บทส่งท้าย A MIND จิตอริยะ

A MIND จิตอริยะ โดย ไข่เจียวหมูสับ กับเรื่องราวซึ่งเกิดจากความผิดพลาดของระบบสลับจิตที่นำมาทั้งการตามล่า บททดสอบทางศีลธรรมและความรักที่อาจเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา และนี่คือนวนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่ได้รับเลือกจากโครงการช่องวันอ่านเอาปี 4 ที่จะถูกนำไปสร้างเป็นละครและเป็นนวนิยายที่เราอยากให้คุณได้อ่านออนไลน์บนเว็บไซต์ anowl.co

พิณเพลงในชุดเสื้อเดนิมราคาแพงแอบเกร็งกับภาพที่เห็นตรงหน้า

นักวิจัยหนุ่มมีสีหน้าสลดเมื่อยืนเสมอกับร่างของปกปักษ์ ปักษ์ดนู ชายหนุ่มรูปงามที่เนื้อในเต็มไปด้วยนิสัยชั่วร้าย

ปกปักษ์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “งานที่ส่งมาผิดไปหมดตั้งแต่ระบบคำนวณทุน หากไม่เห็นว่าทำงานด้วยกันมานาน ผมคงไล่คุณออกไปแล้ว”

อีกฝ่ายน้ำตาซึม ผงกหัวรับคำตำหนิ กลั้นความรู้สึกถูกดูแคลนไว้พร้อมกล่าวว่า “ผมจะรีบแก้ไขครับ”

“เออ” ชายหนุ่มตอบเบาๆ แล้วสะบัดมือไล่นักวิจัยในชุดกาวน์สีฟ้าออกไป

เมื่อในห้องทำงานหรูเหลือเพียงแค่พิณเพลงกับปกปักษ์ ความผ่อนคลายหวนกลับมาอีกครั้ง เขาพิงหลังใส่เก้าอี้ทำงานราคาแพงที่เอียงไปด้านหลังได้ถึงร้อยห้าสิบองศา…ในขณะที่พิณเพลงส่งแก้วน้ำมาให้ดื่ม

ปกปักษ์ดื่มหมดในรวดเดียวแล้วกล่าวขอบคุณเธอ จากนั้นจึงชี้ไปที่ด้านบน ทั้งสองพยักหน้าให้กัน

ไม่ถึงสิบนาทีก็ขึ้นลิฟต์มายังดาดฟ้าของอาคารการ์ด แอนด์ ลิงก์ที่ปรับปรุงใหม่แล้ว ซึ่งส่วนนี้ถูกสร้างเป็นสวนหย่อมและลานกิจกรรม รอบด้านนั้นเป็นกระจกนิรภัยสีเขียวโปร่งช่วยให้ผ่อนคลายดวงตา

บ่ายโมงสิบห้านาที ไม่มีใครขึ้นมาในเวลานี้ เพราะทุกคนในบริษัททราบดีว่าเป็นเวลาส่วนตัวของปกปักษ์ ปักษ์ดนู ผู้บริหารคนปัจจุบันของการ์ด แอนด์ ลิงก์ คอร์ปอเรชัน

ทั้งสองเลือกนั่งเก้าอี้ตรงริมระเบียงทิศตะวันออก วันนี้ท้องฟ้าสดใสและไม่ร้อนสักนิด

พิณเพลงถามด้วยความห่วงใย “ไหวหรือเปล่าค่ะ”

“ก็ไหวละครับ ผมว่าตัวเองแสดงได้ดีขึ้นเยอะเลย” ปกป้องกล่าวด้วยสีหน้าอิดโรย

“ไม่ต้องรีบปรับก็ได้นะคะ ทางคุณวาววาก็บอกแล้วว่าการปลอมข้อมูลคลื่นสมองนั้นสมบูรณ์แบบ ไม่มีใครจับได้แน่นอน” เธอหมายถึงเรื่องที่จิตของปกป้องนั้นยังอยู่ในร่าง ส่วนของพี่ชายไปไกลถึงปรโลกแล้ว แต่เขายังต้องสวมบทเป็นปกปักษ์อยู่เพื่อเอาชีวิตรอดและเพื่อบริษัทแห่งนี้ และใช้ความทรงจำทางธุรกิจของพี่ชายมาเป็นแนวทาง

