เปลือกมุกสีชมพู บทที่ 20 : Hell’s Fury Shot นรกพิโรธ

เปลือกมุกสีชมพู โดย ขวัญอินทร์ นวนิยายดราม่าเข้มข้นที่อ่านเอานำมาให้ได้อ่านออนไลน์ เรื่องราวที่จะแสดงให้เห็นว่าเราอาจไม่เคยมองเห็นเนื้อแท้ของใครได้เลย ถ้าเราเลือกมองแค่เพียงเปลือก ความสำเร็จ ความล้มเหลว และภาพจำที่ผู้อื่นตีกรอบให้ เราจึงไม่ควรด่วนตัดสินใคร เพราะสุดท้ายผลกรรมจะเปิดโปงทุกอย่างไม่ช้าก็เร็ว

เอเวอร์ เคลียร์ แบล็คแอ๊บซินธ์ ไฟร์บอล รัม พริกไทย

“ใครใช้ให้ตำรวจไปตรวจบาร์จับจิต” ส.ส.เจนภพโกรธจัดเมื่อรู้ข่าวจากคนสนิทว่ามีการสั่งให้ตำรวจซึ่งเป็นเด็กในคอนโทรลของเขาไปตรวจบาร์เมื่อคืนนี้

“ฟ้าเองค่ะ ก็ตามที่เราคุยกันไว้ คุณเล่นบทจูบฟ้าเล่นบทตบไม่ใช่หรือคะ” ฟ้าพราวบอกไม่ยี่หระต่ออารมณ์ของเจนภพ ดูเหมือนตอนนี้เธอจะปีกกล้าขึ้นทุกวัน

“จะเล่นบทอะไรผมไม่ว่า แต่ให้ดูจังหวะบ้างสิคุณ ผมเพิ่งขู่เค้าไปไม่ถึงชั่วโมง แล้วให้ตำรวจไปจับ เด็กอมมือยังรู้ว่าฝีมือใคร” ยิ่งพูดก็ยิ่งหัวเสีย เขาไม่น่าร่วมมือกับฟ้าพราวเลย ผู้หญิงคนนี้ยังไงกันแน่นะ ดูเหมือนฉลาดแต่ชอบทำอะไรโง่ๆ หรือที่ชาวบ้านเรียกว่าชอบอวดเก่งจนเสียเรื่องทุกที

“รู้แล้วยังไงคะ คนอย่างมุกนะต้องบอกตรงๆ แบบนี้แหละ เรายังมีไพ่ก๊อกสองนะคะคือใบอนุญาตก่อสร้าง แกล้งลากเรื่องให้นานหน่อย ยังไงมุกก็ต้องยอมขายที่ให้คุณ เพราะอยากช่วยเจ้าของร้าน”

“คุณฟ้า เหรียญมีสองด้าน คุณไม่เผื่อใจว่าน้องสาวคุณจะไม่ขายบ้างหรือ ผมคุยกับเขาแค่สามชั่วโมงก็รู้แล้วว่า ถ้าไม่ก็คือไม่ ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายนะคุณ ไอ้จะยอมเพราะช่วยคนอื่นน่ะไม่มีอยู่จริงหรอก เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น”

“อ้าว แล้วคุณให้ฟ้านัดมุกทำไม”

“ผมก็แค่อยากคุยกับบาร์เทนเดอร์สวยๆ เผื่อฟลุกว่าน้องสาวคุณจะใจอ่อน ก็แค่นั้น แต่นี่คุณเล่นใหญ่ และที่ผมไม่พอใจมากคือ คุณแอบอ้างชื่อผม” ส.ส.เจนภพชี้หน้าฟ้าพราว แววตาแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

“คราวหลังถ้าจะวางแผนอะไรช่วยบอกให้ชัดๆ นะคะ อย่าทำแบบนี้ ฟ้าก็ไม่ชอบเหมือนกัน” ฟ้าพราวผุดลุกขึ้น ไม่พอใจที่เขาไม่ได้จริงจังเรื่องการซื้อที่ดินจากมุกอันดา

“นี่คุณฟ้า ผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาพูดแบบนี้ จำเอาไว้ ผมสร้างคุณได้ ผมก็พังได้” ส.ส.เจนภพตาลุกวาว ฟ้าพราวผงะเล็กน้อย นึกกลัวเขาขึ้นมาก่อนเชิดหน้าเดินออกไป

