สาปไอยรา บทที่ 16 : วัดป่า เส้นทางธรรมสู่ความสงบ

สาปไอยรา เรื่องราวของ สัตวแพทย์หนุ่มผู้ต้องคำสาปได้ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือรักษาสัตว์ โดยหวังว่าผลบุญจะลบล้างคำสาปไปได้บ้าง แต่เจ้ากรรมนายเวรก็ไม่ได้ใจดี เพราะต้องมีความรักที่จริงใจเท่านั้นถึงจะช่วยได้! นวนิยายน่าอ่านโดย ต้นไผ่กวนอิมสีทอง ที่อ่านเอานำมาให้ทุกท่านได้อ่านใน anowl.co และเพจอ่านเอา

อยู่บนรถไม่นานนักรถก็ขับเคลื่อนมาถึงวัดป่า ไอยราขับรถเข้าไปจอดใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่แล้วดับเครื่องยนต์ทันที ก่อนจะเปิดประตูรถลงไปสูดอากาศบริสุทธิ์ เมื่อคืนพื้นที่อำเภอเชียงคานมีฝนตกหนัก ทำให้เช้านี้อากาศจึงเย็นสดชื่น หญิงสาวที่เปิดประตูตามหลังลงมาก็ทำแบบเดียวกัน วัดป่าที่นี่ดูสงบร่มรื่นและเต็มไปด้วยต้นไม้ ทำให้เธอรู้สึกสงบสุขและรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

ไอยราหยิบปิ่นโตอาหารที่มารดาทำเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เช้า พร้อมกับตะกร้าใส่ดอกไม้ธูปเทียนจากหลังรถมาถือไว้ พลางเอ่ยชวนหญิงสาวที่กำลังมองไปรอบๆ บริเวณวัดอย่างสนใจ

“ไปทำบุญกันครับ”

“ไปค่ะ”

หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มตามคำชวนไปทันที วันนี้เธอเลือกใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ตัวเก่งที่เคยใส่เป็นประจำ เพื่อสะดวกในการลุกนั่ง จึงเดินตามเขาไปได้อย่างกระฉับกระเฉง

เมื่อมาถึงกุฏิของพระบุญ ไอยราก็เดินนำขึ้นไปก่อน แล้วนั่งคุกเข่าตัวตรงปลายเท้าตั้งและนั่งลงบนส้นเท้าตรงหน้าพระสงฆ์สูงอายุรูปหนึ่งที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ แล้ววางของที่ถือมาลงวางไว้ข้างตัว จารุมาสจึงนั่งคุกเข่าตัวตรงปลายเท้าราบนั่งบนฝ่าเท้าข้างๆ ชายหนุ่มอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อย เป็นเวลาเดียวกับที่พระสงฆ์รูปนั้นลืมตาและออกจากสมาธิพอดี

“นมัสการครับหลวงลุง”

ไอยราและจารุมาสก้มกราบพระแบบเบญจางคประดิษฐ์พร้อมกัน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นนั่งพับเพียบเรียบร้อยต่อหน้าพระสงฆ์

“เจริญพรโยม แล้วนี่พาใครมาด้วยล่ะ”

พระบุญเอ่ยถาม เพราะชายหนุ่มไม่เคยพาใครนอกจากบุคคลสำคัญในครอบครัวมาหาท่านแบบครั้งนี้มาก่อน

“ครูมาสครับ ครูคนใหม่ของโรงเรียนบ้านด่านแก้วครับ”

ชายหนุ่มเอ่ยตอบ บนริมฝีปากมีรอยยิ้มบางเบาอย่างคนอารมณ์ดี ก่อนจะหันมาแนะนำพระบุญให้หญิงสาวรู้จัก

“นี่คือพระบุญ พระที่ครอบครัวผมนับถือมาตั้งแต่ผมยังไม่เกิด”

“นมัสการค่ะ”

จารุมาสยกมือไหว้พระสงฆ์อีกครั้งโดยปลายนิ้วโป้งจรดหว่างคิ้ว ก่อนจะเอามือลงวางประสานกันไว้บนตัก

“เจริญพรโยม”

“วันนี้พวกเรานำอาหารมาถวายเพล แล้วก็อยากสนทนากับหลวงลุงด้วยครับ”

ไอยราเอ่ยบอกถึงความตั้งใจที่มาหาท่านในวันนี้

“ได้สิ ทั้งคู่ไปจุดธูปจุดเทียนไหว้พระพุทธกันก่อน”

ได้ยินพระบุญเอ่ยบอกแบบนั้น ชายหนุ่มจึงหยิบดอกไม้ธูปเทียนในตะกร้าส่งให้หญิงสาวข้างกาย และหยิบของตนเองมาถือไว้ ก่อนจะคลานเข่านำไปยังหน้าโต๊ะหมู่บูชา จุดเทียนปักลงบนเชิงเทียน แล้วจุดธูปคนละสามดอก ก่อนจะมานั่งลงข้างกันไหว้พระพุทธรูป เมื่ออธิษฐานขอพรเสร็จก็ปักธูปที่กระถางปักธูป วางดอกไม้ใส่ลงในแจกันดอกไม้ แล้วคลานเข่ามานั่งลงตรงหน้าพระบุญเหมือนเดิม

หลังจากกล่าวคำถวายภัตตาหารเสร็จ ไอยรายกปิ่นโตประเคนถวายให้กับพระบุญ โดยมีจารุมาสคอยจับแขนของเขาอยู่ด้วย ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังถวายอาหารอยู่นั้น พระบุญก็เห็นนิมิตบางอย่างขึ้นมากะทันหัน และเมื่อทั้งคู่รับพรเสร็จ พระบุญจึงใช้ให้จารุมาสเอาน้ำที่ใช้กรวดน้ำแล้ว ไปเทใต้โคนต้นไม้ด้านล่างกุฏิ

เมื่อพ้นร่างของจารุมาสไปแล้ว พระบุญก็เอ่ยปากบอกกับไอยราทันที

“ถึงเวลาต้องแก้ไขคำสาปแล้วนะโยม”

“ผมต้องทำอย่างไรบ้างครับหลวงลุง”

ชายหนุ่มรีบเอ่ยถามอย่างดีใจ เพราะเขารอโอกาสนี้มาทั้งชีวิต

“เริ่มแรกโยมต้องสร้างพระประธานคู่กับคู่บุญของโยม แล้วถวายให้กับวัด จะเป็นวัดป่าแห่งนี้หรือวัดอื่นก็ได้”

“แล้วครูมาสใช่คู่บุญของผมไหมครับหลวงลุง”

เขาพาเธอมาให้พระบุญได้เห็น แล้วท่านก็บอกเรื่องการแก้ไขคำสาป ทำให้เขาอดคิดอย่างมีความหวังไม่ได้ว่าคู่บุญของเขานั้นอาจจะเป็นเธอ

“อาตมาบอกไม่ได้หรอกว่าใช่หรือเปล่า แต่คู่บุญของโยมนั้นเกิดวันพระจันทร์เต็มดวง โยมต้องตามหาให้เจอด้วยตัวเอง และใช้หัวใจของโยมในการเลือก แล้วจะเจอเอง”

คนเป็นพระนักปฏิบัติสามารถช่วยเหลือคนตกทุกข์อย่างไอยราได้เพียงเท่านี้ ท่านไม่สามารถฝืนคำสั่งของโชคชะตาได้ ดังนั้นต้องเป็นตัวของชายหนุ่มเองที่ต้องดิ้นรน และตัดสินใจด้วยตัวเอง

“ครับหลวงลุง แล้วเรื่องการสร้างพระประธานต้องทำอย่างไรบ้างครับ ผมจะสร้างและจะถวายให้วัดป่าแห่งนี้แหละครับ”

ไอยราตัดสินใจได้โดยที่ไม่ต้องปรึกษากับบิดามารดา เพราะว่าวัดป่าแห่งนี้เป็นวัดที่พวกท่านบริจาคที่ดินให้ แล้วก็นับถือพระบุญมาตลอด ถึงแม้จะไปปรึกษากับท่านทั้งสองก็ได้คำตอบแบบเดียวกับที่เขาตัดสินใจแน่นอน

“ได้เลยโยม อาตมาอนุโมทนาบุญในครั้งนี้ด้วย”

“ครับ”

“ส่วนเรื่องการสร้างพระประธาน โยมลองติดต่อกับโรงหล่อพระดู เขาน่าจะทำให้ทุกอย่าง”

พระบุญเอ่ยแนะนำ ส่วนทางด้านจารุมาสที่เดินกลับขึ้นกุฏิมาได้ยินบทสนทนาเรื่องการสร้างพระประธานก็นั่งลงฟังอย่างตั้งใจไปด้วยเช่นกัน เพราะยังไม่เคยเข้าร่วมทำบุญใหญ่แบบนี้มาก่อน

“อ้อ…โยมบอกบุญกับคนอื่นๆ ด้วย และให้ช้างทุกเชือกในปางมาร่วมพิธีด้วยนะ จะเป็นการดีและเป็นบุญกุศลแก่ตัวโยมด้วย”

“ได้ครับหลวงลุง”

ไอยรารับปากอย่างเต็มใจ ช้างทุกเชือกในปางก็เหมือนญาติสนิทของเขา การทำบุญใหญ่ครั้งนี้เขาจึงเต็มใจเป็นอย่างยิ่งที่จะให้ทุกคนในปางและช้างทุกเชือกมาร่วมพิธีด้วย

“มีอะไรพอจะให้มาสช่วยได้บ้างไหมคะ”

จารุมาสเสนอตัว เพราะเธออยากชวนพี่ช้างใหญ่มาด้วย แต่เดี๋ยวค่อยขออนุญาตกับไอยราทีหลัง

“มีเยอะเลยครับ”

ไอยราหันมาตอบยิ้มๆ ด้วยความรู้สึกดีใจที่หญิงสาวมีน้ำใจจะช่วยเขา งานนี้ชายหนุ่มเองก็มีเรื่องให้เธอช่วยเยอะแยะไปหมด เธอจะไม่เหงาและก็จะไม่เหนื่อย เพราะจะมีเขาคอยอยู่ข้างๆ แน่นอน

พระบุญมองชายหนุ่มและหญิงสาวตรงหน้าที่แอบส่งสายตาทั้งรักและห่วงใยให้กันด้วยความรู้สึกยินดี และท่านก็หวังอยู่ลึกๆ ว่าไอยราจะมีความสุขกับชีวิตต่อจากนี้เสียที แต่การจะมีความสุขได้นั้นก็ขึ้นอยู่กับว่า หนทางต่อจากนี้ ชายหนุ่มต้องเป็นคนเลือกและตัดสินใจด้วยตัวเองเท่านั้น

ทั้งคู่สนทนาเรื่องการสร้างพระประธานและก็เรื่องอื่นๆ อีกเล็กน้อยก่อนจะลากลับออกมา ไอยรารู้สึกมีความหวังเรืองรองอยู่ภายในใจ หน้าตาของเขาจึงยิ้มแย้มและมีความสุขมากเป็นพิเศษ จนจารุมาสรู้สึกได้ เพราะเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ชอบทำหน้านิ่งๆ เหมือนมีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา