ตอนที่ 5

เรื่องหลังโรงพยาบาล เรื่องสั้นโดย สำสา คุณหมอผู้ชื่นชอบการสื่อสารเเละถ่ายทอดเรื่องราวของชีวิตเเละธรรมชาติออกมาเป็นงานศิลปะ และครั้งแรกของเขากับงานเขียนในรูปแบบเรื่องสั้นที่อ่านเอานำมาให้ได้อ่านกัน เรื่องราวของ ‘หมอบุญเสก’ เพื่อนที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับและการตายที่อาจมีเงื่อนงำ

วันนี้รถใช้เวลาเดินทางนานมาก กว่าที่หมอหนุ่มจะกลับมาถึงบ้านพักในโรงพยาบาล บรรยากาศโดยรอบก็มืดสนิท มีเพียงแสงไฟนีออนหลอดเล็กๆ ตรงบริเวณหน้าบ้านเพียงจุดเดียวที่เป็นหมายให้เดินมาถึงบ้าน บุญเสกล้วงกระเป๋าเอาพวงกุญแจออกมาไขประตู แต่ก็ต้องแปลกใจที่ประตูไม่ได้ล็อก เขาหยุดคิดอะไรชั่วครู่ เเล้วเหมือนนึกอะไรได้ เขาส่ายหน้าพลันก็เปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้สงสัยอะไรอีก

บ้านพักผู้อำนวยการโรงพยาบาลเป็นบ้านไม้เก่าๆ 2 ชั้น ห้องนอนอยู่ด้านบน ห้องน้ำ ห้องครัว และห้องรับแขกอยู่ด้านล่าง เขาจัดการนำถุงผ้าทั้งถุงวางลงบนโต๊ะอาหารโดยไม่ได้สนใจอะไร ความเป็นคนมีวินัยและรักสะอาด เขาจะต้องอาบน้ำทำความสะอาดและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยทันที ทุกครั้งหลังจากกลับมาจากข้างนอก ตั้งใจว่าอาบน้ำเสร็จจะออกมาอุ่นอาหารที่แฟนสาวทำไว้ให้กินเป็นมื้อค่ำ

หลอดไฟในห้องน้ำติดๆ ดับๆ มา 2 วัน เขายังไม่มีเวลาถอดออกมาดูว่ามีปัญหาอะไร ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะวานให้ช่างของโรงพยาบาลช่วยแวะมาดูให้ บุญเสกมองหารองเท้ายางที่เขามักจะวางไว้หน้าห้องน้ำเพื่อที่จะสวมเข้าไปในห้องน้ำทุกครั้ง แต่วันนี้เขากลับหามันไม่เจอ เขามองเข้าไปในห้องน้ำเห็นพื้นห้องน้ำเปียกแฉะ ทั้งที่วันนี้เขาไม่ได้อยู่บ้านทั้งวัน มองแล้วก็ส่ายหน้าอีกครั้งหนึ่ง แต่ก็เข้าไปอาบน้ำตามปกติ

เขาอาบน้ำไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียวก็พบว่าพื้นห้องน้ำมีน้ำขังเจิ่งไม่ไหล เขามองลงไปตรงท่อเดรน ปรากฏมีเศษเส้นผมยาวอุดตันเต็มไปหมด เขาจัดการใช้มือเขี่ยเศษผมพวกนั้นออกมาทิ้งลงในถังขยะ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเขากลับลงมายังห้องครัวเปิดถุงที่น้อยหน่าฝากมาให้ดูแล้วเขาก็ต้องแปลกใจ มันมีซองสีขาวๆ อยู่ข้างใน

ปังๆ ๆ…เสียงเคาะประตูลั่น

บุญเสกตกใจหันหน้าไปตามเสียงที่ประตู

“ผอออคะ ผอออคะ”

หมอหนุ่มรีบวิ่งออกไปเปิดประตู ปรากฏเป็นคนงานหญิงที่อยู่เวรช่วยพยาบาลในวันนี้

“โทรศัพท์มันเหมือนวางหูไม่สนิทค่ะผอออ พวกเราโทรมาหลายรอบแล้ว พยาบาลเลยให้หนูมาตาม มีเคสคลอดติดไหล่ค่ะผอออ”