MESSY BUDDY คุณบัดเดอร์ ใช่เธอหรือเปล่า? บทที่ 5 : ช็อกโกแลตของเก็จดาว

MESSY BUDDY คุณบัดเดอร์ ใช่เธอหรือเปล่า?  โดย แสนแก้ว หญิงสาวผู้มีความฝันอยากเป็นนักเขียน จึงตัดสินใจเข้าอบรมในโครงการ อ่านเอา ก้าวแรกรุ่นที่ ๑ ทำให้เกิดแรงบันดาลใจกลับไปเขียนนวนิยายจนจบเป็นเรื่องแรกและได้รับรางวัลรองชนะเลิศจากการประกวดในครั้งนี้ และนี่คือ นิยายออนไลน์ ที่เราอยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์

– 5 –

เอกอักษรกระสับกระส่าย หากไม่ได้รู้ความจริงเกี่ยวกับคุณบัดเดอร์ต้องไม่เป็นอันทำงานแน่ๆ ขยับจะลุกขึ้นไปคุยกับเก็จดาวก็พอดีกับเสียงวี้ดว้ายดังขึ้นเสียก่อนจากด้านหนึ่งของออฟฟิศ พวกพนักงานสองสามคนมุงดูอะไรอย่างตื่นเต้น เธอพยายามชะเง้อมอง แต่ก็ไม่เห็นเพราะคนบังกันหมด

“เขามีอะไรกันเหรอพี่เบียร์”

ชายหนุ่มข้างๆ ยังไม่ทันตอบ ก็ปรากฏร่างสูงใหญ่ของคณาธิปผู้เป็นเจ้านายเดินถือกล่องเหล็กใบใหญ่มา เธอจำได้ว่าพี่เติ้งกับพี่ๆ หัวหน้าแผนกเข้าประชุมกับท่านประธานคิมหันต์ในตอนเช้า นี่สงสัยคงเลิกประชุมกันแล้ว

“เอ้า น้องๆ คุณคิมฝากมาให้” ของสิ่งนั้นเป็นช็อกโกแลต ซึ่งเหมือนกับที่เธอได้ไม่มีผิด “ของฝากจากยุโรปน่ะ คุณคิมไปดูงานเพิ่งกลับมา บอกว่าช็อกโกแลตนี้อร่อยมาก ฝากมาให้ทุกคนได้ลองชิมกันนะ แผนกละหนึ่งกล่อง”

เอกอักษรหันไปมองทางคนที่ส่งเสียงวี้ดว้ายเมื่อครู่ ตอนนี้พวกเขากำลังยืนกินช็อกโกแลตกันอยู่ ที่เสียงดังก็คงเพราะตื่นเต้นกับช็อกโกแลตนั่นละ เธอหันไปมองแผนกขายต่างประเทศ บนหลังตู้ข้างๆ คุณพอร์ชก็มีช็อกโกแลตกล่องใหญ่แบบเดียวกันวางอยู่

พี่เบียร์เปิดกล่องวางฝาไว้บนโต๊ะลวกๆ หยิบไปหนึ่งชิ้นแล้วส่งทั้งกล่องให้เธอ เอกอักษรไม่หยิบสักชิ้นแต่ยกไปหาเก็จดาวแทน

“ดาวดูนี่สิ ช็อกโกแลตท่านประธาน น่ากินมากเลยว่าไหม”

“ใช่ๆ กล่องก็น่ารักด้วยนะ น่าจะเป็นลิมิเต็ดเอดิชัน ต้อนรับคริสต์มาสด้วยละ ลายนี้น่ะ”

“ดาวเคยเห็นกล่องแบบนี้มาก่อนเหรอ”

“เอ๋  ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ”

“ก็เราเอามาแต่ตัวกล่อง ไม่ได้เอาฝามาด้วยสักหน่อย แล้วดาวรู้ได้ยังไงล่ะว่ากล่องน่ารัก”

“เอ่อ…ก็…” เก็จดาวหลบตา “ฉันก็เห็นจากกล่องที่บัดเดอร์ให้เธอไง ดูเผินๆ มันคล้ายกันก็เลยคิดว่าน่าจะเหมือนๆ กัน ถามแปลกจังเลย มีอะไรหรือเปล่า”

