ชื่อธีด้าชอบหาเรื่อง : บทนำ
โดย : กวินนภา
ชื่อธีด้าชอบหาเรื่อง นวนิยายออนไลน์ โดย กวินนภา ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้อ่านออนไลน์ เรื่องราวรักโรแมนติกน่ารักของหญิงสาวผู้เป็นยูทูบเบอร์ชื่อดังกับชายหนุ่มผู้ที่โลกใบเก่าของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง…และเขาต้องเลือกว่าจะเปลี่ยนตัวเองไปตามโลกหรือทิ้งทุกอย่างเอาไว้เป็นเพียงอดีต
*************************
– บทนำ –
ว่ากันตามจริง หนูเกือบไม่ได้เกิด…
เปล่าหรอก ไม่ใช่เรื่องพ่อแม่คุมกำเนิด
แต่มันเกี่ยวกับคนที่เขียนเรื่องนี้หามาให้คุณอ่านนี่แหละ ทีแรกพี่คนนั้นไม่ถึงกับปฏิเสธเสียทีเดียว แต่เธอพูดแบบนี้…“คือพี่ก็เห็นว่าเรื่องของน้องมันน่าสนุกดี เพียงแต่ว่า…”
เพียง-แต่-ว่า… คำสั้นๆ สามคำนี้ได้โปรดอย่าเอามาเรียงต่อกันเป็นคำขึ้นต้นประโยคให้ได้ยินเลยนะคะ เพราะอานุภาพการทำลายล้างของมันสูงมาก มาก มาก…คือความหมายมันใกล้เคียงกับคำว่า พัง จบ ไม่เอา เลิกเหอะ อะไรทำนองนั้นเลยทีเดียว
แต่พี่คนนั้นคงเดาสีหน้าผิดหวังของหนูออก เธอก็เลยหาเหตุผลมาให้ฟัง
“…คือ…พี่ว่ามันขาดความเป็นเรื่องไปหน่อย…คือเรื่องมันไม่มีอะไรเลยน่ะ พี่ไม่รู้ว่า จะทำให้คนอ่านเขาซาบซึ้งในฉากไหน…คือ…” นั่นแหละ คำว่า ‘คือ’ มารัวๆ
แบบนี้ เดาไม่ยากหรอก ก็หมายถึงจะไม่ทำนั่นแหละ
หนูเลยลองใหม่ ลองดื้อแพ่ง เขียนบางอย่างขึ้นมาจากความรู้สึก แล้วส่งให้พี่เขาอ่านอีกที
ปรากฏว่าได้ผลแฮะ!!! พี่คนนั้นตอบตกลง ยอมเขียนเรื่องของหนู โดยจะมีหนูนั่งสาธยายให้เธอฟังอยู่ข้างๆ เราจะช่วยกันเล่าเรื่องของหนูให้พวกคุณอ่าน แต่พี่คนนั้นก็ย้ำว่า “พี่ขอเป็นคนเลือกวิธีเล่าเองนะ”
ทายมาหนูตอบว่าอะไร
“ก็แล้วแต่พี่เลยค่ะ” ตอนนั้นหนูตอบไปอย่างนั้น จากก้นบึ้งหัวใจเลยค่ะ คือหนูโนไอเดียกับการเล่าอยู่แล้ว อาจเป็นเพราะวิธีการเล่าของเรามันช่างแตกต่างกัน
“งั้นก็ค่อยๆ ว่ามา พี่จะลองหาวิธีเล่าเรื่องให้เข้าใจง่ายๆ แต่อาจจะขอเติมฉากอะไรที่มันควรจะมีในนิยายนะ อย่างเช่น…”
ยังพูดไม่จบหนูก็แทรกทันที “ค่ะ…ก็อย่างที่บอก แล้วแต่พี่เลย”
เราสองคนก็เลยจบดีลกันแบบนี้ แต่ก่อนจะแยกย้ายไปทำงาน พี่คนนั้นเธอก็ถามหนูว่า
“แล้ว…จะให้พี่เรียกเราว่า…”
เออจริงสิ หนูก็ลืมแนะนำชื่อตัวเองไปเลย มัวแต่เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ หนูคิดเร็วๆ แล้วรีบตอบพี่คนนั้นไปว่า
“ธีด้าค่ะ…ธีด้ามาเนี่ยน”
“ธีด้า มาเนี่ยน เป็นชื่อนามสกุลเหรอ”
“ไม่ค่ะ เขียนติดกัน…ธีด้ามาเนี่ยน…แบบนี้เลยค่ะ”
“อืมมมม พี่ว่ามันเป็นชื่อที่ไม่ค่อยมีความเป็นนางเอกสักเท่าไรนะ คำว่ามาเนี่ยน…อะไรเนี่ย”
“เชื่อเหอะ” หนูย้ำ และขอถามคำสุดท้ายก่อนที่พี่คนนั้นจะขึ้นบทที่หนึ่ง
“เอ่อ…พี่คะ เราจำเป็นต้องตั้งชื่อเรื่องเป็นแบบนั้นด้วยเหรอคะ” หมายถึงที่พี่ใช้ฉากหลักมาตั้งชื่อเรื่อง “พี่มีความเห็นยังไงคะ…ถ้าใช้ชื่อธีด้า เป็นชื่อเรื่องไปเลย”
“พี่ว่า…เราเคลียร์กันเรื่องการนำเสนอไปแล้วนะคะ…พี่เป็นคนตัดสินใจ…น้องอย่าลืม…”
หนูก็หน้าหดเหลือจิ๊ดเดียวสิคะ…ก็ชื่อเรื่อง ‘ขุนเขาซ่อนเงารัก’ ชื่อนั้นมันนิย้ายยย นิยาย แต่เหมือนพี่คนนั้นก็คงเดาใจออกอีกนั่นแหละ (…จะว่าไปเราเริ่มเรียนรู้อารมณ์กันอยู่นะเนี่ย)
“เอางี้…” พี่คนนั้นเอ่ยปากขึ้นมา
“คนละครึ่งทางละกัน”
“โอเคเลยค่ะ” เราปิดดีลกันอีกครั้ง
เรื่องของเรื่อง…มันก็เลยเป็นเรื่องแบบนี้แหละค่ะ คุณผู้อ่านขา
