ซีรี่ส์แมวตาทิพย์ “แม่มดมืด” บทที่ 5 : ถิ่นเก่า

ซีรี่ส์แมวตาทิพย์ “แม่มดมืด” โดย ทอม สิริ นิยายออนไลน์บนเว็บไซต์ anowl.co กับเรื่องราวของ ‘เจ้าเสือ’ แมวตาเดียวที่พาสารวัตรปวันไปพบกับสาวสวยที่เต็มไปด้วยความลึกลับ ในห้องพักของเธอเต็มไปด้วยสิ่งแปลกประหลาดจนเขาอดสงสัยไม่ได้ว่า หรือเธอคนนี้จะเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปอย่างลึกลับของเด็กสาวที่เขากำลังติดตามตัวกลับมา

**************************

“ว้ายกรี๊ดดด… พวกเราดูซิว่าใครมา”

เสียงตำรวจหญิงสาวใหญ่หันไปร้องบอกเพื่อนๆ ตำรวจที่นั่งทำงานกันอยู่บน สภ.อ. เมื่อเธอเห็นปวันเดินขึ้นมาตรงโถงต้อนรับ

“สวัสดีค่ะ สารวัตรปวัน ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ” จ่าตำรวจหญิงยกมือขึ้นทำความเคารพด้วยความดีใจ ทว่าแม้จะพูดกับสารวัตรปวัน แต่ท้ายประโยคสายตาของเธอกลับจ้องมองตรงไปที่บ่าของเขา ซึ่งตอนนี้มีแมวสีเทา-ขาวอายุสี่เดือนนั่งอยู่อย่างสง่างาม

“อุ๊ย!” สาวใหญ่ทำตาโต และยิ้มกว้างออกมา เธออยากจะทักเขาเรื่องแมว แต่ยังสำรวมไม่กล้าถาม ตอนนั้นเองที่บรรดาลูกน้องเก่าของเขาพากันเดินออกมาทักทาย

“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ สารวัตรปวัน คิดถึงจังเลยค่ะ”

“เฮียมามาดใหม่นะครับ” ผู้กองหนุ่มหน้าตาทะเล้นยิ้มกว้าง แล้วพยักพเยิดมาทางเสือ

“แมวที่บ้านน่ะ มันติดท้ายกระบะมา จะเอากลับไปคืนก็กลัวจะเสียเวลา พี่ขับรถออกมาตั้งครึ่งค่อนทางแล้ว”

“น่ารักจังเลยค่ะ พุงยุ้ยน่าจก” จ่าตำรวจหญิงเอื้อมมือมาเหมือนจะเล่นด้วยกับเสือ

“ดีเลย จ่าติ๊กช่วยพาเสือไปดูแลสักพักได้ไหม ระหว่างที่พี่คุยงานกับสารวัตรเป็นเอก” ปวันได้ที ฝากเสือไว้กับสาวๆ น่าจะดีกว่าฟังสรุปคดีทั้งที่มีลูกแมวเกาะไหล่

“ได้เลยค่า ด้วยความยินดี ชื่อเสือหรือคะ เท่เชียวนะ พี่เสือ น่าเสียดายมีตาเดียว แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี เนอะ” ท้ายประโยคเธอหันไปพยักพเยิดกับเสือที่รับไปอุ้มไว้อย่างเอ็นดูรักใคร่

“ขอบคุณมากนะ จ่าติ๊ก” ปวันพูดกับจ่าตำรวจที่ไม่ได้สนใจเขาแล้ว พวกสาวๆ พากันรุมแมวน้อย ทำเสียงสองคุยกันกับแมวจนฟังไม่ได้ศัพท์

“สวัสดี สารวัตรปวัน เปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับ มีอุ้มแมวมาทำงานด้วย” เสียงทักทายดังมาจากประตู นายตำรวจยศพันตำรวจตรียืนมองมาจากตรงนั้น

สารวัตรเป็นเอก นายตำรวจหนุ่มวัยสามสิบกว่า ผู้มีไฝเม็ดเล็กที่ริมฝีปาก ผมหวีเรียบไม่มีกระดิกสักเส้น สวมเครื่องแบบรีดกลีบโง้ง กลัดกระดุมเสื้อเครื่องแบบแขนยาวเสมอ ไม่เคยมีใครเห็นเขาถอดเสื้อเครื่องแบบออกเหลือแต่เสื้อยืดคอกลมเลยสักครั้ง แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาเลิกงานแล้วก็เถอะ

