สาปไอยรา บทที่ 4 : มองแล้วไม่เบื่อ ก็เลยไม่เบื่อที่จะมอง

สาปไอยรา เรื่องราวของ สัตวแพทย์หนุ่มผู้ต้องคำสาปได้ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือรักษาสัตว์ โดยหวังว่าผลบุญจะลบล้างคำสาปไปได้บ้าง แต่เจ้ากรรมนายเวรก็ไม่ได้ใจดี เพราะต้องมีความรักที่จริงใจเท่านั้นถึงจะช่วยได้! นวนิยายน่าอ่านโดย ต้นไผ่กวนอิมสีทอง ที่อ่านเอานำมาให้ทุกท่านได้อ่านใน anowl.co และเพจอ่านเอา

ช่วงเช้าวันแรกของการเรียนการสอนเด็กๆ ชั้นประถมศึกษาปีที่สองของจารุมาสผ่านไปด้วยดี หญิงสาวทำความสนิทสนมกับเด็กนักเรียนในห้องทั้ง 15 คนได้อย่างรวดเร็ว เด็กๆ ที่นี่มีความน่ารักและมีความเป็นกันเองมาก ทั้งสดใสและมีความคิดที่บริสุทธิ์ทั้งเด็กหญิงและเด็กชายกันเลยทีเดียว

พอถึงช่วงพักทานอาหารกลางวัน หญิงสาวปล่อยให้เด็กๆ เดินแถวไปที่โรงอาหารกันก่อน เพราะเธอต้องเก็บอุปกรณ์การเรียนการสอนให้เข้าที่ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย จะได้สะดวกในการหยิบจับมาใช้งานในภายหลัง หลังจากนั้นไม่นานก็มีเด็กนักเรียนในห้องของเธอเองเดินมาตาม

“อ้าวนะโม กลับมาทำไมครับ”

จารุมาสเอ่ยทักเมื่อเห็นท่าทางกระมิดกระเมี้ยนไม่กล้าพูดของเด็กนักเรียนในปกครอง

“ผอออให้มาตามครับครูมาส”

เด็กชายขันติธรรมเอ่ยบอกครูประจำชั้นคนสวยคนใหม่ด้วยท่าทางเขินอาย

“ตามครู?”

จารุมาสชี้มือเข้าหาตัวเองด้วยความสงสัยขณะถามลูกศิษย์

“ใช่ครับ”

เด็กชายขันติธรรมพยักหน้ายืนยันคำพูดตัวเองไปด้วย

“งั้นไปกัน”

หญิงสาวลุกขึ้นจากโต๊ะทันทีแล้วเดินตามหลังเด็กนักเรียนไปยังพื้นที่ของโรงอาหาร ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเด็กนักเรียนทุกระดับชั้น และบรรดาคุณครูทั้งโรงเรียนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ เด็กชายขันติธรรมเดินแยกตัวไปนั่งทานอาหารกลางวันกับเพื่อนๆ จารุมาสจึงมองหาผู้อำนวยการโรงเรียน เมื่อเห็นท่านนั่งคุยและนั่งทานอาหารอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่โต๊ะอาหาร ซึ่งผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังให้เธอ จึงรีบเดินเข้าไปหาแล้วเอ่ยทักถามให้ท่านรู้ตัว

“ผอออให้นะโมไปตามมาส มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ครูมาสมาพอดี ผมเรียกมาเพื่อให้รู้จักกับคุณช้างเขาไว้ คุณช้างมาเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆ ที่นี่ทุกเดือน”

ผู้อำนวยการชัยวัฒน์ที่หันมาเห็นจารุมาสจึงเอ่ยแนะนำไอยราให้หญิงสาวรู้จัก หญิงสาวจึงหันไปสบตากับคนที่ผู้อำนวยการโรงเรียนแนะนำและเรียกว่าคุณช้าง แล้วยกมือขึ้นพนมไหว้ทักทายอย่างเรียบร้อย พร้อมกับแนะนำตัวเองก่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นกันเอง

“สวัสดีค่ะ ครูมาสนะคะ ครูคนใหม่ของที่นี่”

“สวัสดีครับ”

ไอยรารับไหว้ด้วยใบหน้านิ่งเรียบไร้ความรู้สึก แล้วหันกลับมาสนใจกับการทานอาหารต่อ

“งั้นมาสขอตัวก่อนนะคะ ผอออ”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้สนใจที่จะสนทนาด้วย จารุมาสจึงเอ่ยขอตัวจากผู้อำนวยการโรงเรียนทันที พลางคิดว่าเขาก็หน้าตาดีอยู่หรอก เห็นแล้วเธอก็ตกตะลึงในความหล่อ สมาร์ต และดุดันจนใจสั่น แต่เขาหยิ่งชะมัด คิดว่าเธออยากคุยด้วยมากหรือไงถึงได้ทำนิสัยแย่แบบนั้นใส่กัน สงสัยจะพูดเป็นอยู่แค่คำเดียว ‘สวัสดีครับ’

“เชิญๆ”

เมื่อเห็นทั้งคู่ทำความรู้จักกันแล้ว ชัยวัฒน์จึงไม่รั้งตัวครูคนใหม่ไว้อีก

จารุมาสเดินไปดูเด็กนักเรียนในชั้นของตนเองทานอาหาร เมื่อเห็นว่านั่งทานกันเรียบร้อยดี จึงเดินไปหาแม่ครัวเพื่อหาอาหารกลางวันทานบ้าง ได้ยินป้าแม่ครัวนำเสนอเมนูอาหารที่คุณช้างใจดีนำมาเลี้ยงก็ยิ้มออกกับเมนูโปรด

“มีข้าวมันไก่กับราดหน้าหมูหมักค่ะครูมาส ทานอะไรดีคะ”

“ราดหน้าค่ะป้า มาสขอผักเยอะ เส้นน้อยๆ นะคะ”

หญิงสาวรับชามใส่ราดหน้าตามที่ต้องการ ก่อนจะเอ่ยขอบคุณป้าแม่ครัวที่จัดให้ตามคำขอ แล้วเดินไปนั่งกับครูประจำชั้น ป.3 ที่อายุมากกว่าเธอไม่กี่ปี เธอเข้าไปตีสนิทตั้งแต่เช้าตอนยืนรับเด็กนักเรียนหน้าประตูโรงเรียนด้วยกัน ครูคนนี้หลังจากที่มาสอนที่นี่ได้ไม่กี่ปีก็พบรักกับสามีที่เป็นเจ้าของร้านขายอุปกรณ์การเกษตร เลยตัดสินใจสร้างครอบครัวอยู่ที่นี่เลย ไม่ทำเรื่องย้ายกลับบ้านเกิดแล้ว

“มาสนั่งด้วยนะคะพี่สุ”

“ได้จ้า ตามสบายเลย”

สุมาลียิ้มรับอย่างยินดีที่จะได้มีเพื่อนนั่งทานอาหารด้วยกัน

“พี่สุคะ คุณช้างนี่เขาเป็นใครเหรอคะ ทำไมถึงได้มาเลี้ยงอาหารเด็กๆ ทุกเดือน”

จารุมาสอดไม่ได้ที่จะอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น คนที่ทำหยิ่งใส่เธอ จึงเอ่ยถามกับคนที่เธอสนิทที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้

“อ๋อ…เขาเป็นลูกชายเจ้าของปางช้างจันทร์ส่อง อยู่ถัดจากโรงเรียนเราไปไม่ไกลนี่เอง ปกติแล้วจะเป็นคุณคชากับคุณแขไขพ่อแม่ของคุณช้างน่ะที่มาเลี้ยงเป็นประจำ วันนี้คงติดธุระ คุณช้างเลยมาคนเดียว”

สุมาลีที่อาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่าเล่าให้คนที่มาอยู่ใหม่ฟังอย่างไม่ปิดบัง หยุดดื่มน้ำนิดหนึ่งก่อนจะเล่าต่อให้คนตั้งใจฟังได้รับรู้

“คุณช้างเป็นศิษย์เก่าของที่นี่ แล้วก็มีเด็กๆ ลูกของควาญช้างในปางเรียนที่นี่อยู่หลายคน อย่างนะโมลูกศิษย์ของมาสนั่นไง ลูกสมุนมือซ้ายของคุณช้างเลยนะ พี่ว่าก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะใจดีมาเลี้ยงอาหารที่นี่ทุกเดือน พี่อยากให้เลี้ยงทุกวันเลยด้วยซ้ำ เด็กๆ จะได้กินอาหารดีๆ สารอาหารครบห้าหมู่ แค่ค่าอาหารกลางวันที่รัฐบาลจัดสรรให้มาก็แทบจะไม่พอเลี้ยงเด็กๆ แล้ว”

“แต่ดูเขาหยิ่งจังพี่สุ”

จารุมาสได้ทีก็เอ่ยนินทาเขาเสียหน่อย ปล่อยผ่านเรื่องค่าอาหารกลางวันไปเสีย เพราะเธอเองก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ นอกเสียจากช่วยจัดสรรงบประมาณให้เด็กนักเรียนได้รับอย่างเพียงพอที่สุด

“คุณช้างเป็นแบบนั้นแหละมาส จริงๆ ใจดีและนิสัยดีมากเลยนะ”

สุมาลีเอ่ยชมคนที่เป็นหัวข้อสนทนาอยู่ในตอนนี้

“เหรอคะ”

ไม่อยากจะเชื่อเลย!

คนที่กำลังถูกนินทาอยู่นั้น หลังจากที่คุณครูคนใหม่เดินจากไปแล้ว ไอยราก็คอยแอบมองดูอยู่บ่อยครั้ง หญิงสาวรูปร่างบอบบาง ชุดที่เธอสวมใส่อยู่นั้นเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวคู่กับกระโปรงสอบสั้นแค่เข่าสีน้ำตาล มีส่วนโค้งเว้าชัดเจน ผิวกายขาวนวลเนียนละเอียด หน้าตาก็จิ้มลิ้มพริ้มเพรา ไม่ได้สวยสะดุดตา แต่มองแล้วไม่เบื่อ ตอนนี้ก็เช่นกันที่เขายังไม่เบื่อเลยที่จะมอง

ไอยราแอบหันไปมองครูคนใหม่ที่นั่งทานอาหารอยู่กับครูสุมาลีจนได้สบตากันอีกครั้ง แต่เขากลับเบนสายตาหนีไปที่อื่นเสีย ทำเป็นเหมือนแค่เหลือบไปเห็นเธอเท่านั้น ถ้าเธอรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ในใจคงหัวเราะเยาะเขาน่าดู

เขารู้สึกถูกใจและถูกชะตากับผู้หญิงเป็นครั้งแรก เพราะสิ่งที่เขาเป็นและเผชิญอยู่ต้องควบคุมตัวเองไม่ให้สนใจผู้หญิงคนไหน แต่พอได้เจอกับคุณครูคนใหม่เพียงแค่ได้สบตาและได้เห็นหน้า กลับควบคุมตัวเองไม่ได้ คอยแต่จะสนใจมองหาไม่ว่าเธอจะเดินไปทางไหนหรือทำอะไร

รู้สึกว่าตัวเองผิดปกติไปเสียแล้ว!