ฆาตกรรมอลหม่าน วิญญาณอลเวง บทที่ 23 : ธาตุแท้

ฆาตกรรมอลหม่าน วิญญาณอลเวง นวนิยายรางวัลรองชนะเลิศกับนิยายดราม่าคอเมดี้จากโครงการอ่านเอาก้าวแรก ปี 5 โดย เอมอักษร เรื่องราววุ่นๆ ของหญิงสาวที่คิดว่าตัวเองโชคร้ายทุกด้านจนขอฆ่าตัวตายเพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่ไหงแค่นอนหลับไปวิญญาณก็ออกจากร่าง เธอจึงต้องลุกขึ้นมาหาวิธีกลับเข้าร่าง หาฆาตกรให้ทันเวลาที่เหลือน้อยลงทุกที

“พี่ปรีว่า…” เจนนินทร์เอ่ยเบาๆ อย่างลังเล “เจนควรทำอย่างอื่นไปด้วยไหมคะ อย่างไปเป็นพิธีกร หรือหางานประจำ”

“ทำไมล่ะคะหนูเจน” ปรีเมธขมวดคิ้ว “น้องเบื่องานในวงการแล้วเหรอ”

“เปล่าหรอกค่ะ แต่…เจนว่า งานในวงการมันไม่แน่นอน เดี๋ยวนี้ดาราเกิดใหม่เยอะแยะเลย”

ปรีเมธมองเด็กสาวอย่างพิจารณามากกว่าเดิม “สำหรับพี่ หนูเจนทั้งสวยทั้งมีฝีมือ ยังไปได้อีกไกลมากๆ ในเส้นทางนี้ ยังมีบทท้าทายอีกเยอะเลยที่หนูเจนน่าจะได้เล่น แล้วก็ดังเปรี้ยง แต่ว่า…”

ปรีเมธอึกอัก เหมือนไม่แน่ใจว่าจะพูดดีไหม

“แต่อะไรคะ” อีกฝ่ายถามทันที

“คือ…” ปรีเมธถอนใจ “พี่ว่าหนูเจนยังติดภาพลักษณ์เดิมๆ ที่สลัดไม่ออก ก็คือภาพเด็กสาวสวยใส สวยหวาน ดูเป็นเด็กๆ กี่เรื่องก็มาแนวเดียวกันหมด”

เจนนินทร์กัดริมฝีปาก “ก็จริงค่ะ แต่ทำไงได้ ผู้กำกับบอกว่าหน้าเจนเป็นสไตล์คุณหนูหวานๆ ถ้าเล่นร้ายก็ไม่ค่อยขึ้น”

“เพราะเขายังไม่เคยเห็นหนูเจนในลุคอื่นไงครับ” ปรีเมธพูดจริงจัง “ถ้าหนูเจนปรับลุคให้โตขึ้น แล้วโพสต์ภาพเยอะๆ พี่ว่าแฟนคลับต้องตื่นเต้นนะ แล้วผู้จัดน่าจะป้อนบทที่หลากหลายขึ้นด้วย”

“พูดง่ายๆ ก็คือ” เจนนินทร์ฝืนอมยิ้ม “เจนไม่แซ่บ ใช่ไหมคะ”

ปรีเมธหัวเราะน้อยๆ “โอ๊ย มันไม่ต้องถึงกับแซ่บพริกสิบเม็ดหรอกจ้า แค่เปลี่ยนการแต่งตัวให้ดูโตขึ้น เซ็กซี่แบบมีคลาส มันก็สื่อได้แล้วว่าเราพร้อมจะเล่นได้ทุกบทบาท ไม่ติดกับบทเดิมๆ”

เจนนินทร์พยักหน้าตาม สีหน้าครุ่นคิด “ก็จริงของพี่ปรีนะคะ เพราะถ้าเจนรับแต่บทแบบเดิม ไม่นานต้องตันแน่”