หญิงสาวปฏิเสธเบาๆ แล้วกลับโต๊ะตัวเอง แม้จะยังติดใจในท่าทีมีพิรุธนั้นก็ตาม

ก็เก็จดาวยังไม่เห็นฝาของช็อกโกแลตกล่องนี้เสียหน่อย แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเหมือนกับที่ได้จากบัดเดอร์

จะว่าไปเห็นของแผนกอื่นก็ไม่ใช่ เพราะเพื่อนสาวก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเดียว ไม่ได้ลุกไปคุยกับใครเลย  แถมยังตอบตะกุกตะกัก หน้าถอดสีอีกต่างหาก แสดงว่าเก็จดาวต้องเกี่ยวข้องกับช็อกโกแลตพวกนี้แน่ๆ

แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เธอเห็นกับตาว่าเก็จดาวนั่นแหละที่หนีบกล่องช็อกโกแลตมาออฟฟิศด้วย ก่อนที่จู่ๆ มันจะหายไป

เป็นไปได้ไหมว่า เก็จดาวผู้เป็นบัดเดอร์กำลังยุ่งมากจนไม่มีเวลาเตรียมหาซื้อของขวัญบัดดี้ จึงเอาช็อกโกแลตที่ได้รับจากท่านประธาน มาเป็นของขวัญให้เธอก่อน

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ยิ่งแปลก ท่านประธานแจกให้ทุกแผนก แผนกละกล่อง แต่ทำไมเก็จดาวถึงได้หนึ่งกล่องเป็นการส่วนตัวล่ะ

หรือว่า…

เอกอักษรเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ  เธอเคยได้ยินข่าวลือว่าเก็จดาวเป็น ‘เด็ก’ ของท่านประธาน ตอนนั้นยังแอบโมโหแทนเพื่อนเลยด้วยซ้ำที่ใครๆ ไปเมาท์เพื่อนเสียๆ หายๆ  ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ข่าวนั้นจะมีมูลขึ้นมา

ท่านประธานคิมหันต์เองก็เป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย แถมยังมีรูปร่างสูงสง่า หน้าตาก็คมเข้มดูลึกลับน่าค้นหา คงไม่แปลกถ้าจะเป็นหนุ่มเนื้อหอมในฝันของสาวๆ และเขาเองก็มักไม่ปฏิเสธที่จะสานต่อความฝันนั้นเสียด้วย กิตติศัพท์ความเจ้าชู้เพลย์บอยของเขาออกจะเลื่องลือ แต่ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเชื่อว่าสาวสวยแสนฉลาดอย่างเก็จดาวจะยอมไปเป็นของเล่นให้กับคนอย่างเขาได้ ทว่า…มาวันนี้ เธอชักไม่แน่ใจเสียแล้ว

เอกอักษรรู้สึกเหมือนมีก้อนบางอย่างจุกแน่นอยู่กลางอก ในออฟฟิศแห่งนี้ นอกจากตี๋ใหญ่ผู้เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เธอก็มีเก็จดาวเป็นเพื่อนสนิทที่สุด แม้จะยังมีม่านบางๆ ขวางกั้นให้เธอไม่อาจรักเพื่อนสาวอย่างสนิทใจเหมือนที่รักตี๋ใหญ่ แต่เธอก็ไม่เคยมองเก็จดาวในแง่ไม่ดี หรือคิดอยากให้เป็นอะไรทำนองนั้นเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น พอตี๋ใหญ่มาถึงโต๊ะทำงานของตัวเองก็ถึงกับร้องจ๊าก เอกอักษรกับเพื่อนๆ ในออฟฟิศต่างเฝ้ารอจังหวะนี้กันอยู่ก็หัวเราะลั่น  จะไม่ให้ขำได้อย่างไร ในเมื่อตอนนี้บนโต๊ะของเขามีต้นกระบองเพชรใหญ่น้อยวางเรียงเต็มจนไม่เหลือที่ว่าง ลามมาถึงบนเก้าอี้และที่พื้นด้วย หน้าจอมีกระดาษแปะไว้ พิมพ์ตัวใหญ่ๆ ว่า

ต้นกระบองเพชร ช่วยดูดแสงจากจอคอมพิวเตอร์

ต้นอะไร จะช่วยดูดภาพเธอ จากใจเรา

จาก…บัดเดอร์

“จะต้นอะไรล่ะ ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิงมั้ง หน็อย…ไอ้บัดเดอร์ อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร พ่อจะจับหมกหม้อเลยคอยดู” หนุ่มตี๋เกาศีรษะแกรกๆ แล้วไล่แจกต้นไม้กันคนละต้นสองต้น เอกอักษรก็ได้รับมาต้นหนึ่ง

“เดี๋ยวนี้มีสาวหรือหนุ่มนิรนาม แต่งกลอนจีบด้วยนะแกเนี่ย”

“จีบบ้าอะไรเล่า วันก่อนยังด่าว่าฉันปากเหม็นอยู่เลย แกลืมแล้วเหรอ”

หญิงสาวหัวเราะขำ ลูบเจ้ากระบองเพชรหัวกลมๆ เล่น  เธอปิ๊งไอเดียสุดพิเศษสำหรับคุณพอร์ชผู้เป็นบัดดี้แล้ว

เช้าวันต่อมาก็มีคนร้องจ๊ากอีกจนได้ คราวนี้ไม่ใช่นายตี๋ แต่เป็นพอร์ชหรือภูวิศต่างหาก เขาพบว่าบนโต๊ะทำงานมีกระถางต้นไม้ใบเขื่องตั้งเด่นเป็นสง่า ชนิดที่มองเห็นได้ตั้งแต่ประตูลิฟต์ จึงไม่แปลกเลยที่ใครๆ ต่างก็จับตาดูว่าเมื่อเขามาเจอแล้วจะว่าอย่างไร

ภูวิศมองเจ้าต้นไม้ใบกลมเขียวด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก หยิบการ์ดขึ้นมาอ่าน พวกเพื่อนก็มามุงด้วย

“ไม้มหามงคลสำหรับคนค้าขาย ต้นสาลิกาลิ้นทอง…”

พวกเพื่อนเขาหัวเราะงอหาย แซวกันใหญ่ว่าโดนเล่นของใส่เสียแล้ว เอกอักษรซึ่งนั่งลุ้นอยู่ที่มุมไกลใจแป้ว ค่อยๆ ถดตัวลงนอนไปกับเก้าอี้จนแทบไหลไปใต้โต๊ะ …ก็เธอให้ต้นไม้มงคลเป็นของขวัญ มันผิดตรงไหน อุตส่าห์อุ้มกระถางขึ้นรถไฟฟ้ามาตั้งไกล หนักก็หนัก

ตอนบ่ายแก่ๆ ขณะที่ออฟฟิศตกอยู่ในความเงียบเพราะเซลส์ออกพบลูกค้ากันเกือบหมด เจ้าหน้าที่ส่งเสริมการขายปั่นเอกสารกันแทบลืมหายใจ ก็มีนางฟ้าแสนสวยเดินถือตะกร้ามาแจกของขวัญ ให้ได้ผ่อนคลายสมองกันครู่หนึ่ง

“อันนี้ของเอจ้ะ” พี่เป้ยส่งห่อขนมป๊อปคอร์นยี่ห้อดังมาให้ บนหน้าห่อมีกระดาษสีอ่อนพิมพ์ข้อความไว้สั้นๆ ว่า…

ถึงเอกอักษร

ทานให้อร่อยนะ

จากบัดเดอร์

เธอพลิกห่อขนมไปมาอย่างสนใจ พี่เป้ยเรียกเธออีกครั้ง

“เอจ๊ะ มีอีกชิ้นหนึ่ง อันนี้จากบัดดี้” พี่เป้ยคนกลางผู้รู้ความลับของทุกคนกระซิบกระซาบ มองซ้ายมองขวาแล้วส่งนมเปรี้ยวขวดเล็กให้เธอเร็วๆ หญิงสาวรับมาดู ที่ข้างขวดแปะโพสต์อิทไว้ว่า…

