สาปไอยรา บทที่ 26 : ความเบาของมัน คงไม่เท่ากันกับเธอ

สาปไอยรา เรื่องราวของ สัตวแพทย์หนุ่มผู้ต้องคำสาปได้ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือรักษาสัตว์ โดยหวังว่าผลบุญจะลบล้างคำสาปไปได้บ้าง แต่เจ้ากรรมนายเวรก็ไม่ได้ใจดี เพราะต้องมีความรักที่จริงใจเท่านั้นถึงจะช่วยได้! นวนิยายน่าอ่านโดย ต้นไผ่กวนอิมสีทอง ที่อ่านเอานำมาให้ทุกท่านได้อ่านใน anowl.co และเพจอ่านเอา

จารุมาสที่เพิ่งออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ หยิบมือถือที่วางอยู่บนเตียงนอนขึ้นมาดู แล้วเปิดอ่านข้อความของไอยราทันที ไม่นานชายหนุ่มก็โทร.เข้ามาหาอีกครั้ง เธอจึงรีบรับสายอย่างไม่มีอิดออดอีกแล้ว

“ค่ะคุณช้าง”

“อยู่ไหนครับครูมาส”

“มาสกลับมาถึงบ้านแล้วค่ะ”

“กลับไปยังไงครับ”

“จ้างรถโดยสารให้มาส่งที่ปางพร้อมกับนะโมค่ะ”

“อ้อ…ทำไมถึงรีบกลับ แล้วทำไมไม่รอกลับกับผมครับ”

“ก็มาสเห็นว่าคุณช้างต้องอยู่กับเพื่อน และดูท่าแล้วคุณนิคงไม่ปล่อยให้คุณช้างกลับง่ายๆ เลยแยกตัวออกมาก่อนค่ะ”

จารุมาสบอกเหตุผลของเธอไปตามสาย หวังว่าไอยราจะเข้าใจเธอบ้าง นี่เธออุตส่าห์หวังดีให้เขาอยู่กับเพื่อนได้ตามสบาย อีกอย่างนิศากรเองก็ดูไม่พอใจเธอด้วย เธอปลีกตัวออกมาเองจะดีกว่า

“คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ ครูมาสมากับผม ก็ควรกลับกับผม รู้ไหมว่าผมเป็นห่วง”

“มาสขอโทษค่ะ”

จารุมาสรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ด้วยความน้อยใจเขาจึงไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลังให้ดี อย่างน้อยก็ควรบอกเขาเสียหน่อยว่าเธอจะกลับก่อน ทำไมเธอถึงเพิ่งมาคิดได้ตอนนี้นะ แล้วน้ำเสียงของเขาก็พูดกับเธอดีๆ ดูเป็นห่วงเธอมาก และไม่ได้ดุเธอเลยสักนิด ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดขึ้นไปอีก

ไอยรากดวางสายของจารุมาส แล้วนั่งเล่นอยู่ตรงนั้นอีกสักพัก ค่ำคืนที่เขาคิดว่ามันจะเป็นความทรงจำดีๆ อีกหนึ่งวัน กลับต้องจบลงด้วยการที่เขาต้องนั่งมองพระจันทร์เต็มดวงอยู่คนเดียว ไม่แน่ใจด้วยว่าจารุมาสไม่พอใจอะไรเขาหรือเปล่า ถึงได้หนีเขากลับบ้านไปก่อน

พอนั่งให้ลมพัดผ่านจนเสื้อแห้ง ไอยราก็ลุกขึ้นเดินกลับไปที่รถยนต์ของตนเอง แล้วขับกลับบ้านคนเดียวอย่างโดดเดี่ยวและเงียบเหงา ไม่มีเสียงคุยเจื้อยแจ้วเหมือนกันกับขามา

หลังจากวันนั้น จารุมาสก็ทำตัวเหินห่างจนไอยรารู้สึกได้ เธอไม่เข้ามาสุงสิงที่คอกช้างเหมือนปกติ กลับจากสอนที่โรงเรียนก็ช้าจนมืดค่ำ ไม่ได้ทานอาหารเย็นด้วยกันมาหลายวันแล้ว เหมือนเธอจะหนีหน้าเขาอย่างไรก็ไม่รู้ เขาเก็บดอกจำปีแล้วฝากนะโมไปให้เหมือนทุกวัน เธอก็รับไว้แต่ไม่ได้เอามาติดผมเหมือนเมื่อก่อน เขาแอบถามนะโมว่าหญิงสาวเป็นอะไร เด็กชายก็ไม่รู้เรื่อง ตอบเขาไม่ได้ หรือเขาควรจะคุยกับเธอ และถามเธอตรงๆ ไปเลยดีไหมนะ

เวลาผ่านไปจนถึงวันหยุด ขณะที่จารุมาสนั่งร่วมโต๊ะทานอาหารกลางวันด้วยกันกับไอยรา คชา และแขไขอยู่นั้น ขันติธรรมก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในบ้าน แล้วตรงเข้ามาหาไอยราที่โต๊ะอาหารทันที พร้อมกับเอ่ยเรียกลูกพี่ของตนอย่างเหนื่อยหอบ

“พี่ช้างครับ”

“ไม่ต้องรีบ ค่อยๆ พูด”

ไอยราปรามยิ้มๆ

“ใบจากขาเจ็บครับ ไม่รู้ไปเหยียบอะไรมา เดินลากขาด้วยครับ”

