รักหนักแน่น บทนำ : ตัวแม่ มาดามลีนา

ความรักระหว่าง พร้อม – พิริยะภัทร์ ชายหนุ่มไม่หวือหวาแต่ดีพร้อม และ ใบเตย – บาจรีย์  เจ้าของสโลแกน ‘ทำบุญ สวยชาติหน้า ผ่านม อึ๋มชาตินี้’ จะหวานจนสำลักหรือจะหนักหน่วงขนาดไหน มาลุ้นไปพร้อมกันใน รักหนักแน่น โดย เอกวีย์นิยายออนไลน์ แนวโรแมนติกคอมเมดี้ ที่อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

**********************

– บทนำ : ตัวแม่ มาดามลีนา –

“เอาดีๆ นะหม่าม้า”

ร่างสูงโปร่งที่ยืนดักรออยู่ข้างประตูรีบปราดเข้าไปเกาะแขนประจบพลางกระซิบที่ข้างหูมารดา เสียงหัวเราะหึเบาๆ และสีหน้าเรียบนิ่งของมาดามลีนานั้นไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย ทุกอย่างผิดแผนไปหมด ทำไมนะคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่บิดาของเธอ บาจรีย์รู้สึกตื่นเต้นคล้ายจะเป็นลม เธอยกมือสองข้างขึ้นโบกลมเข้าใบหน้าเร็วๆ พยายามนึกถึงการหายใจแบบโยคะที่ช่วยให้เธอหายใจเข้าและออกได้ลึกกว่าปกติ เมื่อตั้งสติได้เธอจึงรีบสาวเท้าเดินเข้าห้องไปเกาะแขนคนรักไว้เสียแน่น ท่าทางหวาดหวั่นลุกลี้ลุกลนจนสังเกตได้นั้นทำให้ชายหนุ่มหันมายิ้มปลอบ มือใหญ่กระชับมือเรียวประสานสายตา ไม่ต้องเอ่ยอะไรแต่รับรู้ได้ถึงกำลังใจที่ส่งให้กัน

อย่าหวั่นไหวนะพี่พร้อม!

ลีนามองภาพหนุ่มสาวตรงหน้าก่อนผายมือเชิญให้คนรักของลูกสาวนั่งลง คำถามแรกถูกส่งออกไปอย่างไม่รอช้า

“คุณพร้อมคิดว่ารู้จักยายเตยดีแค่ไหนคะ”

น้ำเสียงเย็นยะเยือกของคนเป็นแม่กลับทำเอาบาจรีย์หนาวๆ ร้อนๆ รีบพยายามส่งสายตาออดอ้อนวิงวอน ขยิบตาจนมาสคาราแทบหลุด บุ้ยปากยื่นยาว แต่มารดาไม่มองเอาเสียเลย

“ผมเห็นน้องเตยมาตั้งแต่สมัยมัธยมครับ พอกลับมาเจออีกทีตอนไปเที่ยวยุโรปเลยเหมือนกับคุ้นเคยกันมานาน ถ้านับเวลาที่เราได้คบหากันจริงๆ ก็ไม่นานนัก แต่ผมอยากดูแลน้องเตย อยากสร้างอนาคตด้วยกัน ถ้าท่านจะกรุณา” พร้อมตอบตามตรงอย่างไม่ปิดบัง สายตามุ่งมั่นและน้ำเสียงมั่นคงนั้นทำให้คนสูงวัยให้คะแนนบวกเพิ่มในใจอีกเล็กน้อย…

แต่นั่นอาจจะยังไม่พอ

“แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ หม่าม้าคิดว่าคุณพร้อมควรจะไปคิดมาใหม่ หรือไม่ก็ใช้เวลาทำความรู้จักยายเตยให้มากกว่านี้ก่อน ถ้าคุณพ่อคุณแม่คุณพร้อมสะดวกมานั่งคุยกินข้าวกัน ทางเราก็ยินดีค่ะ แต่หม่าม้าว่า เรายังไม่ต้องคุยเรื่องสู่ขออะไรกันหรอก แค่มาเจอทำความรู้จักกันก็พอ”

ลีนาจงใจทำเป็นมองไม่เห็นลูกสาวที่แทบจะทึ้งศีรษะตนเองทำปากตะโกนเรียก หม่าม้า! แบบไร้เสียง บาจารีย์สีหน้าจืดเจื่อนและย้ายมือขึ้นมาคลึงที่ขมับ ควักยาดมขึ้นมาสูดฟืดใหญ่

“เอ่อ ครับ” พร้อมยังไม่ทันจะอธิบายอะไร ลีนาก็ถามเจาะลึกต่อ

“ได้ข่าวว่าคุณพร้อมเพิ่งซื้อบ้านใหม่ที่เบอร์ลิน รอรับยายเตยไปอยู่ด้วย”

“ครับ ทีแรกคิดว่าจะได้ดูแลกันสะดวก แต่ถ้าท่านไม่เห็นด้วย เดี๋ยวผมหาที่พักดีๆ ให้น้องเตยได้” ชายหนุ่มหันไปมองบาจรีย์ที่ตอนนี้นั่งจ๋องเงียบไร้คำพูดอย่างสงสาร เธอฝันไว้เยอะว่าจะไปหัดเป็นแม่บ้านให้เขา ดูเหมือนฝันจะมีอุปสรรคเสียแล้ว

แต่…

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่จำเป็นต้องมีสองบ้านสามบ้าน จะบ้านใคร บ้านไหน หม่าม้าว่ามันไม่ต่างกัน หม่าม้าเคยผ่านวัยนี้มาแล้ว ว่าแต่ว่า อย่าหาว่าหม่าม้ายุ่งเลยนะคะ คุณพร้อมก็อายุไม่น้อยแล้ว คงเข้าใจเรื่องคุมกำเนิดดีอยู่”

พรวด!

คำถามตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัดสถาปนิกนั้นทำเอาพร้อมที่เพิ่งยกน้ำขึ้นจิบถึงกับสำลัก หน้าแดงก่ำ พึมพำขอโทษที่ทำเลอะเทอะเสียมารยาท บาจรีย์ยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองดังป้าบก่อนช่วยหยิบทิชชูเช็ดให้พร้อม ทุบหลังเขาเบาๆ พลางหันไปค้อนมารดาปะหลับปะเหลือก

หมดกัน! พังเละตั้งแต่สามนาทีแรก มาดามลีนาทำลายสถิติอีกแล้ว

“หม่าม้า ดูสิพี่พร้อมเขาตกใจหมด” เสียงนั้นฟังดูสิ้นหวัง บาจรีย์รู้อยู่แล้วว่ามารดาเป็นคนอย่างไร และคาดเดาได้ว่าจะพูดอะไรบ้าง ทันทีที่รู้ว่าบิดาไม่อยู่บ้าน เธอก็รู้แล้วว่าหายนะกำลังมาเยือน อย่างน้อยถ้าบริบูรณ์อยู่ด้วย พร้อมได้เห็นว่าเธอหน้าเหมือนแม่ก็จริง แต่นิสัยน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนพ่อ นี่พ่อไม่อยู่ เธอได้แต่หวังว่ามาดามลีจะปรานีกันบ้าง

หวังมากไปจริงๆ!

“เอ๊า หม่าม้าพูดเรื่องจริง ไม่ได้ห้ามที่จะไปอยู่บ้านเดียวกัน จะได้เรียนรู้นิสัยใจคอชีวิตความเป็นอยู่ให้ทะลุปรุโปร่ง ให้รู้กันไปเลยว่าเลี้ยงไหวไม่ไหว อยู่ด้วยกันได้จริงรึเปล่า แล้วน้ำตาลใกล้มด ฮอร์โมนพลุ่งพล่านทั้งคู่ ถ้าจะบอกให้อยู่ด้วยกันแต่ห้ามมีอะไรกันก็คงไม่ได้อีก มันก็เรื่องธรรมชาติของวัยเจริญพันธุ์ใช่ไหม”

“เอ่อ ครับ” น้ำเสียงนั้นงึมงัมเหมือนมีอะไรติดคอ

ลีนาเห็นใบหน้าซับสีเลือดของชายหนุ่มที่นั่งหลังตรงแล้วยิ้มเย็น อย่างน้อยคนรักของลูกสาวก็ยังนั่งอยู่ตรงนี้ ไม่ลุกหนีไปไหน เธอพูดต่อ

“แต่ถ้ามีลูกขึ้นมามันเป็นภาระผูกพันระยะยาว เพราะฉะนั้นก็คุมกำเนิดไว้ก่อน ถ้าคุณพร้อมเอาเตยไปแล้วคิดว่าเลี้ยงไม่รอดแน่ๆ ก็พามาคืนหม่าม้าได้ ไม่มีปัญหา เตยไม่ได้เสียเปรียบ คุณค่าของเตยไม่ได้อยู่ที่เรื่องนั้นเรื่องเดียว เลิกกันแบบไม่ต้องทำเรื่องหย่าให้ชาวบ้านเขามายุ่งรับรู้ด้วยก็ดีไปอีกแบบ”

จบประโยคของลีนา บาจรีย์ถึงกับกระโดดเกาะแขนคนรักปิดหูเขาข้างหนึ่งแล้วส่ายหน้ารัวๆ แล้วกระซิบใส่หูอีกข้างอย่างเดือดร้อนเป็นที่สุด

“ไม่น๊า พี่พร้อมปิดหู อย่าฟัง เตยเลี้ยงง่าย ห้ามคืน” น้ำเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้นั้นทำให้พร้อมรีบลูบหลังมือคนรักอย่างปลอบประโลม

“น้องเตยใจเย็นๆ ไม่ต้องตกใจ” ชายหนุ่มกระซิบตอบ อยู่ดีๆ เขาก็รู้สึกเหมือนตนเองไม่ใช่แขกแต่กลายเป็นคนกลางที่พยายามควบคุมสถานการณ์ซึ่งเริ่มมาคุ

บาจรีย์ฟังแล้วก็คันปากอยากบอกเหลือเกินว่า เธอไม่ได้ตกใจกับคำพูดมารดาแม้แต่น้อย เธอแค่กลัวว่าเขาจะบ้าจี้ทำตามจริงๆ ต่างหาก

“ท่านมีกำหนดช่วงเวลาไหมครับว่าเราควรจะคบหากันนานแค่ไหนถึงจะพอสมควรที่จะแต่งงานกันได้” พร้อมพยายามรวบรวมสติและถามในสิ่งที่เขาควรรับรู้

“จริงๆ แค่เดือนแรกก็คงพอจะรู้เรื่องแล้วค่ะว่าจะหมู่หรือจะจ่า แต่ให้ดีจริงๆ ก็คบกันสักปี แล้วถ้าตอนนั้นไม่เปลี่ยนใจ จะตบแต่งส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอ หม่าม้าก็ยินดี” ลีนาว่า

“ได้ครับ ไหนๆ ก็คุยกันแล้ว ผมขออนุญาตถามเผื่อไว้เลยได้ไหมครับ จะได้ไม่ฉุกละหุกตอนนั้น ถ้าผมอยากสู่ขอน้องเตย ท่านจะเรียกค่าสินสอดทองหมั้นเท่าไหร่ครับ ผมจะได้เริ่มเตรียมตั้งแต่ตอนนี้” พร้อมมองหน้าว่าที่แม่ยายอย่างไม่หวั่นไหว ในเมื่อคุยกันตรงขนาดนี้ เขาก็คงไม่ต้องอ้อมค้อม

“เรื่องเงินหม่าม้าไม่เรียกร้อง แต่ยายเตยเป็นคนเก็บเงินไม่เก่ง ใช้เปลือง แถมตั้งแต่โตมา นอกเหนือจากงานในมหาวิทยาลัยที่อาจารย์เอามาป้อนให้แล้วยังไม่เคยหาเงินจากที่อื่นเองเลย ถ้ามีเงินก้อนหนึ่งเป็นก้นถุงไว้ให้เริ่มชีวิตครอบครัวใหม่ก็คงดี เอาเป็นว่าไม่อยากให้ไปรบกวนทางครอบครัวนะคะ เอาจากรายได้คุณพร้อมเอง ถ้าคุณพร้อมหามาได้แค่ไหน หม่าม้าจะทบให้สองเท่า แต่ว่าเงินก้อนนี้ต้องตกลงกันก่อนนะว่าให้ทั้งคู่เปิดบัญชีร่วมเก็บไว้เอง ไม่ใช่เอาไปคืนพ่อแม่ฝ่ายไหน หรือเอาไปละลายใช้จัดงานแต่ง” ลีนายังคงรอบคอบและตรงไปตรงมาตามที่เธอคิดเสมอ

“ตกลงครับ” พร้อมรับปาก

“อีกเรื่องหนึ่ง ยายเตยไปคุมโปรเจกต์พอชเทลให้คุณเบิ้มที่เบอร์ลินก็คงมีเงินเดือน แถมคุณเบิ้มก็ชอบสปอร์ตกับน้อง ให้เยอะเกินความจำเป็น ถ้าเตยไปอยู่บ้านคุณพร้อม ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน ก็ควรหัดให้เตยรับผิดชอบค่ากับข้าวหรือค่าน้ำค่าไฟอะไรบ้าง ช่วยๆ กันค่ะ หรือถ้าคุณพร้อมอยากดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายจริงๆ ในหนึ่งปีนี้เตยก็ควรจะเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง หม่าม้าอยากให้คุณพร้อมช่วยสอนน้องเรื่องการออมหรือการลงทุนด้วย แล้วจะรอดูว่าหมดปี ยายเตยจะมีเงินเพิ่มพูนจากการทำงานปีแรกของตัวเองเท่าไหร่”

“ครับ” ชายหนุ่มรับคำ

“หม่าม้าซ้อมพูดหน้ากระจกมาแล้วหรือเปล่าอะ เก็บครบทุกประเด็นเชียว” เสียงถอนใจเฮือกใหญ่พร้อมบ่นพึมพำ มาดามลีนารอบคอบเสมอ

“ท่านหวังดี” เสียงพร้อมกระซิบบอกคนรัก

บาจรีย์เป็นลูกคนเดียวที่ในอนาคตต้องรับผิดชอบบริษัทผลิตและจัดจำหน่ายอุปกรณ์ก่อสร้างซึ่งเป็นบริษัทลูกแตกออกมาจากบริษัทในเครือของบดินทร์ บูรณธรณิน ผู้เป็นลุง มารดาของคนรักคงอยากเห็นว่าเขาจะสามารถมีส่วนช่วยดูแลเรื่องการเงินของบาจรีย์ให้เพิ่มพูนงอกเงยได้ดีขนาดไหน หากในหนึ่งปีนี้ทั้งคู่พากันกินเที่ยวชอปปิงไม่เริ่มวางแผนถึงอนาคตก็คงไม่น่าปลื้มในสายตาครอบครัวนักธุรกิจ ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องดีที่ท่านย้ำเรื่องนี้ชัดเจนตั้งแต่ต้น พร้อมแน่ใจว่าเขาเป็นคนมีวินัยทางการเงินดีประมาณหนึ่ง บริษัทสตาร์ทอัพด้านไอทีที่ลงทุนกับเพื่อนที่เยอรมนีก็ไปได้สวย สิ่งที่ต้องพยายามมากขึ้นคือทำให้เงินที่มีอยู่เพิ่มพูนขึ้นมาในจุดที่พ่อแม่คนรักจะหมดห่วง

“ดีค่ะ หม่าม้าดีใจที่เราคุยกันรู้เรื่อง แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ แต่เอาเข้าจริงสิ่งที่สำคัญกว่าประกาศให้สังคมรับรู้ก็คือคนสองคนที่จะเรียนรู้ทำความรู้จักซึ่งกันและกัน ถนอมน้ำใจ แบ่งปันสุขทุกข์ หนักนิดเบาหน่อยให้อภัยกันไป แล้วก็พากันเจริญรุ่งเรืองไม่มีใครถ่วงกันไว้ ช่วยกันสร้างช่วยกันหา ทุกวันนี้เวลาไปงานแต่งงานหม่าม้าต้องเผื่อใจว่าอีกสองเดือนจะได้ข่าวประกาศหย่า แล้วเรื่องหย่าในแวดวงคนรอบตัวเราเนี่ยมันเหมือนโดมิโน ทุกคนพึ่งตัวเองได้ไม่ต้องง้อ พอเห็นคนหนึ่งหย่าได้ ก็ไม่รู้ว่าตัวเราเองจะต้องฝืนทนกล้ำกลืนไปทำไม ก็หย่าตามบ้าง”

“หม่าม้า พูดกี่หย่าแล้วนี่ ไม่เป็นมงคลเลย” เสียงลูกสาวครางลั่นอย่างขัดใจ พร้อมได้แต่ลูบหลังมือคนรักก่อนรีบตอบ

“ผมเข้าใจครับ”

“หม่าม้าไม่ได้อยากกีดกันความรัก แต่ก็ไม่อยากให้แต่งๆ หย่าๆ หน้าตาของหม่าม้ากับความเห็นชาวบ้านไม่ได้สำคัญเลยถ้าเทียบกับความสุขในชีวิตของลูก เตยโตแล้ว เรียนจบปริญญาโท มีงานมีการทำ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบแอบๆ เรียนรู้กันให้ดีก่อน จะได้รู้กันตั้งแต่ปีแรกไปเลยว่า รอด ไม่รอด”

“ครับ” พร้อมรับคำหนักแน่น

แม้ผลลัพธ์การเจรจาจะแตกต่างจากที่เขาคิดไว้แต่ต้น แต่เขาเห็นด้วยกับสิ่งที่ลีนาพูด หนึ่งปีนับจากนี้เป็นหน้าที่เขาที่ต้องพิสูจน์ตัวเองให้บิดามารดาของบาจรีย์เห็นว่าทั้งคู่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดรอดฝั่งและช่วยกันสร้างอนาคตสำหรับครอบครัวในวันหน้าซึ่งไม่ใช่เรื่องที่เหนือบ่ากว่าแรงนักในความคิดของเขา

ความโล่งใจของพร้อมไม่ได้ทำให้คนที่นั่งเงียบเรียบร้อย พยายามทำตัวไม่มีปากเสียงเพื่อลดการกระตุ้นเรื่องที่มารดาอยากจะพูดกับคนรัก แต่ดูเหมือนมันไม่ได้ช่วยนัก บาจรีย์อดทนอย่างถึงที่สุดแต่คำพูดสุดท้ายของมารดาที่เน้นเสียงหนักทำเธอรู้สึกจี๊ดขึ้นหัว รอด ไม่รอด…เธอรู้ว่าแม่รักและหวังดี แต่ถ้ามารดาของเธอเลี้ยงมาแบบอ่อนหวานอ่อนโยนหัดอ้อมค้อมเออๆ ค่ะๆ เหมือนแม่คนอื่น เธอคงโตมาปกติกว่านี้ และไม่ต้องมาลุ้นว่าจะมีชีวิตคู่ธรรมดาๆ รอดหรือไม่

โว้ย…

“ต้องรอด!”

เสียงของคนที่อยู่ดีๆ ก็ผุดลุกขึ้นมาตะโกน ทำเอาทั้งลีนาและพร้อมสะดุ้งพร้อมกันด้วยความตกใจ พร้อมรีบคว้ามือคนรักไว้กระตุกเบาๆ และยิ้มปลอบ…เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป บาจรีย์ก็ค่อยๆ นั่งลงหัวเราะแก้เก้อ ก่อนเอาหน้าไปซุกถูไถเป็นลูกแมวน้อยอยู่ด้านหลังคนรัก ไม่เลยเธอไม่ได้อาย แค่เอาตัวเข้าแลก เบี่ยงเบนความสนใจ ไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอประหลาดไปกว่านี้

ประหลาดเหมือนแม่!

บาจรีย์ตั้งใจมั่น เธอจะประคับประคองความรักครั้งนี้ไปให้ได้ ทั้งหมดนั้นไม่ใช่เพื่อลบคำสบประมาทของมารดา แต่เพื่อตัวเธอเอง ดูแนวแล้วถ้าเธอไม่สามารถรักษาผู้ชายดีพร้อม อย่างพี่พร้อมของเธอไว้ได้ คงยากแล้วที่เธอจะมีชีวิตแต่งงานที่ราบรื่นตลอดรอดฝั่ง ผู้ชายดีๆ ไม่ได้ลอยมาหล่นบนหน้าตักเธอบ่อยๆ ชาตินี้อาจจะมีแค่คนนี้คนเดียว ไม่ว่าอะไรก็ตาม เธอจะพยายามให้ดีที่สุด

ใบเตยสู้!