ตรวนใบจาก บทที่ 16 : ความตายของใบจาก

ตรวนใบจาก รางวัลรองชนะเลิศโครงการอ่านเอาก้าวแรกปี 5 โดย ฉาย แสงเพชร เกษตรกรจาก จ.ตราด ผู้ฝันอยากเป็นนักเขียนแนวท้องถิ่นที่ได้พลิกบทบาทจากงานเขียนเชิงวิชาการมาสู่การเขียนนวนิยายแนวแฟมิลี่ดราม่ากับเรื่องราวของอาชีพลอกใบจากและชีวิตที่เป็นปริศนาของคุณยายคนหนึ่ง เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ติดตามกันได้ในเว็บไซต์อ่านเอา

คนที่ชื่อใบจากคนนั้น นอกจะเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่มีหัวอกเดียวกับลุงแล้ว ยังนับเป็นญาติของลุงได้ด้วย พ่อของใบจากมีศักดิ์เป็นลูกพี่ของพ่อ มาได้เมียที่มีที่นาติดกับที่นาของตา ความที่บ้านของทั้งสองติดกัน ใบจากกับลุงจึงสนิทกันตั้งแต่เด็ก ไปเที่ยวงมหอย จับปลา ตัดยอดจาก สารพัดสารเพด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ใบจากยังกำพร้าพ่อเหมือนลุงด้วย ต่างกันแค่พ่อกับแมะของลุงหย่าร้างกัน ส่วนของใบจาก พ่อของเขาตายจากไปตั้งแต่เขาอายุ 4-5 ขวบ ตอนนั้นลุงยังเด็กมาก จำหน้าพ่อของใบจากไม่ได้เลย

ใบจากเล่าให้ลุงฟังว่าที่เขาได้ชื่อนี้ ก็เพราะแม่เจ็บท้องแล้วคลอดเขาออกมาตอนที่กำลังรับจ้างลอกใบจากอยู่ ตอนนั้นพ่อแม่ของใบจากไปค้าขายและรับจ้างทำงานที่พลิ้ว เมื่อใบจากเกิดแล้วไม่นาน พ่อแม่ของเขาจึงกลับมาทำนาที่หนองชิ่ม จนพ่อของเขาป่วยและตายไป ใบจากอยู่กับแม่ได้แค่ 2 ปี แม่ของเขาได้ผัวใหม่เป็นคนพลิ้ว เลยย้ายมาอยู่กับผัวใหม่ ทิ้งให้ใบจากอยู่กับตายาย จนอายุย่างเข้ารุ่นหนุ่มกันแล้ว ทั้งลุงกับใบจากถึงได้มาอยู่กับแมะที่พลิ้วกัน ใบจากย้ายมาก่อน ตอนที่ลุงออกจากโรงเรียนได้ปีเดียวเอง สมัยนั้นก็เรียนกันแค่ ป.4 เองนะ เหมือนจะเป็นปีเดียวกับที่พ่อเลี้ยงของลุงตาย หลังจากนั้นอีก 3 ปี แมะก็ไปรับลุงมาอยู่ที่พลิ้วบ้าง

ลุงก็ไม่รู้หรอกนะว่าใบจากกับกิมบ๊วย น้องสาวลุงน่ะ ไปแอบปิ๊งกันตอนไหน ตอนแรก กิมบ๊วยก็ตึงๆ กับลุงอยู่ เหมือนไม่ยอมรับว่าลุงเป็นพี่ พอมาสังเกตอีกที เมื่อกิมบ๊วยเริ่มสนิทกับลุงมากขึ้น ลุงก็เริ่มจับได้ว่าใบจากกับกิมบ๊วยสนิทสนมกันจนผิดสังเกต ลุงไม่กล้าถามน้องสาวตัวเองหรอก แต่ลุงคุยกับใบจากตรงๆ เลยว่า คิดจะจีบกิมบ๊วยจริงหรือเปล่า ใบจากยอมรับอย่างหน้าชื่นว่าเขาชอบกิมบ๊วยจริงๆ ไม่คิดหลอกลวง จากนั้น ลุงก็แอบสังเกตมาเงียบๆ ตลอด ใบจากสุภาพกับกิมบ๊วยตลอด ไม่ทำให้เสียหาย ถ้าเขาจะมาลอกใบจากที่บ้านเพื่อมาคุยกับกิมบ๊วย เขาก็จะชวนลุงมาด้วย แล้วมันก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้ ไม่ไปเกาะแกะวอแวกับผู้หญิงที่ไหน ลุงยังดีใจเลยว่าน้องจะได้กับคนดี ไว้ใจได้ แต่แมะไม่คิดแบบนั้น

