ชื่อธีด้าชอบหาเรื่อง บทที่ 2 : กวินธิดา

ชื่อธีด้าชอบหาเรื่อง บทที่ 2 : กวินธิดา

โดย : กวินนภา

ชื่อธีด้าชอบหาเรื่อง นวนิยายออนไลน์ โดย กวินนภา ที่ อ่านเอา อยากให้คุณได้อ่านออนไลน์ เรื่องราวรักโรแมนติกน่ารักของหญิงสาวผู้เป็นยูทูบเบอร์ชื่อดังกับชายหนุ่มผู้ที่โลกใบเก่าของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง…และเขาต้องเลือกว่าจะเปลี่ยนตัวเองไปตามโลกหรือทิ้งทุกอย่างเอาไว้เป็นเพียงอดีต

*************************

– 2 – 

เอสยูวีสีขาวของกวินธิดาหักซ้ายเข้าลานจอดใต้คอนโดมิเนียมหรูย่านถนนพระรามเก้า แล้ววนมาจอดเทียบข้างกับอัลพาร์ดสีน้ำเงินเข้มคันหนึ่งซึ่งสตาร์ตเครื่องรออยู่ รปภ.นายหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาเปิดประตูรถให้อย่างรู้งาน กวินธิดาลงจากรถอ้อมมาด้านหลังเพื่อค้นสัมภาระอีกสองสามอย่างใส่กระเป๋าลากสีดำก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยอีกทีแล้วปิดล็อก เสร็จแล้วจึงเดินไปที่รถตู้ โดยมี รปภ.นายนั้นคอยตามบริการถือสัมภาระมาส่งให้ถึงที่

“ช่วยเอากระเป๋าไปเก็บไว้ท้ายรถด้วยนะคะพี่ฮักกี้”

เธอหันมาบอก รปภ.นามฮักกี้ เจ้าหนุ่มกรามใหญ่ผิวสองสี เป็นผู้ติดตามคนหนึ่งในช่องยูทูบของกวินธิดา ทันทีที่รู้ว่า ณ คอนโดฯ แห่งนี้ คือที่ตั้งกองบัญชาการของสถานี เป็นห้องสตูสำหรับคิวถ่ายพิเศษ เป็นห้องตัดต่อสำหรับขั้นตอนเตรียมก่อนขึ้นอัปยูทูบ เขาจึงมาสมัครเป็นยามอยู่ที่นี่ เป้าหมายแค่ขอให้ได้ใกล้ชิดกับทีมงาน และไม่แน่ เผลอๆ อาจจะได้เป็นดาราหน้ากล้องกับเขาบ้างก็เป็นได้

เก็บของเสร็จ เห็นว่ากวินธิดายืนรอทักทายอยู่ เขาจึงปรี่เข้าไปหา

“เกียมตัวจะไปกองถ่ายกันหรือครับคุณธีด้า”

“ใช่จ้ะพี่ฮักกี้…พี่เป็นไงบ้าง ซ้อมร้องเพลงไปถึงไหนแล้ว” แววตาเจ้าเล่ห์ของนางส่องประกายไปที่เด็กปั้นคนใหม่ พี่ฮักกี้อยู่ในโผคิวป่วน สำหรับโปรแกรมถัดๆ ไป

“ฮู้ย ซ้อมทุกเมื่อแหละครับคุณธีด้า…ในป้อม นอกป้อม ตอนแลกบัตร พี่ฮักกี้ก็ซ้อมวันหลายๆ หน ฟังเด้อครับ เป็นแฟนคนจนต้องทนหน่อยน้องงงงง”

“พอๆ พอแล้วค่ะ วันนี้ต้องรีบไป…เชื่อแล้วว่าขยันซ้อม…พี่ฮักกี้นี่สุดย๊อด” หญิงสาวชูนิ้วหัวแม่มือกดไลก์ให้กลางอากาศ  รปภ.หนุ่มตบเท้าชิดพร้อมตะเบ๊ะให้อย่างปลื้มปริ่ม พลันประตูอัตโนมัติเลื่อนเปิด ธีด้าจึงกล่าวลาพี่ฮักกี้