“เจนลองถ่ายรูปเปลี่ยนลุคสักเซตไหม พี่พอจะช่วยเจนได้นะ พี่มีเพื่อนเป็นช่างภาพมืออาชีพเลย” ปรีเมธพูดยิ้มๆ “เป็นผู้หญิง รับรองว่าถ่ายภาพออกมาเซ็กซี่แบบไม่โป๊ แถมดูน่ารักมีคลาสซะอีก ของแบบนี้ มันขึ้นอยู่กับฝีมือช่างภาพกับคอสตูมเหมือนกันนะ ว่าจะจัดวางท่าออกมายังไง แล้วพี่จะไปเป็นเพื่อนหนูเจนด้วย รับรองว่าต้องออกมาดีครับ ไม่ต้องกลัว”

“ก็น่าสนใจนะคะ” เด็กสาวแบ่งรับแบ่งสู้ “แต่ช่วงนี้ยังต้องถ่ายงานติดๆ กันเยอะเลย ถ้ายังไง เจนจะปรึกษาพี่ปรีอีกทีนะคะ”

“ได้เลยครับผม” ชายหนุ่มเปิดยิ้มสดใส “ว่ายังไง สบายใจขึ้นหรือยัง”

เจนนินทร์หัวเราะเบาๆ “แหม ได้ที่ปรึกษาดีขนาดนี้ ใครจะกลุ้มต่อไหวล่ะคะ”

เสียงรั้วไฟฟ้าเคลื่อนที่จากราง เจนนินทร์ชะเง้อมองไปหน้าบ้าน แล้วเอ่ยอย่างแปลกใจ “อ้าว พี่เจมา ก็เพิ่งผลัดกันที่โรงพยาบาลหยกๆ นี่เอง เอ หรือมีเรื่องอะไร”

เจณิสตาเดินราวกับพายุเข้ามาในบ้าน สีหน้าเคร่งเครียดและท่าทางกระหืดกระหอบทำเอาน้องสาวใจหายวาบทันที

“พี่เจ” เด็กสาวร้อง “กลับมาทำไม พี่เจิดเป็นอะไรหรือเปล่า”

เจณิสตากวาดสายตามองภาพตรงหน้า สีหน้าเคร่งเครียดคลายลง ขณะพยายามยิ้มให้น้องสาว

“เปล่า ยัยเจิดยังอยู่ไอซียูเหมือนเดิม พี่มา…มารับปรีไปดูเจิดด้วยกัน”

“อ้อ” เจนนินทร์พยักหน้ารับรู้ “ก็ดีค่ะ พี่ปรีเป็นห่วงพี่เจิดมากเลย ถ้าพี่เจิดรู้ว่าทุกคนรักเขาขนาดนี้ เขาคงดีใจมาก”

เด็กสาวลุกขึ้นยืน บอกกล่าวพี่สาวและอำลาชายหนุ่มไปในตัว “งั้นเจนขึ้นบ้านก่อนนะคะ เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน เดี๋ยวขอหลับสักงีบ พรุ่งนี้เจนก็ต้องรีบไปกองถ่ายตั้งแต่ตีห้า วันนี้ได้ข่าวว่าผู้กำกับเม้งแตกใหญ่เลยที่เจนหายไป”

“อ้าว ก็บ้านเรามีเรื่อง” เจณิสตาท้วง “เจนไม่ได้บอกเขาเหรอ ลางานสักสองสามวันได้มั้ย”

“โธ่ พี่เจ วงการนี้มันไม่เหมือนงานออฟฟิศนี่พี่” เจนนินทร์ถอนใจอย่างระอา “ยังมีคนพูดใส่เจนซะอีกว่าพระเอกน่ะ ขนาดพ่อตายยังอยู่ถ่ายละครต่อเลย เจนฟังแล้วปวดหัวจี๊ด เออ แต่เอาเถอะ เจนจะรีบขอถ่ายคิวตัวเองก่อน พี่อู๋เขาคงพอโยกให้ได้”

เจนนินทร์ไม่ลืมยกมือไหว้เพื่อนพี่สาว ก่อนหันหลังเดินขึ้นบันได

ทันทีที่เด็กสาวลับตัว เจณิสตาก็หันขวับมามองปรีเมธ ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงยิ้มละไมในสีหน้า

“มาทำไม” เจณิสตาเข่นเสียงลอดริมฝีปาก

“อ้าว ก็มาถามข่าวคราวเจิด เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่บอกกันเลยนะเจ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนมองหญิงสาวด้วยแววตาคมกริบ “แล้วรู้ได้ยังไงว่าปรีมาที่บ้าน”

เจณิสตาไม่ตอบ จนชายหนุ่มกระชากมือถือไปจากมือ หญิงสาวพยายามยื้อกลับ แต่โดนผลักจนลอยคว้างไปกระแทกโซฟา

เจิดจันทร์มองภาพตรงหน้าตาค้าง เช่นเดียวกับวิญญาณของปู่ไกรที่ละจากศาลาหน้าบ้าน มายืนมองเหตุการณ์อยู่ในห้องรับแขกด้วย

“นี่มันอะไรกันคะปู่ เขาทะเลาะกันเหรอ เจิดไม่เคยเห็นปรีทำรุนแรงแบบนี้เลย”

เจิดจันทร์ได้ยินเสียงชายหนุ่มหัวเราะแค่นๆ ขณะปัดหน้าจอมือถือของอีกฝ่ายไปมา

“อ้อ ใช้แทรกติดรถยนต์” เขาโยนมือถือกลับไปให้หญิงสาว “เริ่มฉลาดขึ้นแล้วนี่ แต่ช้าไปเป็นชาติเลย”

เจณิสตาโผนเข้ามาทุบชายหนุ่ม อ้าปากจะกรี๊ด แต่ร่างสูงยึดแขนบอบบางไว้แน่น

“อย่าร้องนะเจ เจนอยู่ข้างบน อยากให้รู้เรื่องกันหมดหรือไง”

“รู้เรื่องกันหมดก็ดี” เจณิสตาสวน “จะได้ไม่เกิดเรื่องบ้าๆ กับหนูเจนอีกคน”

ปรีเมธหัวเราะ แววตาเยาะเย้ยเห็นถนัด “ถ้ากล้าก็บอกเลยซิ แต่เธอคงไม่กล้าหรอกมั้ง ไม่เห็นเหมือนคืนนั้นเลย กล้าถอดซะทุกชิ้นเชียว”

“ไอ้สารเลว” เจณิสตาน้ำตาไหลพราก “แกวางยาฉันนะไอ้ปรี”

“พูดไม่เพราะเลย ฟอลโลเวอร์ที่ตามเธอเป็นแสน ได้ยินเข้าจะผิดหวังนะ”

กรอบร่างโปร่งใสสองร่างที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่เคียงกัน ต่างหันมามองหน้ากันอย่างตะลึง เจิดจันทร์คราง

“ปู่คะ นี่มันหมายความว่า คลิปที่เราเห็นในมือถือพี่เจ…”

ปู่ไกรพยักหน้า สีหน้าทั้งเศร้าทั้งโกรธแค้น “ก็คงใช่แล้วละยัยเจิด ไอ้คนนี้เองที่เป็นคนทำ ไม่นึกเลยว่ามันจะทำได้”

“ไม่จริง” เจิดจันทร์คว้าพนักโซฟาเพื่อพยุงตัว ใจหายวูบเหมือนร่วงจากที่สูง “ปรีเขาเป็นคนดีมากนะปู่ เขาเป็นคนเดียวที่เข้าใจเจิด เขาปลอบเจิดมาตลอดเลย”

ปู่ไกรส่ายศีรษะช้าๆ ใบหน้ายิ่งหมองเศร้าเมื่อเห็นน้ำตาบนใบหน้าหลานสาวทั้งคนที่มีชีวิตและคนที่เหลือแต่วิญญาณ