ตอนที่ใบจากมาทำงานกับที่บ้าน แมะพอใจใบจากมาก แกชมอยู่บ่อยๆ ว่าใบจากขยัน ซื่อสัตย์ ไว้ใจได้ แต่พอแกเริ่มจับได้ว่าใบจากคิดจะเลื่อนฐานะจากลูกจ้างเป็นลูกเขย คำชื่นชมก็หายไป กลายเป็นว่าแกหาเรื่องตำหนิ ด่ากระทบใบจากอยู่บ่อยๆ และเมื่อแกเห็นว่ายุทธการขั้นต้นนี้ไม่ได้ผล แกก็เปิดยุทธการขั้นต่อไป

เย็นวันนั้น เข้าไต้เข้าไฟเต็มทีแล้ว ลุงกลับจากนำใบจากที่ลอกแล้วไปส่งตามร้านค้าต่างๆ ที่สั่งไว้ วันนี้ที่บ้านเงียบและมืดกว่าเคย ไม่มีการลอกใบจากยามค่ำอย่างที่เคยมีเหมือนทุกวัน เพราะกิมบ๊วยกับกิมเหมยไปค้างที่บ้านญาติของพ่อเลี้ยงที่จะทำบุญในวันรุ่งขึ้น ตัวลุงเองเดินเลาะริมรั้วตรงไปยังเรือนหลังเล็กข้างท้ายเรือนใหญ่ สำหรับลุง ที่ตรงนั้นมันสบายใจที่จะอยู่มากกว่าขึ้นไปอยู่รวมกับน้องต่างพ่อ ที่บางคนยังมองลุงเหมือนเป็นคนนอกตลอดมา และเมื่อลุงเดินใกล้เรือนใหญ่ เสียงของแมะแว่วมาจากใต้ถุนเหมือนกำลังคุยกับใครบางคนอยู่

“ฉันไม่สนว่าแกจะไปบอกคนอื่นยังไง แต่สิ่งที่ฉันต้องการคือวันพรุ่งนี้เมื่อฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้า ฉันจะไม่เห็นแกที่บ้านนี้อีก จำใส่กะลาหัวของแกไว้ ฉันไม่มีทางรับคนมีแต่ตัวอย่างแกเป็นเขย ถึงคนที่ฉันหามาให้ตอนนี้ ลูกสาวฉันจะยังไม่ชอบ แต่รับรอง ฉันสามารถหาคนที่ลูกสาวฉันชอบมาจนได้นั่นแหละ”

“ตะ…แต่ ผม เอ้อ ผมรัก…” เสียงผู้ชายที่ตะกุกตะกักนั้น คือเสียงของใบจากนั่นเอง

“ไม่ต้องเอาคำว่ารักมาอ้าง ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อน รู้ดีว่าคำว่ารักมันกินไม่ได้ ชีวิตคู่ที่มีแต่ความลำบาก มันไปไม่ตลอดหรอก ไสหัวของแกไปซะ อย่ามาให้ลูกสาวฉันเห็นหน้าอีก”

สุดท้าย ใบจากก็จำต้องก้มหน้าหันหลังเดินจากไปอย่างคนไร้ชีวิตจิตใจ แสงสว่างจากตะเกียงเจ้าพายุที่บนเรือนส่องมาให้เห็นร่างของเพื่อนรุ่นพี่ของลุงเดินก้มหัวจากไปด้วยท่าทีอ่อนระโหย ไม่เฉลียวใจคิดสักนิดว่านั่นจะเป็นภาพสุดท้ายที่ได้เห็นกันยามมีชีวิต

“หยุดนะ นั่นใคร”

เสียงแมะตวาดแหวมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวยามที่ลุงเตรียมจะย่องออกไปจากบริเวณนั้น ไม่รู้ว่าแมะเห็นลุงได้อย่างไร หรือว่าแมะจะมีผีคอยบอกอย่างที่เขาร่ำลือกันจริงๆ ลุงจำต้องเดินออกมายังบริเวณที่สว่างด้วยท่าทางยำเกรง

