พยับฟ้าโพยมดิน บทที่ 19.2 : ถ้าเรากลับไปได้

พยับฟ้าโพยมดิน บทที่ 19.2 : ถ้าเรากลับไปได้

โดย : พงศกร

Loading

พยับฟ้าพโยมดิน นวนิยายจากอ่านเอา โดย พงศกร เมื่อน้องชายฝาแฝดหายตัวไปอย่างลึกลับในหมู่บ้านกลางหุบเขาของภูฏาน เขาจำเป็นต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อตามหาก่อนที่จะสายเกินไป เขาต้องยอมรับความช่วยเหลือจากนารีญาหญิงสาวที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขาตั้งแต่แรกเจอพ่วงไปด้วย เธอคนนี้อาจเป็นคนเดียวที่ไขปริศนาต่างๆ และพาเขาไปพบกับน้องชายได้

เมื่อช่วยกันสำรวจแท่นหินทุกแท่นในโถงกว้าง พวกเขาต้องประหลาดใจเมื่อพบว่ามี ‘ศรีวัตสะ’ สลักเอาไว้ทั้งหมดทุกก้อน

“ที่นี่น่าจะเป็นโถงสำหรับประกอบพิธีศาสนา” คินซาช่วยกันวิเคราะห์กับเยชิ “หรือไม่ก็เป็นสถานที่ทำพิธีแต่งงาน”

“โรแมนติกมาก” นารีญายิ้มกว้างเพราะหายเหนื่อยแล้ว ได้นั่งพักนานเกือบหนึ่งชั่วโมง นารีญาเริ่มมีแรงจะลุกขึ้นมาถ่ายภาพเก็บเอาไว้

“ถ่ายได้ โพสต์ได้ใช่ไหมคะ”

ถ่ายเสร็จจึงเพิ่งนึกได้ หญิงสาวหันไปถามเชวังด้วยท่าทางเกรงใจ

“ถ่ายได้ โพสต์ได้ครับ” นายแพทย์วัยกลางคนหัวเราะเบาๆ “ผมว่านี่จะมีประโยชน์ด้วยซ้ำ ถ้าเรากลับไปได้ ภาพที่คุณถ่าย จะช่วยไขปริศนาโบราณคดีอะไรให้เราได้หลายอย่างเลยเชียวละ”

“เดี๋ยวนะ” ลิ่วลมรู้สึกแปลกๆ “คุณพูดว่า…ถ้าเรากลับไปได้…หมายความว่ายังไงครับ”

ภาพนิมิตที่เกิดขึ้นเมื่อคราวก่อน ย้อนกลับมาในห้วงคำนึงอีกครั้ง ลิ่วลมหนาวยะเยือกทั้งที่อุณหภูมิภายในถ้ำอุ่นกว่าภายนอก

“หมายความว่าเราอาจจะไม่ได้กลับไป…อย่างนั้นหรือ…”

“ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” เชวังพึมพำ “ผมแค่กังวล…”

“มีอะไรก็พูดมาตรงๆ ดีกว่า” อัญญาวีร์จ้องหน้าเชวัง

“ตราบใดที่มันยังไม่ได้พยับฟ้าโพยมดิน พวก Linn Plant ไม่ยอมจบแน่” เชวังหันไปสบตากับเยชิ “โดรนที่พวกมันส่งมาเป็นการประกาศศึกที่ชัดเจนที่สุด”

“คุณคิดว่าพวกมันจะตามเรามาหรือ” อัญญาวีร์ถาม

“มาแน่” เชวังออกจะมั่นใจ

“และผมว่ามันกำลังเข้ามาแล้ว” เยชิทิ้งตัวลงนอนกับพื้นถ้ำ ใช้หูแนบเพื่อฟังเสียง

ทุกคนนิ่งเงียบ ลิ่วลมไม่กล้าแม้กระทั่งจะหายใจแรงๆ เพราะกลัวว่าอาจจะไปรบกวนการได้ยินของหัวหน้าคณะเดินทาง

“ผมได้ยินเสียงฝีเท้า” เยชิเงยหน้าขึ้นในที่สุด “แต่ยังไกลจากพวกเรามากอยู่”

“มากันกี่คน” เชวังถาม

“ไม่ต่ำกว่าห้า” เยชิเม้มริมฝีปากแน่น ลิ่วลมสังเกตเห็นร่องรอยหนักใจในดวงตาของเขา

“เราต้องไปต่อ” เชวังตัดสินใจ

“ไปทางไหน” คินซาถาม เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ โถงถ้ำ พบว่ามีปากถ้ำในช่วงถัดไป ปรากฏตรงหน้าถึงสามถ้ำด้วยกัน ดูเผินๆ แล้วถ้ำทั้งสามแทบไม่มีความแตกต่างกัน

