จากแดกู…สู่หัวใจ : บทนำ

จากแดกู…สู่หัวใจ ไพรัชนิยาย จาก เนียรปาตี ที่จะทำให้คุณหลงรัก ‘แดกู’ เมืองเล็กๆ ในประเทศเกาหลีที่มอบประสบการณ์อันแสนอบอุ่นให้กับ นัด เบียร์ พี่เม่น นักศึกษาไทยที่เดินทางมาเพื่อเรียนต่อ แต่เมื่อแดกูไม่ใช่โซลหรือปูซาน ที่นี่จะเป็นอย่างไร ร่วมซึมซับเรื่องราวของนิยายออนไลน์เรื่องนี้ที่อ่านเอา อยากให้คุณได้อ่านออนไลน์

****************************

– บทนำ –

แดกู!

ถ้าเป็นเมื่อห้าปีก่อน พ่อแม่ของพวกเรายังคงจะถามว่ามันอยู่ตรงไหนของเกาหลี เพราะเท่าที่รู้จักผ่านซีรีส์ที่ถาโถมเข้ามาในช่วงคลื่นความนิยมเกาลี ที่เรียกกันว่า ‘โคเรียนเวฟ’ หรือ ‘ฮัลลิว’ ก็รู้จักแต่กรุงโซล ปูซาน หรือไม่ก็ย่านดังๆ อย่างเมียงดง อิแตวอน หรือเกาะนามิ

แต่ต้นปีนี้เอง ความรู้สึกต่อคำว่า ‘แดกู’ ก็เปลี่ยนไป มิใช่จังหวัดเร้นลับในเกาหลี แต่รู้จักกันในฐานะแหล่งแพร่เชื้อโควิด-19 อันกลายเป็นการแพร่ระบาดที่น่ากลัวในเวลาต่อมา พวกเราที่เคยอยู่แดกูต่างรีบติดต่อกันเพื่อเช็กว่าแต่ละคนเป็นอย่างไร

แดกูในวันนี้…ในสายตาชาวโลกอาจเป็นที่รู้จักว่าเป็นแหล่งแพร่เชื้อโรคร้ายในเกาหลี

แต่แดกูในความทรงจำของพวกเรา นักเรียนทุนรัฐบาลเกาหลี เป็นที่ที่ทำให้เราได้มาพบกัน เป็นแหล่งกำเนิดมิตรภาพใหม่ เป็นที่ฝากความรู้สึกหลากหลายไว้ในความทรงจำของพวกเรา ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และหยดน้ำตา

วันเวลาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งปี ก่อเกิดเป็นความทรงจำสำคัญในชีวิตที่เรามิอาจลืม…แม้เราจะพยายามลืมบางเรื่องก็ตาม

พวกเราเป็นนักเรียนทุนรัฐบาลเกาหลี ที่ปีหนึ่งๆ มีทุนเรียนปริญญาโทและปริญญาเอกแก่นักเรียนทั่วโลกราว 700 กว่าทุน ส่วนโควตาสำหรับเด็กไทยมีให้ปีละไม่เกิน 15 คน โดยปกติแล้วหลังประกาศผลผู้ได้รับทุน ดำเนินการเรื่องเอกสารต่างๆ เรียบร้อยแล้ว ก่อนวันเดินทางจะมีงานเลี้ยงพบปะกันก่อนเพื่อแสดงความยินดีและเป็นการปฐมนิเทศนักเรียนไทยผู้กำลังจะไปใช้ชีวิตในต่างแดน ความพิเศษในรุ่นของพวกเราเริ่มตั้งแต่ตรงนี้ เพราะปีที่พวกเราได้ทุน สถานทูต ‘งด’ การปฐมนิเทศ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ พวกเราถือว่าเราต้องวางแผนไว้ให้ดียิ่งขึ้น และรหัสต่อมาคือ ไปตายเอาดาบหน้า

โชคดีที่มีโซเชียลมีเดียแล้ว พวกเราจึงแลกเปลี่ยนข้อมูลกันในกรุ๊ปที่พวกเราตั้งขึ้น

แม้ว่าทุนนี้จะให้สำหรับการเรียนปริญญาโทและเอก แต่เงื่อนไขของการรับทุน นักเรียนทุนจะต้องไปเรียนภาษาเกาหลีก่อนเป็นเวลาหนึ่งปี และสอบโทปิค (TOPIK) หรือสอบวัดระดับการใช้ภาษาเกาหลีให้ผ่านกึบ 3 หรือระดับ 3 เสียก่อน การสอบนี้มีทั้งหมด 6 ระดับ รัฐบาลเกาหลีเชื่อว่าการเรียนภาษาจะช่วยให้นักเรียนทุนได้เรียนรู้และเข้าใจวัฒนธรรมเกาหลีก่อนที่จะมุ่งมั่นเรียนเพื่อปริญญา

ในเมื่อนักเรียนทุนมีมหาวิทยาลัยที่เลือกไปเรียนต่อแล้ว ผู้ให้ทุนจึงจัดสรรที่เรียนภาษาให้…หมายความว่า พวกเราไม่มีสิทธิ์เลือก ว่าจะได้เรียนภาษาที่ไหน บางคนเลือกเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงโซล ก็ถูกส่งให้ไปเรียนภาษาที่จังหวัดไกลๆ อย่าง อัลซาน ปูซาน หรือคังวอนโด ส่วนคนที่เลือกเรียนมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด ก็จะได้ใกล้ชิดแสงสีของเมืองหลวงในช่วงเรียนภาษานี่ละ

ในบรรดานักเรียนไทย 15 คนที่ได้รับทุนในปีนั้น เรา 3 คนได้มาพบกันที่ ‘แดกู’ เรื่องราวทั้งหลายจึงเกิดขึ้นและนำมาเล่าสู่กันฟังนี้ เมื่ออ่านเรื่องของพวกเราไปได้สักพัก คุณอาจจะสงสัยว่า ‘ฉัน’ ผู้เขียนเรื่องนี้คือใครกันแน่ คุณอาจจะเดาถูกพอๆ กับที่เดาผิด แต่นั่นไม่สำคัญเท่าพวกเราได้บอกเล่าแบ่งปันประสบการณ์ในชีวิตช่วงหนึ่งให้คุณฟังว่าภาพ ‘นักเรียนทุน’ ที่หลายคนอิจฉา มันประกอบขึ้นมาจากหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม หรือแม้กระทั่งน้ำตา

ที่ในเวลานี้พวกเราเรียกมันว่า ‘ความทรงจำ’