แต่ขันติธรรมก็ยังรีบพูดอยู่ดี เพราะเป็นห่วงเพื่อนสัตว์สี่ขาของตน

“เดี๋ยวพี่ไปดูเลย”

ไอยราเอ่ยบอกกับเด็กชาย ก่อนจะหันมาเอ่ยขอตัวกับบิดามารดา

“ผมไปดูใบจากก่อนนะครับ”

“มาสไปด้วยค่ะ”

จารุมาสรีบร้องตามไปด้วย เพราะเธอเองก็เป็นห่วงพลายใบจากเช่นกัน

“ไปกันเถอะจ้ะ”

แขไขเอ่ยบอกยิ้มๆ พลางคิดว่าปล่อยให้ทั้งคู่ไปด้วยกันก็ดี ความบาดหมางที่นางเองยังรู้สึกได้ระหว่างทั้งคู่อาจใช้เหตุการณ์นี้ช่วยประสานให้คืนดีกันก็เป็นได้

เมื่อเดินออกมาหน้าบ้านก็มีรถกอล์ฟมาจอดรอไว้อยู่แล้ว ขันติธรรม จารุมาส และไอยราที่ถือกระเป๋ายาออกมาด้วยก็รีบขึ้นไปนั่งบนรถทันที พอมาถึงที่คอกของพลายใบจาก ช้างเด็กอายุประมาณ 7 ปี และเป็นเพื่อนเล่นของขันติธรรมด้วยนั้น ไอยราก็เอ่ยถามถึงต้นสายปลายเหตุจากควาญช้างประจำตัวของมันก่อน โดยมีจารุมาสคอยยืนฟังอย่างตั้งใจอยู่ข้างๆ กันด้วย

สอบถามได้ความว่าเมื่อวันก่อนตอนบ่ายๆ ช่วงที่ฝนตกมันออกไปเล่นน้ำฝนอย่างสนุกสนาน จนขาไปเหยียบอะไรมาไม่รู้จนอักเสบและเจ็บ ขาบวมเป่ง แล้วก็เดินลากขาเพราะเดินยกขาไม่ขึ้น ถึงขั้นเดินไม่ไหวเลยทีเดียว

ไอยราเข้าไปใกล้ๆ ตัวของพลายใบจาก แล้วนั่งลงสังเกตอาการที่ขาของมัน เห็นขาบวมเป่งบริเวณขาหน้าด้านขวา บวมตั้งแต่ข้อเท้าลงมาจนถึงเท้าเลย บวมจนไม่สามารถที่จะงอขาได้ จึงทำให้เดินกวาดขาลากขาแบบที่ควาญบอก

เมื่อเขาลองจับคลำดูก็พบว่า บริเวณนั้นอุ่นกว่าบริเวณอื่น บ่งบอกถึงการอักเสบนั่นเอง ระหว่างที่จับๆ อยู่นั้นมันก็คงจะเสียวๆ อยู่ ส่วนเขาเองก็เสียวเหมือนกัน เสียวขามันจะกระตุกแล้วเตะเขาเข้า

“ช่วยยกขาให้ดูฝ่าเท้าหน่อยครับ”

ไอยราเอ่ยสั่งควาญให้ช่วยยกขาของพลายใบจาก แล้วพยายามตรวจดูบริเวณฝ่าเท้าว่ามีอะไรตำเท้ามันหรือเปล่า เพราะบางครั้งอาจเกิดจากมีบางอย่างตำเท้าแล้วก็ติดเชื้อบวมลุกลามก็เป็นได้ แต่หลังจากที่เขาตรวจดูแล้วฝ่าเท้าของมันก็ยังปกติดี ไม่มีอะไรตำเท้าทั้งสิ้น

“ผมว่าน่าจะเกิดจากการเล่นซุกซนจนทำให้ข้อเท้าแพลงและเจ็บอย่างที่เห็น เดี๋ยวผมจะฉีดยาลดการอักเสบให้มันก่อนครับ”

ไอยราเอ่ยบอกกับควาญและคนอื่นๆ ที่มารอดูอาการของพลายใบจากด้วย ก่อนจะตรวจดูขาของมันเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง และเตรียมจะลุกขึ้นยืนแต่ก็ต้องล้มลงเมื่อมีอะไรมาทับ!

จารุมาสที่นั่งดูอาการของพลายใบจากอยู่ข้างๆ ไอยราอย่างสนอกสนใจด้วยนั้น จู่ๆ ก็โดนขาหลังของมันเตะเบาๆ เข้าที่สะโพก แต่ความเบาของมันคงไม่เท่ากันกับของเธอ เพราะมันแรงจนทำให้เธอเสียหลักล้มทับไอยราที่อยู่ข้างกันพอดิบพอดี

ขันติธรรมเห็นภาพนั้นแล้วก็ปิดปากหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี พลางคิดว่าพลายใบจากคงรู้สึกได้ว่าทั้งคู่กำลังหมางเมินกันอยู่ เพราะขนาดนั่งอยู่ข้างๆ กันยังไม่คุยกันเลย จึงช่วยทำให้ทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกัน ทำดีมากเพื่อนรัก!

ไอยราที่ได้หอมแก้มของจารุมาสแบบไม่ได้ตั้งใจตอนเธอล้มลงมาทับ และตัวของเธอยังคงทาบทับอยู่บนตัวของเขาอีก แต่ยังไม่ทันจะได้ถามว่าเธอเป็นอะไรหรือเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ก็ได้ยินเสียงแหลมร้องถามมาจากใครบางคน

“ทำอะไรกันน่ะ”