ตามรอยจินตนา ล่าเหยื่อยมบาล (3)
โดย : หมอกมุงเมือง
มหิทธิ์ สัททูลประยาต มาดักพบหล่อนที่โรงแรมในช่วงเวลาที่ไม่มีใครอยู่พอดี เขายื่นกล่องของขวัญวันแต่งงานให้หล่อน แต่ในเวลานั้นยุพาพักตร์ไม่ไว้ใจชายหนุ่มสติเฟื่องผู้นี้เสียแล้ว หล่อนรีบผละออกมา แล้วนำของขวัญชิ้นนั้นฝากไว้กับมนสา ก่อนจะเข้าหอกับ เดวิด จุง
ในคืนวิวาห์อันแสนหวานนั้นเอง ยุพาพักตร์ก็ถูกสังหารด้วยแมลง ‘มหิทธิเทรา’ จนเสียชีวิตอย่างสยดสยอง และไม่มีใครทราบสาเหตุการตายที่แท้จริงเลยสักคนเดียว เพราะสภาพศพของหล่อนนั้นเหมือนใบหน้าทั้งแถบถูกแทะกินจากสัตว์ร้ายบางอย่างจนเละเทะแทบไม่เหลือเค้าของสาวสวยสำอางโฉมอีกต่อไป
ด้วยความสงสัย มนสาแกะกล่องของขวัญที่ยุพาพักตร์รับมาจากมหิทธิ์ก่อนตาย และได้ฝากหล่อนเอาไว้ ก่อนจะพบว่าภายในนั้นนอกจากจะมีขวดน้ำหอมแล้ว มันยังซ่อนนามบัตรที่เขียนเอาไว้ว่าจาก ดร.ยมบาล อีกด้วย!!
ทีมตำรวจบุกไปที่บ้านของดอกเตอร์มหิทธิ์ ก่อนจะพบว่าชายพ่ายรักได้เสียชีวิตลงแล้ว เขาทนทุกข์กับอาการเจ็บป่วยด้วยภาวะเนื้องอกในสมองมาเป็นเวลานาน และพยายามรักษาตัวเองอยู่ตลอดตราบจนถึงวาระสุดท้าย เวโรจน์ นักสืบที่ยุพาพักตร์ว่าจ้าง สันนิษฐานว่า อาจจะเพราะอาการทางสมองนั่นเอง ทำให้ดอกเตอร์มหิทธิ์กลายเป็นคนสองบุคลิก และในอีกด้านหนึ่ง เขาก็คือดอกเตอร์ยมบาล ฆาตกรโหดในคดีทั้งหลายนั่นเอง
ทุกคนต่างคิดว่าคดีเหยื่อยมบาลได้ปิดฉากลงแล้วอย่างสมบูรณ์ภายหลังการตายของ ดอกเตอร์มหิทธิ์ สัททูลประยาต นักกีฎวิทยาสติเฟื่องผู้นี้!
แต่นั่นคือการเริ่มต้น!!
แมลงกินเนื้อมนุษย์ มหิทธิเทรา ได้ถูกส่งมอบให้กับ ‘ใครบางคน’ โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ และบัดนี้มันก็กำลังจะทำหน้าที่อย่างต่อเนื่อง เพื่อเสาะหา ‘เหยื่อยมบาล’ รายต่อไป!!
**************************
ในขณะที่ ดาราหนุ่ม วรากร ไกวัลวิจิตร กำลังหลงระเริงกับความสำเร็จของตัวเอง ทั้งการงานและความรักที่กำลังจะเริ่มต้นอย่างสวยงามกับสุรีพรอยู่นั้นเอง ในคืนวันหนึ่ง เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับปีศาจของศรีวันตามมาหลอกหลอนจนควบคุมสติแทบไม่อยู่
ดูเหมือนว่าศรีวันจะไม่ได้ไปผุดไปเกิด แต่กลายเป็นปีศาจร้ายมาทวงชีวิต!
