‘พรายผูกรัก’ กับการกลับมายังเส้นทางนักเขียนอีกครั้งของ ‘กมลภัทร’

อีกหนึ่งผลงานจากนักเรียนในโครงการอ่านเอาก้าวแรกรุ่น 2 ที่อ่านเอาขอท้าให้อ่านกันเลย เพราะเพียง 3 ตอนที่ออนไลน์ไปแล้วก็ได้รับความสนใจล้นหลามไม่แพ้เรื่องไหนๆ ว่าแต่เรื่องนี้มีอะไรดี ตรงไหนเจ๋ง เรามาพูดคุยกับ “กมลภัทร” เจ้าของผลงานสนุกๆ แต่ชวนขนลุกเรื่องนี้กันเลย

“สวัสดีครับ ชื่ออ๋อง-วิทวัส โสตถิโภคา นะครับ ปัจจุบันทำงานอยู่หน่วยงานกิจการนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง และผมเป็นหนึ่งในนักเรียนจากโครงการอ่านเอาก้าวแรกที่ 2 ครับ

“ผมกดติดตามเพจอ่านเอามาตั้งแต่แรกเลยครับ ซึ่งก่อนหน้านี้ที่ยังไม่มีเว็บไซต์อ่านเอาและเพจ ผมก็ติดตามเพจของพี่ๆ นักเขียนหลายท่าน ไม่ว่าจะเป็นพี่ปุ้ย กิ่งฉัตร หรือพี่โอ๊ต พงศกร จากนั้นก็อ่านนิยายที่ออนไลน์มาเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นว่าทางเพจมีกิจกรรมต่างๆ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ ‘โครงการอ่านเอาก้าวแรก’ จึงตัดสินใจสมัครเข้าร่วมโครงการตอนที่เปิดรุ่นที่ 2 เพราะรู้สึกว่าตัวเองห่างจากการเขียนไปนานมากแล้วครับ แต่ก็หาสาเหตุให้ตัวเองไม่เจอว่าทำไม เลยคิดว่าการได้เข้าร่วมกิจกรรมได้ฟังข้อคิดดีๆ ได้อยู่ในบรรยากาศของคนที่อยากจะเขียนงานเหมือนกันน่าจะช่วยกระตุ้นไฟให้ตัวเองได้

“พอเข้ามาร่วมแล้ว ต้องบอกเลยว่า ได้ลูกฮึดเต็มๆ ซึ่งเป็นลูกฮึดที่ได้จากวิทยากรในโครงการ ทำให้เรามีกำลังใจที่จะกลับมาเขียนอีกครั้ง และการได้ซึมซับบรรยากาศของคนที่อยากคิดอยากเขียนเหมือนๆ กันยิ่งทำให้เราบอกตัวเองว่า เราจะเฉื่อยไม่ได้ จากนั้นก็เริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องแรกหลังจากที่ร้างไปประมาณ 7-8 ปี จนได้มาเป็นเรื่อง ‘พรายผูกรัก’ ที่ทุกคนได้อ่านกันในตอนนี้ครับ”

‘พรายผูกรัก’ นวนิยายเหนือจริงกับการยึดติดในภาระผูกพัน

“เรื่อง ‘พรายผูกรัก’ เป็นเรื่องของนางอุ่น ผีสาวที่ยึดติดอยู่กับสิ่งที่คิดว่าเป็นภาระของตัวเองในอดีตชาติครับ แต่นางอุ่นก็ไม่ได้รู้ความเป็นไปอะไรในโลกเลยจนมีเหตุบังเอิญที่มีคนไปปลดปล่อยวิญญาณของนางอุ่นออกมาจากการถูกกักขังเลยได้มาวุ่นวายกับพระนางและตัวละครหลักอื่นๆ ของเรื่อง ซึ่งเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวกึ่งผีกึ่งภพชาติ

“ตอนที่ผมเขียนเรื่องนี้ ตั้งใจเขียนในลักษณะที่อิงความเชื่อหน่อยๆ ซึ่งเราปฏิเสธไม่ได้ว่า ความเชื่อมีกันอยู่ทั่วไป โดยเฉพาะกับความคิดความเชื่อเกี่ยวกับผีสางที่แต่ละคนมี ผีนางอุ่นในเรื่องก็ไม่ได้เก่งกาจไปทุกอย่างหรือเป็นผีที่ทำอะไรได้หมด หรือรู้อะไรๆ ดีไปหมด เพราะนางอุ่นจะรู้แค่ว่าต้องตามนางเอกถึงจะได้หลุดพ้น เพียงแต่สาเหตุที่มาที่ไปอย่างไร ไม่รู้เลย มีแค่ความมั่นใจ (แบบที่อาจจะผิด) ว่าต้องทำเรื่องที่คาใจให้สำเร็จ ถึงจะหมดห่วง คิดว่าคนอ่านน่าจะอยากตามลุ้นกันครับว่านางอุ่นจะบรรลุภารกิจที่คิดหวังไว้ไหม

