ซ่อนรัก บทที่ 2 : คำทำนายของยิปซี

ซ่อนรัก โดย โสภี พรรณราย เมื่อความรักพังทลาย ปารีสจึงออกเดินทางด้วยหวังว่าโลกกว้างจะช่วยเยียวยาหัวใจ แต่สิ่งที่เธอคิดและตัดสินใจอาจไม่เป็นอย่างที่คาด เมื่อหนุ่มหล่อเข้มคนนี้เข้ามาในชีวิต และความหลังของหล่อนกับเขาเป็นความรักที่ต้องเก็บซ่อนเอาไว้ในส่วนลึก นวนิยายออนไลน์ที่อ่านเอาอยากให้คุณได้อ่านออนไลน์

วิศร์ไม่ได้ขยับตัวเลย เกร็งแขนจนรู้สึกปวด

หล่อนเริ่มขยับ ไฟบนเครื่องเปิดสว่างขึ้น จะเช้าแล้ว

หญิงสาวขมวดคิ้ว รู้ตัวว่าเอนพิงผู้ชายข้างๆจึงพึมพำว่า

“ขอโทษค่ะ” แทบไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำขณะพูด

“ไม่เป็นไรครับ”

หล่อนจัดการรีบไปทำธุระในห้องน้ำ เพื่อเตรียมรับอาหารเช้าบนเครื่องบิน

อีกมื้อที่หล่อนทานอาหารเช้าจนหมด

อกหักบางคนกินไม่ลง แต่หล่อนเป็นแบบกินได้กินดี

ไม่นานนักก็ถึงสนามบินกรุงโรม

สำหรับปารีสหล่อนเคยเดินทางมาเที่ยวยุโรปหลายครั้ง กับครอบครัว กับเพื่อน มากับทัวร์ส่วนใหญ่ จนรู้ว่าต้องไปเที่ยวไหนบ้าง

เคยมาส่วนตัวก็เช่ารถขับกับเพื่อนๆ

ครั้งนี้หล่อนมาเพื่อรักษาบาดแผลใจ

ไม่มีโปรแกรม แต่คิดว่าจะเที่ยวใกล้เคียงกับทัวร์ที่หล่อนมา คือ มาอิตาลีก่อน พักห้าหกวันและไปต่อสวิสเซอร์แลนด์ อยู่สองสามวัน ต่อรถไฟไปสิ้นสุดที่ปารีสฝรั่งเศส ไปเยี่ยมพ่อกับแม่

อยู่กับบ้านพ่อแม่ จะนานแค่ไหนก็ได้ เพราะตอนนี้หล่อนตกงานเรียบร้อย กลับไปทำงานที่เก่าไม่ได้อีกต่อไป แต่ความคิดน่าจะอยู่โรงแรมมากกว่า

พอเครื่องจอด หญิงสาวลงจากเครื่องไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่วิศร์ไม่รีบร้อน ลงเครื่องทีหลัง

และทุกจุดวิศร์จะเห็นเจ้าหล่อนเสมอ ทั้งที่จุดพิธีการตรวจคนเข้าเมือง จุดรับกระเป๋าเดินทาง

จะมีสายตาเขามองหล่อน โดยหล่อนไม่รู้ตัว

มองจนหล่อนลากกระเป๋าเดินทางจากไป

วิศร์ยักไหล่ ก็คงจะไม่ได้พบกันอีก

ห้องพักในโรงแรมที่จองไว้ขนาดกะทัดรัดเหมาะกับการพักคนเดียว ปารีสได้อาบน้ำ สระผมแล้วออกมาเดินเล่น

เป้าหมายแรกนั่งรถไปนครวาติกัน

มากี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อกับมหาวิหารศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาคริสต์

นักท่องเที่ยวมากพอสมควร

ปารีสเลี่ยงจุดที่นักท่องเที่ยวสนใจ โดยเฉพาะจุดงานแกะสลักหินอ่อนรูปพระแม่มาเรียอุ้มพระเยซูที่กำลังจะสิ้นใจ โดยฝีมือศิลปินไมเคิล แองเจโล

แต่หล่อนเดินไปขอพรรูปหล่อนนักบุญเซนต์ปีเตอร์

หลับตาพนมมือ…ขอพร

ขอพรอะไร?

ขอให้หล่อนเข้มแข็ง พร้อมจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า

เวลาที่อยู่ในยุโรปนี้ จะเป็นช่วงเวลาลืมอดีตและเริ่มต้นใหม่

บ่ายแล้ว…หล่อนเลือกทานอาหารจีน

ออกจากร้านก็มุ่งไปน้ำพุเทรวี่ อีกครั้งที่กลับมาโยนเหรียญอธิษฐานให้กลับมาเยือนกรุงโรมอีกครั้ง โยนกี่ครั้งก็ได้กลับมาทุกครั้ง

ครั้งหน้าขอกลับมาโยนเหรียญกับคนรัก

คนรัก…ขอให้สมหวัง

หล่อนไม่อยากกลับมาคนเดียว ไม่อยากเหงา ไม่อยากเจ็บปวด ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว

หลับตาโยนเหรียญอธิษฐาน

ตรงนั้น…วิศร์กำลังยิ้มกับตัวเอง เมื่อเห็นเจ้าหล่อน

โลกกลม…

ว่าจะไม่เจอก็เจอกัน

แต่ดูหล่อนจะไม่สนใจกับโลกภายนอกอะไรเลย สนใจแต่ตัวเอง สนใจกับการกระทำของตัวเองจริงๆ

พอวิศร์หันไปมองรอบๆข้างและหันกลับมา เจ้าหล่อนก็หายไปจากบริเวณนั้นแล้ว

ปารีสเดินเล่นผ่านบันไดสเปน ชมบ้านเรือนและโชว์รูมสินค้าแบรนด์เนม

บางขณะหล่อนก็เหม่อลอย

มีเสียงทักเป็นภาษาอังกฤษ

“เนื้อคู่ จะพบเนื้อคู่ พบแล้วเนื้อคู่ เจอแล้ว”

ปารีสมองคนพูด

หมอดูยิปซี…สาวใหญ่ ผอมบาง

แค่หล่อนเดินผ่านเท่านั้นนะ

ตลกจัง…เป็นไปไม่ได้เลย อกหักมาหมาดๆ

คนรักเพิ่งแต่งงานไปกับหญิงอื่น !

ไม่จริงเลย จึงเดินผ่านไป แต่เสียงยังแว่วว่า

“พบเนื้อคู่มานานแล้ว โอ้…ราศีเจ้าสาวจับเด่นสว่างไสว จะได้แลกแหวนแต่งงานในยุโรปแสนโรแมนติก”

ปารีสชะงัก…ไปกันใหญ่แล้ว

หล่อนเศร้าขนาดนี้นะ จะเป็นเจ้าสาว

คนที่คิดว่าเป็นเนื้อคู่คือ…อุเทน…คนรักที่มีแผนจะแต่งงานในเร็ววันนี้ กลับช็อคหล่อนด้วยการแต่งงานกับรัศมี

รัศมี…เจ้าของร้านเพชรรัศมี

สาวใหญ่วัยสี่สิบห้า

ปารีสอายุยี่สิบสี่ อุเทนยี่สิบเจ็ด

ที่สำคัญรัศมีคือเจ้านายของหล่อน

ใช่สิ..ปารีสทำงานอยู่ร้านเพชรของคุณรัศมี หล่อนเรียนจบด้านออกแบบและเรียนจบเร็ว ยี่สิบเอ็ดก็เรียนจบแล้ว ก็ทำงานกับคุณรัศมีมาสามปี

อุเทนเป็นรุ่นพี่และเป็นคนรักตั้งแต่เรียน

หล่อนเป็นคนชักนำให้อุเทนย้ายงานมาทำงานที่ร้านคุณรัศมี

ไม่มีวี่แววเลยว่าอุเทนจะแปรเปลี่ยน

ไม่มีวี่แววว่าคุณรัศมีจะแย่งคนรักของหล่อน ในเมื่อเจ้าของร้านก็รับรู้มาตลอดว่าหล่อนกับอุเทนเป็นคนรักกัน และใกล้จะแต่งงานกันแล้ว

พวกเขาแอบคบกันที่ไหน อย่างไร แนบเนียนจนหล่อนตามไม่ทัน ไม่รู้และไม่เอะใจ

และแล้วเมื่อสามสี่วันก่อนหล่อนจะตัดสินใจเดินทาง เป็นวันแต่งของรัศมีกับอุเทน

จัดงานภายในเล็กๆที่คฤหาสน์ของคุณรัศมี

ปารีสโง่แสนโง่…เพิ่งรู้

หล่อนไม่ได้รับเชิญด้วยซ้ำ เพียงแปลกใจว่าอุเทนขอลาพักร้อนไม่มีกำหนด

หล่อนยังติดต่อคนรักอยู่เลย ติดต่อพูดคุยธรรมดา อุเทนพักร้อนเป็นอิสระ หญิงสาวไม่ใช่คนรักประเภทต้องติดตาม ต้องคอยตามจิก รักกัน ให้เกียรติกัน ให้อิสระต่อกัน

เป็นเจ้าของหัวใจ ไม่ใช่เจ้าของชีวิต

หล่อนคงน่าสงสารมาก น่าสมเพชมาก จนเพื่อนในบริษัทต้องแอบกระซิบบอกว่าอุเทนจะแต่งงานแล้ว กำลังทำพิธีที่คฤหาสน์คุณรัศมี

ปารีสช็อคชั่วขณะ

เหมือนโลกทั้งโลกดับวูบ มืดสนิท แต่หล่อนก็ต้องตั้งสติดูให้เห็นกับตา

งานแต่งงานของอุเทน

เขาเป็นเจ้าบ่าวของคุณรัศมี

ทำไม…ทำไมต้องโกหก ทำไมต้องปกปิด ทำไมไม่พูดความจริง

แค่พูดออกมา บอกมาเลย ตรงๆชัดเจน หล่อนจะยอมรับ

ทำไมอาทิตย์ที่แล้วยังคุยเรื่องงานแต่งกับหล่อนอยู่เลย สร้างภาพหรูให้เหมือนว่าจะไม่มีการแต่งงานกับคุณรัศมี

ยอมรับความจริง จะเป็นลูกผู้ชายมากกว่า

เคยตกลงกันแล้ว ก่อนคบกันว่าถ้าใครจะเปลี่ยนใจให้บอกกันตรงๆ จะหมดรัก จะมีปัญหา จะมีคนใหม่ก็บอกกันตรงๆ

ความรัก สัญญาแต่งงาน มิได้การันตีว่าจุดจบสุดท้ายคือความสุขความสมหวัง

คุณรัศมีเป็นเจ้าของร้านเพชรหลายแห่ง เป็นสาวใหญ่ สวย โสด ร่ำรวยมาก

คนหนึ่งเป็นอดีตคนรัก อีกคนเป็นเจ้านาย

ปารีสทุ่มเททำงานและซื่อสัตย์ต่อความรัก

ผลตอบแทนกลับเจ็บปวด

อุเทนจะมีคนอื่น ไม่ใช่คุณรัศมี คนใกล้ชิด หล่อนอาจเจ็บปวดน้อยกว่านี้

ใช่สิ ปารีสไปที่งาน แต่ไม่ได้ทำลายงานแต่ง ไม่ทำลายบรรยากาศในงาน ไปให้เห็นกับตา

คนที่หักหลังความรู้สึกของหล่อน

คุณรัศมีจัดงานที่บ้านและอย่างเงียบๆ คงไม่อยากให้หล่อนรู้ คงรอให้ผ่านไปก่อน ให้รู้ทีหลังงาน

วันนั้นไม่มีน้ำตาเลย

เห็นกับตา…ใจเจ็บปวดทรมาน

เขากับคุณรัศมีก็เห็นหล่อน

คุณรัศมีไม่สะทกสะท้าน สมกับเป็นสาวใหญ่เจนโลก ประสบความสำเร็จในชีวิต พร้อมจะเผชิญกับความจริง

อุเทนตกใจในตอนแรก แล้วก็พยายามจะทำตัวปกติ ในเมื่อเขาเลือกแล้ว เลือกจะเปลี่ยนแปลงชีวิตกับอนาคต แต่ในส่วนลึกอุเทนรู้ตัวเองเลือกขัดกับหัวใจตัวเอง

หัวใจกับอนาคต

รักกับเงินตรา

สุดท้ายเขาเลือกเงินตรา อนาคต ร่ำรวยทางลัด ได้ชื่อว่าเป็นสามีของรัศมี เป็นเจ้าของร้านเพชรรัศมี

มองชีวิตที่จะสุขสบายชั่วชีวิต โดยยอมละทิ้งความรัก

ปารีสถูกคนรักทรยศ ทั้งยังปกปิดจนวันสุดท้าย

ในคืนนั้น เมื่อเจ้าสาวออกไปต้อนรับแขกผู้ใหญ่ อุเทนรีบมาพบปารีส หล่อนอยู่ในงานแต่อยู่ห่างๆ ได้แต่เฝ้ามอง เขาจะทำอย่างไรต่อไป

“ปา…ปาครับ ผมขอโทษ”

แปลกจังเลย เจ็บขนาดไหน แต่ทำไมไม่มีน้ำตา

“โกหกจนวันสุดท้าย” ข่มน้ำเสียงราบเรียบ

แต่อีกฝ่ายรู้ว่าเสียงเย็นเฉียบขนาดไหน

“ผมอยากให้ผ่านงานก่อนค่อยบอก”

“ไม่มีเหตุผล ต้องบอกก่อนสิ ต้องพูดสิ เห็นปาเป็นคนโง่ใช่ไหม เชื่อใจจนวันสุดท้าย”

“ผมกลัวปาเสียใจ”

“รู้ทีหลังเพื่อน ถ้าไม่มีผู้หวังดีบอก ก็คงพลาดงานคืนนี้ งานแต่งของนายอุเทนกับนางสาวรัศมี”

“ผม…เอ้อ…”

“คุณมีอะไรจะบอกกับปาไหม”

“คือว่าผม…”

เท่านั้น…ก็พูดไม่ได้แล้ว

เจ้าสาวมาเอาตัวไป

คุณรัศมีพูดกับปารีสราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าอุเทนเป็นของเธออย่างถูกต้องชอบธรรม

ตอนนี้ใช่แน่ เพราเข้าพิธีแต่ง แต่ก่อนหน้านี้ล่ะ แอบคบกันตอนไหน แอบตกลงกันตอนไหน

มาตอนนี้ปารีสพอมองอะไรออกบ้าง

เวลาคุณรัศมีไปติดต่องานนอกร้าน มักจะให้อุเทนไปเป็นผู้ช่วย ไปช่วยขับรถให้ ทั้งที่มีคนขับรถบริษัทอยู่แล้ว ไม่ค่อยใช้งาน กลับให้อุเทนไปช่วย โดยอ้างว่าอุเทนขับรถดีและยังช่วยเจรจาธุรกิจการค้าได้

โดยเฉพาะเดินทางไปซื้อพลอยต่างจังหวัด หรือบินไปเจรจาธุรกิจเพชรต่างประเทศก็ยังให้อุเทนไปเป็นเพื่อน

ปารีสไว้ใจ ไม่เคยคิดอื่นใดเลย ไม่เคยคิดแง่ลบ แง่สกปรกเลย

เจ้านายกับลูกน้อง อายุห่างกันมาก ยี่สิบเจ็ดกับสี่สิบห้า

“ปารีส ขอตัวเจ้าบ่าวก่อนนะ ต้องไปแนะนำกับแขกบางคน”

คุณรัศมีลากตัวอุเทนไป และไม่ปล่อยเขาเป็นอิสระอีกเลย และปารีสก็หมดแรงจะยืนหยัดได้แล้ว ผลุนผลันออกจากงาน

กลับมาในขณะนี้ กับเสียงยิปซีทำนาย ที่ทำนายโดยหล่อนไม่ได้ร้องขอ แค่หล่อนเดินผ่าน

ปารีสตัดสินใจเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าโต๊ะพยากรณ์ ยิปซีสาวใหญ่ผอมบางและพูดว่า

“แฟนฉันเพิ่งแต่งงานกับหญิงอื่น คุณยังว่าฉันจะเจอเนื้อคู่อีกหรือ”

ยิปซีได้แต่ยิ้มนิดๆ และพูดอย่างมั่นใจ

“แค่คุณเดินผ่าน ราศีเจ้าสาวก็เปล่งปลั่งเป็นประกาย หยิบไพ่สิ”

อะไรบางอย่างทำให้ปารีสทำตามที่แม่หมอยิปซีสั่ง

ดูเล่นๆก็ไม่เห็นเป็นไร จ้องหน้าแม่หมอที่พูดกลั้วหัวเราะ

“ย้ำชัดเจน จะได้สวมแหวนแต่งงานภายในเจ็ดวัน”

บ้าสิ…เจ็ดวัน…ภายในเจ็ดวัน ต้องบ้าไปแน่ๆ

อดีตแฟนเพิ่งแต่งงานกับหญิงอื่นหยกๆ หล่อนบินมาเมืองนอก จะหาใครเป็นเจ้าบ่าวภายในเจ็ดวันล่ะ

“คุณจะมีปัญหาเรื่องความรัก ชีวิตคุณ ความสวยของคุณจะพัวพันความรัก และเขาคนเดียวคือรักแท้ พบแล้ว พบแล้ว พบนานแล้วด้วย เนื้อคู่ของคุณ”

ปารีสยิ้มแห้งและชำระเงินค่าดูหมอ

“คุณต้องเชื่อฉัน และคุณจะกลับมาอีก เมื่อคุณจัดการกับความรักยุ่งเหยิงได้ เขาคือรักแท้” แม่หมอพูดอย่างมั่นใจจริงๆ

ปารีสยังคงยิ้มแห้งๆ และเดินผละออกมา

เหม่อลอย ยักไหล่กับชีวิต ไม่เชื่อคำพูดของแม่หมอเลยสักนิด

อากาศเย็นสบาย บรรยากาศรอบด้านก็ดูสดใส ปารีสเดินอย่างไร้จุดหมาย ที่พักโรงแรมอยู่ไม่ไกล ไม่กลัวหลงทาง เดินไปเรื่อยๆ

และแล้วก็สะดุ้งสุดตัว

กระเป๋าสะพายถูกกระชากอย่างแรง และคนกระชากก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว ปารีสถูกแรงกระชากจนล้มกับพื้น ตะโกนเป็นภาษาไทย

“กระเป๋าฉัน กระเป๋าฉัน โจร…โจร…”