“เสียดายที่ส่วนสูงต่างกันเลยศัลยกรรมให้เหมือนพี่ชายไปก็ไม่ได้อะไร แต่พวกเจ้าหน้าที่ทุกคนก็ทราบเรื่องที่ผมสลับกับพี่ชายกันหมดแล้ว ส่วนพันธมิตรทางธุรกิจจะรู้ไหมก็แล้วแต่พ่อกับแม่จะเจรจาแล้วละ…ที่น่ากังวลคือผมเก่งไม่ถึงครึ่งของพี่ปกปักษ์…แม้จะแอบขอความช่วยเหลือจากที่ปรึกษาภายนอกหลายคน แต่สักวันก็คงมีปัญหาให้ตามแก้”

“พ่อกับแม่ของคุณคงไม่ทราบหรอก”

“ไม่หรอกครับพิณเพลง พ่อกับแม่คงเดาออกมาสักพักแล้ว”

พิณเพลงหยุดกึก รู้เลยว่าตนมีสีหน้าไม่สู้ดี

“ไม่ต้องห่วง พวกท่านไม่คิดจะหาคำตอบหรอก คงจะสงสัยอยู่แต่ก็เลือกจะปล่อยผ่านและหลอกตัวเองว่าผมคือพี่ชายไปตลอดกาล มันคือกระบวนการรักษาสภาพจิตใจของมนุษย์น่ะ”

เธอกล่าวเบาๆ ว่า “งั้นหรือ ก็ดีไปนะคะ”

สายลมเย็นกำลังดีพัดผ่าน ไม่รู้ทำไมทั้งสองจึงมองขึ้นฟ้าพร้อมๆ กัน

“แต่เราก็ไม่ควรจะเปิดเผยตัวปกป้องออกไปใช่ไหม” พิณเพลงกล่าวทั้งที่กำลังมองเมฆทรงสวยคล้ายแพนเค้ก

“ให้มันเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เถอะครับ”

พิณเพลงพยักหน้า เธอเห็นด้วยกับความคิดนี้ “ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไร เราจะค่อยๆ จัดการไปนะคะ”

ปกป้องยิ้มแล้วจับมือเธออย่างแผ่วเบา

ไม่มีแม้แต่เสี้ยวหนึ่งของปกปักษ์ในตัวของปกป้อง ธาดาร์เองก็ไม่อยู่แล้ว เรื่องนี้พิณเพลงมั่นใจ บางสิ่งในตัวชายตรงหน้าขาดหายไป แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเธอจะรักเขาน้อยลง

“แล้วหมวดพิศวัติเป็นอย่างไรบ้างครับ”

เธอแอบขำ “คืนดีกับลูกสาวแล้วค่ะ แต่กำลังง่วนกับตำแหน่งใหม่เลย เหมือนว่ากำลังถูกฝ่ายตรวจสอบกลางขอร้องแกมบังคับให้ยินยอมสลับจิตของภรรยากับนักโทษประหารอยู่ค่ะ”

ปกป้องทำท่าขำไม่ออก ถามอย่างอ่อนใจ “นักโทษชื่อวิรา…ที่เป็นคนจัดหาระเบิดให้กับอลิน ริชใช่ไหมครับ”

“ค่ะ น่าจะเป็นอย่างนั้น” ทีแรกพิณเพลงเองก็แอบใจหาย ไม่คิดว่าข้อมูลที่ตนมอบให้ตำรวจในวันนั้นจะเป็นหนึ่งในเหตุผลให้หญิงสาวผู้ชั่วร้ายได้รับโทษประหาร แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเรื่องที่การ์ด แอนด์ ลิงก์ เท่านั้น แต่เพราะตัววิราเองมีคดีวางระเบิดซึ่งสังหารคนมานับไม่ถ้วนติดตัวเป็นพรวน

“คุณยศเองก็กลับมาทำงานแล้ว แต่คงไม่ชินกับคุณปกป้องคนนี้ไปอีกนานเลย” เธอกล่าวก่อนจะใช้มือปิดปาก เผลอเรียกชื่อปกป้องออกไปอีกแล้ว ต้องระวังให้มากกว่านี้ แต่พออยู่ด้วยกันทีไรก็เผลอตลอด

ปกป้องหัวเราะ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมค่อยไปผูกมิตรกับเขาใหม่ เพราะต้องให้ช่วยทำงานกับคุณวาววาด้วย”

พิณเพลงร้องอ๋อ ใช่แล้ว เรื่องนั้นก็จำเป็น

ปัจจุบันโครงการสลับจิตเป็นโครงการลับอยู่ภายใต้การดูแลของฝ่ายตรวจสอบส่วนกลางและการ์ด แอนด์ ลิงก์แล้ว แม้จะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่ทั้งสองฝ่ายยังคงร่วมมือกับกลุ่มของพิศวัติและวาววาในการตรวจสอบผู้เข้ารับการสลับจิต เพื่อไม่ให้เกิดการใช้เส้นสายขึ้น แน่นอนว่าอิทธิพลของอลิน ริชนั้นเคยแผ่คลุมบริษัทมาก่อน แถมยังรุนแรงถึงขั้นที่เวลานี้ ใครๆ ก็เกรงกลัวพิศวัติกันเลยทีเดียว และโชคดีที่เรื่องราวก่อนหน้านี้ไม่ถูกแพร่งพรายออกสู่สาธารณะ ไม่งั้นผู้ฟื้นสติทุกคนคงตายกันหมดแล้ว

“คุณคริสตี้กับน้องชิชาเองก็ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ คิดว่าคงไม่เป็นไรแล้ว ตัวอลินก็ทิ้งทรัพย์สินให้มากอยู่”

ปกป้องแอบฉายแววตาปวดร้าวออกมา ก่อนจะยิ้มน้อยๆ ให้เธอ “ว่าแต่พิณเพลงเถอะ วันนี้ต้องไปดูที่ร้าน ESS สาขาสองไม่ใช่หรือ งานผู้จัดการไม่ใช่เล่นๆ นะครับ”

พิณเพลงตาโต “เออ จริงด้วย ลืมงานของฉันไปเลย” วันนี้เธอแค่แวบเข้ามาทักทายปกป้องเฉยๆ แต่ดันเพลินเสียงั้น

“ให้ผมไปส่งนะ”

“ไม่เป็นไร คุณนั่งพักตรงนี้ไปเถอะค่ะ อีกอย่างก็มีคนขับรถที่คุณจ้างไว้ให้แล้วไง ฉันขอให้เธอรอตรงลานจอดน่ะ” ว่าแล้วเธอก็เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม จังหวะนั้นปกป้องกลับเอ่ยอะไรออกมาเบาๆ

“พิณเพลง ลาก่อนนะครับ”

“เอ๊ะ” เธอแอบฉงนในใจให้กับประโยคนั้น หันกลับไปมองก็พบว่าปกป้องนั่งหันหลัง สายตาคงมองไปยังนอกรั้วกระจกสีเขียวใส ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยตอบไปด้วยความลังเล

“ลาก่อนค่ะ…”

อีกฝ่ายเอี้ยวคอมายิ้มให้

“แหม ร่ำลากันเสียห่างเหินเชียว อาทิตย์หน้าจะต้องไปเลือกชุดแต่งงานแล้วนะ”

ปกป้องส่งรอยยิ้มปนเศร้า “นั่นไม่ใช่คำอำลาของผมครับ…แต่เป็นของเขา”

พิณเพลงใจกระตุก ยืนนิ่งไปพักหนึ่ง ครู่ต่อมาจึงรู้สึกยินดีที่ตนตัดสินใจเอ่ยคำลาออกไป

“เมื่อกี้ ธาดาร์มางั้นหรือคะ” พิณเพลงเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ

“ผมก็ไม่แน่ใจ แต่คงไม่ได้มาหรอก…” เขาไม่ยอมมองตาของเธอ

พิณเพลงยิ้ม แม้ยังแอบสงสัยก็เลือกจะปล่อยวาง จิตใจของมนุษย์ย่อมหาทางปกป้องตัวเอง จะเป็นคำลาโดยตรงของธาดาร์ หรือปกป้องรับฝากข้อความมาก็ช่างเถิด

“งั้นฉันไปก่อนนะคะ”

“ได้ครับ แล้วช่วงดึกๆ เจอกันนะ”

พิณเพลงเดินไปทางลิฟต์พลางมองขึ้นฟ้าแล้วสูดหายใจ รอยยิ้มนั้นสดใสแบบที่ตนเองยังรู้สึกได้

ขอบคุณนะ ฉันมีความสุขดี ไม่ต้องห่วง

แล้วก็…

ลาก่อนนะ…ธาดาร์

– จบบริบูรณ์ –