พยับฟ้าโพยมดิน บทที่ 40.1 : มังกรตัวสุดท้าย

พยับฟ้าพโยมดิน นวนิยายจากอ่านเอา โดย พงศกร เมื่อน้องชายฝาแฝดหายตัวไปอย่างลึกลับในหมู่บ้านกลางหุบเขาของภูฏาน เขาจำเป็นต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อตามหาก่อนที่จะสายเกินไป เขาต้องยอมรับความช่วยเหลือจากนารีญาหญิงสาวที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขาตั้งแต่แรกเจอพ่วงไปด้วย เธอคนนี้อาจเป็นคนเดียวที่ไขปริศนาต่างๆ และพาเขาไปพบกับน้องชายได้

“พัลเดน”

ล่องเมฆรู้แล้วว่าใครสร้างเมฆฝนและพายุฟ้าคะนองขึ้น!

พัลเดน มังกรตัวสุดท้ายนั่นเอง

พัลเดนเท่านั้นที่ทำอะไรแบบนี้ได้

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวจากการยิงปะทะกันในทุ่งหญ้า เสียงกรีดร้องของผู้คน โดยเฉพาะยังเชนทำให้พัลเดนอดรนทนไม่ได้ แม้ไม่มีผู้ใดเรียก แต่มังกรน้อยก็ตั้งใจออกมาช่วยเพื่อนผู้มีพระคุณของเขา

มังกรทุกตัวมีคุณสมบัติพิเศษ สามารถสร้างไฟได้ รวมทั้งเรียกลมเรียกฝนได้เช่นกัน ยังเชนเคยบอกกับเขาเช่นนั้น

พลังของพวกมันแกร่งกล้า และรุนแรงกว่าพลังของมนุษย์อย่างล่องเมฆหลายเท่า

เปรี้ยง…

เสียงฟ้าร้องสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วบริเวณ ฝนเม็ดใหญ่เริ่มกระหน่ำลงมาอย่างหนักหน่วง อากาศยะเยือกเย็นจนหนาวสั่น เสียงลมพัดอื้ออึง เกิดจากการกระพือปีกของพัลเดนนั่นเอง

…ยังเชน…

…ยังเชนอยู่ที่ไหน…

ดวงตากลมโตที่ใสราวลูกแก้วของพัลเดนพยายามมองหายังเชน เมื่อเห็นว่าหญิงสาวถูกจับ มีปืนจ่อที่หัว มันก็ร้องเสียงดังด้วยความโกรธ

กรรรรรร…

ลมหายใจที่พ่นออกมาจากปลายจมูก เกิดเป็นเปลวไฟ พัลเดนบินวนเวียนกลับไปกลับมาบนฟ้าที่พายุกำลังกระหน่ำ ล่องเมฆสังเกตเห็นว่ายิ่งพัลเดนโกรธ พายุก็ยิ่งรุนแรง

“กลับไปพัลเดน…กลับไป” ยังเชนตะโกนกรีดร้องแข่งกับเสียงสายฝน “อย่ามาที่นี่นะ…นี่เป็นกับดัก…กลับไป ไม่ต้องห่วงฉัน…”

กรรรรรร…

พัลเดนก็รู้ว่านี่เป็นกับดัก พวกมันใช้ยังเชนเป็นตัวล่อ

แต่ทั้งที่รู้ว่านี่คือกับดัก พัลเดนก็ต้องออกมาช่วย…

กรรรรรร…

มันส่งเสียงร้องและบินไปรอบๆ หุบเขา กระแสลมจากปีกมังกร พัดพาต้นไม้ล้มระเนระนาด ผู้คนที่ยืนอยู่ในบริเวณนั้นต้องตั้งหลักให้มั่น เพื่อที่จะไม่เสียหลักล้มลงไป

“กลับไป” ยังเชนยังตะโกน

“ปากมากนักนะมึง นี่แน่ะ” อังเดรตั้งใจใช้พานท้ายปืนกระแทกเข้าที่ลำตัวของยังเชน หากหญิงสาวพยายามกัดฟันอดทน เพราะไม่อยากให้พัลเดนคลุ้มคลั่งไปมากกว่าที่เป็นอยู่

ขณะกำลังหน้าสิ่วหน้าขวานนั้นเอง เชวังได้ตัดสินใจบางอย่าง

“พัลเดน…ทางนี้”

ในเมื่อพัลเดนเปิดเผยตัวออกมาแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะไล่ให้กลับไป เพราะถึงอย่างไร Linn Plant ก็เห็นมังกรตัวสุดท้ายของโลกแล้ว พวกมันไม่ยอมปล่อยพัลเดนแน่นอน ถึงตรงนี้ก็ต้องสู้กันแล้วละ และเขาจะไม่แพ้เหมือนเมื่อครั้งก่อน

…เขาจะต้องจัดการไอ้พวกนรก Linn Plant นี่ให้ได้ อาจจะถึงเวลาแก้แค้นให้กับพ่อและเดมาแล้ว…เชวังคิด ก่อนจะส่งเสียงเรียกลูกมังกร และพัลเดนก็ร่อนลงไปบนพื้นหญ้าตรงหน้าของเขา พร้อมกับย่อขาหน้าลงต่ำ

เชวังกระโดดขึ้นบนหลังพัลเดนรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของอัญญาวีร์ นารีญา และทุกคนในบริเวณนั้น เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นมังกรตัวจริง

มังกรที่มีอยู่แต่ในนิทาน ในเทพนิยาย บัดนี้มาปรากฏตรงหน้านี้แล้ว

ขณะที่อัญญาวีร์ นารีญา และคนอื่นๆ กำลังตื่นตะลึงกับภาพที่เห็น คนของ Linn Plant เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจที่จู่ๆ เป้าหมายที่ต้องการก็ปรากฏตัวออกมาเสียเอง

“ไอ้โง่เอ๊ย” อังเดรแค่นเสียง ดวงตาจ้องมองมังกรตัวลูกด้วยความพึงพอใจ ครั้งกระโน้นมันตัวเล็กเท่าๆ กับลูกม้า มาวันนี้ตัวของมันใหญ่โตราวกับเนินเขาขนาดย่อม “ไม่เรียนรู้เลยหรือไง”

ครั้งก่อนก็เป็นแบบนี้

เดมา แม่มังกรออกมาจากที่ซ่อน เพราะเขาทำร้ายเชวัง และมันออกมาเพื่อจะช่วยเพื่อน

มังกรมีหัวใจอันประเสริฐ พวกมันไม่เหมือนกับคน ที่เมื่อเข้าสู่ภาวะคับขันอันตราย มนุษย์ส่วนใหญ่มีสัญชาตญาณเอาตัวเองรอดก่อนจะช่วยเหลือคนอื่น…แต่นั่นไม่ใช่มังกร

พัลเดนหลบอยู่นานแล้ว ยังเชนและเชวังกำชับไม่ให้ออกมา ไม่ว่จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเพื่อนของเขาได้รับอันตราย และกำลังเดือดร้อน…พัลเดนต้องช่วย…

“พัลเดน…ฟังนะ” เชวังกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูของพัลเดน เขากอดคอมังกรเอาไว้แน่น ขณะที่พัลเดนบินเชิดหัวขึ้นไปตั้งหลัก

สายฝนยังกระหน่ำหนัก สลับกับฟ้าร้องและฟ้าแลบไม่ขาดระยะ ฝรั่งพวกนั้นยังจับตัวนารีญาและยังเชนเอาไว้ สองสาวดิ้นรนเอาตัวรอดจนหมดแรง ล่องเมฆสังเกตเห็นอังเดรหันกลับไปทางเครื่องมือที่มีลักษณะเหมือนปืนใหญ่ และจังหวะที่พัลเดนพุ่งกายลงต่ำเพื่อจะมาช่วยนารีญาและยังเชนนั่นเอง อังเดรก็หันไปกดปุ่มที่เครื่องมือล่ำสมัยนั้น

ฟรึ่บ!

เสียงดังฟรึ่บ เมื่อตาข่ายใยแก้วพุ่งแหวกสายฝน ผ่านพัลเดนขึ้นไปบนฟ้า ก่อนจะคลี่ตัวออกกว้าง และหล่นลงมาอย่างรวดเร็ว เพื่อจะคลุมร่างของพัลเดนเอาไว้

แสงจากฟ้าแลบสะท้อนกับใยแก้วที่ทอขึ้นเป็นตาข่าย เกิดเป็นประกายระยิบระยับ

มองดูอาจจะสวยดี แต่ล่องเมฆรู้ว่า หากตาขายตกลงมาคลุมร่างของพัลเดนได้เมื่อไร…นั่นคือจุดจบของมังกรตัวสุดท้ายของโลกใบนี้!