รวมมิตรที่คิดไม่ถึง : ด๊อบบี้ กับ ครีเชอร์

กลั่นเกลาเล่าเพลิน โดย นกอัญชันหางดำ คอลัมน์ที่ได้แรงบันดาลใจจากโลกวรรณกรรมที่มีตัวละครมากมายโลดแล่นอยู่ในใจนักอ่าน และมีเรื่องราวให้กล่าวถึงได้เสมอ คอลัมน์นี้จึงขอชวนทุกท่านมาเพลิดเพลินกับการรีวิวตัวละคร ทั้งตัวเอก ตัวร้าย และตัวประกอบ ในมุมมองเชิงเปรียบเทียบกับโลกปัจจุบัน พร้อมสอดแทรกข้อชวนคิดไว้เบาๆ

ในโลกผู้วิเศษไม่ได้มีเพียงผู้ใช้ไม้กายสิทธิ์เท่านั้น แต่ยังมีสิ่งมีชีวิตวิเศษอื่น ๆ อยู่ร่วมโลกเดียวกันด้วย อย่างพวกเอลฟ์ประจำบ้านหรือก๊อบลินที่สามารถใช้มนตราของเผ่าพันธุ์ตนเองได้ถึงแม้จะไม่มีไม้กายสิทธิ์เป็นของตนเอง แต่ก็ยังสามารถใช้มนตร์วิเศษได้ ถึงจะมีความแตกต่างแต่ก็มีความเหมือนกัน อยู่ในโลกใบเดียวกัน สำหรับคนที่มีใจเป็นธรรม ปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างให้เกียรติที่พึงเป็น ไม่คิดเอาเปรียบเหยียดหยามใคร และปฏิบัติตัวเสมอต้นเสมอปลายโดยยอมรับในความแตกต่างของผู้คนอย่างพอเหมาะพอควร เหมือนอย่างที่แฮร์รี่ได้ปฏิบัติต่อ ด๊อบบี้ และ ครีเชอร์ บางทีคนเหล่านี้ก็เป็นผู้ที่ช่วยเหลือเราได้ในจุดที่คาดไม่ถึงเหมือนกัน

ด๊อบบี้มีความเป็นปัจเจกไม่เหมือนคนอื่น ใครจะไปนึกว่าคนที่สร้างความเดือดร้อนให้แฮร์รี่หลายต่อหลายครั้งจนถึงขั้นเจ็บหนักแถมยังต้องมีคดีติดตัวด้วย จะมีสาเหตุมาจากความหวังดีต่อแฮร์รี่อย่างจริงใจ ดังนั้นสิ่งที่เรียนรู้จากด๊อบบี้ก็คือ การจะช่วยเหลือใครควรไตร่ตรองหาวิธีให้เหมาะสม ไม่เช่นนั้นแม้จะปรารถนาดีแต่ก็อาจจะทำให้เกิดผลเสียจนเกินเยียวยาได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อมีการปรับจูนความเข้าใจกันแล้ว และด๊อบบี้ได้เป็นอิสระสามารถช่วยแฮร์รี่ได้โดยเปิดเผย ทุกอย่างก็เป็นไปได้ดีขึ้น เรียกว่าด๊อบบี้กลายมาเป็นผู้ช่วยสำคัญคนหนึ่งของแฮร์รี่เลย และเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้แฮร์รี่เข้าถึงหลักการของการสกัดใจด้วย (จะพูดว่าดีกว่าสเนปสอนก็ไม่ได้เพราะแลกมาด้วยสิ่งที่มีค่าสูงลิ่วเลย)

นอกจากนี้เฮอร์ไมโอนี่ก็ต้องเรียนรู้จากด๊อบบี้ (และแฮกริด) ด้วยเช่นกันในเรื่องเกี่ยวกับอิสรภาพของเอลฟ์ประจำบ้าน เพราะบริบทของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างที่ด๊อบบี้พูดเองว่าชอบอิสรภาพแต่ไม่อยากมีมากเกินไปเพราะเขามีความสุขจากการทำงาน คือ แม้เป็นอิสระแต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำงานรับใช้และเชื่อฟังคนที่เขาเลือกเอง ฉะนั้นไม่ควรยึดมั่นถือมั่นและยัดเหยียดหลักการของตัวเองให้คนอื่นมากเกินไปหากเขายังไม่พร้อม

สำหรับครีเชอร์ เป็นการเริ่มต้นกันได้ไม่สวยนัก ต่างฝ่ายต่างไม่คิดเข้าหากัน โดยแฮร์รี่ยังเจ็บปวดและโทษครีเชอร์สำหรับเรื่องการสูญเสียซีเรียส แม้จะไม่ถึงขั้นทำร้ายกันแต่ก็ทนเห็นหน้าอยู่ร่วมกันไม่ได้ ที่ต่างจากด๊อบบี้คือคนแบบครีเชอร์มีอยู่ทั่วไป คนที่ทำตัวแย่ใส่คนอื่นเพราะความขมขื่นในใจ แต่เมื่อแฮร์รี่ลองเปิดใจก้าวข้ามความเจ็บปวด ให้อภัยและเป็นฝ่ายเข้าหาครีเชอร์ก่อนโดยใช้เจ้านายน้อยที่ครีเชอร์รักมากเป็นสื่อ ครีเชอร์ก็ยอมเป็นพันธมิตรกับพวกแฮร์รี่ในที่สุด และมีส่วนช่วยเหลือแฮร์รี่ด้วยเช่นกัน จะว่าช่วยเรื่องใหญ่ก็ได้เพราะเป็นการดูแลเรื่องข้าวปลาอาหารในระหว่างที่หลบหนีและพักอยู่ที่บ้านของซีเรียส ช่วยให้ไม่ลำบากจนเกินไป เมื่อกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ความช่วยเหลือจากครีเชอร์จึงเป็นสิ่งที่จะลืมไม่ได้เลย

คงจะจริงที่มีคนเคยกล่าวว่า “The only way to have a friend is to be one.” ถ้าอยากมีเพื่อนก็ต้องทำตัวให้สมกับความเป็นเพื่อนที่อยากมี