ได้ อยากพัง ก็พังด้วยกัน ฟ้าพราวบอกกับตัวเองว่าเห็นทีจะร่วมทีมกับ ส.ส.เจนภพไม่ได้แล้ว และทางเดียวที่ทำให้เธอถอนตัวอย่างสง่าผ่าเผยคือการได้ร่วมโครงการกับมหา’ลัย

ฟ้าพราวออกจากห้อง ส.ส.เจนภพก็โทร.หาคุณขจีเพื่อถามเรื่องขอซื้อที่ดินลุงสัมพันธ์ ไม่ได้ที่ดินของมุกอันดาก็ขอให้ได้ที่ของลุงสัมพันธ์ก็ยังดี

“ไม่ทันแล้วละฟ้า คุณรัตนาแม่ของต้นบุญซื้อไปแล้วละ แม่เพิ่งวางสายไปเมื่อกี้นี้เอง นี่ก็ว่าจะชวนไปช็อปปิงพอดี” เสียงแม่พูดแว่วมาตามสาย แต่ฟ้าพราวหูดับไปแล้ว มือกำโทรศัพท์มือถือแน่น กัดปากจนเจ็บ ต้นบุญรู้เรื่องโครงการนี้ด้วย ถ้าเขาซื้อแปลงนี้ได้ที่ดินมุกอันดาจะไปไหนเสีย

ไม่ได้ เธอจะยอมให้มันเป็นแบบนี้ให้ได้

ฟ้าพราวบอกตัวเองโดยไม่ฉุกคิดสักนิดเลยว่า เธอกำลังขุดหลุมฝังตัวเองให้ลึกกว่าเดิม

คนที่ภูวดลโทร.ไปปรึกษาเรื่องบาร์จับจิตคือคุณกรณ์ เรื่องช่วยป้อมชัย เขาจะได้ไม่ต้องรื้ออาคารใหม่ตามแบบ ซึ่งเขายังพอมีเส้นสายที่เทศบาลเหลืออยู่บ้าง หากว่ากันตามจริงแล้วปัญหาส่วนหนึ่งก็เกิดจากการคอร์รัปชันกันในหน่วยงานสมัยที่เขาอยู่ด้วย

“ผิดก็ว่าไปตามผิดครับ แค่ช่วยไม่ให้ถูกกลั่นแกล้งก็พอ รอบนี้ฟ้าทำเกินไป กับน้องกับนุ่งก็ไม่เว้น” ภูวดลบอกไปตามสาย

“มันไม่เห็นหัวใครหรอกไอ้หลานคนนี้ เอาแต่ใจ หลงตัวเอง บ้าอำนาจ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นหลานป่านนี้ไม่มีแผ่นดินอยู่แล้ว”

แต่ดูเหมือนคุณกรณ์จะยังไม่ทันทำอะไร เพราะเช้าวันต่อมาขณะที่ครอบครัวของต้นบุญกำลังเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ ก็เห็นข่าวเรื่องการเรียกรับสินบนใบขออนุญาตสิ่งปลูกสร้างอาคารว่อนเน็ต ซึ่งเกิดจากในยุคทีมบริหารชุดก่อน โดยคนที่ตกเป็นเป้าที่สุดคือนายช่างโยธาซึ่งกำลังจะเกษียณในอีกไม่กี่วัน อีกคนที่รับผิดชอบโดยตรงคือคุณกรณ์

“ใครเอาเรื่องนี้ไปบอกนักข่าวครับ” ต้นบุญเองก็ตกใจเมื่อเห็นข่าว

“มุกอันดาหรือเปล่า”

“ไม่น่าใช่น่ะครับ เมื่อวานผมคุยกับน้องก็เห็นบอกว่าพี่ป้อมทำใจได้แล้ว เห็นว่าจะปรับปรุงร้านใหม่ให้ถูกกฎหมาย กลัวถูกแกล้งอีก” ต้นบุญยิ้มเมื่อนึกถึงน้ำใจป้อมชัย เขาบอกมุกอันดาว่าอย่าขายที่ให้ ส.ส.เจนภพเด็ดขาด ต่อให้โดนขู่เผาร้านก็ตาม