ทว่า… ความจริงแล้ว มันคือใครบางคนที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากปีศาจของศรีวัน และสืบรู้เรื่องการสังหารโหดแล้วป้ายความผิดของเขาไปยัง ดร.ยมบาลเป็นอย่างดี
วรากรถูกจับตัวไป และผ่านพิธีชุบตัว โดยเผชิญชะตากรรมสยองไม่ต่างกับศุภเกียรติ เขากลายเป็น ตุ๊กตามนุษย์เพศชาย ที่มีชีวิตอยู่ในร่างของตุ๊กตาขนาดย่อส่วนอย่างทุกข์ทรมาน โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ แม้แต่อุมา
แต่อุมาก็ได้รับของขวัญพิเศษจาก ดร. ยมบาล เช่นกัน มันเป็นของขวัญที่ทำให้หล่อนตื่นตระหนกสุดขีด เพราะเมื่อหล่อนเปิดกล่องของขวัญออกมา ก็พบข้อมือเปื้อนเลือดที่เหมือนถูกตัดเป็นท่อนขาดส่งมาจากใครบางคน แม้จะพบภายหลังว่าเป็นแค่ข้อมือจำลองก็ตาม
หากสิ่งสำคัญที่ทำให้หล่อนหวาดกลัวยิ่งไปกว่า คือแหวนที่สวมติดอยู่บนมือจำลองมือนั้นนั่นต่างหาก
เพราะเป็นแหวนของวรากร!
ในขณะที่อุมาพยายามจะขอความช่วยเหลือจากตำรวจนั่นเอง หล่อนก็ตกเป็นเหยื่อรายต่อไป ที่ถูก ดร. ยมบาลจับตัวไป ด้วยข้อหาที่ให้ความร่วมมือกับวรากรในการเสาะหายางน่องพิษให้เขาสังหารศรีวัน แล้วป้ายความผิดไปยัง ดร.ยมบาล นั่นเอง
สุรีพร สาวใหญ่ที่เคยเป็นคนรักของวิญญูเองก็หนีไม่พ้นชะตากรรมเช่นกัน หล่อนถูกมหิทธิเทราจาก ฝีมือใครบางคนสังหารจนเสียชีวิต แล้วทิ้งนามบัตรของ ดร.ยมบาลเอาไว้เช่นกัน ทำให้รู้ว่าฆาตกรที่แท้จริงไม่ใช่ ดอกเตอร์มหิทธิ์เสียแล้ว และบัดนี้มันยังลอยนวล ซ้ำก่อคดีซ้ำขึ้นมาใหม่อย่างอหังการ ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมืองใดๆ
มนสากำลังอยู่ในภาวะเสียขวัญอย่างหนัก เมื่อบิดาที่อาการเริ่มดีขึ้นกลับเสียชีวิตลงกะทันหันด้วยภาวะหัวใจล้มเหลว ศพของท่านจัดขึ้นที่วัดแห่งหนึ่ง และในช่วงเวลาของการสวดศพนั่นเอง หล่อนก็ได้รับโทรศัพท์ของศาสตราจารย์อัพภันตร์ ให้มารับแฟ้มบัญชีที่บ้านของเขา มนสารีบร้อนไปด้วยใจว้าวุ่นแม้ว่าจะเป็นช่วงเย็นใกล้พลบค่ำแล้วก็ตาม หล่อนมีโอกาสเพียงได้บอกกับวิญญูว่าจะไปธุระที่บ้านของศาสตราจารย์อัพภันตร์
