เหมันต์ตะวันรอน : บทนำ

เหมันต์ตะวันรอน นวนิยายรักโรแมนติกจากโครงการช่องวันอ่านเอาปีที่ ๒ โดย นวาภัส เรื่องราวของสาวบ้านป่าที่ได้มาพบคนแปลกหน้าที่นอนนิ่งไม่ไหวติ่งอยู่ตรงหน้า ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมมานอนหายใจรวยรินอยู่ในทุ่งนากลางป่ากลางเขาแล้วยังมีของสำคัญของเธออยู่ในมือ… “เหมันต์ตะวันรอน” นวนิยายออนไลน์ที่อ่านเอาอยากให้คุณได้อ่านออนไลน์

ทุ่งข้าวสีทองผืนใหญ่ใจกลางหุบเขาถูกฉาบด้วยแสงอาทิตย์ยามบ่ายคล้อยเป็นประกายผ่องอำไพ สายลมหนาวของปลายเดือนธันวาคมพัดผ่านรวงข้าวจนเอนลู่ ลูกจันห่อไหล่ด้วยความหนาว หญิงสาวเงยหน้ามองพระอาทิตย์ที่เริ่มคล้อยต่ำ

“ตะวันอ้อมข้าวแล้วสินะ” เธอพึมพำบอกตัวเองเมื่อเห็นพระอาทิตย์เปลี่ยนทิศทางเคลื่อนตัวอ้อมทุ่งข้าวที่กำลังตั้งท้องสุกเต็มที่ไปทางใต้ เพื่อไปตกทางทิศตะวันตก

ลูกจันก้าวเท้าช้าๆ ไปตามคันนาแคบๆ เสียงโฆษกหนังขายยาประกาศเชิญชวนชาวบ้านให้มาดูหนังคืนนี้ เธอได้ยินแว่วๆ ว่าเป็นเรื่องผู้ชนะสิบทิศ ตอน ยอดขุนพล แสดงโดย ไชยา สุริยันต์ กับ พิศมัย วิไลศักดิ์ ป่านนี้เด็กๆ ในหมู่บ้านคงหอบเสื่อหอบหมอนมาจับจองที่นั่งรอดูหนังอย่างใจจดใจจ่อ เธอเองก็ชอบดูหนังมาก แต่ที่ชอบมากกว่าคือลีลาคนพากย์หนัง ประทับใจทุกครั้งที่เห็นคนคนเดียวพากย์ได้ทุกเสียง ตั้งแต่ พระเอก นางเอก ตัวร้าย ตัวตลก เป็นความสามารถพิเศษที่เธอชื่นชมแต่ไม่เคยคิดอยากเลียนแบบ

ลูกจันเพลิดเพลินกับเสียงประกาศเรียกผู้ชมของโฆษกฉายหนังจนเกือบเดินตกคันนา ตอนนั้นเองที่สายตาเหลือบไปเห็นความผิดปกติบางอย่างในนาข้าว จู่ๆ เสียงประกาศก็หยุดไป ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงัน มีเพียงเสียงลมแผ่วเบา ท้องนากว้างใหญ่ไร้ผู้คน

แม้จะรู้สึกหวั่นๆ แต่เธอก็ตัดสินใจเดินเข้าไปดู เมื่อเข้าไปใกล้ก็เห็นต้นข้าวล้มระเนน หรือจะเป็นหมาแถวนี้วิ่งไล่กัดกัน หญิงสาวพยายามคิดหาเหตุผลปลอบใจตัวเอง แต่เมื่อขยับเข้าไป สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าลบล้างความคิดที่มีจนหมดสิ้น

ชายหนุ่มแปลกหน้าแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเดินป่าของคนเมืองนอนแน่นิ่ง ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล ใบหน้ามีคราบเลือดแห้งกรัง ลูกจันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หันรีหันขวางมองหาคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครอยู่แถวนั้นเลย เธอเพ่งมองร่างในกอข้าวแล้วถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นว่าเขายังหายใจอยู่ ระหว่างที่กำลังชั่งใจว่าจะเข้าไปดูอาการใกล้ๆ  หรือจะวิ่งไปตามคนมาช่วยดี ก็เห็นบางอย่างในมือของผู้ชายคนนั้นสะท้อนแสงเป็นประกาย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงค่อยๆ เอื้อมมือดึงสิ่งนั้นออกมา มันคือสร้อยเงินที่คล้องแหวนทองวงหนึ่งเอาไว้ เธอยกแหวนขึ้นส่องกับแสงตะวันแล้วพลิกดู

รัก เพียงจันทร์…

หญิงสาวเบิกตากว้างตัวแข็งทื่อ มือที่ถือแหวนสั่นเทาเมื่อเห็นชื่อของเธอที่สลักไว้ด้านในวงแหวน ลูกจันจำได้ทันทีว่าแหวนวงนี้เป็นของเธอที่ให้ไว้กับคนรักที่หายตัวไปเมื่อ 3 ปีก่อน แล้วมันมาอยู่ในมือของผู้ชายคนนี้ได้ยังไง

สาวบ้านป่าใจเต้นแรง เพ่งมองร่างของชายหนุ่มที่นอนนิ่งไม่ไหวติง เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพราวบนใบหน้า รู้สึกว่าตัวเบาหวิว แข้งขาหมดแรงเหมือนจะเป็นลม คำถามมากมายประเดประดังกันเข้ามา ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมมานอนหายใจรวยรินอยู่ในทุ่งนากลางป่ากลางเขา แล้วยังมีของสำคัญของเธออยู่ในมือ

นี่มันเรื่องอะไรกัน…