ขอบคุณสำหรับต้นไม้ครับ จากพอร์ช

เก็จดาวโทรศัพท์มาชวนเอกอักษรไปกินข้าวเย็นที่บ้าน เพราะมีกับข้าวพื้นเมืองอร่อยๆ จากต่างจังหวัดรออยู่เพียบ วันนี้นักการตลาดสาวออกพบลูกค้ากับเซลส์ จึงนัดให้ไปเจอกันที่บ้านเก็จดาวเลย  เอกอักษรแวะซื้อผลไม้ในซูเปอร์มาร์เกตติดไม้ติดมือไปด้วย และไม่ลืมเลือกเฟ้นหาของขวัญคุณพอร์ชสำหรับให้บัดดี้วันพรุ่งนี้

เธอหยิบแอปเปิลสวยขึ้นมาลูกหนึ่ง ถ้าใช้ปากกาเมจิกวาดตากับรอยยิ้มกว้างๆ ลงไปก็คงน่ารักดี หญิงสาวอมยิ้มมีความสุข นับตั้งแต่ได้รับนมเปรี้ยวขวดนั้น หัวใจเธอก็ยังยิ้มไม่หุบ เขาจะรู้ไหมนะว่าแค่ประโยคเดียวของเขาบนโพสต์อิทใบน้อย ได้เปลี่ยนวันทำงานยุ่งเหยิงให้เป็นวันที่สวยงาม เธอจะไปจ่ายเงิน แต่ก็ชะงักแล้วหยิบแอปเปิลเพิ่มอีกลูกหนึ่ง เผื่อไว้เป็นของขอบคุณคุณบัดเดอร์

หลังรับประทานอาหารเย็นร่วมกับครอบครัวของเก็จดาวแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่เก็จดาวก็ขอตัวขึ้นบนบ้านก่อน ปล่อยให้สองสาวเพื่อนสนิทนั่งกินขนมที่โซฟาหน้าโทรทัศน์กันตามลำพัง

“เราเห็นดาวซื้อของไปฝากที่ออฟฟิศเยอะขนาดนั้นแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าที่บ้านจะมีเยอะกว่าอีกนะ”

นักการตลาดสาวหัวเราะ “ก็เรื่องกินเรื่องใหญ่นี่นา ใครจะยอมอดล่ะ”

“นั่นสิ ใครอยู่กับดาวคงไม่มีทางอดตายแน่ๆ”

“แต่จะอ้วนตายแทนใช่ไหม” เธอหัวเราะ เอกอักษรก็หัวเราะด้วยแม้จะโบกมือปฏิเสธ

“ไม่ใช่อย่างนั้นสิ เราหมายถึงว่า เห็นดาวเป็นแม่บ้านแม่เรือนแล้วดีจะตาย อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น ว่าแต่…เมื่อไรดาวจะเลือกใครมาเป็นตัวจริงสักทีล่ะ เราไม่เชื่อหรอกนะถ้าจะบอกว่าไม่ได้คุยกับใครน่ะ”

“ไม่ได้คุยกับใครจริงๆ ทำแต่งานเลยช่วงนี้”

เอกอักษรมองใบหน้าหวานสดใสของเพื่อนแล้วเสียดายแทนหนุ่มๆ “แล้วดาวชอบผู้ชายแบบไหน  อย่างตี๋ใหญ่นี่ติสต์ไปไหม หรือว่าจะเป็นหนุ่มฮอตสาวกรี๊ดทั้งออฟฟิศอย่างคุณพอร์ชดีล่ะ”

เก็จดาวส่ายหน้าพลางหัวเราะ “ไม่ใช่ทั้งคู่ละ เราไม่ได้ชอบแบบนั้น”

เอกอักษรเลิกคิ้ว “จริงเหรอ เรานึกว่าดาวคบกับคุณพอร์ชอยู่ซะอีก  เห็นได้ทำงานด้วยกัน เป็นพรีเซนเตอร์เครื่องดื่มคู่กัน ออกงานด้วยกัน  บางทีเรายังคิดเลยว่าเธอสองคนเหมาะสมกันมากๆ”

