ชายได้โชคอย่างลึกลับ เพราะเป็นแฟนคลับนิยายผี บทที่ 7 : มาถึง ถ้ำลึกกึกก้องระเบิดใหญ่ (2)

เว็บไซต์อ่านเอา ภูมิใจเสนอ “ชายได้โชคอย่างลึกลับ เพราะเป็นแฟนคลับนิยายผี” นวนิยายรางวัลชนะเลิศจากโครงการอ่านเอาก้าวแรก รุ่นที่ 5 ผลงานโดย วันชนะ ทองคำเภา กับเรื่องราวของความตายที่มีเบื้องหลังลึกลับซับซ้อน และวรรณกรรมผีของเหม เวชกร เรื่องรวทั้งหมดสัมพันธ์กันได้อย่างไร พบคำตอบได้ในนวนิยายเรื่องนี้

เมื่อสอนจบ อัสดงพุ่งกลับไปที่ห้องทำงาน รีบเปิดคอมพิวเตอร์ เสิร์ชหาช่องที่เรียกว่าพอดแคสต์ แต่ก็ยังไม่แน่ใจนัก ว่าต้องดาวน์โหลดแอปพลิเคชันมาด้วยหรือเปล่า อาจารย์หนุ่มนึกไปถึงวารี ว่าถ้าเธออยู่ตรงนี้น่าจะช่วยเขาหาได้

ที่จริงเขานึกขึ้นมาได้อยู่เหมือนกันว่าวารีเคยพูดว่า มีรายการวิทยุทางอินเทอร์เน็ตที่นำเสนอประเด็นหลากหลายรวมทั้งด้านวรรณกรรม ที่คนชอบฟังกันอยู่หลายรายการ และตอนนั้น อัสดงก็ได้แต่หัวเราะ บอกว่าเขาชอบนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ คลอกับเสียงสิ่งแวดล้อมอย่างแอร์ พัดลม นกร้อง หรือไม่ก็เปิดเพลงลูกกรุงคลอ ถ้าให้ดีเจตามรายการวิทยุมาคอยพูดนั่นพูดนี่แทรก เขากลัวว่าจะไม่ได้ยินเสียงตัวเองคิด จึงไม่ได้ตามสื่อใหม่ๆ พวกนี้เลย

ถ้าตอนนี้วารีอยู่ในห้อง เธอคงทำหน้าเฉยเมยด้วยบุคลิกท่าทางแบบมืออาชีพ และหารายการพอดแคสต์ที่ชื่อ “ผีแม่ม่าย” ให้อัสดงอย่างคล่องแคล่ว อาจารย์หนุ่มใหญ่สงสัยว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว ใกล้เวลาที่ผู้ช่วยวิจัยจะมาทำงานหรือยัง

แต่เมื่อกดนั่นนี่ในคอมพิวเตอร์ไปสักพัก อัสดงก็เจอสิ่งที่ต้องการด้วยตัวเอง เป็นรายการพอดแคสต์ “ผีแม่ม่าย” ตอน “เหม เวชกร เรื่องหลอน เรื่องผี และความเป็นชายที่เฆี่ยนตีความเป็นหญิง” ที่อัปโหลดไว้ในยูทูบ เขาเปิดลำโพงเสียงดังลั่นห้อง

รายการเริ่มด้วยเสียงดังซ่า และเสียงรบกวนดังเอี๊ยดอ๊าด เหมือนเสียงโทรทัศน์หลังปิดรายการในยุค 2530 ตามด้วยภาพและเสียงนักข่าวในโทรทัศน์รายงานข่าวเกี่ยวกับชายหนุ่มที่เสียชีวิตอย่างลึกลับด้วยโลกไหลตาย แม้ว่าแพทย์จะมีความเห็นที่หลากหลายเกี่ยวกับการเสียชีวิตดังกล่าว แต่ชาวบ้านในหลายท้องถิ่นเชื่อว่าเป็นการกระทำของผีแม่ม่าย ที่ตั้งใจมาเอาชีวิตชายฉกรรจ์ เพื่อไปเป็นสามีในโลกหน้า

คลิปข่าวเรื่องเดียวกันนี้หลายคลิปถูกตัดต่อมาเรียงกันบนจอที่แบ่งเป็นหลายช่อง สักพัก เสียงข่าวในช่องต่างๆ เริ่มเร็วขึ้น และซ้อนทับกันไปมาจนเริ่มเซ็งแซ่ฟังไม่ได้ศัพท์ และเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ และจู่ๆ ก็เงียบลง ต่อด้วยเสียงหมาหอน เสียงปี่พาทย์โหยหวน และเสียงผู้หญิงเยือกเย็นพูดกังวานก้องๆ ว่า “ผีแม่ม่าย”

