งอยู่อีก”

จารุมาสที่กำลังยืนจ้องหน้ากับพลายใบจากอยู่ หันมายิ้มให้นิศากรแล้วเอ่ยย้อน

“ของคุณ ก็เก็บเขาไว้ดีๆ สิคะ ทำไมถึงปล่อยให้มายุ่งกับฉันได้ อ้อ…เมื่อกี้เห็นไหมคะ ปากเกือบโดนปากเลยนะคะ”

เธอแกล้งใช้นิ้วชี้ตีทีริมฝีปากตัวเองเพื่อยั่วอีกฝ่าย ก่อนจะเดินออกจากคอกช้างไปทางคอกของพังจันทร์สวย ช้างเด็กที่เพิ่งคลอดออกมาไม่กี่วัน เพื่อไปเล่นกับมันเหมือนทุกครั้งที่เธอเข้ามาในปาง ปล่อยให้นิศากรยืนโกรธจนหน้าดำหน้าแดง แล้วเดินกระทืบเท้าออกมาเอง แต่พอเดินไปถึงแขไขมารดาของชายหนุ่ม นิศากรก็ทำตัวให้เรียบร้อยอ่อนหวานเหมือนปกติ เก็บความไม่พอใจในตัวจารุมาสไว้ในใจก่อน

หลังจากเตรียมยาฉีดเสร็จ โดยยาที่จะฉีดให้พลายใบจากก็คือยาลดอักเสบลดปวด ซึ่งตัวไอยราเองรู้อยู่แล้วว่าพลายใบจากเป็นช้างที่ซุกซนมาก เล่นสนุกกับทุกอย่าง ไม่ว่าจะหน้าร้อนหน้าฝน ยิ่งหน้าฝนยิ่งชอบเล่นน้ำฝน เห็นฝนไม่ได้คึกขึ้นมาทันที สงสัยจะเล่นพลาดท่าไปหน่อยเลยเจ็บตัว

ไอยราฉีดยาลดอักเสบลดปวดให้ตรงคอของมันหนึ่งเข็ม และนอกจากยาฉีดแล้ว ก็ยังมียากินให้มันด้วย เป็นยาเม็ดกินลดอักเสบ โดยจะยัดใส่ในอาหาร เช่น กล้วย ให้กินติดกันสามถึงสี่วัน ถ้าอาการดีขึ้นก็หยุดกินยาได้เลย ยาลดอักเสบลดปวดจะช่วยทำให้บริเวณขาลดบวมลงแล้วก็ลดอาการปวด นอกจากนั้นก็ยังมียานวดอีกด้วย ไว้นวดบรรเทาอาการเคล็ดขัดยอกให้กับมัน เขาอธิบายเรื่องยาให้ควาญประจำตัวของมันและขันติธรรมได้ฟังจนเข้าใจ ก่อนจะเดินไปหานิศากรกับแม่ที่ยังคงยืนรออยู่ด้วยกัน

ไอยรา นิศากร และแขไข พากันมานั่งคุยกันที่ม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคอกของพลายใบจากมากนัก และชายหนุ่มก็ยังได้เห็นจารุมาสอยู่ในสายตา ที่กำลังเล่นอยู่กับพังจันทร์สวยอย่างสนุกสนานไกลๆ ด้วย

“ครูมาสมาที่นี่บ่อยเหรอคะ”

นิศากรเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัย และอยากรู้ว่าชายหนุ่มที่เธอหมายปองกับครูสาวคนนั้นสนิทสนมกันไปถึงขั้นไหนแล้ว

“บ่อยครับ นิมีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า”

ชายหนุ่มตอบแบบขอไปที และก็ไม่ขยายให้มากความด้วยว่าจริงๆ แล้วจารุมาสนั้นอยู่ที่นี่ ก่อนจะเอ่ยถามถึงธุระที่เธอมาหาเขาในวันนี้

“ช้างเปลี่ยนใจจะขายช้างให้นิสักตัวหรือยังคะ นิยังรอคำตอบอยู่นะ”

นิศากรเข้าเรื่องทันทีเช่นกัน

“ไม่เปลี่ยนใจครับ ไม่ขายเหมือนเดิม ไม่ว่านิจะถามอีกกี่ครั้ง ผมก็ไม่ขายครับ”

ไอยราเอ่ยตอบอย่างหนักแน่น ใบหน้าเฉยเมยอย่างเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนของเขาชักพูดไม่รู้เรื่องเสียแล้ว

“คุณแม่คะ นิอยากได้ช้างสักเชือกไปเลี้ยงที่สวนสัตว์ค่ะ”

นิศากรหันไปหาตัวช่วยอย่างมารดาของเขา อาจจะมีความคิดที่แตกต่างกันออกไปก็ได้ จึงเรียกอย่างสนิทสนมและเอ่ยเล่าเรื่องราวที่สวนสัตว์ของเธอให้ฟัง เผื่อว่ามารดาของไอยราจะเห็นใจในความจำเป็นของเธอบ้าง

“ก็อย่างที่ช้างบอกนั่นแหละหนูนิ ขายให้ไม่ได้หรอก ที่นี่เราเลี้ยงช้างและรักมันเหมือนลูกเหมือนหลาน เหมือนญาติสนิท นี่ก็เดือนหน้าจะทำบุญสร้างพระประธาน แม่ยังให้ช้างทุกเชือกที่นี่เข้าร่วมพิธีได้ด้วยเลย คิดดูแล้วกันว่าพวกเรารักช้างที่นี่ทุกเชือกแค่ไหน หวังว่าหนูนิจะเห็นถึงความผูกพันนี้ แล้วเลิกคิดที่จะพรากมันไปจากพวกเรา”