“ผมตั้งใจคิดให้ง่ายกับการเขียนที่สุดนะครับ เพราะเป็นเรื่องแรกหลังจากที่ไม่ได้เขียนเป็นจริงเป็นจังมานาน เน้นเขียนสนุก หวังว่าคนอ่านจะเพลิน แต่ถ้าจะมีอะไรที่นอกเหนือจากความบันเทิง สิ่งที่ซ่อนอยู่ในเรื่องนี้มันคือการไม่ยึดติดกับอดีตหรือสิ่งที่เราคิดไว้หวังไว้ครับ นางอุ่นเป็นตัวแทนของความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าใช่ว่าถูกควร ต้องเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ คิดว่าตัวเองจะหลุดพ้นได้ ถ้าหากทำสิ่งที่ตนคิดไว้สำเร็จ ทั้งที่จริงมันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ได้”

เสน่ห์ของงานเขียนที่ไม่มีวันจางหาย

“หลังจากที่ได้เขียนจบลงไปแล้ว สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกคือ เราได้พิสูจน์กับตัวเองว่าเราสามารถทำในสิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้อีกแล้ว และเราก็ทำมันอย่างสนุก โดยเฉพาะตรงที่ได้เล่าสิ่งที่เราอยากเล่าในแบบที่เราถนัด ได้เสนอมุมมองที่เรามีต่อคนอ่าน มันเป็นความท้าทายเพราะเวลาที่เราอ่านเราก็จะรู้สึกอินไปกับเรื่องราว แต่พอเวลาเขียนเราต้องคิดในอีกมุม เขียนแบบนี้คนอ่านจะอินไหมกับเรื่องราวที่เราเล่า

“ก่อนหน้านี้ที่เราเป็นแค่คนอ่าน ก็อาจจะไม่ได้ถึงกับมีเรื่องไหนเป็นเรื่องที่เราชื่นชมพิเศษนะครับ เพราะมันเหมือนกับสะสมมามากกว่าครับ ซึ่งผมอาจจะกลับกันกับคนอื่นตรงที่ไม่ได้เริ่มอ่านก่อนแล้วถึงอยากเป็นนักเขียน เพราะจำได้ว่าตอนเด็กๆ ผมจะชอบเขียนเรื่องสั้นๆ โดยมีแรงบันดาลใจจากหนังหรือละครที่ดู ผมจะเขียนใส่สมุดฉีกเล่มเล็กๆ เรื่องราวก็จะไม่มีอะไรซับซ้อนถ้าเป็นเรื่องรักก็มีตัวละครสองตัว ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เรื่องผีก็จะมีผีมาไล่ฆ่าตัวละครตายหมด จนโตขึ้นแล้วได้อ่านงานเขียนของนักเขียนหลากหลายขึ้น มันเหมือนได้ซึมซับกลวิธีเล่าเรื่อง สำนวนภาษา

“พอดีช่วงนึงที่เว็บไซต์พันทิปเปิดห้อง ‘ถนนนักเขียน’ ก็ได้เข้าไปลองอ่านงานเขียนที่ลงไว้ในนั้น ได้อ่านคอมเมนต์ของคนอ่าน เลยกลับไปนึกถึงว่าเราเคยชอบเขียนนะ เขียนเล่าเรื่องให้ที่บ้านอ่านและคอมเมนต์สนุกๆ เราก็น่าจะลองเขียนเป็นเรื่องลงให้คนอื่นอ่านได้เหมือนกัน ผมก็เลยเริ่มเขียน อย่างช่วงที่มีไฟก็จะมีงานออกมาทั้งหมด 13 เรื่อง แล้วก็อย่างที่บอกว่าพักไปนานมาก แต่พอตอนนี้กลับมาปัดฝุ่น เคาะสนิมตัวเอง แม้จะต้องพยายามพอสมควร ซึ่งคำแนะนำจากวิทยากรในโครงการอ่านเอาก้าวแรกได้ช่วยปลดล็อกให้เราหลุดออกจากกรอบที่เราคิดไว้ตอนแรกว่ามันไม่น่าจะไปได้ เราแค่บิดจากที่เราวางไว้ตอนแรกก็พอจะมองออกว่าเรื่องราวมันจะเป็นไปอย่างไร  ซึ่งผลที่ได้ออกมา มันมีความสุข และภูมิใจมากๆ ซึ่งหลังจากเรื่องนี้ผมเองก็วางโครงเรื่องไว้หลายแนวครับ แต่ยังเลือกไม่ถูกว่าจะกระโจนลงไปเขียนเรื่องไหนดี

“สำหรับ ‘พรายผูกรัก’ เรื่องนี้ ถือเป็นผลงานแรกหลังจากที่ห่างหายจากการสื่อสารผ่านตัวอักษรถึงคนอ่านไปนาน ใครที่เคยติดตามมาก่อนนี้ก็ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะครับ ส่วนใครที่เพิ่งได้อ่านผลงานจากการเขียนครั้งนี้ แล้วอยากลองหาผลงานเรื่องก่อนๆ ลองค้นชื่อ ‘กมลภัทร’ จากเว็บอีบุ๊กต่างๆ ได้ครับ”

แต่ที่สำคัญคือ อย่าลืมเข้ามาอ่าน ‘พรายผูกรัก’ ทางเว็บไซต์ anowl.co กันทุกอาทิตย์นะคะ รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอน