ชายได้โชคอย่างลึกลับ เพราะเป็นแฟนคลับนิยายผี บทที่ 16 : พิษเล่ห์เพทุบายวายวาง นวลนางบีบคั้นบรรลัย (2)

เว็บไซต์อ่านเอา ภูมิใจเสนอ “ชายได้โชคอย่างลึกลับ เพราะเป็นแฟนคลับนิยายผี” นวนิยายรางวัลชนะเลิศจากโครงการอ่านเอาก้าวแรก รุ่นที่ 5 ผลงานโดย วันชนะ ทองคำเภา กับเรื่องราวของความตายที่มีเบื้องหลังลึกลับซับซ้อน และวรรณกรรมผีของเหม เวชกร เรื่องรวทั้งหมดสัมพันธ์กันได้อย่างไร พบคำตอบได้ในนวนิยายเรื่องนี้

สุดสัปดาห์นั้น อัสดงกลับบ้านต่างจังหวัดของเขาอีกรอบ เพราะแม่และพ่อของเขายืนกรานว่า เมื่อพ้นทุกข์พ้นภัยแล้ว เขาควรจะต้องกลับบ้านไปทำบุญใส่บาตร และตระเวนปิดทอง ฝังลูกนิมิตแถวๆ อำเภอใกล้บ้าน เพื่อให้เกิดสิริมงคล ป้องกันภยันตรายที่จะเข้ามาคุกคามอีก

และเมื่อการทำบุญสะเดาะเคราะห์ดำเนินไปถึงวัดแห่งที่สี่ อุบาสกต้นหนที่ขอตามมาด้วยก็เริ่มร้องงอแงเพราะอากาศร้อนและเสียงดัง ทำให้พ่อของอัสดงต้องพาไปหาไอศกรีมและขนมอื่นๆ เพื่อให้หลานสงบลง ส่วนอัสดงก็แยกไปปิดทองกับแม่เพียงสองคน

หลังจากปิดทองเสร็จ อาจารย์หนุ่มก็พยายามเช็ดมือซึ่งมีเศษทองคำเปลวติดตามซอกนิ้วกับกางเกงของเขาเอง สองแม่ลูกเดินหูอื้อฝ่าเสียงมัคนายกที่ร้องเชิญชวนให้ทำบุญเพิ่มอีกนับสิบรายการ แม่ของอัสดงชวนเขาทำบุญ “สะเดาะเคราะห์ 108 ประการ” โดยที่สองแม่ลูกจะต้องหยอดเงินลงในตู้ 50 บาท แล้วจะได้รับพานใบเล็กๆ ที่มีเหรียญสลึงใส่อยู่จนเต็ม แล้วเดินหยอดเหรียญลงในบาตรพระที่วางเรียงรายอยู่ 108 ใบ อาจารย์หนุ่มใหญ่ผู้ตามใจแม่อยู่เสมอ ก็ร่วมทำกิจกรรมฝึกสมองและสายตานี้กับแม่โดยไม่ขัดขืน

เสียงหยอดเหรียญกรุ๋งกริ๋งลงในพานจากผู้คนรอบๆ และจากตัวเขาเอง ทำให้จิตใจของอัสดงสงบอย่างคาดไม่ถึง แม้ว่าเสียงมัคนายกและเสียงเปิดเพลงรอบข้างยังโหวกเหวกประสานกับเสียงรถเข้าออก

อยู่ๆ อัสดงก็ตะโกนถามแม่ขึ้นมา ด้วยคำถามที่ไม่เข้ากับบรรยากาศรอบข้างเลยสักนิด

“แม่กับพ่อกังวลมากเหรอครับ ถ้าผมจะไม่ได้แต่งงาน”

“อะไรนะลูก แม่ไม่ค่อยได้ยิน”

หนุ่มใหญ่ถามซ้ำอีกครั้ง จนแม่เงียบไปพักใหญ่ มือก็ยังใส่เหรียญลงในพานไม่หยุด

สักพัก แม่ก็หันมาตอบเขา ด้วยเสียงตะโกนจนคนข้างๆ มอง และทำท่าทางชัดเจนว่าตั้งใจฟังไปด้วย แต่แม่ก็ไม่หยุดพูด (ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่อัสดงเคยถือสามากๆ เมื่อตอนหนุ่มๆ)

“พ่อกับแม่ก็ตั้งใจจะล้อเล่นนั่นแหละลูก แต่ถามว่าที่ล้อเล่นนั้นมีความอยากได้นิชเป็นสะใภ้จริงๆ ปนอยู่มั้ย ก็มีด้วยแหละ” แม่ยิ้ม “ลูกของแม่เป็นคนเรียนเก่ง เป็นคนอ่อนโยน เห็นใจคน อันนี้แม่ก็ดีใจนะ แต่นิสัยแบบเราเนี่ย มันก็ทำให้คนไม่ดี คนเอาเปรียบ เข้ามาทำร้ายได้ง่ายเหมือนกัน ถ้ามีคู่เป็นคนแข็งสักหน่อย และก็หวังดีกับเราจริงๆ พ่อกับแม่ก็สบายใจแหละนะ”

“แต่นิชก็เหมือนน้องแท้ๆ ของผมไปแล้วแหละแม่” อัสดงตะโกนแข่งบ้าง

“อันนั้นพ่อกับแม่ก็รู้แหละลูก ก็เลยไม่ได้หวังอะไร แล้วเอาจริงๆ พอมีน้องต้นหน นิชก็หย่า แล้วเข้าๆ ออกๆ บ้านเราเหมือนเป็นลูกของพ่อแม่อีกคน เราสองคนก็มีความสุขแล้ว ไม่ได้กังวลอะไรเลยลูก”

อัสดงทำหน้าเจ้าเล่ห์ “แล้วถ้ามีผู้หญิงคนอื่น ที่โตกว่าผมสักหน่อย และก็เข้มแข็งมากๆ เข้ามาแทนล่ะครับ” เขาเล่นตลกที่ทำให้ตัวเองเจ็บที่ในหน้าอกแปลบๆ ไปด้วย

คราวนี้แม่หน้าดุ และตะโกนเสียงดังขึ้นอีกคนคนรอบข้างสะดุ้ง “ถ้าอัสจะไปคบกับยายทอฟ้าอะไรนั่น ก็ไม่ต้องมาพูดกับแม่อีกเลยนะ แม่ไม่เอาแน่ๆ”

อาจารย์หนุ่มหัวเราะปลอบใจ “ผมล้อเล่นครับแม่ คนนั้นเขาก็แข็งแกร่งเกินไป ผมเองก็คงสู้ไม่ไหวแน่ๆ ละ แค่อยากเห็นแม่ยิ้มได้เฉยๆ” พลางเอื้อมมือข้างหนึ่งไปกอดเอว จนคนข้างหลังที่สวดมนต์ไป หยอดเหรียญไป หันมามองตาเขียวที่เขาทำให้เสียจังหวะ

อัสดงหันไปขอโทษ ก่อนจะหันมาตาโตมองแม่ เมื่อได้ยินที่แม่ตะโกนบอกปิดท้าย

“พ่อกับแม่ก็เหมือนกันลูก เรารู้ตั้งนานแล้ว ว่าอัสกับนิชไม่ได้ชอบกันแบบแฟน แต่ก็อยากเห็นอัสยิ้มได้บ้าง แม่เคยถามพ่อว่าทำไมล้อลูกเรื่องนี้ประจำเลย พ่อบอกว่า เขาชอบล้อให้อัสโมโหเฉยๆ เขาว่าตอนที่น้องอัสโกรธ มันดูน่ารักดี พ่ออยากเห็นบ่อยๆ!”