จากนั้นก็เป็นภาพของคลื่นเสียงที่ขยับไปเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงพิธีกร ซึ่งเป็นเสียงผู้หญิงวัยผู้ใหญ่ที่ฟังดูใจดี พูดจาชัดถ้อยชัดคำ และเป็นมิตร เสียงนี้คือเสียงเดียวกับที่อัสดงได้ยินอยู่ในหัวของตัวเองมาหลายสัปดาห์

สวัสดีค่ะ ดิชั้น นางพญาผีแม่ม่าย ดีใจที่ได้มาพบกับทุกคนผ่านทางเสียงอีกครั้งนะคะ ในรายการ “ผีแม่ม่าย” พอดแคสต์ของเหล่าผู้หญิงร้าย ที่ผู้ชายจะต้องฟังแล้วตัวสั่นค่ะ

ก่อนที่จะเข้าสู่เรื่องราวของเราในวันนี้ ต้องขอย้ำกันก่อนนะคะ ว่าชื่อรายการ “ผีแม่ม่าย” นี้อ้างอิงมาจากเหตุการณ์ชายวัยผู้ใหญ่จำนวนมาก เสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุ จากอาการหัวใจเต้นผิดจังหวะ หรือที่เรียกว่า ไหลตาย แม้ว่าทางการแพทย์จะมีคำอธิบายอื่นๆ แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่เชื่อกันว่าเป็นเพราะผีแม่ม่าย จะมาเอาวิญญาณหนุ่มวัยฉกรรจ์ไปเป็นสามีค่ะ

ถึงแม้ว่าเราจะอ้างอิงเหตุการณ์นี้ แต่ว่ารายการของเราไม่ได้มีเจตนาจะไม่ให้เกียรติผู้ตายและครอบครัวเลยค่ะ ขอให้ทุกคนนิ่งสงบไว้อาลัยแก่บรรดาผู้ตายประมาณหนึ่งนาทีนะคะ

(เสียงเปียโนบรรเลงเพลงเศร้าสักพัก)

แต่คนที่จะต้องกลัวเรา ไม่ใช่ผู้ชายทุกคน หรือผู้ที่มีปัญหาสุขภาพ แต่ว่าเป็นผู้ชายที่คุกคามผู้หญิง ทั้งทางด้านกายใจและอารมณ์ความรู้สึก และที่สำคัญ ก็คือศิลปินผู้ผลิตสื่อบันเทิงที่อยู่รอบตัวเรา วรรณกรรม ภาพยนตร์ บทเพลง ศิลปะ ที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัย แต่กลับหล่อหลอมให้ความรุนแรงต่อผู้หญิงเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ผีแม่ม่ายอย่างพวกเรา จะมาตามรังควานลัทธิปิตาธิปไตยเหล่านี้เองค่ะ

วันนี้ เราจะมาคุยกันถึงเรื่องวรรณกรรมผี ที่น่ากลัวกว่าผีแม่ม่ายซะอีก ขออภัยผู้ที่กลัวผีด้วยนะคะ

(เสียงปี่พาทย์โหยหวนดังขึ้นมาประมาณสามวินาที)

ถ้าจะพูดถึงนักเขียนไทยที่เก่งในการเล่าเรื่องผีจนเป็นอมตะ คงไม่มีใครเกิน เหม เวชกร ผู้มีฝีมือในการบรรยายฉาก เรื่องราว ภาษาวิจิตร และเรื่องรักที่ประทับใจ สอดแทรกไปกับบรรยากาศเมืองไทยในยุคอดีต

แต่มีใครสังเกตไหมคะ ว่านิยายผีของนักเขียนท่านนี้ มีตัวละครผีผู้หญิงเยอะเหลือเกิน แล้วส่วนใหญ่ก็ผิดหวัง ถูกรังแก ทารุณทั้งกายใจ ปลูกฝังความรุนแรงต่อผู้หญิงในสังคมไทยโดยที่พวกเราอาจไม่รู้ตัว น่าเสียดายมากนะคะ ที่เราปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้มาเนิ่นนาน

จากงานวิจัยของ ดร.อัสดง สัตยาพิทักษ์ แห่งคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยปราชญาลัย ที่ดิชั้นถืออยู่ในมือตอนนี้ (ซาวนด์เสียงพลิกกระดาษ) ก็ยืนยันความรุนแรงนี้ค่ะ ความรุนแรงนี้ส่งผลไปถึงขั้นว่า มีผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายหลังจากได้อ่านงานกลุ่มนี้มากเกินไปเลยค่ะ…

วารีเปิดประตูเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เธอไม่นั่ง แต่ยืนกอดอกมองดูอัสดงด้วยหน้านิ่ง อัสดงหันไปเห็นเธอก็สะดุ้ง แล้วกดหยุดวิดีโอบนจอ วารีพูดขึ้นมาด้วยเสียงเรียบ “อาจารย์ได้ฟังแล้วสินะคะ”

วินาทีนั้น อัสดงเห็นหน้าของคุณทอฟ้าเมื่อ 1-2 อาทิตย์ก่อน ตอนที่เธอพูดว่า ‘ก็แปลว่าอาจารย์พบแล้วสินะคะ…’ ซ้อนขึ้นมาบนหน้าของผู้ช่วยวิจัยสาว

ช่างมีเรื่องมากมายที่หญิงเหล่านี้หยั่งรู้ ในขณะที่นายอัสดงคือชายโง่ผู้งมทางอยู่ในความมืด

ไหนจะยังมีเหล่านักศึกษาหญิงในชั้นเรียนผู้พากันชี้ให้อัสดงมาพบกับรายการพอดแคสต์นี้อีก

อาจารย์หนุ่มใหญ่รู้สึกเหมือนเขาเป็นอัศวินตกยุคผู้ที่กำลังจะพ่ายแพ้ให้กับเหล่าแม่มดผู้เชี่ยวชาญในเวทมนตร์ลึกลับ พวกเธอหยั่งรู้เรื่องนั้นเรื่องนี้และกำลังร่วมมือกันฟาดฟันอัศวินหนุ่มใหญ่ให้ล้มตายลงกลางลานประลอง

เขาถามวารีเสียงเหนื่อย “วารีรู้เรื่องนี้อยู่แล้วเหรอครับ”

“หนูก็เพิ่งได้ฟังเมื่อคืนนี้เองค่ะอาจารย์ พอดีหนูชอบฟังรายการนั้นรายการนี้ก่อนนอนอยู่แล้ว พอดีเพื่อนแนะนำให้ลองฟังอันนี้ดูเพราะอาจเกี่ยวกับที่หนูทำวิจัยอยู่ เลยเปิดฟัง แล้วก็เลยคิดว่าวันนี้จะมาคุยกับอาจารย์อยู่พอดี ว่าแต่ อาจารย์มาเจอรายการนี้ได้ยังไงคะ”

อัสดงไม่ตอบ และไม่ฟังเสียงของวารีที่ร้องเรียกตามหลังมา เมื่อเขาหยิบกุญแจรถ เดินดุ่มๆ ไปที่ลานจอดรถ สตาร์ตรถโกโรโกโสของเขา และขับออกไปอย่างเร็ว

เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งในชีวิตของอาจารย์หนุ่มใหญ่ ที่เขาไม่ขับรถช้าๆ และหลบเลี่ยงไปตามถนนด้านใน หรือทางเลี่ยงต่างๆ เขาขับรถอย่างเร็วไปตามเส้นทางหลัก บีบแตรใส่รถที่ขวางทาง เปิดไฟกระพริบใส่รถคันอื่นที่ไม่เปิดไฟเลี้ยว และเลือกที่จะไม่ให้ทางรถอีกฝั่งที่เป็นทางโทไปก่อนตามทางแยก ภายในรถของเขาเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ครางหึ่ง อัสดงไม่มีแม้แต่อารมณ์ที่จะเปิดเพลงคลอขณะขับรถ

และเมื่อถึงที่หมาย อาจารย์หนุ่มใหญ่ก็รู้สึกว่า ออฟฟิศสุดมินิมัลของคุณทอฟ้าในวันนี้ ดูลึกลับและน่ากลัวกว่าที่เคย สถานที่ที่เคยดูเรียบง่ายไม่มีพิษภัยนี้กลับเป็นเหมือนปราสาทแม่มดที่พร้อมจะดูดกลืนอัศวินอย่างเขาเข้าไป และไม่มีทางจะปล่อยเขาออกมาอีก

แต่ความร้อนรุ่มในอารมณ์ก็พาอัศวินหนุ่มใหญ่เดินตรงเข้าไปอย่างมุ่งมาด และเลือกจะเคาะประตูไม้หน้าทางเข้าแรงๆ หลายที แทนที่จะกดออด…