‘เมื่อเราย้อนอดีตได้ แล้วเราจะแก้ไขอนาคตได้จริงหรือเปล่า’ นิยายที่เปี่ยมไปด้วยพลังของความรักและความหวังของ กิ๊ก-ภาณินี มีผล

ความรักไร้เงื่อนไขระหว่าง กิ๊ก-ภาณินี มีผล กับลูกสาวตัวเล็กทำให้เกิดเป็นนิยายเรื่อง ‘Tomorrow Yesterday, พรุ่งนี้ เมื่อวานนี้’ ขึ้นมา ซึ่งนอกจากจะเป็นการสานฝันสู่การเป็นนักเขียนแล้ว ยังเป็นการส่งเมสเสจให้คนอ่านด้วยว่าเราควรใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน เพราะนี่คือช่วงชีวิตที่จริงที่สุด! แน่นอนว่าผลงานของเธอจับใจคณะกรรมการเข้าอย่างจัง จนสามารถคว้ารางวัลชนะเลิศนวนิยายดีเด่น กลุ่มรักรัก จากโครงการช่องวันอ่านเอา รุ่นที่ ๓ มาครอบครองได้สำเร็จ

“กิ๊กไม่เคยเขียนงานลงที่ไหนมาก่อน ที่เคยส่งประกวดก็ไม่เกินสามเรื่อง แต่ไม่เคยผ่านคัดเลือกหรือเข้ารอบ แม้แต่โครงการช่องวัน-อ่านเอา รุ่นที่ ๑ ที่ผ่านมา ก็ผ่านเข้ารอบห้าสิบคน แต่พอส่งเป็นนิยายก็ยังไม่ได้รับคัดเลือก พอมาครั้งนี้ได้รับรางวัลเลยดีใจมาก รู้สึกว่ามีคนยอมรับในผลงานของเราแล้ว และยังเป็นกรรมการที่เราชื่นชอบในผลงานของทุกๆ คนอีกด้วยค่ะ

“การได้เข้าร่วมโครงการช่องวันอ่านเอา รุ่นที่ ๑ เหมือนเป็นการเปิดโลกใบใหม่ให้กับตัวเอง พอพล็อตผ่านก็เดินทางมากรุงเทพ มีความทะเยอทะยาน คิดว่าเราต้องได้ (หัวเราะ) และการไปครั้งนั้นก็ทำให้ได้เจอผู้คนที่เป็นนักเขียนมากฝีมือ ในขณะที่เราก็รู้ตัวดีว่าตอนที่ต้องขยายพล็อตออกมาเป็นนิยายยังทำได้ไม่ดีพอ แต่ก็ไม่ท้อ และยังเป็นการจุดไฟในตัวเองด้วยว่าเราจะส่งทุกปี อย่างน้อยก็เป็นพลังงานให้เขียนนิยายปีละ ๑ เรื่อง ซึ่งปรากฏว่าปีที่ ๒ มีงานเยอะ พล็อตเลยไม่มาค่ะ (หัวเราะ) คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก จนเข้าปีที่ ๓ กิ๊กคิดพล็อตออกและส่งเข้าร่วมโครงการช่องวันอ่านเอา รุ่นที่ ๓ ซึ่งพอผ่านก็ได้เข้าอบรมแบบออนไลน์ และมีการเจาะประเด็นกันไปทีละคนเลยว่า เรื่องนี้มีจุดแข็ง จุดอ่อนยังไง เราเองก็ได้เรียนรู้ไปด้วยและได้นำมาปรับงานของเราเพิ่มเติมค่ะ”

สำหรับผลงานเรื่อง ‘Tomorrow Yesterday , พรุ่งนี้ เมื่อวานนี้’ กิ๊กบอกว่าเธอต้องการจะสื่อให้เห็นถึงคุณค่าของความรักและความสัมพันธ์ทั้งในมุมแม่ลูก พี่น้อง ยายหลาน ฯลฯ ที่เป็นดั่งรากฐานที่สำคัญของชีวิต

“กิ๊กเป็นแม่ที่งานยุ่ง แต่จะมีลูกสาวคนเล็กที่เขายังต้องการเราอยู่ เพราะอายุเพิ่งหกขวบ เขามักจะมาตื๊อให้เราทำนั่นทำนี่ด้วยกัน เช่น แม่ทำนั่นกับหนูหน่อย แม่ทำนี่กับหนูหน่อย แล้วก็จะมีช่วงที่บอกกับลูกว่าแม่ไม่ว่างนะลูก เราก็ปฏิเสธเขาไปเรื่อยๆ แต่ด้วยความเป็นครูอนุบาลก็รู้ว่าวัยเด็กของเขาจะอยู่กับเราแบบนี้ไม่นาน วัยที่เขาจะมาชวนเราเล่น ชวนทำอะไรด้วย แป๊บเดียวก็จะหายไปแล้ว เลยรู้สึกว่า เราไม่ควรจะพูดประโยคนั้นกับลูกอีกแล้ว

