พยับฟ้าโพยมดิน บทที่ 28.1 : ลม • ฟ้า • ฝน

พยับฟ้าพโยมดิน นวนิยายจากอ่านเอา โดย พงศกร เมื่อน้องชายฝาแฝดหายตัวไปอย่างลึกลับในหมู่บ้านกลางหุบเขาของภูฏาน เขาจำเป็นต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อตามหาก่อนที่จะสายเกินไป เขาต้องยอมรับความช่วยเหลือจากนารีญาหญิงสาวที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขาตั้งแต่แรกเจอพ่วงไปด้วย เธอคนนี้อาจเป็นคนเดียวที่ไขปริศนาต่างๆ และพาเขาไปพบกับน้องชายได้

นั่นคือเหตุการณ์ตื่นเต้นแรกที่เกิดขึ้นในวันนั้น เพราะในอีกไม่กี่นาทีต่อมา ล่องเมฆก็ได้พบกับความตื่นเต้นครั้งใหม่ คราวนี้ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าการค้นพบอูดุมบาราหรือดอกอุทุมพร

ตอนนั้นเขากำลังใช้กล้องโทรศัพท์มือถือถ่ายภาพอุทุมพร

แต่แล้วล่องเมฆก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ เพราะทันทีที่เขากดปุ่มถ่ายภาพ ดอกไม้รูปทรงระฆังก็กลับเหี่ยวลงในทันที พร้อมกับปลิดตัวเองลงจากขั้วสีเขียวสด กลายเป็นดอกไม้แห้งไปในพริบตา

ล่องเมฆถึงกับอ้าปากค้าง ด้วยไม่เคยเจอดอกไม้ที่มีพฤติกรรมพิสดารแบบนี้มาก่อน

โอเค ในเมื่อดอกนี้เหี่ยวไปแล้ว ก็ลองหาดอกใหม่ดู

ล่องเมฆลุกขึ้นสอดส่ายสายตามองหาดอกอุทุมพร ก็พบว่าที่ก้อนหินก้อนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล มีอุทุมพรอีกดอกหนึ่ง

กรุ่นหอมกำจายอยู่รอบบริเวณ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ ล่องเมฆคุกเข่าลงด้วยความระมัดระวัง แทบจะกลั้นหายใจตอนยกโทรศัพท์ขึ้นถ่ายภาพ

แชะ…

ทันทีที่เขากดปุ่ม อุทุมพรดอกที่สองก็เหี่ยวลงไปอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับดอกแรก

อะไรกัน…ล่องเมฆนิ่วหน้า ก่อนจะใช้มือของเขาค่อยๆ แตะกลีบดอกที่ร่วงลงไปบนพื้นด้วยความระมัดระวัง

กลีบของมันบางราวปีกผีเสื้อ กลิ่นหอมของมันยังติดที่ปลายนิ้วของล่องเมฆ

โอเค…ไม่เป็นไร ไม่ถ่ายก็ได้ ล่องเมฆพึมพำกับตัวเอง

ในทุ่งนี้มีอุทุมพร เขาอยากเห็นดอกไม้ทิพย์นี้ใกล้ๆ อีกครั้ง ในฐานะของนักพฤกษศาสตร์ เขาตั้งใจจะเก็บข้อมูลรายละเอียดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

นี่ถ้ายังเชนรู้เข้า เธอคงจะตื่นเต้นไม่แพ้กัน

แต่ยังเชนกลับบ้านไปนานแล้ว ทำไมยังไม่กลับมาเสียที

เอาละ ยังไม่มาก็ไม่เป็นไร ระหว่างที่รอยังเชน…เขาจะลองค้นหาอุทุมพรดู

จะต้องมีอุทุมพรต้นอื่นซ่อนอยู่แถวนี้อีกแน่ๆ

ก้อนหิน…

อุทุมพรที่เขาพบทั้งสองต้น ขึ้นอยู่ใกล้กับก้อนหินขนาดใหญ่ อาศัยร่มเงาของก้อนหินเติบโต จะว่าไปลักษณะของอุทุมพรคล้ายกับกล้วยไม้ดิน ดังนั้น ถ้าจะหาอุทุมพร ก็ต้องเริ่มมองหาก้อนหินเป็นอันดับแรก

ล่องเมฆสืบเท้าเดินค้นหาอุทุมพรไปรอบๆ

ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเลือดมังกรที่มีใบสีแดงสดรูปร่างคล้ายหัวใจอีกต่อไป ดวงตาของล่องเมฆสอดส่ายสายตามองหาก้อนหิน เมื่อพบอยู่ตรงไหนก็จะเข้าไปสำรวจดูโดยรอบ

