สาปไอยรา บทที่ 10 : มีคนรักเพิ่ม ดีกว่ามีคนเกลียด

สาปไอยรา เรื่องราวของ สัตวแพทย์หนุ่มผู้ต้องคำสาปได้ใช้วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือรักษาสัตว์ โดยหวังว่าผลบุญจะลบล้างคำสาปไปได้บ้าง แต่เจ้ากรรมนายเวรก็ไม่ได้ใจดี เพราะต้องมีความรักที่จริงใจเท่านั้นถึงจะช่วยได้! นวนิยายน่าอ่านโดย ต้นไผ่กวนอิมสีทอง ที่อ่านเอานำมาให้ทุกท่านได้อ่านใน anowl.co และเพจอ่านเอา

เช้าวันถัดมา จารุมาสตื่นนอนเวลาหกโมงเช้าเป็นปกติ วันนี้เป็นวันอาทิตย์และยังเป็นวันหยุดของเด็กนักเรียนและของเธอด้วย หญิงสาวจึงยังคงนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนอย่างสบายใจ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานนี้เธอได้ร่วมรักษาอาการปวดท้องของพังใบบัวกับไอยรา และนัดกับเขาไว้ว่าวันนี้เธอจะเข้าไปอีก จึงรีบลุกจากที่นอนแล้วทำกิจวัตรประจำวันจนเรียบร้อย พร้อมกับแต่งตัวด้วยชุดทะมัดทะแมง เป็นเสื้อยืดพอดีตัวสีชมพูกับกางเกงยีนส์ขายาว

จารุมาสบิดกล้วยน้ำว้าสุก 2 ลูกให้หลุดจากหวี ซึ่งเธอซื้อไว้ตั้งแต่เย็นวันศุกร์จากตลาดนัดที่วัดหน้าโรงเรียน แล้วปอกเปลือกออกทานรองท้องเป็นอาหารเช้า ก่อนจะปิดประตูและล็อกบ้านพักครูจนมิดชิด หลังจากนั้นก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ที่เธอเพิ่งซื้อมาใหม่มุ่งหน้าไปยังปางช้างจันทร์ส่องทันที

ไอยรามองแม่บัวที่ดูร่าเริงขึ้นในเช้านี้ เขาเปิดเส้นให้ยาที่บริเวณใบหูเพื่อให้น้ำเกลือเหมือนเดิม และที่น่าดีใจคือแม่บัวเริ่มกินอาหารได้บ้างแต่ยังไม่ยอมกินน้ำเลย เขาจึงเปิดเส้นให้น้ำเกลือมากถึงสามเส้นเพื่อเร่งเติมน้ำให้กับร่างกายของแม่บัว ไม่เช่นนั้นอุจจาระที่เหลืออยู่ในท้องจะออกมายากแน่นอน เพราะว่าลำไส้ของแม่บัวนั้นแห้งมาก

“ต้องล้างสวนก้นอีกไหมครับหมอช้าง”

ควาญปั้นเอ่ยถามคนที่มีความรู้ทางด้านการรักษาสัตว์อย่างไอยรา และเป็นคนที่เขาเห็นการเจริญเติบโตมาตั้งแต่เด็กๆ ช่วยนายคชาและคุณแขไขเจ้าของปางช้างจันทร์ส่องแห่งนี้เลี้ยงไอยรามาตั้งแต่ยังแบเบาะ จึงทั้งรักและเทิดทูนที่ทำให้ชีวิตของเขาเองและพังใบบัวช้างคู่ใจของตนมีชีวิตรอด และอยู่อย่างสุขสบายมาจนถึงทุกวันนี้

“ต้องทำครับ เพราะยังมีอุจจาระค้างอยู่ในท้องแม่บัวอีกเยอะเลย”

ไอยราเอ่ยตอบ พลางตรวจระดับน้ำเกลือที่แขวนอยู่ตรงเสาคอกที่พังใบบัวยืนอยู่ใกล้ๆ ไปด้วย

“งั้นลุงไปเรียกควาญคนอื่นมาช่วยนะ”

“ครับลุง”

พอคนงานมากันครบ ไอยราก็เริ่มทำการสวนอุจจาระให้พังใบบัวเหมือนเมื่อวาน หลังจากที่ช่วยกันดึงอุจจาระออกมาอีกรอบ รอบนี้ดึงออกมาได้เยอะกว่าเดิม และแม่บัวช่วยเบ่งได้ดีกว่าเมื่อวาน พอสบายท้องก็กินอาหารเก่งขึ้นมากอีกด้วย

จารุมาสขับรถมอเตอร์ไซค์ตรงเข้ามาที่คอกพังใบบัวเลยโดยที่ไม่ได้แวะที่ไหนก่อน ทันได้เห็นว่าแม่บัวใช้งวงหยิบหญ้าที่ควาญวางไว้ให้ใกล้ๆ เข้าปาก เห็นว่ากินอาหารได้เธอก็รู้สึกดีขึ้น หลังจากที่เป็นห่วงมาตลอดว่าอาการของแม่บัวนั้นจะดีขึ้นจากเมื่อวานหรือไม่

ไอยรายืนรอรับจารุมาสที่กำลังจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ใต้ร่มไม้แล้วเดินมาทางที่เขายืนอยู่ จึงส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง รู้สึกทึ่งและดีใจอยู่ลึกๆ ที่เธอมาแต่เช้าขนาดนี้ ได้รับรอยยิ้มหวานตอบจากเธอก็ยิ่งรู้สึกดีใจขึ้นไปอีก ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเริ่มดีขึ้นแล้วสินะ

“แม่บัวเป็นยังไงบ้างคะ”

หญิงสาวที่เพิ่งมาถึงเอ่ยถามทันทีเมื่อเดินมาถึงตัวของไอยรา จนชายหนุ่มยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิมที่เธอดูเป็นห่วงพังใบบัวมากเหลือเกิน

“ดีขึ้นกว่าเมื่อวานแล้วครับ กินอาหารได้ เหลือแค่รอให้แม่บัวถ่ายออกมาให้หมดท้องเท่านั้นเองครับ”

“มีอะไรที่มาสพอจะช่วยได้บ้างไหมคะ”

หญิงสาวเอ่ยอาสาอย่างยินดีและเต็มใจอย่างยิ่ง

“ช่วยเป็นกำลังใจก็พอครับ”

“คะ?”