“จังหวะนั้น จู่ๆ พล็อตก็เข้ามาในหัวเลยว่า ถ้าเราปฏิเสธลูกทุกวันๆ จนอยู่มาวันหนึ่งลูกจากเราไป แล้วเราไม่มีโอกาสที่จะตอบรับแล้วล่ะ จะเป็นยังไง แล้วถ้าจู่ๆ เราได้รับโอกาสที่จะย้อนเวลากลับไปแก้ไขล่ะ เราจะทำยังไง และถ้าได้โอกาสย้อนเวลาเพื่อกลับไปแก้ไขจริงๆ ก็ไม่ควรแก้ไขแค่เพียงครั้งเดียว เพราะเราได้ปฏิเสธลูกมาสิบครั้ง ซึ่งก็ไม่แน่ใจเลยว่าเราจะแก้ไขอนาคตได้ สุดท้ายกิ๊กเลยพล็อตเรื่องนี้จากคำถามที่ว่า ถ้าเราย้อนอดีตไปแก้ไขแล้วแต่ไม่ได้กลับมาเจออนาคต เพราะเรายังอยากย้อนกลับไปเจออดีต เพื่อแก้ไขเรื่องเมื่อวานของเมื่อวานต่อไปเรื่อยๆ เราจะเป็นยังไง เราไม่รู้เลยว่าที่ทำไป พรุ่งนี้จะดีไหม ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะยังแก้ไขอดีตอีกต่อไปไหม และในที่สุดก็ได้คำตอบกับตัวเองว่า เราควรอยู่กับปัจจุบัน แค่ทำวันนี้ให้ดีก็พอแล้ว”

สำหรับงานเขียนชิ้นต่อไป กิ๊กมีเป้าหมายที่จะเขียนแนวลุ่มลึกไปในจิตใจที่แสนจะซับซ้อนของคน ซึ่งเธอบอกว่าไม่ง่ายเลย แต่เมื่อคิดแล้วก็น่าจะลองดู นอกจากนี้ยังตั้งใจไว้ด้วยว่างานเขียนทุกชิ้นของเธอต้องมีความรักและความหวังอยู่ในเรื่องราวเหล่านั้นด้วย

“กิ๊กไม่ได้มีโอกาสอ่านงานที่หลากหลายมากนัก แต่ที่รู้สึกประทับใจ จะเป็นผลงานของ ‘โอตสึ อิจิ’ งานของเขาเหมือนจะหม่นเศร้า แต่ในระหว่างการเล่าก็ยังมีความรักและความหวัง ทำให้เรื่องไม่ดำมืดจนเกินไป บางเรื่องยังน่ารักดีด้วยค่ะ และที่บอกว่างานของกิ๊กต้องมีคอนเซปต์นี้ เพราะเราจะอยู่ยังไงกับชีวิตที่ไม่มีรัก ไม่มีหวัง มันคงแห้งแล้ง โลกทุกวันนี้มีปัญหามากมายเกิดขึ้นทุกวัน ทั้งโรคระบาด สิ่งแวดล้อม ผู้คน ยิ่งเป็นคุณครูอนุบาล ยิ่งได้รู้สึกว่าการที่เด็กต้องเติบโตมาในสังคมทุกวันนี้ที่ผู้คนแก่งแย่ง ต่อสู้ ดิ้นรนกันขนาดไหน เราต้องใช้ชีวิตในโลกที่ทุกอย่างเร็วไปหมด อีกทั้งยังมีโลกออนไลน์ที่เป็นโลกเสมือนแต่บางคนเอาชีวิตทั้งชีวิตเข้าไปอยู่ในนั้น เหล่านี้ทำให้คิดว่าถ้าไม่มีความรักและความหวังเป็นพื้นฐานสำคัญของชีวิต เราจะอยู่กันได้อย่างไร กิ๊กว่านี่คือเรื่องสำคัญของการมีชีวิตของคนเรา ถ้าฐานตรงนี้ของเราแน่น เท่ากับเรามีภูมิต้านทานชั้นดี วันหน้าเจออะไรก็จะผ่านไปได้ นิยายก็เลยอยากจะสื่อถึงเรื่องพวกนี้ หรือเล่าถึงความสัมพันธ์ของผู้คนในวัยเด็ก ครอบครัว

“เราอยากให้ผู้คนคอนเนกต์กัน ยังรู้สึกถึงกันอยู่ ไม่ใช่โลกเสมือน หรือแค่ตัวเอง กิ๊กมองว่าการพูดคุย การสื่อสาร การแสดงออกซึ่งความรัก มันยังสำคัญกับทุกชีวิตบนโลกใบนี้อยู่ค่ะ”