ก้าวขึ้นรถ ยังไม่ทันได้นั่งเสียงหวานๆ ก็เอ่ยทัก

“ทำไมไปนานนักล่ะธีด้า” ชื่อธีด้าเป็นทั้งชื่อจริงชื่อเล่นสำหรับใช้นอกบ้าน ไม่เคยมีใครเรียกเธอว่ากวินธิดา หรือธิดาเพราะคำไทยคำนี้ฟังแล้วอ่อนหวานน่ารักเกินไป ไม่สมกับความพิเรนทร์อย่างร้ายกาจของเธอตามที่เพื่อนๆ รู้สึก

“นั่นดิ เราตัดคลิปเสร็จแล้ว จะอัปขึ้นก็กลัวนายว่าอีก ถ้าไม่ให้เช็กก่อน” เจเจชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ในวัยเดียวกัน นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับเหลียวหน้ามาสนทนาด้วยเชิงเอาหน้า

“คิดถูกแล้วที่กลัว…ทุกคลิปถ้าเรายังไม่โอ ก็ห้ามอัป…ไหนขอเราดูหน่อย”

เจเจส่งไอแพดให้ดูผลงาน กวินธิดายังดูหน้านิ่งๆ

ในคลิปที่ตัดต่ออย่างเรียบร้อย เป็นวีรกรรมที่เธอสร้างในงานของป้าอิ่มนั่นเอง จังหวะการตัดต่อระดับเซียนมาเอง สมกับที่อยู่กับอุปกรณ์มาตั้งแต่เด็กๆ แต่ผลงานเจเจก็ยังไม่ถูกใจกวินธิดาอยู่ดี เธอมักจะสั่งแก้ สั่งรื้อให้ตัดต่อใหม่อยู่เสมอ

“เราว่ามันเหมือนเดิมไป ไม่เป็นธรรมชาติ ดูเหมือนคนตั้งใจมาแกล้ง…คือเจเจ นายต้องเก็ตก่อนนะเว้ยว่ารายการมันต้องเรียล แล้วความเรียลมันก็ควรจะมาจากสีหน้าท่าทางคนดูใช่ป่าววะ ไม่ใช่จับภาพแช่อยู่ที่เราตลอดเวลาแบบนี้”

“ตะ…แต่ด้า คนดูเขาอยากเห็นแกเล่นดนตรีนี่หว่า แล้วที่แกตีระนาด มันก็โคตรเซอร์ไพรส์ ใครๆ ก็อยากดูป่าววะ”

“แกอย่าหลงประเด็น ระนาดมันแค่ตัวประกอบ สิ่งเซอรไพรส์ที่ฉันสร้างคือ EDM กลางดงคลาสสิกเว้ย” กวินธิดายื่นไอแพดคืนกลับไป “ตัดใหม่เหอะ ใส่หน้าคนดูเข้าไปเยอะๆ หน้าป้าเราหน้าอีตาทูตพวกนั้น ดีกว่า เชื่อเรา”

“โอเค เดี๋ยวเราแก้ให้เลย ไว้เจอกันที่โน่น”

เจเจรับคำสั่งแล้วจำเป็นต้องย้ายไปนั่งรถตู้อีกคันหนึ่งซึ่งเป็นรถสตูดิโอเคลื่อนที่ ภายในห้องโดยสารของรถคันนั้นเพียบพร้อมด้วยอุปกรณ์ทางอิเล็กทรอนิกส์ สำหรับการทำคลิปสนุกสนานให้คนดูทางยูทูบ แรกๆ ธุรกิจนี้เกิดขึ้นจากการถ่ายภาพกันง่ายๆ ด้วยมือถือ แล้วตัดต่อผ่านแอปพลิเคชันบ้าง หรือไม่ต้องตัดต่ออะไรเลยนำออกฉายแบบดิบๆ แต่เมื่อความนิยมมากขึ้น ต่างประเทศนิยมคลิปที่มาจากทางเอเชีย เพราะมีเรื่องราวแปลกสดและใหม่ อย่างที่เขาไม่เคยเห็น หลายๆ ค่ายจึงต้องพัฒนาอุปกรณ์ของตัวเองให้ทันสมัย ใช้ง่าย และต้องสะดวก ที่สำคัญต้องพร้อมเชื่อมต่อกับดาวเทียม เพื่อส่งสัญญานเข้าสู่เน็ตเวิร์ก หล่อเลี้ยงความกระหายอยากของชาวโซเชียลทั้งโลก

