รสอมฤต

นวนิยายเรื่อง ‘รสอมฤต’ นี้ แม้จะเป็นเรื่องราวที่ผู้เขียนไม่เคยเฉียดผ่านมาก่อนเลยก็จริง แต่ก็ไม่นับว่าไกลห่างจากความสนใจอย่างยิ่งหรือคล้ายๆ เช่นนั้นสักเท่าไหร่ เพราะโดยเนื้อแท้แล้วตนเองก็มีรสนิยมที่อาจจะกล่าวได้เต็มปากว่า ฝักใฝ่ในโบราณสถาณ โบราณวัตถุ ศิลปะวัตถุทุกประเภทตลอดมา ไม่เฉพาะของไทยโบราณ แต่รวมไปถึงของชาติต่างๆ ด้วย ดังเช่น จีน อินเดีย ขอม ชวา และภาคพื้นอื่นๆ ที่น่าสนใจ

ดังนั้นในการเดินทางไกลทุกครั้ง จึงมักจะถือเป็นโอกาสอันงานที่จะได้เสพสมชมชื่น รวมทั้งตื่นตาตื่นใจในสมบัติมหัศจรรย์ที่ผ่านตา ไม่ว่าจากพิพิธภัณฑ์ของประเทศนั้นๆ หรือจากสถานที่ทั่วไป

เมื่อราว 4-5 ปีที่ผ่านมา อันเป็นวันเวลาแห่งการอำลาเวทีของบรรดานิตยสารที่เคยตีพิมพ์นวนิยาย แต่ผู้เขียนยังมีพล็อตใหม่ตกค้างอยู่อีก 3 เรื่อง

หนึ่งในสาม ได้แก่ ‘รสอมฤต’ นี้

แต่บังเอิญบางเว็บไซต์ที่ติดต่อ ขอนำไปลงออนไลน์ของเขาขณะนั้น เป็นคนเลือกให้ผู้เขียนเขียนเรื่องอื่นก่อน ตลอด 4 ปีเต็มต่อมา จึงต้องเขียนให้เว็บไซต์นั้นและ ‘อ่านเอา’ รวมทั้งหมด 3 รส 4 เรื่อง

โดยมีเรื่องเบาๆ เพิ่มเข้ามาอีกสองเรื่องโดยไม่คาดฝันคือ ‘ขอบน้ำจรดขอบฟ้า’ และ ‘ขอบฟ้าจรดขอบน้ำ’

กว่าจะถึงรอบของ ‘รสอมฤต’ ในเดือนนี้

4 พฤษภาคม 2564

จึงขอเชิญชวนทุกท่านลองลิ้มชิมรสชาติเส้นทางผจญรักผจญฤทธิ์ในเรื่องใหม่นี้ว่า จะใกล้เคียงความเป็นจริงหรือไม่เพียงใด จะประทับใจเพียงผิวเผินหรือล้ำลึก

จากใจผู้เขียนที่ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านไม่มีวันเสื่อมคลาย