“อ้าว สวัสดีครับ สารวัตรเป็นเอก สบายดีนะ” ปวันทักตอบสารวัตรเป็นเอก เพื่อนรุ่นเดียวกันและไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไร เขาทำเป็นไม่ได้ยินคำหยอกล้อเรื่องแมว

“ก็เรื่อยๆ ครับ เชิญสารวัตรข้างในดีกว่า เรื่องเลี้ยงแมวมันงานผู้หญิง ให้พวกเขาดูแลกันไปเถอะครับ” อีกฝ่ายยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ

ปวันหันไปมองจ่าตำรวจหญิง ก็ทันเห็นเธอค้อนสารวัตรเป็นเอกด้วยความหมั่นไส้ เพราะรู้ว่าตั้งใจจะแขวะปวัน นั่นทำให้เขาอมยิ้ม แล้วเดินตามเป็นเอกเข้าไปในห้องทำงานของอีกฝ่าย

ยังไม่ทันที่ปวันจะลงนั่ง สารวัตรเป็นเอกก็พูดขึ้น

“จำคดีคนหายสองรายที่คุณเคยทำแล้วยังปิดคดีไม่ได้ได้ไหม”

เขาดึงปลายแขนเสื้อให้ตรงข้อมือ เอียงคอไหวหัวไหล่หนึ่งทีเพื่อจัดระเบียบเสื้อผ้า เห็นแล้วขัดตาชะมัด ปวันคิดในใจว่าอะไรจะเนี้ยบขนาดนั้น

“จำได้” ปวันยังใจเย็นเพราะรู้นิสัยของสารวัตรเป็นเอกดี เขามีความสุขที่ได้ซ้ำคนที่พลาดเสมอ ดังนั้นเมื่อปวันรับปากเจ้านายเก่า เขาจึงตั้งใจตั้งรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น เมื่อต้องร่วมงานกับเป็นเอก

“ปีนี้ก็หายไปที่เดียวกัน งานคาร์นิวัล แต่หนักกว่าเดิม เพราะแค่เวลาสามอาทิตย์ก็หายไปถึงสี่คน” เขาไถแฟ้มเอกสารปกแข็งเล่มหนาที่ข้างในมีแฟ้มย่อยของแต่ละคนที่หายไป

“มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย” ปวันพลั้งปากออกไป เขาไม่ได้อยากรู้จริงๆ มันเป็นแค่คำอุทาน แต่ก็เปิดช่องให้คนที่ชอบหาคำพูดเท่ๆ

“นั่นมันงานของเราไงล่ะ” เป็นเอกนั่งเอนหลังและกอดอก “คุณคงต้องอ่านรายละเอียดในนั้นเอาเองนะ” เขาพยักพเยิดมาที่แฟ้ม “รายล่าสุดเป็นเด็กมัธยมปลาย ชื่อน้ำฟ้า ผมกำลังจะไปสอบปากคำแม่กับพ่อเลี้ยงของเธออยู่พอดี ไปด้วยกันไหม”

“ไปสิ ข้อมูลในแฟ้มผมจะรีบอ่าน จะได้ตามคุณทัน”

“ไม่เป็นไรหรอก เจ้านายอยากให้คุณมาช่วยเป็นที่ปรึกษางานนี้ เพราะเห็นว่าเคยทำคดีเก่ามาก่อน แกคิดว่าอาจจะเป็นคดีต่อเนื่อง ยังไงคุณก็ไม่ได้รับผิดชอบคดีเต็มตัวอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวลไปครับ”

“ครับ คุณเองก็สบายใจได้ ผมรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ไม่ต้อง กลัว ครับ” ปวันยิ้มตรงคำว่ากลัว มันทำให้ลำคอและใบหน้าของอีกฝ่ายแดงระเรื่อขึ้นมาเหมือนแก้มสาวเลยทีเดียว

สารวัตรเป็นเอกคว้าหมวกและเดินออกไปจากห้อง ปวันพูดตามหลังไป

“ผมจะขับรถตามไปเอง”

เสือโดนรุม… พวกตำรวจสาวๆ พากันมากอดมัน ผลัดกันอุ้ม หอมแก้ม หอมหัว จับไข่ จกพุง และส่งเสียงสองกันเจี๊ยวจ๊าวไปหมด เสือคิดว่าถ้าขืนปล่อยให้พวกเธอทำตามใจอยู่อย่างนี้ มันอาจจะไข้ขึ้นเพราะเฉามือมนุษย์ก็เป็นได้ จังหวะหนึ่งที่มีตำรวจสาวร่างใหญ่ขออุ้ม มันเลยได้ที กระโดดแผล็วขึ้นไปยืนสะบัดหางขอดอยู่ตรงตู้เอกสารใบสูง ที่มีกองเอกสารวางเทินขึ้นไปตั้งใหญ่ พวกนั้นพยายามจะเอื้อมมือมาอุ้มมัน แต่ไม่ถึง เพราะเสือกระถดตัวเข้ามาชิดผนังที่มีกองกระดาษสุมเป็นที่กำบัง ตอนนั้นเองที่มันรู้สึกปวดตาข้างขวามาก

