ซ่อนรักในรอยกาล “ลวปุระ ทวารวดี” บทที่ 1 : อุปราชองค์ใหม่ (3)

ซ่อนรักในรอยกาล โดย พิมพ์อักษรา กับผลงานนวนิยายแนวอิงประวัติศาสตร์อิงประวัติศาสตร์อ่านง่าย ว่าด้วยทฤษฎีหนึ่งในตำนานประวัติพระนางจามเทวีกับพระสวามีที่แทบไร้หลักฐาน ผ่านเกมการเมืองในอาณาจักรทวารวดี อันมีชายปริศนาแฝงตัวเข้ามาอยู่เบื้องหลังเกมชิงบัลลังก์ครั้งใหญ่นี้ ติดตามได้ในเพจ อ่านเอา และ anowl.co

พระราชพิธีผ่านพ้นไปอย่างราบรื่น การอ่านขานรายงานผลงานของเจ้าชายกัษษกรดำเนินไปจนลุล่วง ราชันจักวัติวิราชแย้มสรวลพึงพระทัยยิ่งยวดในปรีชาสามารถแห่งโอรส

องค์หญิงชวาลากวาดเนตรสังเกตถ้วนทั่วอีกหน แทบมิมีผู้ใดฝ่ายใดรอดพระเนตรพระนางได้ ทว่ากลับไม่มีผู้ใดแสดงพิรุธให้เห็นแม้แต่น้อย ใครกันหนอคิดปองร้ายเจ้าพี่เขน

พวกมันย่อมต้องเป็นฝ่ายที่มีบุรุษซึ่งหมายปองตำแหน่งอุปราชสืบต่อราชบัลลังก์ละโว้

พระปิตุลาทั้งสองน่ะหรือ…เจ้าชายทั้งสองล้วนมีพระมารดาเป็นชาวแคว้นแดนใกล้

เจ้าชายชนุดรผู้มีโลหิตอู่ทอง…หรือเจ้าชายวิรามรเชื้อสายศรีเทพกันหนอ

“บัดนี้เจ้าชายกัษษกรจักเฉลิมพระยศเจ้าอุปราชแห่งเมืองราม…สมัญญานาม รามราช นับแต่นี้”

เสียงขานโองการกึกก้อง…ยามนี้ เจ้าชายกัษษกรมิได้ทรงเป็นเพียงโอรสบุญธรรมแห่งลวปุระอีกแล้ว หากคือผู้สืบทอดราชบัลลังก์ละโว้อย่างชอบธรรม

“เจ้าเขนต้องไปครองเมืองรามในไม่ช้า” พระมารดาทรงกระซิบ เป็นอันเข้าใจนัยโดยมิต้องเจรจามากความ…การเลือกพระชายาจักต้องเกิดขึ้นในเร็ววัน

พระเนตรคมใต้ขนงเข้มเฉียงยาวอย่างชาวทะเลใต้ของผู้ที่ประทับกลางท้องพระโรงประสานสบเนตรพระนางเข้าอีกครั้ง นัยนาเจ้าอุปราชตรัสแทนหฤทัยจนหมดสิ้น

หทัยชวาลาเต้นแรง พระปรางเป็นสีเรื่อ ขณะที่ดวงพักตร์เจ้าหญิงพระองค์อื่นกลับซีดเผือด

ทว่า ชั่วพริบตานั้นเองที่พระนางชวาลาหันไปสบดวงตาอีกคู่หนึ่งเข้าเสียก่อน…เป็นนัยน์ตาอันคลับคล้ายคุ้นเคยอย่างประหลาด ทว่ากลับเจือด้วยความรุนแรงแลเศร้าสร้อยในคราเดียว

บุรุษผู้นั้นแทบจะกลืนหายไปกับกลุ่มคนท้ายท้องพระโรงไกลลิบ เพ่งมองให้ดีจึงเห็นเป็นบุรุษร่างสูง ห่มผ้าขาวพันกายตลอดจนโพกศีรษะมิดชิดคล้ายฤๅษี

กระนั้น สิ่งที่ชวนพิศวงที่สุดกลับเป็นดวงหน้าอันถูกปิดคลุมไว้มิดชิดจนเหลือเพียงดวงตา…

ดวงตาคู่นั้นจึงทรงพลังนักแล…เขาคือผู้ใดกันหนอ

นักพรต นักบวชใดในทวารวดีก็มิได้ปิดหน้าปิดตาลึกลับเช่นนี้ เหตุใดจึงมิมีผู้ใดผิดสังเกตมาก่อน

พระนางไล่เรียงความทรงจำอย่างรวดเร็ว คลับคล้ายเคยเห็นมาก่อน

เมื่อเห็นชวาลาจ้องกลับไม่หลบเลี่ยง เขาก็เป็นฝ่ายหลบตาไปเสียเอง

“การเลือกชายาเจ้าอุปราชจักเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนนับจากนี้ จากนั้นจึ่งให้อภิเษกภายในสามเดือน ทั้งนี้ข้าจักมิก้าวก่าย จักให้รามราชเป็นผู้เลือกชายาด้วยตนเอง” พระเจ้าจักวัติตรัสประกาศสุรเสียงหนักแน่น มัณฑนาเทวีขยับองค์อย่างอึดอัด หากบนพักตร์ยังประดับรอยยิ้มแฉล้มหวาน

ความตึงเครียดคุกรุ่นแผ่ซ่านครอบคลุมบรรยากาศอันควรชื่นมื่นในบัดดล ชวาลาสบเนตรอุปราชพระองค์ใหม่ก็เห็นทรงทอดมองกลับมาอย่างอบอุ่น หนักแน่นราวต้องการส่งผ่านถ่ายทอดความมั่นใจ

ชวาลาพยักพักตร์น้อยๆ สูดปัสสาสะเรียกความเชื่อมั่นทั้งปวงกลับมา…เชื่อมั่นในตนเอง ในเจ้าชายกัษษกร แลใน…เราสองคน

ขับไล่ลางสังหรณ์ประหลาดที่ก่อตัวขึ้นเบื้องลึกในหทัย…ความหวาดหวั่นบางประการที่ทำให้ขุมขนลุกชัน…

ความรู้สึกพรั่นพรึงที่มาพร้อมกับดวงตาของดาบสปิดหน้าลึกลับตนนั้น