หนังสือเล่มนั้น มีเนื้อคู่ของฉันซ่อนอยู่ : บทนำ

หนังสือเล่มนั้นมีเนื้อคู่ของฉันซ่อนอยู่ โดย กุลวีร์ นวนิยายออนไลน์ที่อ่านเอาจะพาทุกคนไปพบกับความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับชาคร เมื่อหนังสือเล่มนั้นได้พาเขาไปพบกับหญิงสาวปริศนา จันตา…เธอคนนี้คือเนื้อคู่ของเขาอย่างที่ชายชราบอกอย่างนั้นหรือ หาคำตอบไปพร้อมกันที่เว็บไซต์ anowl.co พื้นที่ที่มีนวนิยายสนุกๆ ให้คุณได้เพลิดเพลิน

ตั้งแต่หญิงสาวเข้าวงการคนชอบเสี่ยงโชคผ่านตัวเลข

ชีวิตก็ค้นพบความจริงอย่างหนึ่งที่ว่า…เธอคงมีโอกาสถูกหวยมากกว่าได้เจอเนื้อคู่

แต่อนาคตเป็นสิ่งที่ยากเกินจะล่วงรู้ก่อนได้ ซึ่งไม่ต่างจากตัวเลขในมือที่จะตรงกับผลรางวัลเลขท้ายสองตัวหรือไม่

เธอจึงไม่รู้เลยว่าความจริงในเรื่องดังกล่าวนั้นอาจจะคิดผิดถนัด เมื่อได้เจอหนังสือเล่มหนึ่ง

จันตาเริ่มเล่นหวยได้ไม่นานก็ยากเกินจะถอนตัว เพราะเล็งเห็นโอกาสเพิ่มพูนยอดเงินก้อนโตในกระเป๋า โดยการลงทุนด้วยเงินเพียงน้อยนิดและอาจลงแรงออกไปตามหาตัวเลขมาให้ได้เท่านั้นก็พอ

หากทุกงวด เงินก็ร่อยหรอ จนยากที่จะเห็นหนทางเรียกกลับคืนมาได้

นอกเสียจากเธอต้องถูกหวย เพื่อเรียกเงินทุนที่เสียไปหลายงวดพร้อมกำไรในคราวเดียวกัน ถ้าดวงดีถูกรางวัลเหมือนคนอื่น

จันตาต้องหมั่นหาตัวเลข ก่อนที่จะมานั่งลุ้นตัวโก่งจนใจหายใจคว่ำ หลับตาฟังเสียงประกาศผลสลากกินแบ่งรัฐบาลด้วยความตื่นเต้นซึ่งจะเกิดขึ้นสองครั้งต่อเดือน แต่ทุกครั้งที่ผ่านมาก็ปิดท้ายด้วยความเจ็บใจและแสนเสียดายเงินที่เสียไป ยามเลขนั้นไม่ตรงกับเลขของเธอที่ใช้เสี่ยงโชค

เธออยากขอแบบตรงๆ

แล้วทุกงวดก็ตรงจริงๆ ตรงนั้นไม่ใช่เลขที่เธอหามาได้!

ราวกับโชคลาภนั้นไม่เคยพุ่งเป้ามาที่ชีวิตของหญิงสาวผู้นี้เลย

แม้เป็นเรื่องยากที่จะเกิดขึ้นในชีวิต ถ้ายังมุ่งมั่นและมุ่งหวัง สักวันเธอคงจะถูกหวยอย่างแน่นอน

“พี่ดวง จันคิดออกแล้ว งวดนี้จะหาเลขเด็ดจากที่ไหน” จันตาบอกคนที่ตนนับถือเสมือนพี่สาวแท้ๆ ด้วยน้ำเสียงสดใส

หญิงสาวขอมาอาศัยอยู่กับดวงใจซึ่งเป็นลูกสาวของป้าได้ร่วมเดือน และยังช่วยแบ่งเบาแรงในการเปิดร้านขายอาหารตามสั่งซึ่งมีดวงใจเป็นคนประกอบอาหาร ส่วนงานต่างๆ ภายในร้านจะเป็นหน้าที่ของจันตาโดยเฉพาะการบริการลูกค้าที่ไม่เคยขาดตกบกพร่องเลยสักวันเดียว

“งวดนี้จะไปที่ไหนอีกล่ะ” ดวงใจเอ่ยถาม ทั้งที่สองมือกำลังสาละวนกับการเตรียมของหน้าเตาเพื่อที่จะเปิดร้าน

“นี่ไงล่ะ พี่ดวง” จันตาชูหนังสือเล่มหนาในมือ เมื่ออีกฝ่ายยังไม่หันหน้ามอง ก็ต้องอธิบายต่อ “จันจะหลับตา สุ่มเปิดหน้าหนังสือ พี่ดวงบอกมาเลย จะเอาหน้าซ้ายหรือขวา จันจะนำเลขนั้นไปเล่นหวย”

“งวดนี้หาง่ายจังเลยนะ”

“งวดอื่นไปหาที่ไกลๆ งวดนี้ขอใกล้ๆ ง่ายๆ บ้าง เผื่อจะถูกตรงเผง”

จันตาพูดจบก็วางหนังสือลงบนโต๊ะ จากนั้นยืนหลับตา ใช้มือเปิดหน้ากระดาษโดยเลือกสุ่มตามต้องการ พอดวงใจให้ความร่วมมือ เธอก็ลืมตา มองตัวเลขบนกระดาษมุมด้านบน ยิ้มอย่างพึงใจ คาดว่างวดนี้คงไปได้สวย

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ เธอก็เพิ่งจะนึกออกว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำรออยู่

“พี่ดวง จันขอไปห้องสมุดประชาชนของที่นี่ก่อนนะ ต้องไปหาข้อมูลทำรายงาน เป็นรายงานชิ้นแรกด้วย เกือบลืมไปเลย”

จันตาสมัครเรียน กศน. พอเริ่มเรียนได้เพียงหนึ่งอาทิตย์ก็ต้องทำการบ้านส่งครู

“จำได้ใช่ไหมว่าอยู่ตรงไหน วันนั้นพี่ชี้ให้ดูตอนนั่งรถผ่าน” ดวงใจถามด้วยความเป็นห่วงคนที่เพิ่งมาอยู่ด้วยกันในที่แห่งนี้

“ขี่รถไปหาเลขจากที่ไหนๆ ยังไปได้เลย แค่นี้คงไม่หลงหรอก จันจะรีบไปรีบกลับ มาช่วยพี่ดวงขายข้าวต่อ”

เธอพูดจบก็คว้ากระเป๋า ขึ้นไปนั่งคร่อมบนรถมอเตอร์ไซค์แล้วขี่ออกไป

แม้จะยังไม่ช่ำชองถนนหนทางไปยังห้องสมุดประชาชนก็ตาม แต่เป็นสถานที่แห่งเดียวของชุมชนละแวกนี้ก็คงจะใช่ที่ที่ค้นหาข้อมูลเพื่อใช้ทำรายงานได้

จันตาจอดรถมอเตอร์ไซค์ มองแผ่นป้ายซึ่งระบุไว้ชัดเจนว่าสถานที่แห่งนี้คือ…ห้องสมุดประชา

เวลานี้เป็นช่วงสายของวัน แต่แสงแดดที่น่าจะจัดจ้ากลับอ่อนแสงลงเหมือนยามเย็น

เธอจึงเงยหน้าดูท้องฟ้าซึ่งอยู่ดีๆ ก็มืดครึ้ม ทั้งที่ไม่กี่นาทีก่อนเป็นฟ้าใสสว่างและยังไม่รู้สึกถึงลมพัดเลยสักนิดเดียว

หญิงสาวก้าวขาเข้าไปด้านใน ทิ้งสถานการณ์ชวนสงสัยไว้ข้างนอก โดยไม่รู้เลยว่าจะได้พบเรื่องราวแปลกประหลาดแสนเหลือเชื่อ และจะทำให้ทราบอีกว่าเรื่องยากที่จะเกิดขึ้นได้นั้น อาจเกิดขึ้นมาอย่างง่ายดายจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว

หรือที่แห่งนี้จะช่วยให้เธอค้นพบเลขเด็ดเพื่อจะได้ถูกรางวัลสักครั้งจนสมใจหมาย