“ปรีก็ไม่ได้อยากทำอย่างนี้นะเจ” ชายหนุ่มปรับเสียงอ่อนโยนในพริบตา เอื้อมมือจะโอบหญิงสาว แต่อีกฝ่ายกระถดตัวหนีอย่างรังเกียจ “ก็ถ้าเจให้ปรีสามล้านแต่แรกก็สิ้นเรื่องแล้ว ปรีรับรองว่าจะทำลายคลิปทั้งหมด แล้วไม่ยุ่งกับบ้านเจอีกเลย”

“ฉันให้ได้ล้านเดียว” เจณิสตากัดฟันแน่น

ปรีเมธส่ายหน้า “ก็บอกแล้วไงว่าไม่พอ เจก็รู้ว่าปรีเดือดร้อนถึงได้ทำแบบนี้ เจคิดถึงความดีของปรีบ้างสิ ปรีตามดูแลเอาใจเจมาตั้งกี่ปีแล้ว ยอมให้เจใช้สารพัด ยอมให้คนอื่นมองว่าปรีเป็นควาย เพราะเจก็ยังควงกับคนอื่นไปทั่ว”

“เราตกลงเป็นเพื่อนกันแต่แรกนะปรี แล้วเธอก็เข้ามาดูแล มาเอาใจฉันเอง ฉันไม่เคยไปเรียกร้อง เธอจะเลิกคบฉันก็ไม่ว่า แต่ทำไมเธอถึงเรื่องระยำแบบนี้ ฉันไปทำอะไรให้” เจณิสตาน้ำตาไหลออกมาอีกอย่างกลั้นไม่อยู่ “แล้วที่ยัยเจิดเป็นแบบนี้…ก็เป็นเพราะเธอด้วยใช่มั้ย”

“หมายความว่าไง” ปรีเมธขมวดคิ้ว

“ก็…เธอ” เจณิสตาปากสั่น “เธอถ่ายคลิปแบบนี้กับยัยเจิดด้วยใช่มั้ย ยัยเจิดถึงฆ่าตัวตาย”

ปรีเมธหัวเราะพรืด “โธ่เอ๊ย ยัยนั่นน่ะเหรอ ให้ฟรีฉันยังไม่เอาเลย อัปลักษณ์จะตาย ใครจะเอาลง แค่อ่อยเล่นๆ ไปงั้นละ เห็นว่าโง่ดี ตลกเป็นบ้าเลยเวลามันมองฉันตาปรอยน่ะ”

ปู่ไกรสะดุ้ง เมื่อหลานสาวคนกลางทรุดฮวบไปกับพื้น สายตาเหลือกค้างขณะมองไปที่ผู้ชายตรงหน้า

“ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องยัยเจิด ยัยนั่นมันบ้าฆ่าตัวตายเอง” ปรีเมธย้ำ “แต่กับหนูเจนน่ะไม่แน่ ถ้าภายในสามวันเงินยังไม่เข้าบัญชีฉัน เธอก็รอดูหนังภาคต่อได้เลยเจ คงขายดีน่าดูเลยละ นางเอกสวยทั้งพี่ทั้งน้องขนาดนี้”

ปรีเมธหัวเราะระรื่น แต่สำเนียงส่อนัยเร้นลับจนเจณิสตาขนลุก หญิงสาวยืนตัวแข็ง ขณะอีกฝ่ายยื่นหน้ามาหอมแก้มเธอเร็วๆ ก่อนจะเดินตัวปลิวออกจากห้อง

เจณิสตาอุดปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียง ก่อนทรุดฮวบลงกับพื้น ข้างๆ คือร่างโปร่งใสของน้องสาวคนกลางที่ยังนั่งนิ่งขึงราวโดนสะกด ปู่ไกรเป็นคนเดียวที่เห็นภาพนั้น แล้วน้ำตาไหลอย่างสงสารหลานสาวจับหัวใจ