โซ่ปริศนา

โดย : จินต์ชญา

อวตารมาจากคอลัมน์ ‘เรื่องผีที่แม่เล่า’ ในนิตยสาร พลอยแกมเพชร อันลือลั่น จากผู้เขียนหนังสือขายดีอันดับหนึ่ง ขาววังช่างเล่าเรื่อง (ผี) และ ชาววังช่างเล่าเรื่อง (ผีนอกวัง)

“กริ๊กๆๆๆ กริ๊ก ๆๆๆๆ”

นี่มันเสียงอะไร… ดังมาจากห้องติดกัน… อยู่ตรงใกล้ๆ หัวนอนพอดี

สักพักนึกออก… นี่มันเสียงลากโซ่นี่นา…

ฉันก้าวเข้าไปในตึกโบราณ เพื่อลงทะเบียนผู้เข้าร่วมงานอย่างช้าๆ เดินผ่านผู้คนในเครื่องแบบข้าราชการ และชุดสุภาพที่กำลังเดินกันไปมาขวักไขว่ มีการออกบูธหน่วยงานต่างๆ ในห้องโถง ก่อนที่จะเข้าไปในบริเวณจัดงานเพื่อมอบรางวัลบนเวที…

งานวันต่อต้านการค้ามนุษย์ประจำปีนี้จัดขึ้นที่ตึกสันติไมตรี ทำเนียบรัฐบาลเหมือนเคย โดยมีหน่วยงานต่างๆ ทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และเอ็นจีโอ มาร่วมแสดงผลงานประจำปีกันอย่างคึกคัก เพื่อนำเสนอแด่ท่านนายกรัฐมนตรี

ซึ่งการค้ามนุษย์นี้ เกี่ยวข้องกับไทยทั้งในและต่างประเทศ และการทำทีไอพี หรือทิป รีพอร์ตส (Trafficking in Persons Reports) รายงานการค้ามนุษย์ของสหรัฐอเมริกา แม้ว่าจะเป็นแค่ความเห็นของประเทศเดียว แต่ก็ส่งผลถึงการกีดกันทางการค้า และเป็นช่องให้อีกหลายๆ ประเทศ ร่วมกีดกันประเทศไทยได้ ซึ่งส่งผลต่อเศรษฐกิจของเราโดยรวม ปีที่แล้ว ไทยถูกจัดอันดับเทียร์ 2 เฝ้าระวัง หมายความว่า เป็นประเทศที่มีความพยายามอย่างเห็นได้ชัดที่จะพัฒนาให้ถึงระดับมาตรฐาน  

เคยมีคนนินทาว่า การให้คะแนนทิป รีพอร์ตสนั้น เป็นเรื่องการเมืองล้วนๆ ที่สหรัฐฯ เอาไปโยงกับการที่ประเทศใดประเทศหนึ่งซื้อสินค้า อาวุธ หรือเป็นเด็กดีของสหรัฐฯ ก็จะได้รับการตอบแทนด้วยการให้คะแนนสูง ซึ่งพอโดนนินทามากๆ เข้า ทางกระทรวงต่างประเทศสหรัฐฯ ก็ออกมายืนยันว่า ไม่เกี่ยวกับการเมือง (เหรอ…)

พูดมาเสียยาว ไม่ใช่บทความทางสังคม แต่ฉันอยากจะเล่าเรื่องหนึ่งที่เพื่อนฉันประสบมา เราได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับการบังคับค้ามนุษย์มามาก ไม่ว่าจะเป็นพวกเรือประมง ที่เขาว่าขึ้นไปบนเรือแล้ว กลับฝั่งยากมาก อาจจะต้องอยู่บนเรือหลายปี มีการซื้อขายแรงงานเป็นทอดๆ เหมือนทาสในสมัยโบราณ การบังคับค้าประเวณี การใช้แรงงานเถื่อน แรงงานเด็ก ฯลฯ สารพัดที่คนใจร้ายจะทำแก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

การเดินทางไปทำงานต่างประเทศนั้นอาจจะเป็นการแสวงโชคเพื่อชีวิตที่ดีกว่า บางครั้งโลภ บางครั้งก็รู้ดีอยู่ว่าจะไปเจออะไรบ้าง บางครั้งก็โลกสวย วิ่งในทุ่งลาเวนเดอร์ บางครั้งก็เขลา ให้เขาหลอก มีหลายเหตุผลมาก แต่บางครั้งโชคร้าย ไม่สามารถกลับบ้านมาทั้งที่ยังหายใจอยู่ได้

คนที่มีบทบาทเรื่องนี้ มีทั้งทำด้วยใจและสร้างภาพ เช่น เจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่ที่ตอนไปช่วยเหยื่อค้ามนุษย์ออกจากการกักขังแล้ว มาไม่ทัน พอมาถึงพร้อมนักข่าว จับหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายเข้าไปในห้องขังอีกครั้ง เพื่อโชว์การช่วยเหลือต่อหน้ากล้อง

หรือนักการเมืองดังนำเหยื่อมาแถลงข่าว พอเสร็จกลับบ้านไปเฉย ตำรวจต้องให้เงินเด็กกลับภูมิลำเนา…

ถ้าอยู่ในวงการนี้ จะพบเห็นพฤติกรรมที่บางครั้งต้องอุทานว่า  “แม่เจ้า!!!!”

ครั้งหนึ่ง เพื่อนของฉันเดินทางไปต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง เพื่อไปเที่ยวงานเทศกาลของจังหวัด โดยจองโรงแรมที่ค่อนข้างจะเก่าสักหน่อย เพราะจังหวัดนี้เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว และโรงแรมก็มีไม่มาก เลยต้องยอมพัก ดีกว่าไม่มีที่จะนอน

เมื่อเช็กอินเข้าไปแล้ว ทิ้งข้าวของไว้ ก็ล็อกประตูไปเที่ยวตามที่แพลนไว้ล่วงหน้าจนเย็นค่ำ รับประทานอาหารเย็น นั่งดูแสงสีเสียงแล้ว ก็กลับมาที่พักอย่างเหนื่อยอ่อน เข้ามาในห้องก็ต้องแปลกใจ เพราะจำได้ว่ากระเป๋าเดินทางใบเล็ก วางไว้ตรงเตียง แต่พอกลับเข้ามาดันไปอยู่ตรงอื่นเสียนี่ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก อาจจะเป็นพนักงานโรงแรมมาย้ายก็ได้

เปิดแอร์ อาบน้ำเสร็จแล้ว เปิดโทรทัศน์เป็นเพื่อนสักพัก ก็ง่วงจนทนไม่ไหว ปิดไฟนอนอย่างเหนื่อยอ่อน…

ตกดึก เขารู้สึกตัวขึ้นมา เนื่องจากได้ยินเสียงแปลกๆ อยู่ในห้องข้างๆ ตรงหัวนอนพอดี ตอนแรกนึกไม่ออกว่าเสียงอะไร เพราะง่วงมาก เลยหลับต่อไปอย่างสบาย

อีกครั้งหนึ่งที่ตื่นขึ้นมาตอนก่อนย่ำรุ่ง เพราะได้ยินเสียงแปลกๆ อีกแล้ว คราวนี้ร่างกายได้รับการพักผ่อนแล้ว เลยตื่นขึ้นมาเต็มตา พร้อมความพิศวง…

“กริ๊กๆๆๆ กริ๊ก ๆๆๆๆ”

นี่มันเสียงอะไร… ดังมาจากห้องติดกัน… อยู่ตรงใกล้ๆ หัวนอนพอดี

สักพักนึกออก… นี่มันเสียงลากโซ่นี่นา…

โซ่อะไร… ใครลาก… ลากทำไม…

คำถามนี้ดังอยู่ในหัว ตอนนี้ตื่นขึ้นเต็มที่แล้ว แอร์ในห้องเย็นจนหนาว เขากระชับผ้าห่มแน่น ไม่กล้าลุกขึ้นไปดูหรือทำอะไรทั้งนั้น…

ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร?

นอนคลุมโปง หรือวิ่งออกไปข้างนอก?

เขาเลือกอย่างแรกเพราะยังไม่สว่าง วิ่งออกไป ก็ไม่รู้ว่าจะหนีเสือปะจรเข้หรือเปล่า เลยคลุมโปงสวดมนต์กระท่อนกระแท่น บทที่พอนึกออกกลับไปกลับมาจนแสงแรกของวันสาดมาตอนเช้าตรู่ และเสียงรถวิ่งต่างๆ เริ่มต้นดังขึ้น

ตอนเช้า ไปถามพนักงาน ก็ไม่ยอมตอบอะไร รีบเช็กเอาต์อย่างไว จนต้องไปสืบจากชาวบ้าน

สอบถามได้ความว่า….

โรงแรมนี้ เมื่อก่อนมีการกักขังหญิงสาวเพื่อบังคับขายตัว จนมีตำรวจเข้ามาทลายแหล่ง แต่ก็มีเสียงลือว่าเคยมีผู้หญิงโดนล่ามโซ่ ป่วยตายอยูในห้อง โดยแมงดาไม่ยอมให้หมอเข้ามารักษา…

แม้ว่าตึกนี้จะโดนขายไปหลายต่อ ปรับปรุงข้างใน ทำเป็นกิจการอื่นๆ ไปหลายสิบปีแล้ว

แต่สิ่งที่เพื่อนฉันประสบ เป็นเครื่องยืนยันว่า…

สาวในโซ่ยังไม่ไปไหน…