‘อเมริกันคัน’ จากต่วย’ตูนสู่อ่านเอา กับ เจริญขวัญ แพรกทอง

เจริญขวัญ แพรกทอง คือเจ้าของคอลัมน์ ‘อเมริกันคัน’ ในนิตยสาร ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตแม็กกาซีนที่ได้รับความนิยมมายาวนานถึง 54 ปี โดยเธอคนนี้ยังเป็นนักเขียนคอลัมน์ประจำคนสุดท้ายที่ลุงต่วย-วาทิน ปิ่นเฉลียว ผู้ก่อตั้ง ‘ต่วย’ตูน’ พ็อกเก็ตบุ๊กชื่อดังพิจารณาให้ ‘ผ่าน’ เกิดในการเขียนคอลัมน์ประจำในเล่มด้วยตัวเอง

“กว่าจะอนุมัติให้เขียนเป็นคอลัมน์ประจำ ลุงต่วยอ่านและตรวจสำนวนทุกเรื่องที่ส่งไปเป็นตัวอย่างด้วยตัวเองแม้จะกำลังเจ็บไข้ได้ป่วย จากนั้นก็ส่งกลับมาให้แก้ไขเพิ่มเติมอยู่หลายหน ก่อนให้เขียนจริงตามคอนเซปต์ที่คุยกันไว้ คือเป็นเรื่องสาระน่ารู้และหรรษาในอเมริกา แต่หลังจากเขียนคอลัมน์ประจำให้ต่วย’ตูนได้ไม่นาน ลุงต่วยก็เสียชีวิต  แต่ทางบรรณาธิการโบกธงเขียวให้เขียนต่อทุกเดือนจนย่างเข้าปีที่ 10 ซึ่งทางต่วย’ตูนยุติการผลิตลง”

สำหรับเจริญขวัญแล้ว การเขียนคอลัมน์ประจำให้ ต่วย’ตูน ถือเป็นเกียรติในชีวิต เพราะเธอเติบโตมากับนิตยสารเล่มนี้ และไม่คิดฝันว่าจะมีโอกาสได้เข้ามาเขียนให้ที่นี่ถึง 10 ปี

‘อเมริกันคัน’ คือเรื่องราวเกี่ยวกับอเมริกาทั้งหมด บางเรื่องเป็นแง่มุมในอเมริกาที่หลายคนไม่เคยรู้  หรือเคยรับรู้มาบ้าง แต่อาจมองไม่เห็นภาพรวมชัดเจน เธอจึงนำมาเขียนเล่าสู่กันฟังแบบสนุกๆ เหมือนการเล่าให้เพื่อนฟัง และในวันนี้ ‘อเมริกันคัน’ กลับมาพบกับแฟนนักอ่านอีกครั้งในเว็บไซต์อ่านเอา แต่ก่อนที่จะได้ไปพบกับเนื้อหาต่างๆ วันนี้ เรามาทำความรู้จัก เจริญขวัญ แพรกทอง เจ้าของคอลัมน์ ‘อเมริกันคัน’ คนนี้สักหน่อย

“ถ้าจะถามความเป็นนักเขียนของตัวเอง… นักเขียนน่าจะเป็นคนที่รักงานเขียนจนโงหัวไม่ขึ้น ไม่ว่าจะงานเขียนประเภทไหนแล้วทุ่มเทชีวิตจิตใจให้การเขียนแบบสุดพลัง โดยมองที่คนอ่านเป็นหลักว่าจะได้รับสาระหรือความบันเทิงจากงานเขียนของเราหรือไม่ สิ่งที่สำคัญมากคืออย่าดูถูกคนอ่าน อย่าคิดว่าคนอ่านโง่กว่าเรา พอเผยแพร่งานเขียนออกไปแล้ว ใครจะชอบหรือชังก็ตามแต่จริตความชอบของแต่ละคน สำหรับตัวเองแล้วบอกตรงๆ เลยว่าถึงมีคนอ่านแค่คนเดียวก็ดีใจแล้วล่ะ”

เมื่อเลือกจะเป็น ‘นักเขียน’ ก็ ‘ต้องเขียน’

สิ่งที่ทำให้เจริญขวัญยังคงเขียนอยู่จนถึงทุกวันนี้ แม้จะย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกาแล้วก็ตาม เป็นเพราะเธอยังคงสนุกกับการเขียนที่หลากหลาย เธอทำงานเขียนเป็นอาชีพ “โจทย์มาแบบไหนก็เขียนแบบนั้น เช่น เขียนให้หนังสือพิมพ์ฉบับนี้ กำหนดว่า เขียนแนวการเมืองนะจ๊ะ เราก็เขียนไปตามนั้น หรือเขียนให้ต่วย’ตูน ก็มีโจทย์ว่า อย่าแตะการเมือง เน้นสาระและบันเทิง ต้องจัดไปให้เข้าคอนเซปต์ ส่วนความเป็นตัวเอง คิดว่านักเขียนทุกคนมีเอกลักษณ์ของตัวเองที่เรียกว่า ‘ลายเซ็น’ แหละมั้ง พอเขียนนานเข้าๆ อัตลักษณ์น่าจะปนๆ แทรกๆ ในงานนะคะ