อะไรนะ เธอได้ยินไม่ค่อยถนัด

“ช่วยเป็นกำลังใจให้แม่บัวน่ะครับ”

“อ๋อ…”

จารุมาสยิ้มหวานให้ไอยราอย่างรู้ทัน ก่อนจะเดินเข้าไปหาพังใบบัวใกล้ๆ โดยไม่ลืมไหว้ทักทายควาญปั้นที่ยืนดูแลพังใบบัวไม่ห่างอย่างห่วงใย

“สวัสดีค่ะลุงปั้น”

“สวัสดีครับ ครูมาสมาแต่เช้าเลยนะครับ”

ควาญปั้นรับไหว้และเอ่ยแซวหญิงสาวอย่างเอ็นดู

“อยากมาติดตามอาการแม่บัวด้วยคนน่ะค่ะ คงไม่รบกวนลุงปั้นกับคุณช้างเกินไปนะคะ”

จารุมาสเอ่ยบอกยิ้มๆ พลางออกตัวอย่างรู้สึกเกรงใจอยู่บ้าง เพราะเธอเองไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับพังใบบัวเลยสักนิด

“ไม่เลยครับ ดีเสียอีกมีคนรักใบบัวเพิ่มมาอีกหนึ่งคน”

ไอยราพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของควาญปั้น บนใบหน้ามีรอยยิ้มแต้มริมฝีปากบางเบาอย่างมีความสุขกว่าในทุกวัน แล้วเดินไปทำงานของตนเองต่ออย่างสบายใจ ปล่อยให้หญิงสาวได้คุยอยู่กับควาญปั้นอย่างสนิทสนม

พอมั่นใจว่าให้น้ำเกลือเพียงพอแล้ว ไอยราก็ฉีดยากระตุ้นลำไส้แบบแรงที่กล้ามเนื้อบริเวณคอของพังใบบัว เพราะคิดว่ามีอุจจาระอีกจำนวนมากที่ยังหมักหมมอยู่ในท้องซึ่งไม่สามารถสวนออกมาได้หมด ต้องนำอุจจาระที่หมักหมมอยู่ในนั้นออกมาให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เน่าและเกิดการติดเชื้อลุกลามได้

หลังจากให้ยาไปแล้ว พังใบบัวก็มีอาการอ้าปาก ปากซีด จนจารุมาสที่ยืนอยู่ไม่ไกลเห็นอาการแบบนั้นก็เอ่ยถามออกมาอย่างตกใจ

“ทำไมแม่บัวเป็นแบบนี้ล่ะคะคุณช้าง”

“ผมฉีดยากระตุ้นลำไส้ให้แม่บัวไปน่ะ ก็เลยมีอาการปวดเบ่งมากอย่างที่เห็น และยานี้มีผลทำให้น้ำตาไหล และมีน้ำออกจากงวงเพิ่มมากขึ้น”

ไอยราอธิบายให้หญิงสาวและคนอื่นๆ เข้าใจถึงอาการของพังใบบัว เดี๋ยวจะตกใจกันมากกว่าเดิมที่เห็นอาการดูแย่ลง แต่จริงๆ แล้วเป็นแค่อาการปวดเบ่งเพื่อที่จะขับถ่ายของเสียออกจากร่างกายเท่านั้น

และเขาต้องคอยให้ยาลดปวดอย่างต่อเนื่อง และแล้วอุจจาระที่ค้างอยู่ก็ถูกขับออกมาจำนวนมาก กลิ่นเหม็นเปรี้ยวสุดๆ ถ้าเกิดทิ้งไว้นานมีโอกาสติดเชื้อในลำไส้สูงมาก

“แม่บัวถ่ายแล้ว หมดท้องยังเนี่ย”

จารุมาสบอกอย่างตื่นเต้น พลางเดินตามไอยราเข้าไปดูกองอุจจาระที่พังใบบัวถ่ายออกมา ชายหนุ่มชี้ให้หญิงสาวดู แล้วเอ่ยบอก

“ยังหรอก เห็นไหม มีอุจจาระก้อนหนึ่งที่ใหญ่กว่าผิดปกติ น่าจะเป็นกล้วยที่ไม่ย่อย อุจจาระพวกนี้เป็นสาเหตุให้แม่บัวปวดท้อง”

“เห็นค่ะ”

หญิงสาวเอามือปิดจมูกไปด้วยระหว่างที่ดูกองอุจจาระกับไอยรา เพราะกลิ่นมันเหม็นเปรี้ยวสุดๆ ไปเลย จนชายหนุ่มอดสงสารไม่ได้จึงเรียกให้ควาญคนอื่นที่มาช่วยรีบทำความสะอาดพื้นคอกให้เรียบร้อย ก่อนจะจับจูงมือจารุมาสเดินเลี่ยงออกมาให้ห่างจากตรงนั้นหน่อย จะได้ไม่กีดขวางการทำงานของควาญที่ทำความสะอาด

หญิงสาวหลุบตามองมือของตนเองที่อยู่ในมือของไอยราอย่างเขินๆ แต่เอ๊ะ…มือนี้เขาใช้ล้วงก้นแม่บัวหรือเปล่านะ!