ดวงตาข้างขวาที่ยังพอมองเห็น แต่ไม่ชัด เพราะมีฝ้าขาวลอยบดบังแก้วตาดำอยู่ด้านหน้า เมื่อไรที่ฝ้าขาวนี้เริ่มขยับตัวเหมือนของข้นเหลวที่ไหลเวียนในภาชนะ และค่อยๆ แผ่ขยายตัวออก ปิดบังตาดำข้างขวาที่เหลือเพียงข้างเดียวทั้งหมด ดวงตาทั้งดวงของเสือจะกลายเป็นสีขาวสุกสว่าง เปล่งแสงเรื่อเรืองดังแสงจันทร์คืนเพ็ญ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ปวดตาอย่างเหลือเกิน ปวดจนเสือต้องร้องครางออกมา และเมื่อผ่านช่วงของความเจ็บปวดไปแล้ว เสือจะเห็นภาพ มันเกิดขึ้นด้านหลังดวงตา เหมือนเห็นภาพนั้นในหัวตัวเอง มันเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ แต่เป็นช่วงสั้นๆ แวบๆ เหมือนแสงแฟลช

เสือเริ่มมีอาการนี้ครั้งแรกเมื่ออายุได้ประมาณสองเดือน เช้าตรู่วันหนึ่ง ตอนที่อยู่บ้านคุณปู่ มันกำลังคุยอยู่กับเพื่อนบ้านเป็นแมวสามสีชื่อ ทองพูน แล้วมันก็ได้เห็นเหตุการณ์บางอย่างที่เปิดเผยตัวฆาตกร มันบอกกับแมวทองพูนและช่วยกันทุกทางที่จะบอกเจ้านายของทองพูนว่าใครคือฆาตกร จนกระทั่งตำรวจสามารถจับคนร้ายได้ (จากเรื่องสั้น พยาน ในเล่ม รวมเรื่องสั้นอ่านโอชา)

มาคราวนี้… ภาพนิมิตในหัวที่เสือเห็นคือ บ้าน ไม่ใช่สิ… นั่นมันรถ หรือว่าไม่ใช่ มันเป็นทั้งรถและเป็นบ้านด้วย เพราะด้านหลังรถมีตู้ใหญ่ๆ รูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมที่มีขอบกลมมนเหมือนขนมปังปอนด์ ด้านข้างมีหน้าต่างและประตู ตรงเหนือประตูมีป้ายติดไฟกะพริบ เสืออ่านป้ายไม่ออก แต่ในหัวของมันมีเสียงดังก้องบอกให้รู้ว่าป้ายนั้นเขียนว่า บ้านหมอดูไพ่ยิปซี

พลังอะไรบางอย่างผลักดันให้เสือรู้สึกว่าต้องไปที่นั่น เมื่อมันรู้สึกว่านิมิตจบลงและสติกลับมาครบถ้วนแล้ว แมวน้อยกระโดดตัวลอยจากหลังตู้เอกสารลงมาที่พื้นอย่างว่องไว มันวิ่งไปหาปวันที่ห้องซึ่งเห็นเขาเดินหายเข้าไปกับสารวัตรเป็นเอก พอดีว่าจังหวะนั้นปวันเดินออกมาจากห้อง มันจึงกระโดดขึ้นไปเกาะบ่าของชายหนุ่มทันที

“เอ๊ะ!” ปวันอุทานด้วยความตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าสิ่งที่จู่โจมเขาคือเสือ และตอนนี้มันเกาะอยู่บนบ่าของเขาเรียบร้อยแล้ว “บ๊ะ รู้คิวดีจังนะพี่เสือ ไปด้วยกันเลยก็ดี ป๋าจะได้ไม่ต้องขับรถมารับแกตอนกลับ” เขาพูดแล้วหันไปโบกมือขอบคุณตำรวจสาวๆ ที่ช่วยดูแลเสือให้

“ปะ… ไปทำงานกัน พี่เสือ” ปวันพามันขึ้นรถ แล้วขับตามสารวัตรเป็นเอกออกไปทันที