กวินธิดา เจเจ และไจ๋ไจ๋ สาวน้อยอีกนางหนึ่งที่นั่งอยู่ในอัลพาร์ด รวมหุ้นกันพัฒนาช่องยูทูบนี้ต่อจากเวอร์ชันเดิมที่มีแต่เรื่องราวสาวน้อยอัจฉริยะทางดนตรีของธีด้า โดยมีเจเจ ลูกชายเจ้าพ่ออุปกรณ์ไอทีแห่งพันธุ์ทิพย์เป็นหัวเรือใหญ่ทางอุปกรณ์และการผลิต ธีด้าเป็นดาราหน้ากล้องดูแลด้านเนื้อหา และไจ๋ไจ๋ดูแลทุกอย่างที่เหลือ

พูดถึงทางบ้าน ครอบครัวของทั้งสาม รู้แต่เพียงความสัมพันธ์แบบเพื่อนสนิท ที่ติดเที่ยวเล่นกันสนุกแบบเด็กวัยรุ่นทั่วไป ชอบถ่ายคลิปลงอวดโลกโซเชียล เรื่องธุรกรรมใดๆ ที่เกี่ยวกับผลประโยชน์ จึงตกอยู่ที่พี่จ้อน พี่ชายคนเดียวของไจ๋ไจ๋ที่รับหน้าที่จัดการแทนทั้งหมดโดยเฉพาะรับหน้าที่ประสานกับเจ้าของแอปพลิเคชันใหญ่อย่างยูทูบ

พวกหนุ่มสาวจึงไม่ต้องกังวลเรื่องซับซ้อนเชิงธุรกิจ มีหน้าที่เพียงแค่ผลิตคลิปออกมาให้น่าสนใจ มีความเป็นตัวของตัวเอง เพื่อให้คนมาติดตาม หรือแชร์กันต่อๆ ไป  ซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้ เมื่อจะอธิบายให้ผู้ใหญ่ฟัง ก็จะมีคำตอบแบบนี้เสมอ ‘รู้จักแค่หนังสือพิมพ์ วิทยุ ทีวี ไอ้ที่นอกเหนือจากนี้อย่าพยายามสอนเราเล้ย แก่เกินแกง หัวไม่ไปแล้วลูกเอ้ย เราถนัดแต่เรื่องที่เกี่ยวกับทำมาหากินเท่านั้นแหละ’ ทุกคนอยู่ในกระแสโลกเก่าก็จะมีวิธีคิดแบบโลกเก่า ลูกเต้าเรียนจบมาแล้วหางานทำ เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ค้านกับคนยุคนี้ที่ลูกเด็กเล็กแดง โตมาพร้อมกับอยากเป็นยูทูบเบอร์ชื่อดัง มากกว่าสนใจเรียนหนังสือ ก็นั่นแหละ ดูจากเม็ดเงินรายได้ที่เห็นออกข่าวกันอยู่โครมๆ เราจะตัดสินได้อย่างไรว่าใครคิดถูก คิดผิด

‘หนุ่มสาวสมัยนี้ เขาแก่สัมมนา เขาเลิกฟังคำเตือนคนเฒ่าคนแก่กันแล้ว’

‘ต้องทำตัวให้ดังๆ เก็บตังค์ไว้กินตอนแก่’

‘กลัวจะอยู่ไม่ถึงแก่อะสิ คร่ำเคร่งกับตัวเองกันเหลือเกิน’

 

ไจ๋ไจ๋ก็เคยได้ยินอะไรทำนองนี้อยู่บ่อยๆ ส่วนมากก็มาจากเสียงบ่นของคนมีเดียรุ่นเก่า ที่เคยเป็นหัวหน้าที่ทำงานเก่าของพี่จ้อน

“ใคร”

“พี่นายแท่น ลูกเจ้าของโรงพิมพ์นิตยสารเก่าๆ ที่ปิดไปแล้วสมัยที่พี่ไปฝึกงาน”

“ของเก่าไม่รู้จักพัฒนา ทำตัวล้าหลังก็ต้องเจอแบบนี้แหละ”

“ไม่จริงหรอก เขาก็กำลังพัฒนาอยู่ แต่ไม่ทันกาล ก็เลยต้องปิดตัว”

“แล้วนี่พวกลุงๆ เขาจะทำยังไงกันต่อล่ะพี่จ้อน”

“เขาก็มาทำแบบที่พวกแกทำกันอยู่นี่แหละไจ๋ นี่ก็เพิ่งนัดพี่เข้าไปคุย ให้เป็นที่ปรึกษา เขาอยากทำช่องยูทูบ ที่เน้นสาระ ไม่เน้นบ้าเน้นบอแบบที่พวกแกทำอยู่”

“อ่าว ไม่ชอบ แล้วมาทำตามทำไม”

“เขาอยากรวยมั้ง ปลดหนี้ให้โรงพิมพ์ แล้วค่อยมาเปิดใหม่”

“หู้ยยยย คู่แข่งนี่ แล้วพี่จ้อนแนะไปว่า…”

“ให้ทำเลียนแบบแข่งกับช่องดังๆ จะได้มีคนสนใจไง ทางลัดน่ะ ทางลัด”

“ทุเรศไปปะ แล้วพี่บอกให้เขาทำเลียนแบบใคร”

“ธีด้าเมเนี่ยน”

“เอ๊า ก็ช่องเรานี่”

“ใช่…”

“ไอ่พี่จ้อนบ้า ชักศึกเข้าบ้าน”

คนจากโลกเก่าที่ย้ายมาจับสื่อของโลกโซเชียล หรือประเภทช่องสำหรับซีเนียร์เกิดขึ้นดาษดื่น แต่ช่องซีเนียร์ที่ล้ำเส้นมาแอบดูดยอดวิวของ ‘ธีด้ามาเนี่ยน’ มีเพียงช่องเดียวคือ ‘เก๋าสยาม’ ของพี่นายแท่น

‘เก๋าสยาม’ เน้นจับคอนเทนต์ศิลปะตามที่คนก่อตั้งถนัด และเมื่อธีด้ามาเนี่ยนซึ่งเน้นด้านดนตรี ปล่อยเรื่องไหน เก๋าสยามก็แกะรอย…ลอกตามทันที

“ทุเรศละ อีลุงนี่ ก๊อบเกรดเอตลอด” ธีด้านั้นรำคาญเก๋าสยามมาพักนึงแล้ว แต่ก็ยากจะต่อกร ได้เพียงแค่สับขาหลอกมิให้ทันตั้งตัวมาถ่ายทำซ้ำที่กันได้ทัน

งานเทศกาลดนตรี ถือว่าเป็นการหนีที่เหมาะที่สุด

เทศกาลดนตรี เป็นอีเวนต์ชั่วคราว หากพลาดแล้วก็พลาดเลย

ถ้าเพียงแค่ธีด้ามาเนี่ยนได้ไปถ่ายคลิปในงานนี้ กว่าจะปล่อยออนไลน์ เทศกาลก็เลิก ต่อให้เก๋าสยาม ถ่ายเลียนแบบมายังไงก็ไม่มีทางเหมือน

“เข้าใจละ นี่คือเหตุผลที่เราต้องไปลุยงานนี้นั่นเอง…” ธีด้านั่งอธิบายมาในรถให้ทีมงานฟัง ขณะเดินทางมุ่งหน้าสู่สถานที่จัดงานเฟสติวัลดังกล่าว

“ไอเดียสุโค่ย ยกให้แกเลยธีด้า” ต้อมหนึ่งในทีมงานเอ่ยชม

“เฮ้ย ไอเดียไจ๋ไจ๋…โน่น ไปชมคนโน้นเลย”

ต้อมยื่นมือให้ไจ๋ไจ๋แปะ กิฟมีไฟท์

“ไม่เลือกงานกากๆ ด้วย งานเฟส EDM ครั้งแรกบนเขาใหญ่ นี่ได้ข่าวดีเจระดับโลกมากันตรึม ในไลน์อัปมีดีเจแพนด้า คนโปรดแกด้วยนิหว่าธีด้า”

“อย่าเรียกคนโปรด เรียกพ่อเลยดีกว่า ฝึกฝีมือมาได้เพราะคนนี้เลย เดี๋ยวรอคลิปเจเจเสร็จก่อน แกเอ้ยยยย”

“นี่กว่าจะถึงเขาใหญ่ อีกนานมั้ย นอนเอาแรงกันเถอะ คืนนี้ถ่ายคลิปกันอีกยาวไกล”

ใครคนหนึ่งตัดบทสนทนาเพียงเท่านี้

 

ถามว่าอีกนานแค่ไหน จากกรุงเทพฯ ออกไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ ไม่ถึงสองร้อยกิโลเมตร ก็ถึงเขตอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ หากใช้ความเร็วสม่ำเสมอตามกฎจราจร ก็คงถึงที่หมายภายในไม่เกินสามชั่วโมงรวมแวะธุระข้างทางอีกนิดหน่อย เขาใหญ่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่กำลังได้รับความนิยม เพราะความที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล กินพื้นที่กว่าล้านไร่ สภาพทั่วไปเป็นป่าที่สมบูรณ์ ฝนตกตลอดปี อากาศจึงเย็นสบาย ขนาดว่าไม่ต้องขึ้นไปถึงใจกลางอุทยาน แค่อยู่รอบๆ เชิงเขา บรรยากาศดีลมพัดเย็นสบายเหมือนอยู่ในห้องแอร์เชียวแหละ แต่เป็นห้องแอร์ที่รายล้อมด้วยผืนป่าร่มรื่นสีเขียว โลเคชันพิเศษขนาดนี้เขาใหญ่จึงเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่นักกิจกรรมมักชอบมาจัดเทศกาลดนตรีรอบๆ เชิงเขา ด้วยข้ออ้างว่าให้นักท่องเที่ยวได้เสพบรรยากาศธรรมชาติ พร้อมกับได้ฟังเพลงเพราะๆ ไปด้วย เขาว่าอย่างนั้นนะ แต่ในความเป็นจริงเทศกาลแบบนี้ ก็แฝงการขายของสำมะเลเทเมาอยู่แล้ว ห้ามไม่ได้จริงๆ

ขณะนั้นเป็นเวลาฟ้าสลัว ขบวนรถของกวินธิดามุ่งหน้าออกจากกรุงเทพฯ มาได้สองชั่วโมง ทีมงานหลับคอพับอยู่กับพนักเก้าอี้ในรถอัลพาร์ด ยกเว้นเพียงคนเดียวคือเจเจที่ขะมักเขม้นตัดต่อคลิปใหม่อยู่ในรถสตูฯ เคลื่อนที่ ที่ขับตามหลังมาติดๆ

หากว่าคนในรถทีมงานธีด้ามาเนี่ยนจะยังตื่นอยู่ แล้วขับโดรนติดกล้องแล่นไปบนถนนธนรัฐ ก็จะเห็นว่า เบื้องล่างนั้นปรากฏรถออสตินมินิสีแดงคันหนึ่ง กำลังมุ่งหน้าไปร่วมงานเฟสติวัล ที่เขาใหญ่

แล้วคนในรถนั้นก็หาใช่ใคร เขาคือพี่นายแท่น เจ้าของช่องยูทูบหน้าใหม่ นาม ‘เก๋าสยาม’ นั่นเอง



Don`t copy text!