แขไขพูดไปยิ้มไป แต่ก็แฝงไปด้วยข้อคิดให้นิศากรได้ฟัง ถ้าคนที่เข้าใจอะไรได้ง่ายๆ ก็น่าจะคุยกันรู้เรื่องโดยที่ไม่ต้องทะเลาะหรือขัดแย้งให้มีปัญหากัน ก็ได้แต่หวังว่าผู้หญิงอย่างนิศากรจะเข้าใจ

“ค่ะ คุณแม่ นิเข้าใจแล้วค่ะ”

เธอคงต้องเปลี่ยนวิธีใหม่เสียแล้ว เซ้าซี้มากไปก็จะดูไม่ดี ไม่ขายก็ไม่ขาย แต่ถ้าเธอได้เป็นเจ้าของที่นี่ร่วมกับไอยรา เธอจะเอาช้างไปอยู่ที่สวนสัตว์กี่เชือกก็ย่อมได้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอจึงเปลี่ยนเรื่องคุยไปเสีย

“เมื่อกี้ได้ยินคุณแม่บอกว่าที่นี่จะทำบุญสร้างพระประธานเหรอคะ”

“ใช่จ้ะ ถ้าหนูว่างก็มาร่วมพิธีด้วยก็ได้นะ”

แขไขเอ่ยชวนยิ้มๆ

“ตรงกับวันไหนเหรอคะ ถ้าว่างนิมาแน่นอนค่ะ”

“วันเสาร์ที่ 10 น่ะจ้ะ”

“ค่ะ ว่าแต่ช้างอยากให้นิมาร่วมพิธีด้วยหรือเปล่าคะ”

นิศากรหันไปเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอ่อนหวาน เขาไม่เอ่ยปากชวนเธอสักคำก็เลยไม่รู้ว่าเขาอยากจะให้เธอมาหรือเปล่า

“จะมาหรือไม่มาก็แล้วแต่นิเลยครับ ผมคงไปบังคับไม่ได้”

ไอยราเอ่ยตอบอย่างขอไปที นิศากรจะมาหรือไม่มาก็ไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว

“หนูนิชื่อจริงว่าอะไรนะ”

แขไขที่เห็นหญิงสาวเปลี่ยนสีหน้าจากยิ้มแย้มเป็นบึ้งตึงทันทีที่ได้ยินคำตอบของลูกชายเธอ นางก็รีบเปลี่ยนเรื่องไปเสีย

“นิศากรค่ะคุณแม่”

หญิงสาวหันมายิ้มตอบกับมารดาชายหนุ่มอย่างรักษามารยาท

“แปลว่าพระจันทร์?”

“ใช่ค่ะคุณแม่ นิเกิดวันลอยกระทงพอดี พ่อของนิเห็นว่าเป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวง และเกิดมาเป็นผู้หญิงด้วย ก็เลยตั้งชื่อนี้ให้ค่ะ”

นิศากรเล่าอย่างภาคภูมิใจ

“อ้อ…จ้ะ ดีๆ”

แขไขยิ้มกว้าง เมื่อเจอหญิงสาวที่เกิดวันพระจันทร์เต็มดวงอีกคน นางที่รู้เรื่องเงื่อนไขของไอยราดี จึงรู้สึกว่านิศากรอาจเป็นตัวเลือกอีกคนหนึ่งให้กับลูกชายของเธอก็ได้ อยู่ที่ว่าไอยราจะเลือกคนไหนแล้วละ

“วันนี้นิขอตัวกลับก่อนนะคะ รบกวนคุณแม่กับช้างนานแล้ว”

นิศากรเอ่ยลา เมื่อเห็นว่าจารุมาสหายไปจากสายตาแล้วเหมือนกัน และไอยราก็ไม่ได้ตามครูสาวไป เธอเลยคิดว่าจารุมาสน่าจะกลับออกจากปางไปแล้ว แต่ถ้าหญิงสาวยังอยู่ที่นี่ เธอก็ยังจะอยู่ต่อเช่นกัน แต่เมื่อจารุมาสหายตัวไปแล้ว เธอก็คงต้องกลับ ไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องรำคาญเธอไปมากกว่านี้

“จ้ะ เดินทางปลอดภัยนะหนูนิ”

แขไขเอ่ยอวยพร

“เดี๋ยวผมไปส่งที่รถ”

ไอยราเอ่ยอาสาอย่างมีน้ำใจ เพื่อแก้ตัวที่ทำไม่ดีกับเธอเมื่อวันที่ไปเดินเที่ยวถนนคนเดิน พลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำนิศากรไปที่รถกอล์ฟ ก่อนจะขับออกไปส่งเธอด้วยตัวเองตรงลานจอดรถหน้าศูนย์ประชาสัมพันธ์

“ขอบคุณค่ะช้าง”

นิศากรยิ้มอย่างยินดี อย่างน้อยเขาก็ยังดูแลเธอเป็นอย่างดี เพราะเขาเป็นแบบนี้แหละ เธอถึงได้ชอบเขา ผู้ชายเรียบร้อยไม่เจ้าชู้ แถมฐานะทางบ้านยังดีอีกด้วย

“ไม่เป็นไรครับ ไว้เจอกัน”

ชายหนุ่มส่งนิศากรขึ้นรถ พลางยิ้มให้เธออย่างเป็นกันเอง แค่ส่งเพื่อนแค่นี้ไม่ใช่เรื่องที่ต้องลำบากใจอะไรอยู่แล้ว หลังจากที่รถยนต์ของนิศากรขับออกจากปางไป ไอยราก็รีบตามหาจารุมาสที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ส่วนไหนของปางกันแน่ เขาอยากปรับความเข้าใจกับเธอให้เข้าใจกันเสียที