สื่อสังหรณ์ : บทนำ

สื่อสังหรณ์ โดย ชลนิล นิยายออนไลน์ ที่น่าติดตามอีกเรื่อง ซึ่ง อ่านเอา อยากให้คุณได้ อ่านออนไลน์ ได้ลงจนจบบริบูรณ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทางผู้เขียนใจดีมอบ 5 บทแรกไว้ให้อ่านกันที่อ่านเอา และหากติดใจอย่างอ่านต่อสามารถติดตามฉบับรวมเล่มที่ออกโดย สำนักพิมพ์เป็นหนึ่ง  >>> http://bit.ly/2vL0fsV

****************************

– บทนำ –

เปลวเพลิงโหมกระหน่ำ ทุกทิศทางเต็มไปด้วยควันโขมงหนาทึบ เสียงระเบิดดังตามเป็นระยะ คลื่นความร้อนแผ่กระจาย อากาศเหลือน้อยเต็มที

พยาบาลสาวเปื้อนเขม่าฝุ่นดำพยายามเข็นเตียงเด็กที่มีสามทารกน้อยนอนเบียดกันอย่างระมัดระวัง เธอหอบหายใจหนัก มึนงง วิงเวียนศีรษะ กัดฟันฝืนสติที่ใกล้ริบหรี่ รวบรวมเรี่ยวแรงออกจากตึกที่เกิดเพลิงไหม้อย่างเต็มกำลัง

พระเพลิงซัดไล่ เสียงระเบิดดังจากถังออกซิเจนและเครื่องมือแพทย์บางอย่าง พื้นที่เหยียบสั่นสะเทือนเหมือนยุบลงได้ทุกเมื่อ

ประตูทางออกอยู่ข้างหน้า เธอใกล้หมดแรง สติริบหรี่เต็มทน เสียงทารกร้องจ้าปลุกให้ใช้กำลังเฮือกสุดท้ายลากเตียงเข็นออกไปอย่างไม่คิดชีวิต

บ้านแสงเทียน

ภูดล ณคราม แทนนทีลุกพรวดจากเตียงพร้อมกันกลางดึก ใบหน้าเปียกชุ่มน้ำตา มือกำล็อกเกตคล้องคอโดยไม่รู้ตัว

บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความมืดสนิทและเงียบงัน เสียงลมหายใจเด็กคนอื่นดังผะแผ่วอยู่ไม่ไกล ภายในห้องกว้างแลเห็นเพียงเงาตะคุ่ม และร่างผอมบางที่ลุกขึ้นนั่งตัวสั่นงันงกด้วยใจหวาดกลัว

เด็กชายทั้งสามหันมองหน้ากันอย่างเงียบงัน ไม่มีวาจาใดต้องกล่าว ต่างรับรู้แก่ใจ ความฝันนั้นปรากฏขึ้นอีกแล้ว

ความฝันเกี่ยวกับเพลิงไหม้ ตึกถล่ม และพยาบาลชุดเปื้อนฝุ่น

ทารกน้อยรอดตาย แต่พยาบาลผู้ช่วยชีวิตกลับไม่รอด เช่นเดียวกับหลายครอบครัวเสียชีวิต สูญหายในซากตึกและกองเพลิง

สิบปีที่อยู่ร่วมกันในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ‘บ้านแสงเทียน’ พวกเขาโตพอที่จะทราบประวัติเรื่องราวตนเองแล้ว

‘ลุงดิบ’ ผู้อำนวยการบ้านแสงเทียนบอกเล่าเรื่องราวครั้งเก่าก่อน พร้อมทำล็อกเกตรูปพยาบาลผู้มีพระคุณให้ไว้คล้องคอติดตัว เนื่องด้วยพรุ่งนี้หนึ่งในสามต้องแยกจากกัน

ณคราม เด็กชายผิวขาวใสผิดเพื่อนพ้อง มันสมองเป็นเลิศ เรียนเก่งติดอันดับ ชนะการแข่งขันวิชาการหลายแขนง มีครอบครัวพร้อมอุปการะ ส่งเสริมให้ก้าวหน้าในอนาคต

สามดวงใจเคยกลมเกลียวเป็นหนึ่งจำต้องแยกห่างไกล

ความฝันเสมือนสื่อโยงใยคล้ายเตือนว่าอย่างไรเสียพวกเขายังมีสายสัมพันธ์เร้นลับเชื่อมต่อ ไม่มีวันพลัดพราก

กลางดึกคืนนี้ เด็กทั้งสามได้แต่กอดคอ ปล่อยน้ำตาร่วงริน กล่าวคำสัญญาแก่กัน

“ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ต่อให้อยู่ไกลกันยังไง…สัญญา…พวกเราจะไม่มีวันลืมกัน คำว่าเพื่อนจะอยู่ตลอดไป ไม่ทอดทิ้งกันเด็ดขาด!”