ชายได้โชคอย่างลึกลับ เพราะเป็นแฟนคลับนิยายผี บทที่ 15 : จักไปสื่อสารการข่าว แม้คราวเพื่อนพ้องหมองหมาง (1)

เว็บไซต์อ่านเอา ภูมิใจเสนอ “ชายได้โชคอย่างลึกลับ เพราะเป็นแฟนคลับนิยายผี” นวนิยายรางวัลชนะเลิศจากโครงการอ่านเอาก้าวแรก รุ่นที่ 5 ผลงานโดย วันชนะ ทองคำเภา กับเรื่องราวของความตายที่มีเบื้องหลังลึกลับซับซ้อน และวรรณกรรมผีของเหม เวชกร เรื่องรวทั้งหมดสัมพันธ์กันได้อย่างไร พบคำตอบได้ในนวนิยายเรื่องนี้

ตอนที่ขับรถออกมาจากกรุงเทพฯ สิ่งที่อยู่ในใจอัสดงมีเพียงความสงสัยว่าเขาจะได้กลับไปทำงานที่มหาวิทยาลัยปราชญาลัยอีกไหม ส่วนสถานที่ที่เขาไม่คิดว่าจะได้กลับไปอีกแน่ๆ ก็คือออฟฟิศของคุณทอฟ้า ซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาอยากจะหนีไปให้ไกล แต่โลกอันซับซ้อนก็เหวี่ยงแฟนคลับครูเหม เวชกร อย่างเขา กลับไปกลับมาจนเขาเวียนหัว ยากที่จะคาดเดาอะไรได้อีกต่อไปแล้ว

ย้อนไปที่บ้านของเขา ในวันที่เขาต่อรองกับคุณทอฟ้าเรื่องคำสารภาพ วันนั้นหนุ่มใหญ่กลัวมากทีเดียว และก็รู้สึกว่าคนมีอำนาจ มีเงิน และมีความลับมากมายอย่างคุณทอฟ้า คงยากที่จะยอมรับเงื่อนไขของเขาง่ายๆ แต่น่าแปลกใจว่าเธอกลับยอมตกลง และเดินเข้าไปนั่งเขียนคำสารภาพให้ที่บ้านของเขา…

ง่ายๆ อย่างนั้นเอง

ขณะที่คุณทอฟ้านั่งเขียนคำสารภาพบนโต๊ะทำงานของพ่อกับแม่ ด้วยปากกาและกระดาษของที่บ้านอัสดง นิชนันท์ก็ส่งสัญญาณถามหนุ่มใหญ่แบบไม่มีเสียงอยู่ด้านหลัง ด้วยความแปลกใจว่าอัสดงคิดแผนแบบนี้ออกมาได้อย่างไร และเขาพูดกับสาวใหญ่อย่างไร แผนการจึงสำเร็จได้ง่ายดายเกินคาด

อัสดงส่ายหน้า นึกไม่ออกเช่นกัน แวบหนึ่ง ใจเขาอดคิดไม่ได้ว่า หรืออะไรๆ ระหว่างเขาและสาวใหญ่ อาจจะมีความลึกซึ้งอ่อนหวานมากกว่าที่ทุกคนคิดจริงๆ ก็ได้ หรือเธอเองก็รู้สึกผิด และความรู้สึกผิดนี้อาจจะมาจากความผูกพัน หรือมาจาก…

อาจารย์หนุ่มใหญ่หน้าแดงหูแดงขึ้นมาเมื่อนึกถึงตรงนี้

แต่อยู่ๆ เกียรติ ที่ตอนนี้รับบทเป็นต้นไม้ให้ต้นหนปีนป่าย โดยมีวารีคอยห้ามอยู่ใกล้ๆ ก็ตอบคำถามของอัสดงและนิชนันท์ขึ้นมาเบาๆ ด้วยเสียงเกือบกระซิบ ทั้งที่ไม่มีใครถาม

“แม่ทอฟ้าเขาไม่ชอบให้อะไรผิดไปจากแผนการของเขาหรอกครับ พังเป็นพัง เสี่ยงเป็นเสี่ยง แต่ถ้าแม่จะให้มีอาจารย์อยู่ในแผนของเขา ยังไงอาจารย์ก็ต้องอยู่ครับ”

คุณทอฟ้านั่งหลังตรงในท่าเดิม เอี้ยวคอมาเล็กน้อย ส่งสายตาไปที่เกียรติ แล้วเรียกชื่อเขาเสียงยาว “เกียรติ…” เพียงเท่านั้น เด็กหนุ่มก็หน้าจ๋อย ยกมือมาทำท่ารูดซิปปาก แล้วหันไปวุ่นวายกับต้นหนและวารีต่อ

เมื่อทุกคนตกลงกันได้ (โดยที่อัสดงยังคงไม่พูดกับวารี) อีกสองสามวันต่อมา หนุ่มใหญ่ก็บอกลาครอบครัว และขับรถ ฟังเพลงลูกกรุง กลับสู่เมืองกรุงที่เขาจากมา ในกระโปรงรถมีส้มโอเกือบล้นจนวางกระเป๋าเดินทางของเขาแทบไม่ได้ เบาะหลังรถมีแจกันใบกลมขาวสะอาดวางอยู่ พร้อมม้วนกระดาษคำสารภาพของคุณทอฟ้าใส่อยู่ข้างใน (ถ่ายรูปและอัปโหลดขึ้นคลาวด์ รวมทั้งส่งรูปเข้าเมลของตัวเองเพื่อสำรองข้อมูลแล้ว)

วันนี้…

ในห้องอัดรายการของ “นางพญาผีแม่ม่าย” มีอุปกรณ์หูฟัง ไมโครโฟน กล้องและคอมพิวเตอร์ขนาดกะทัดรัดสามเครื่อง ที่แม้จะดูไม่ใหญ่โตเทอะทะเต็มไปด้วยสายไฟอย่างที่เห็นในภาพยนตร์ แต่อัสดงก็ดูออกได้ทันทีว่าอุปกรณ์ทุกชิ้นเป็นของมืออาชีพที่ราคาแพง ภายในห้องตกแต่งแบบโมเดิร์นและมินิมัลราวกับร้านกาแฟแนวญี่ปุ่นหรือสแกนดิเนเวีย พนักงานทุกคนนั่งในที่นั่งตามหน้าที่ของตัวเอง พร้อมบทและข้อมูลที่เตรียมไว้ โดยมีเกียรติเป็นผู้กำกับรายการ เด็กหนุ่มทบทวนขั้นตอนให้ทุกคนฟัง

“วันนี้เราจะถ่ายทอดแบบไลฟ์สดนะครับ แม่ทอฟ้าจะทำหน้าที่เป็นพิธีกร และอาจารย์อัสดงตอบคำถาม ตามที่เราเตรียมมา เดี๋ยวเอเบิ้ลจะเป็นคนเปิดจิงเกิ้ลเข้ารายการตามปกติก่อน แล้วคอยดูระบบคอมพิวเตอร์ทั้งหมด ส่วนเพื่อนจะมอนิเตอร์คอมเมนต์ของคนฟังและคนดูนะครับ” เขาหันมาบอกอัสดง “ระหว่างที่ไลฟ์ อาจารย์ช่วยเหลือบตามองกล้องที่ใบหม่อนดูอยู่ และผมที่คอยบอกคิวบ้างเป็นครั้งคราวนะครับ”

อัสดงพยักหน้ารับเครียดๆ การออกสื่อที่ถ่ายทอดไปทางโลกออนไลน์นั้นไม่ได้ทำให้เขาเกร็งน้อยลงไปกว่าการพูดต่อหน้าคนเยอะๆ เลย ยิ่งเป็นการออกรายการของทีมงานที่เขารู้สึกว่าเป็นเหมือนลัทธิที่จับเขาเป็นตัวประกันแบบนี้แล้ว ก็ยิ่งทำให้ดูกดดันขึ้นไปอีก อาจารย์หนุ่มใหญ่ถอนใจและพยายามบอกตัวเองว่าเขาต้องอดทน เพื่อปกป้องคนอีกหลายคน รวมทั้งนักเขียนชั้นครูที่เขานับถือ

จิงเกิ้ลข่าวผีแม่ม่าย และเสียงเพลง เสียงพูดต่างๆ ที่อาจารย์หนุ่มใหญ่เคยได้ยินมาแล้วดังขึ้น ไล่ไปตามลำดับ เหมือนเดิมทุกอย่าง แม้กระทั่งเสียงหมาหอน เสียงปี่พาทย์โหยหวน และเสียงผู้หญิงเยือกเย็นพูดกังวานก้องๆ ว่า “ผีแม่ม่าย” เมื่อจบคำพูดดังกล่าว อัสดงลืมตัว หันหน้าไปจ้องคุณทอฟ้าโดยอัตโนมัติ สาวใหญ่ไม่มีท่าทีแปลกใจอะไร แต่กลับมีสายตามุ่งมั่น น้ำเสียงเรียบจริงจัง ก่อนจะพูดประโยคที่เป็นลายเซ็นของเธอ

“สวัสดีค่ะ ดิชั้น นางพญาผีแม่ม่าย ดีใจที่ได้มาพบกับทุกคนผ่านทางเสียงอีกครั้งนะคะ ในรายการ “ผีแม่ม่าย” พอดแคสต์ของเหล่าผู้หญิงร้าย ที่ผู้ชายจะต้องฟังแล้วตัวสั่นค่ะ…

วันนี้เราต้องขออนุญาตไลฟ์สด เพราะเรามีแขกรับเชิญที่ทุกคนคงจะอยากได้ฟัง ได้ถาม ได้พูดคุยเพื่อความเข้าใจกันระหว่างเพศที่เราหวังว่าจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ ในสังคมนะคะ ขอต้อนรับผู้เชี่ยวชาญวรรณกรรมไทย นักวิชาการด้านเหม เวชกรศึกษา ที่คนพูดถึงมากที่สุดในนาทีนี้…ดอกเตอร์อัสดง สัตยาพิทักษ์ค่ะ (เสียงซาวนด์แทร็กคนปรบมือและโห่ร้อง)

หลายคนคงจะจำอาจารย์ได้ จากพอดแคสต์ของเราในตอน ‘เหม เวชกร เรื่องหลอน เรื่องผี และความเป็นชายที่เฆี่ยนตีความเป็นหญิง’ ซึ่งแม้จะเป็นตอนที่นิยมกันมาก แต่ก็ทำให้เกิดคำถามต่างๆ มากมายด้วย ในฐานะผู้ดำเนินรายการ ดิชั้นอยากจะขออภัยแฟนๆ ของครูเหมทุกท่านด้วยนะคะ ที่นำเสนอเนื้อหาในเชิงลบเกี่ยวกับครูไปในคราวก่อน

รายการผีแม่ม่ายของเรายืนยันค่ะ แม้ว่าการตีความวรรณกรรมจะเป็นเรื่องเสรีภาพ แต่ว่าเราก็ต้องฟังผู้ที่ศึกษามาจริงจังประกอบด้วย เพราะแม้เราจะอยากให้โลกนี้ดีขึ้นไวๆ แต่เราก็ต้องยืนหยัด ต่อสู้ด้วย ‘ความจริง’ เท่าที่เราจะสามารถทำได้นะคะ”

ฟังถึงตอนนี้ อัสดงไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนเดียวหรือเปล่าที่ได้ยินเสียงมั่นใจและเมตตาของคุณทอฟ้าเพี้ยนผิดคีย์ไปนิดหน่อยตอนที่เธอพูดคำว่า “ความจริง” เขารีบพูดแทรกขึ้นมา

“ใช่ครับ แม้หลายคนจะมองว่า ‘ความจริง’ เป็นเรื่องที่แต่ละคนมองต่างกันได้ตามประสบการณ์และตัวตนของเรา หรือคนแต่ละยุคสมัยแต่ละสถานที่อาจจะเข้าใจโลกต่างกันได้ แต่การที่เราอยากได้โลกที่ปลอดภัยและยุติธรรมกับทุกคน เราต้องพยายามเข้าใจข้อมูลและหลักการต่างๆ ที่เราจะยึดถือให้ดีที่สุดเสียก่อน จะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง ว่าเราด่วนตัดสินอะไรไปนะครับ”