 “แต่ในทุกช่วงเวลา ทุกงานที่ทำคือความประทับใจทั้งหมด ชอบหมดทุกสิ่งอย่าง ขอให้ได้เขียนเถอะ สามารถขวิดงานได้หมด งานเขียนที่ทำมีตั้งแต่บทกวีทั้งการเมืองและทั่วไป เรื่องสั้นที่นานๆ เขียนที สารคดีนี่งานถนัด คอลัมน์ต่างๆ นี่ทำมาตลอดเป็นสิบๆ ปี ทางหนังสือพิมพ์ สื่อสิ่งพิมพ์ และสื่อออนไลน์ สรุปคือชอบทุกช่วงเวลาที่เขียนหนังสือ เป็นช่วงที่มีความสุขในชีวิตแล้ว เลยเขียนทุกวันจะได้มีความสุขทุกวัน”

เมื่อ ‘อเมริกันคัน’ เดินทางจาก ต่วย’ตูน สู่อ่านเอา

“การเขียน ‘อเมริกันคัน’ คอลัมน์ประจำให้ ต่วย’ตูน ถือเป็นเกียรติในชีวิต จำความได้ว่าเติบโตมากับนิตยสารเล่มนี้ อ่านทุกเล่มตั้งแต่เด็กจนโต ทั้งเล่มเล็กเล่มใหญ่ โดยที่ไม่คิดฝันว่าจะมีโอกาสได้เข้ามาเขียนให้ที่นี่ถึง 10 ปี พอ ต่วย’ตูน ปิดตัวลง บอกตรงๆ ว่าอึ้ง น้ำตาตก สะเทือนใจ แต่ไม่อยากฟูมฟาย เก็บกลั้นความเศร้าไว้ข้างใน แต่ในเวลาเดียวกันก็เข้าใจและทำใจยอมรับความเปลี่ยนแปลงได้ว่าไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน

“เราเป็นนักเขียนที่เคารพคนอ่านเป็นอันดับหนึ่ง ไม่ว่าจะเขียนงานประเภทไหน เวลาเขียนงานให้ต่วย’ตูนก็ไม่รู้หรอกว่าใครอ่านบ้าง แต่คิดเสมอว่างานเขียนของเราต้องให้ทั้งสาระและบันเทิงกับเขา ใครอ่านแล้วชอบก็ดีใจ ใครอ่านแล้วไม่ชอบก็ไม่ว่ากัน

“มีเรื่องประทับใจอยากเล่าคือ มีคนไทยในอเมริกาและในไทยหลายคนมาขอแอดเพื่อนในเฟซบุ๊ก โดยบอกว่ารู้จัก ‘เจริญขวัญ’ จากต่วย’ตูน เลยคิดว่าเราจะทิ้งคนอ่านได้เหรอ จริงๆ แล้วไม่รู้หรอกว่ามีมากน้อยแค่ไหน แต่สำหรับตัวเอง แค่มีคนอ่านคนเดียวก็ดีใจแทบตายแล้ว เลยคิดว่าอยากหาสนามใหม่ให้คอลัมน์นี้ได้ไปต่อ มองไปมองมา อ่านเอานี่แหละคือที่แรกที่พุ่งมาหา (หัวเราะ) ทั้งนี้เพราะอ่านเอาเป็นเว็บคุณภาพ แม้จะเน้นนิยาย แต่คงคอนเซปต์แบบเดียวกับต่วย’ตูนคือ สาระและบันเทิง ซึ่งแน่นอนว่า อาจจะมีบางคนหรือคนรุ่นหลังๆ ที่ไม่เคยได้อ่านอเมริกันคันที่อยู่ในต่วย’ตูนมาก่อน ก็อยากขอโอกาสให้เปิดอ่านสักนิด เพราะคนเขียนยังไม่เบื่อที่จะเขียนให้อ่าน หากคนอ่านอยากอ่าน ก็จะเขียนต่อไปจนกว่าจะไม่มีใครอยากอ่านค่ะ”

และเพราะอ่านเอาคือเว็บไซต์ที่เปิดให้ทุกคนได้อ่านนวนิยายกันฟรีๆ จึงมีคำถามที่อยากรู้ว่า วันหนึ่งข้างหน้า ‘เจริญขวัญ แพรกทอง’ จะมาเป็นนักเขียนนวนิยายบ้างไหม?

“สารภาพตรงๆ ว่าชื่นชมนักเขียนนวนิยายทุกคนนะคะ เพราะสามารถจดจ่อกับการเขียนเรื่องยาวๆ เป็นร้อยหน้าได้ แต่สำหรับตัวเองทำไม่ได้แน่ๆ แค่เรื่องสั้นนี่ยังแทบไม่ค่อยเขียน การคุมโทนและธีมให้ต่อเนื่องลื่นไหลเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนที่ทำงานเขียนคอลัมน์รายวันรายสัปดาห์มาตลอด เพราะธรรมชาติของงานคอลัมน์ในนิตยสารและหนังสือพิมพ์ต่างจากงานเขียนนิยาย เขียนจบแล้วคือจบ อาทิตย์หน้าหรือพรุ่งนี้ก็เริ่มบทความเรื่องใหม่ ทุกคนที่เขียนนิยายได้คือสุดยอดมากค่ะ ขอแสดงความนับถือสุดใจจริงๆ”

พบกับ ‘อเมริกันคัน’ คอลัมน์เก่าบนพื้นที่ใหม่ได้ทุกอาทิตย์ ใน www.anowl.co นะคะ