“แกเองรึ ไอ้ทิ้ง แกได้ยินอะไรบ้าง”

“ไม่ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น” ลุงรีบปฏิเสธเร็วปรื๋อลิ้นแทบพันกัน แต่แมะกลับกวาดตามองมาอย่างระแวง

“แกมาก็ดีแล้ว แมะว่าจะให้คนไปตามเอ็งขึ้นมาหาพอดี”

“แมะมีอะไร”

“แมะได้ข่าวว่าตอนนี้ยายเอ็งไม่สบาย ดูแลตาไม่ค่อยไหว แมะเลยว่าจะให้เอ็งกลับไปช่วยดูตากับยายให้แมะสักเดือนหนึ่ง ไม่ต้องห่วงงานทางนี้หรอก ตอนนี้เหมยกับเต้งโตพอจะช่วยงานแมะได้แล้ว พรุ่งนี้สว่างแล้วรีบไปเลยนะ แมะเป็นห่วงยาย”

ตอนนั้น ลุงไม่เฉลียวใจคิดเลยว่านั่นเป็นแผนของแมะ ที่จะแยกลุงให้ห่างออกไปทั้งกับใบจากและกิม บ๊วย ไม่ให้ลุงช่วยสื่อสารให้คนทั้งคู่ และไม่ให้ลุงไปเล่าให้กิมบ๊วยฟังว่าแกพูดกับใบจากว่าอย่างไร ตอนที่ลุงไปถึงบ้านตากับยาย ตาป่วยกระเสาะกระแสะมานานแล้ว ส่วนยายก็แค่มีอาการปวดเมื่อยตามประสาคนแก่ เดินเหินไม่สะดวกแค่นั้น แต่กว่าลุงจะเฉลียวใจก็เมื่อมีเด็กคนหนึ่งที่เป็นญาติข้างเพ่าะของลุงมาหาที่บ้าน บอกว่าใบจากฝากจดหมายไปให้กิมบ๊วย จดหมายนั้นมีเนื้อความสั้นๆ แต่ทำให้ลุงตาสว่างขึ้นมาทันที

กิมบ๊วย

พี่ได้ข่าวว่าน้องจะรับหมั้นกับคนที่แม่เลือกมาให้ จริงหรือไม่ ถ้าไม่จริง ช่วยส่งข่าวมาให้พี่รู้ด้วย

ใบจาก

 คืนนั้น ลุงนอนไม่หลับเลยตลอดคืน ใจอยากแล่นกลับไปที่พลิ้วเสียโดยเร็ว เป็นห่วงทั้งเพื่อนและน้องสาว ไม่รู้ว่าแมะทำอะไรไปบ้างตั้งแต่กีดกันลุงออกมาจากบ้านได้ แต่เพราะตอนเช้า ตามีอาการเป็นไข้ ทำให้ลุงต้องอยู่ช่วยยายดูแลตาก่อน กะว่าจะออกไปตอนบ่าย แต่บ่ายวันนั้น ข่าวจากพลิ้วก็มาถึงเสียก่อน แมะส่งคนมาบอกว่ากิมบ๊วยตายแล้ว

“แล้วลุงไม่ได้เจอใบจากบ้างหรือคะ ในงานศพกิมบ๊วย”

“ไม่เจอ กว่าลุงจะขึ้นมาพลิ้วก็เป็นเช้าวันรุ่งขึ้น พอยายรู้ว่าหลานสาวตายอีกคนก็เป็นลม เย็นนั้นเลยมาไม่ไหว ลุงไม่ได้รออยู่แต่ในงานนะ ลุงพยายามไปสืบหาทุกที่ที่คิดว่าเขาจะอยู่แต่ก็หาไม่เจอ หมดงานศพ ลุงก็กลับไปกับยาย ตอนที่พ่อแม่ของใบจากมาอาละวาด ลุงก็ยังอยู่ที่หนองชิ่ม มารู้ข่าวอีกทีตอนกลับมาพลิ้วว่าใบจากตกน้ำตายไปแล้ว”

“แล้วที่ใบจากเขียนมาในจดหมายนั่นเป็นจริงไหมครับ” จักรวาลเอ่ยถามบ้าง