ลิ่วลมไม่ต้องรอให้เชวังเอ่ยปากถาม เขาหยิบพยับฟ้าโพยมดินออกมาจากกระบอกโลหะสีเงินที่สะพายติดตัวออกมากางลงบนแท่นหินตรงหน้า

เชวัง คินซา และเยชิเดินเข้ามาช่วยกันตรวจสอบรายละเอียด และชี้อธิบายให้ชาวไทยทั้งสามได้เข้าใจสถานการณ์

จากลวดลายละเอียดบนผืนผ้าสีเขียวอมฟ้า ลิ่วลมเห็นว่าตอนนี้พวกเขาเข้ามาอยู่ในโถงถ้ำแล้ว ถึงจะรู้สึกว่าเดินเข้ามาไกลมาก เหนื่อยมาก แต่เหมือนกับเส้นทางคันโดมาจะยังทอดยาวไปอีกไกล ประมาณดูด้วยสายตา ระยะทางที่เดินมาทั้งหมดเพิ่งจะหนึ่งในสิบเท่านั้น

มีสามเส้นทางจากโถงถ้ำ ปรากฏบนพยับฟ้าโพยมดิน

ตรงกับสภาพภูมิศาสตร์จริงที่ปรากฏตรงหน้า

ทางสายที่หนึ่งเต็มไปด้วยความคดเคี้ยวและสลับซับซ้อน ปรากฏสัญลักษณ์รูปหัวกะโหลกรายเรียงอยู่ตลอดเส้นทาง

“โห” นารีญาทำท่าสยดสยอง “กะโหลกใครกัน เยอะแยะเต็มไปหมด”

“เข้าไปแล้วคงจะไม่รอดน่ะสิ” ลิ่วลมเองก็พลอยสยองไปด้วย

ในนิมิตของเขา สถานที่เกิดเหตุร้ายกับทุกคนไม่ใช่ภายในถ้ำแคบ อย่างน้อยลิ่วลมก็แน่ใจได้ว่าทุกคนจะรอดจากเส้นทางคันโดมา ไปจนถึงหุบเขาแห่งนั้น

“ไม่เวิร์ก” เชวังส่ายหน้า “ดูแล้วเราอาจจะเอาชีวิตไปทิ้งไว้ก็เป็นได้”

เส้นทางสายที่สอง มีสัญลักษณ์หินงอกและหินย้อยปรากฏอยู่ตลอดสาย บางช่วงหินงอกและหินย้อยงอกมาบรรจบกันจนเหลือช่องทางแคบนิดเดียว มีภาพคนที่ใช้ทางสายนี้ต้องนอนราบลงกับพื้น ทำท่าทางเหมือนพยายามดันตัวให้ผ่านไปข้างหน้า เชวังดูผู้ร่วมคณะของเขาแล้วคิดว่าเส้นทางสายนี้ทุกคนไม่น่าจะผ่านไปได้เช่นกัน

เหลือเส้นทางสายสุดท้ายที่ดูเหมือนจะราบรื่นกว่าสองทางแรก เพราะสัญลักษณ์ที่ปรากฏดูไม่น่ากลัวนัก ลวดลายปักเป็นรูปเห็ดสีแดงจุดขาว ดอกเล็กดอกใหญ่ เหมือนในนิทานเรื่องอลิซในแดนมหัศจรรย์ ถัดจากดงเห็ด ลวดลายปักเป็นสัญลักษณ์รูปค้างคาวห้อยหัวบนเพดาน หน้าตาดูน่ารัก เหมือนค้างคาวการ์ตูนที่มีดวงตากลมตาโต

ลายปักเป็นรูปคนตัวเล็กเดินเรียงกันเป็นแถว บนศีรษะของทุกคนสวมหน้ากากแลดูคล้ายกับผีตาโขนของคนไทย อัญญาวีร์บอกว่าคนกลุ่มนี้คงกำลังจะไปประกอบพิธีกรรมอะไรบางอย่าง โดยใช้เส้นทางในถ้ำแห่งที่สาม

เส้นทางทั้งสามสายไปบรรจบกันที่โถงถ้ำแห่งที่สอง ซึ่งอยู่กึ่งกลางของเส้นทางสายคันโดมา หากเดินไปจนถึงตรงนั้น ก็หมายความว่าระยะทางเหลืออีกแค่หนึ่งในสองเท่านั้น

“ไปทางถ้ำที่สามก็แล้วกันครับ” เชวังตัดสินใจ “ดูแล้วน่าจะปลอดภัยกว่า เดินได้สะดวกกว่าเส้นทางในสองถ้ำแรก”

“ตกลงครับ” ลิ่วลมหันไปทางอัญญาวีร์และนารีญา ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย

แต่ถ้าลิ่วลมรู้ล่วงหน้าว่า เส้นทางในถ้ำหมายเลขสาม จะพาพวกเขาไปพบกับอะไรบ้าง…

บางทีลิ่วลมอาจจะเปลี่ยนใจ!

 



Don`t copy text!