ถ้าไม่นับความสงสัยเรื่องช็อกโกแลต ที่เชื่อมโยงให้คิดไปว่าเก็จดาวมีอะไรกับคุณคิมหันต์ เธอเข้าใจมาตลอดจริงๆ ว่าเก็จดาวกับภูวิศน่าจะมีความรู้สึกดีต่อกันเกินเพื่อนร่วมงานทั่วไป ทั้งสองสนิทสนมกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนใครๆ ยกให้เป็นคู่จิ้นแห่งปี

“เอาจริงๆ นะ เรากับพอร์ชไม่มีทางเป็นแฟนกันหรอก” เก็จดาวพูดแล้วหยิบข้าวเกรียบมากัดเล็ม “ถ้าถามว่าชอบผู้ชายแบบไหน เราชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่ มีความคิดก้าวหน้า มีหลักฐานมั่นคง ก็คงชอบคนรวยอย่างที่ใครๆ เขาชอบแขวะกันละมั้งว่าผู้หญิงน่ะชอบคนดี รักคนเลว แต่งงานกับคนรวย” เธอหัวเราะ “แต่สำหรับฉันนะ ความรวยมันคือความมั่นคงของชีวิต เป็นหลักประกันว่าครอบครัวจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไปได้ตลอดรอดฝั่ง ชีวิตคนเรายังต้องเจออุปสรรคอีกตั้งมากมาย อย่างน้อยๆ ความรวยจะทำให้ไม่ต้องมาทะเลาะกันเรื่องเงิน”

เอกอักษรนิ่งฟัง หากจะวัดกันที่ความรวยแล้ว…นายตี๋ใหญ่คงไม่ต้องพูดถึง แหกโค้งซ้ายไถลลงคลองไปเลย แต่คนที่ยิ่งกว่าคำว่าเข้าข่าย ก็คงไม่พ้นคุณคิมหันต์ ผู้เป็นทายาทคนโตของเจ้าสัวใหญ่แห่งเมืองปากน้ำสมุทรสาคร แถมยังประสบความสำเร็จกับธุรกิจเครื่องดื่มของตนเองอีกต่างหาก หญิงสาวมองเพื่อนสาวดื่มน้ำตาลสดอย่างสบายอารมณ์ ถึงจะสนิทสนมกันมากพอสมควร แต่เรื่องความสัมพันธ์กับคุณคิมหันต์ก็ส่วนตัวเกินกว่าที่เธอจะกล้าถามอยู่ดี

คุณพอร์ชก็มีฐานะทางบ้านค่อนข้างดี อาจจะพอๆ กับเก็จดาวเลยด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเก็จดาวถึงยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าไม่มีทางเป็นแฟนกันได้ แต่ได้ยินอย่างนี้ หัวใจของเอกอักษรก็วูบไหวอย่างประหลาด

อีกไม่นานก็ถึงวันเฉลยเกมบัดดี้ พอถึงตอนเฉลย เธอในฐานะบัดเดอร์ก็จะได้พูดคุยกับเขา ยิ้มให้กัน เธอจะอยู่ในสายตาเขาและคงสนิทสนมกันมากขึ้น จะดีแค่ไหนถ้าได้ยืนเคียงคู่กับคุณพอร์ชแล้วถ่ายรูปคู่กันเป็นที่ระลึกสักรูป

หญิงสาวมองสำรวจตัวเอง พนักงานเอกสารต๊อกต๋อยในชุดเสื้อชีฟองแขนยาวกับกระโปรงยาว แบบที่เก็จดาวชอบแซวว่าเหมือนแม่ชี มันคงดูแย่ไม่เบาในสายตาเขา แต่เธอจะเอาเวลาที่ไหนไปแต่งตัวสวยได้ในเมื่อทุกวันนี้ก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาหายใจ ถ้าได้แต่งตัวสวยๆ บุคลิกดี มีรถขับเหมือนพวกเซลส์ก็คงน่าดูกว่านี้

ครั้นแล้วก็เหมือนมีหลอดไฟดีดปิ๊งสว่างวาบขึ้นมากลางกระหม่อม หนทางที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้นกว่านี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีเสียหน่อย ถ้าเพียงแต่เธอจะลองสู้ดูสักตั้ง ปาฏิหาริย์อาจจะเห็นใจแล้วยอมเข้าข้างบ้างก็ได้