“รู้ดีจังเลยนะ ระวังบรรดาเสี่ยๆ มุกอันดาจะรุมกินโต๊ะเอา” รัตนาตอบอย่างหมั่นไส้

เมื่อคืนเธอคาดคั้นถามเรื่องที่ได้ยินได้ฟังมาจากคุณขจีกับฟ้าพราวเกี่ยวกับมุกอันดา เจ้าลูกชายก็ได้แต่โอดครวญว่าไม่ใช่ความจริง จนเธอหมั่นไส้ ให้ดูคลิปที่ฟ้าพราวส่งให้ ซึ่งเป็นคลิปในบาร์ตอนที่ลูกค้าด่ามุกอันดาว่าแย่งเสี่ยชูชัย

ตอนแรกก็สะใจที่ลูกชายทำหน้าไม่ถูก แต่เมื่อเขาเล่าว่าตนเองอยู่ในบาร์ด้วยตอนนั้น เหตุการณ์ไม่ใช่เป็นแบบนั้นเลย

มุกแค่ไม่อยากให้เด็กสาวพวกนั้นหลอกให้เสี่ยเลี้ยงเหล้า แล้วเธอก็ต้องสะอึกเมื่อต้นบุญถามว่า แม่ครับต้นถามจริง ถ้ามุกอันดาเป็นหลานแม่ แม่จะทำแบบป้าจีไหม เธอจำได้ว่าตอบลูกชายไปว่า ก็ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็ไม่ทำหรอก เธอถึงเชื่อคุณขจีกับฟ้าพราว วงสนทนาเมื่อคืนนี้จึงแยกย้ายกันตามระเบียบ จนถึงเช้านี้เธอกับต้นบุญก็ยังมึนตึงใส่กัน

“โธ่แม่ครับ ก็ผมบอกแล้วว่าไม่ใช่” ต้นบุญโอดครวญ โผเข้าไปกอดแม่เพื่อประจบ เขาไม่เคยทำให้แม่โกรธขนาดนี้มาก่อน เหนือกว่าโกรธคือยิ่งเป็นห่วง

“คนนี้ไม่ใช่ แล้วคนอื่นอีกล่ะ” รัตนาเสียงอ่อนลง ตอนนี้เธอต้องใช้วิธีละมุนละม่อมที่สุดเพื่อให้เจ้าลูกชายเลิกยุ่งกับมุกอันดา

“แม่ลองเปิดใจดูสักครั้ง มุกไม่ได้เป็นเหมือนที่คุณจีกับฟ้าพราวบอกนะครับ” ต้นบุญอ้อนเต็มที่

“ยังไงแม่ก็ไม่ชอบอยู่ดี ถ้าต้นคิดแค่เป็นพี่น้องแม่ไม่ว่า แต่อย่าริอ่านให้มาเป็นสะใภ้แม่ไม่ยอมเด็ดขาด มุกอันดาดีก็จริง แต่แม่คิดว่าต้นน่าจะได้ดีกว่านี้” คุณรัตนาสรุป ก่อนขึ้นรถ

“แกก็บอกแม่ไปสิว่าไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้า เอ๊ะ หรือว่าแกคิด” หมอบุญกระเซ้าน้องชายที่กำลังยืนคอตก ก่อนเดินไปที่นั่งด้านคนขับ เหลือเพียงผู้เป็นพ่อที่ยังมีเรื่องที่พูดค้างกันไว้เมื่อกี้

“ถ้าแกแน่ใจว่าไม่ใช่หนูมุกที่ปูดข่าวเรื่องนี้ พ่อจะช่วยพูดกับคุณกรณ์ให้ ส่วนเรื่องที่ดินต้นก็นัดวันโอนกับลุงสัมพันธ์ให้เรียบร้อย อย่าชะล่าใจ” คุณภูวดลสั่งงานลูกชายก่อนเดินขึ้นรถตามไปอีกคน

“ครับพ่อ”

ต้นบุญยกมือไหว้พ่อแม่ ก่อนโบกมือให้พี่สาว เขามองตามรถยนต์คันหรูไป ในใจยังคิดถึงเรื่องที่คุยกับพ่อเมื่อตะกี้

ถ้าเป็นฝีมือมุกอันดาเธอก็คงทำไปเพราะความโกรธ แต่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย แล้วใครกันที่ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้