ทุ่งเลือดมังกรกว้างใหญ่ เป็นทุ่งโล่ง ไกลสุดลูกหูลูกตา ล่องเมฆทำเครื่องหมายเอาไว้เป็นระยะ เพื่อที่ตนเองจะได้ไม่หลงทาง และไม่ค้นหาซ้ำในบริเวณที่ได้ค้นหาไปแล้ว

เดินค้นหาจนอ่อนใจ ค้นตามซอกหินไปนับไม่ถ้วน แต่ไม่มีวี่แววว่าจะพบดอกไม้ในตำนานอีกเลย ล่องเมฆถอนใจยาว ยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผาก

ดวงตาคู่คมของเขามองแลเลยไปทางด้านขวามือที่หุบเขาลาดลงต่ำ และหักศอกลงลักษณะคล้ายเป็นหน้าผา

เขายังไม่ได้เดินไปทางนั้น ล่องเมฆลองเปลี่ยนทิศทางใหม่ อาจจะมีอุทุมพรอยู่ทางนั้นก็ได้

ร่างสูงใหญ่ของเขาค่อยๆ เดินลัดเลาะไปยังจุดหมายที่ตั้งใจเอาไว้ พยายามหลบหลีก ไม่เหยียบลงบนเลือดมังกรที่ขึ้นกันแน่นขนัด ต้นไม้บางชนิดใช้เวลานานนับปี กว่าจะเติบใหญ่ได้ขนาดนี้ ล่องเมฆไม่อยากทำลายมันลงในชั่ววินาที

ครืน…

ยังเดินไม่ทันถึงขอบหน้าผา จู่ๆ ก็เกิดมีเสียงฟ้าคำรามดังขึ้น โดยไม่มีสัญญาณเตือนมาก่อน

ล่องเมฆเงยหน้าขึ้นมองดูก็พบว่าท้องฟ้าที่สว่างใส บัดนี้เกิดมีเมฆฝนก้อนหนาหนัก ทึบทะมึนปรากฏขึ้นโดยกะทันหัน

ก้อนเมฆสีเทาอมดำลอยต่ำ และปรากฏมีฟ้าแลบแปลบปลาบ

เปรี้ยง!

ฟ้าแลบแปลบปลาบ สลับกับเสียงสายฟ้าฟาด ทำให้ล่องเมฆยิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติ ตอนนี้ไม่ใช่หน้าฝน แล้วเมฆพวกนี้มาได้อย่างไรกัน เมื่อเช้าตอนออกมาจากบ้านอากาศยังสดใสอยู่เลย

และที่ทำให้เขารู้สึกผิดปกติเป็นอย่างมาก คือเมฆฝนฟ้าคะนองที่เกิดขึ้น เกิดเป็นวงอยู่เฉพาะตำแหน่งเหนือศีรษะของเขาเท่านั้น ห่างออกไป…ท้องฟ้าโดยรอบยังเป็นสีฟ้ากระจ่างใสเช่นเดิม

ยังไม่ทันจะได้วิเคราะห์อะไรต่อ ฝนเม็ดใหญ่เริ่มโปรยปราย ก่อนจะกระหน่ำหนักในอึดใจถัดมา

ล่องเมฆขมวดคิ้วมุ่น และตัดสินใจบางอย่าง

เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นสูงในระดับอก หลับตานิ่งพร้อมกับรวบรวมสมาธิในใจ จากนั้นใช้นิ้วชี้ไปที่เมฆประหลาด ก่อนจะวาดมือเหวี่ยงไปยังทิศทางด้านหลัง ท่าทางเหมือนเวลาที่เขาปัดหน้าจอโทรศัพท์สมาร์ตโฟน

ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นจับเมฆฝนทึบทะมึนก้อนนั้นเหวี่ยงกระเด็นหวือ ไปตามทิศทางที่ล่องเมฆวาดมือไปในทันใด ชายหนุ่มหัวเราะเสียงแผ่วต่ำในลำคอ และเขย่ามือเบาๆ ก่อนที่เมฆฝนจะแตกกระจายออกจากกันเป็นก้อนเล็กก้อนน้อย แล้วฝนที่โปรยเม็ดลงมาก็หยุดลงในนาทีนั้น

พื้นดินชื้นเย็น ล่องเมฆได้กลิ่นดินหอมหวาน

แสงแดดอ่อนอุ่นส่องลงมายังทุ่งเลือดมังกรอีกครั้ง อากาศกลับมาแจ่มกระจ่าง เหมือนไม่เคยมีฝนตกมาก่อน ล่องเมฆเหลือบสายตามองไปรอบๆ ด้วยอาการระแวดระวัง

เมฆฝนที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เมฆปกติ…

และเขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล…