ความเชื่อ ตอนที่ 1

โดย : ครูก้อ เพิ่มพลังชีวิตคิดบวก

“อ่านเอาเล่าเรื่อง” คอลัมน์ที่รวมบทความจากผู้เข้าอบรมในโครงการ อ่านเอาเล่าเรื่อง ที่จัดโดยเว็บไซต์อ่านเอา โดยโครงการนี้ เป็นโครงการที่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้นำเรื่องราวที่ประทับใจของตัวเองมาถ่ายทอดในรูปแบบเรื่องเล่า และสานฝันสำหรับทุกคนที่อยากเริ่มต้นสู่เส้นทางการเป็นนักเขียน

วันนี้เราจะมาพูดเรื่อง “ความเชื่อ” กันค่ะ เราทุกคนมีความเชื่อกันทั้งนั้น ทั้งเรื่องที่ดี ที่ส่งเสริมให้ชีวิตเราก้าวไปข้างหน้า และความเชื่อที่ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเราขยับไปไหนเลย ชีวิตที่ไม่ขยับพอนาน ๆ เข้าอาจจมลง ต่ำลงกว่าเดิมได้ เหมือนคนย่ำอยู่กับที่ ถ้าเป็นพื้นดิน พื้นอาจยุบตัวลงได้ อาจทำให้ชีวิตต่ำลงได้โดยที่เราไม่รู้ตัว

ความเชื่อมีกัน 2 แบบ แบบที่ 1 เรียกว่า ความเชื่อแบบในระดับพื้นผิว (Decorative Believe) หรือเรารู้จักกันดีที่เรียกกันว่า ระดับจิตสำนึก (Conscious Mind) เช่นเชื่อว่าเราทำได้ เราเป็นได้ แต่แค่ในระดับจิตสำนึกเท่านั้น เชื่อว่าเราขับรถได้ เชื่อว่าเราร้องเพลงได้ เชื่อว่าเรายิงปืนได้ เป็นแบบระดับตื้น ๆ

กับความเชื่ออีกอันคือ ความเชื่อในระดับลึก (Non-Decorative Believe) หรือความเชื่อในระดับจิตใต้สำนึก (Subconscious Mind) ถูกสะสม รวบรวมมานาน เชื่อจนคิดว่าเราเป็นแบบนั้นจริง ๆ เป็นความเชื่อที่ซุกซ่อนอยู่ในจิตใจ ไม่ใช่แบบผิว ๆ

ความเชื่อแบบนี้จะมาจากพ่อแม่ ครู โรงเรียน หนังสือที่เราอ่าน สิ่งที่เราได้ยิน ประสบการณ์ของเรา จนเราพัฒนาความเชื่อพวกนี้มาเป็นตัวเรา เชื่อว่ามันคู่ควรกับเรา เราสมควรได้รับ

ในช่วงแรก ทุกอย่างจะเป็นความเชื่อแบบพื้นผิว (Decorative) แต่ถ้าเราคิดแบบนั้น เชื่อแบบนั้นซ้ำ ๆ พูดกับตัวเองบ่อย ๆ หรือเจอเรื่องราวแบบนั้นบ่อย ๆ มันจะตอกย้ำ จนกลายเป็นความเชื่อในระดับลึก แบบ Non-Decorative ไปในที่สุด ซึ่งมีผลต่อระดับจิตใต้สำนึกของเรา

ความเชื่อต่าง ๆ ที่เรามี จะก่อตัวกันเป็นแบบแผน (Pattern) ที่อยู่ในสมองเรา เป็นตัวสร้างนิสัยของเรา และเป็นตัวกำหนดพฤติกรรมต่าง ๆ ของตัวเรา ลองนึกกันดูค่ะว่าวันนี้ที่เราเป็นแบบนี้ เราเชื่ออะไรมา? อย่างเราเชื่อว่าเราเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่อง แล้วดันมีเพื่อนชอบมาพูดกับเราอีกว่า แกพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย เพื่อนอีกคนมาสนับสนุนเข้าไปอีก จริง ๆ ฉันฟังมันพูดไม่เคยเข้าใจสักครั้ง พอเราเจอการตอกย้ำแบบนี้บ่อย ๆ เราก็จะกลายเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องไปโดยอัตโนมัติ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้ว เราอาจไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้นก็ได้

ทีนี้เรามาดูวิธีจัดการกับความเชื่อที่เรามี ว่าถ้าเรามีความเชื่ออะไรสักอย่าง เราจะทำอย่างไรกับความเชื่อนั้นได้บ้าง เพื่อส่งผลให้เราไปต่อได้ง่ายขึ้น

เราต้องไม่ตำหนิตัวเอง (Blame) อย่างเรามีความเชื่อว่าเราไม่สวย ก็ไม่ต้องมาว่าตัวเองว่า ว้ายเธอ ทำไมเธอคิดอะไรแบบนี้ แย่จริงเชียว ไม่ต้องค่ะ

ไม่ต้องอับอายตัวเอง (Shame) ไม่ต้องไปรู้สึกขายหน้าแต่อย่างใด หากเรามีความเชื่อนั้น ๆ เกิดขึ้น

ไม่ต้องรู้สึกผิด (Guilt) บางคนเวลาที่เชื่ออะไรสักอย่างจะรู้สึกผิด รู้สึกเหมือนคนมั่นใจในตัวเองมากเกินไป รู้สึกเหมือนโอ้อวด เดี๋ยวเพื่อนล้อ หรือมีคนหมั่นไส้ เลยไม่กล้าที่จะเชื่อแบบนั้น

ไม่ต้องตัดสิน (No Justification) ไม่ต้องไปคิดสิ่งใดให้มาก นี่มันความเชื่อของเรา ของเราแต่เพียงผู้เดียว ไม่ได้เกี่ยวกับใคร

แค่รับรู้ (Just Awareness) รับรู้ว่าเรามีความเชื่อแบบนี้ แค่รับรู้

ในเรื่องของการรับรู้ ถือเป็นพรวิเศษอย่างหนึ่งของมนุษย์เรา เราสามารถรู้ตัวเอง รู้ความคิด รู้สิ่งรอบตัว รู้อารมณ์ รู้ความรู้สึก รู้สัมผัส จริง ๆ เรามีการรู้พวกนี้อยู่แล้ว แต่เราไม่ค่อยยอมใช้ หรือบางทีเรารู้นะ แต่ไม่เชื่อว่าเรารู้ ต้องรอให้คนอื่นมายืนยัน เราโยนพลังวิเศษในตัวเราไปให้คนอื่นเสียสิ้น รอคนอื่นมาตัดสินตัวเรา ทั้ง ๆ ที่นี่มันคือชีวิตเราแท้ ๆ ยิ่งฝึกการรับรู้เหล่านี้ได้มากเท่าไหร่ เราก็จะได้ชีวิตเราคืนกลับมามากเท่านั้นค่ะ

อย่าเอาพลังของเราไปให้ใครนะคะ เรามีพลังนี้อยู่กับตัวอยู่แล้ว ใช้ซะค่ะ

บทความหน้าเราจะยังมาต่อกับเรื่องราวของ “ความเชื่อ” กันอีกนะคะ พอเราเข้าใจเรื่องความเชื่อแล้ว ทีนี้ทางเดินของเราก็จะยิ่งชัดเจนกันมากขึ้นไปอีก คอยติดตามกันด้วยนะคะ

เรื่องที่คุณน่าจะชอบ