“คุณฟ้องนักข่าวเรื่องรับสินบนสมัยคุณกรณ์ทำไม แบบนี้พวกผมก็แย่สิ” คุณนาคซึ่งตอนนี้เป็นนายกฯ นาคโกรธจัด เขาให้ลูกน้องไปสืบมาว่าใครที่ให้ข่าวเรื่องนี้กับนักข่าว

“ทำไมต้องแย่คะ นี่นายกอย่าบอกนะว่ามีนโยบายรับสินบนด้วย” ฟ้าพราวกล่าว ไม่มีท่าทีเกรงกลัวอารมณ์โกรธเกรี้ยวนั้นเลย

ขณะนี้ทั้งสามคนอยู่ที่ห้องประชุมใหญ่บ้านของ ส.ส.เจนภพ บรรยากาศกำลังตึงเครียด มีเพียง ส.ส.เจนภพที่ดูใจเย็นกว่าทุกครั้ง เขาเริ่มเห็นเค้าลางปัญหาจากผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ใช่คนที่จะเอามาเป็นหุ่นเชิด แต่เป็นระเบิดเวลารอว่าใครโดนก่อน

“คุณอย่าทำเหมือนไม่รู้ว่ากองทัพเดินด้วยอะไร แค่เงินเดือนทั่วไป พนักงานจะพอยาไส้หรือ แล้วไอ้เรื่องแบบนี้ก็มีมานาน ไม่ใช่หน้าที่เราจะต้องมาปราบ”

“น่ากลัวมากนะคะ ถ้านายกมีความคิดแบบนี้ ไหนตอนหาเสียงคุณบอกว่าจะปราบทุจริตไง” ฟ้าพราวเชิดหน้าพูดเสียงเยาะ คุณนาคกำหมัดแน่นถ้าไม่คิดว่าเป็นผู้หญิงเขาคงต่อยหน้าให้แล้ว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าฟ้าพราวฉกฉวยจะเอาผลงานเพื่อเป็นฐานเสียง แต่นั่นไม่ใช่นโยบายเขา เขาไม่ชอบสร้างศัตรู

“แต่คุณทำแบบนี้เหมือนยิ่งสร้างศัตรู ทำให้เราทำงานยาก แล้วถ้าเกิดคุณกรณ์อยากแฉขึ้นมาบ้างพวกเราจะทำยังไง” คุณนาคพยายามใจเย็น พูดเหตุผลที่เขาไม่อยากให้เธอหาเรื่องคุณกรณ์

“ฟ้าไม่มีเรื่องจะให้แฉ” ฟ้าพราวยังเชิดหน้า แม้เริ่มไม่มั่นใจว่าจะเป็นอย่างที่ตัวเองพูดหรือเปล่า คนที่เข้าใจเรื่องนี้ที่สุดคือ ส.ส.เจนภพ เพราะตัวเขาเองก็มีเอี่ยวด้วย

“แน่ใจนะคุณฟ้าว่าไม่มี แล้วเรื่องที่คุณมีเงินหมุนเวียนในบริษัท แต่โครงการยังไม่คืบมันคืออะไร ถ้ามีคนไปบอกนักข่าวแค่นี้คุณก็จบเห่แล้ว” คุณนาคพูดเสียงเยาะในตอนท้าย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธออ่อนหัดแล้วยังหลงตัวเอง ดูเหมือนเก่งแต่หละหลวม

“ฟ้าพราว ผมว่าคุณควรรันโครงการต่อได้แล้วนะ เผื่อมีการตรวจสอบขึ้นมาจะยุ่ง แล้วก็นับจากนี้กรุณาอยู่เงียบๆ อย่าสร้างศัตรูเพิ่ม เรื่องบาร์นั่นก็ปล่อยไป อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาทำให้เรื่องสำคัญเสียหาย” ส.ส.เจนภพสั่งเด็ดขาด ถึงเวลาที่เขาต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ให้อยู่ในที่ในทางได้แล้ว ก่อนจะก่อเรื่องเดือดร้อนมากไปกว่านี้

ฟ้าพราวนิ่งเงียบไม่รับปาก แต่ก็ไม่โต้แย้ง ตอนนี้เห็นด้วยกับคำพูด ส.ส.เจนภพ แต่จะทำยังไงได้เธออยากได้ที่ดินตรงนั้น