เมื่อมาถึงที่นั่น มนสาก็ได้พบกับปรเมษฐ์ ชายคนสนิทของอัพภันตร์ที่กำลังรอคอยอยู่ เขาบอกให้หล่อนไปรอพบที่หอสยอง ระหว่างการเดินผ่านกลุ่มตุ๊กตาหุ่นปั้นเหล่านั้นเอง หล่อนก็ถูกฟาดทำร้ายที่ศีรษะจากหุ่นปั้นตัวหนึ่งโดยไม่ทันระวัง หญิงสาวสิ้นสติไป แล้วพบว่าตัวเองฟื้นคืนสติขึ้นมาภายในห้องลับใต้ดินของ ดอกเตอร์อัพภันตร์
และคราวนี้เอง เมื่อได้เผชิญหน้ากับ ดร.ยมบาลตัวจริง มันอยู่ในชุดรุ่มร่ามราวกับนักบวชในพิธีกรรมสยองขวัญ และสวมหน้ากากสีทองบดบังใบหน้าแท้จริงเอาไว้
จากนั้น ความลับความหลังในอดีต ที่ทำให้มนสากลายเป็นหญิงสาวที่เหมือนคนไร้หัวใจ ก็ถูกดึงออกมาจากจิตใต้สำนึก ราวกับมันเองล่วงรู้ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของหล่อน ไม่ต่างกับยุพาพักตร์ และทำให้หล่อนทราบถึงสาเหตุการเสียชีวิตของเพื่อนรักในครั้งนี้เอง
ยุพาพักตร์ เคยหักอกเทวันอย่างยับเยิน จนเขากลายเป็นบ้าเป็นหลัง บิดาเทวันต้องส่งตัวเขาไปรักษาแผลใจที่เมืองนอก และรู้จักกับ ‘ดร.ยมบาล’ ที่นั่น ในขณะที่หล่อนเองก็มีอดีตอันขมขื่นกับเด็กหนุ่มที่ชื่อฤทธิไกรมาก่อน มนสาไม่ได้พบเด็กหนุ่มผู้นั้นอีกเลย และไม่คาดคิดว่า ชื่อของเขาจะถูกพูดถึงขึ้นมาอีกในเวลานี้
เวลาที่หล่อนตกเป็นจำเลยในการพิพากษาของ ดร.ยมบาล!
“บอกแล้วไงว่าเราเป็นตุลาการ”
“เป็นผู้พิพากษา ความผิดของเจ้าในการทำลายอนาคตผู้ชายดีๆ ไปคนหนึ่ง เจ้าพร้อมที่จะรับฟังคำพิพากษาได้แล้วหรือยัง”
หญิงสาวไม่ตอบ ไม่ใช่เป็นเพราะหล่อนเกิดความกลัวหรือตื่นตกใจกับคำพูดของเขา หากเป็นเพราะสิ่งอื่น…
เสียงของบุรุษลึกลับนั่นเอง หล่อนเพิ่งรู้ความจริงอย่างหนึ่งเดี๋ยวนี้เอง
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ชายคนนี้พูดกับหล่อนด้วยน้ำเสียงที่ดัดจนเพี้ยนไปจากเสียงเดิม เพื่อให้จำไม่ได้ ทว่าเมื่อเขาโกรธจนลืมตัว เผลอปล่อยอารมณ์ออกมา น้ำเสียงที่ปลอมแปลงก็เผยให้ประจักษ์ชัดเจน
เป็นเสียงของ ศาสตราจารย์อัพภันตร์ อาลักษณากร!!
สำหรับเหตุการณ์ในบทนี้ คือบทที่ 67 เทพสแครับ ซึ่งหลังจากนี้ไปจนถึงบทที่ 72 ก็คือการเฉลยปมปริศนา และสร้างความตื่นเต้นระทึกขวัญที่มีเหตุการณ์พลิกผันไปมา จนแทบไม่ต่างกับที่เคยอ่าน มายาลวง ผลงานระทึกขวัญของท่าน ที่เขียนขึ้นก่อนหน้านี้เลยทีเดียวครับ
หลังจากที่หล่อนเข้าใจว่าเสียงของบุรุษหน้ากากทองคืออัพภันตร์แล้ว ชายผู้นั้นพร้อมบุรุษหน้ากากเงิน ก็ได้เผยถึงความลับและที่มาแห่ง ดร.ยมบาล เทพสแครับ และพิธีชุบตัวอันน่าสยดสยอง ให้หล่อนได้รับรู้
“ดร.ยมบาล ก็เพราะเราเป็นยมบาลสำหรับผู้หญิงเลวๆ เหล่านั้น เป็นความตายของมันทุกคน ไม่มีทางรอดพ้นยมบาลไปได้ฉันใด ก็ไม่มีผู้หญิงเลวพ้นมือเราไปได้ฉันนั้น”
เราเดินทางไปไกลแทบเรียกว่าสุดหล้าฟ้าเขียว ศรัทธาของเราลึกซึ้ง หยั่งรากแน่นเหนียวมั่นคงจนองค์เทพทรงเห็นใจ จึงอวยพรให้เราเป็นพิเศษ ทั้งมอบอำนาจให้แก่เราด้วย โดยไม่มีใครรับรู้
“เทพองค์นั้นเป็นใคร?”
“คือองค์นี้…”
เทวรูปองค์หนึ่งประทับตระหง่านประจันหน้าอยู่คนละฟากห้องกับเก้าอี้ที่หล่อนนั่ง แต่สิ่งที่ตรึงสายตาของมนสาให้นิ่งสนิทอยู่กับที่ คือดวงหน้าของเทวรูปใหญ่
เทพนี้ไม่มีหน้าตาหรือแม้แต่ศีรษะ เพราะว่าตรงส่วนที่เป็นเศียรนั้นมีตัวแมลงชนิดหนึ่งปรากฏอยู่แทน แมลงคล้ายตัวด้วงปีกแข็งที่หล่อนเคยเห็นในรูปโบราณ ซึ่งชาวไอยคุปต์เรียกกันว่าแมลงสแครับ
แน่นอน นี่คือเทพสแครับ!
เคปเปอรา เทพสแครับของไอยคุปต์โบราณ ซึ่งมอบพลังอำนาจให้ รวมถึงวิชาพิเศษสุดที่ได้รับการถ่ายทอดมา
ไม่ใช่บ่อชุบตัวเป็นเงินเป็นทองอย่างบ่อของนางพันธุรัตในนิทานหรอก เป็นบ่อชุบตุ๊กตาที่มีชีวิต และ ดร.ยมบาล ก็ให้โอกาสหล่อนได้เห็นพิธีชุบตัวที่กำลังจะเกิดขึ้น โดยมีอุมาเป็นตัวอย่างทดลองรายแรก…
ร่างของสาวใหญ่ที่ชายหน้ากากเงินเปิดผ้าคลุมออกครึ่งตัวนั้นเปลือยเปล่า ทรวงอกที่สะท้อนขึ้นลงน้อยๆแสดงว่ายังมีชีวิตอยู่ แต่ถูกทำให้เข้าสู่วิสัญญีภาพด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งอย่างลุ่มลึก
“คุณอุมา…”
หญิงสาวครางออกมาอย่างเผลอไผล
“ผู้หญิงคนนี้ แม้ไม่มีผัวเป็นตัวเป็นตน แต่ก็ยังเร่รักเรื่อยไปไม่อิ่มหนำ นับว่าอยู่ในข่ายความผิดหลายผัวเหมือนกัน แต่โทษทัณฑ์ของันมีมากกว่านั้นหลายเท่า เพระมันบังอาจร่วมือกับชู้หนุ่มวางยาฆ่าเหยื่อแล้วป้ายความผิดมาให้ ดร.ยมบาล!”
“งงหรือ?”
อีกฝ่ายถามเยาะๆ
“นังคนนี้แหละที่ร่วมือกับวรากร สังหารศรีวันด้วยยางน่อง แล้วปลอมนามบัตร ดร.ยมบาล ทิ้งไว้กับศพอย่างที่เป็นข่าวไงเล่า”
ชายสวมหน้ากากเงินช้อนอุ้มร่างเปลือยขึ้น พาเดินไปยังขอบบ่อกลางห้อง
“จะทำอะไรกับเธอน่ะ”
มนสาร้องเสียงหลง
“บอกแล้วไงว่าจะชุบตุ๊กตาแก้วให้ดู… น่าเสียดายที่เจ้าไม่ได้เห็นพิธีตั้งแต่แรกเริ่ม เพราะเป็นพิธียาวนาน ต้องใช้สมาธิในการปฏิบัติอย่างสูง เราจึงทำพิธีเตรียมไว้ก่อนทั้งหมดทุกขั้นตอนแล้ว เหลืออยู่เฉพาะขั้นตอนสุดท้าย คือโยนเหยื่อลงไปชุบตัวเท่านั้น”
“ไม่ ฉันไม่อยากดู… โหดร้าย ป่าเถื่อน”
ชายหน้ากากเงินไม่พูดพล่ามทำเพลง โยนร่างเปลือยเปล่าในวงแขนลงไปในบ่อกลางห้องทันที!
จากนั้น เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่ เขาก็พยักหน้ากับลูกน้องแล้วออกคำสั่งให้ช้อนบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ภายในบ่อนั้นเช่นกันขึ้นมา อีกฝ่ายใช้วัตถุบางอย่างคล้ายสวิง บรรจงช้อนตักลงในบ่อมรณะแล้วควานหา ก่อนจะได้สิ่งหนึ่งติดสวิงตามขึ้นมา
นี่ไง ตุ๊กตาพระเอก
เขาบอกพร้อมยกวัตถุในมือขึ้นให้หล่อนดู
ดวงหน้าของตุ๊กตาหล่อเหลา เป็นพิมพ์เดียวกับพระเอกโทรทัศน์ วรากร ไกวัลวิจิตร ที่หล่อนแสนจะคุ้นหน้าทางจอแก้วนั่นเอง!!
และเมื่อนั้นเอง ที่ดร. ยมบาล ได้ยื่นข้อเสนอให้หล่อนเลือก เป็นครั้งแรก ในฐานะของเหยื่อคนสำคัญ
คือการถูกชุบเป็นตุ๊กตาแก้ว เหมือนกับศุภเกียรติ วรากร หรืออุมา เป็นรายล่าสุด หรือว่าจะเลือกเล่นเกมชีวิตกับมัน นั่นคือเกม “ล่อยมบาล”
เราจะพาเจ้าขึ้นไปปล่อยไว้ในหอสยอง แล้วกดศูนย์รวมเครื่องบังคับหุ่นทั้งหลายจะรบกลาง เมื่อเจ้าหนีไปในห้องต่างๆ ระหว่างหุ่นแต่ละตัว มันก็จะออกเดินเข้าหาเจ้าพร้อมด้วยอาวุธในมือ มีบางตัวถืออาวุธปลอม และหลายตัวถืออาวุธจริง มันจะทิ่มแทงหรือพุ่งซัดอาวุธใส่เจ้าจนบาดเจ็บหรือไม่ก็ถึงตาย
แต่ถ้าเจ้าโชคดี พาตัวหลบรอดอาวุธจนถึงประตูห้องโถงใหญ่ทางออก ก็จะเผชิญกับโครงกระดูกฟันดาบ ซึ่งเป็นดาบจริงไม่ใช่ดาบหลอก และถ้าผ่านด่านนี้ไปได้ เราจะยอมให้เข้าไปสู่อิสรภาพได้!!
“ว่าไง เราให้เวลาเจ้าเลือกหนึ่งนาทีว่าจะเล่นเกมล่อยมบาล หรือจะเป็นตุ๊กตาแก้ว?”
“ไม่ต้องรอให้ถึงหนึ่งนาทีหรอก”
มนสาสวนตอบ
“ฉันเลือกแล้ว…”
และนั่นคือการเดิมพันด้วยชีวิตของตัวเองกับดร.ยมบาล ในเกมเกมนี้!
