สาวน้อยในห้องน้ำ

อ่านเอาขอแบ่งปันเรื่องเล่าจากเงาสนธยา เรื่องลี้ลับจากประสบการณ์ตรงของ ภัทรภร มนุษย์ฟรีแลนซ์ ที่ตระเวนเดินทางทำงานไปทั่วทิศและมักได้ของแถมเป็นการพบปะทักทายจากเหล่าเพื่อนต่างมิติ และ ทรรศิตา มนุษย์ผู้ใช้ชีวิตเป็นจาริกชนคนเดินทางแสวงหาความหมายชีวิตระหว่างอดีตกับปัจจุบัน และมักผูกพันกับเรื่องลี้ลับบางอย่างเกินคาดเดา

จากประสบการณ์ชีวิตที่เจอเรื่องราวข้ามมิติบ่อยๆ แบบไม่อยากเจอ และไม่อยากให้ใครเรียกว่าเราเป็นคนมีซิกซ์เซนส์ใดๆ เลย แต่เรื่องบางเรื่องก็คงห้ามมันให้เกิดขึ้นไม่ได้ เหมือนเรานี่แหละที่บทจะเจอก็ต้องเจอ เลี่ยงไม่ได้ หลบไม่พ้น พอเจอเยอะๆ เข้า ก็เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆ ฟังกันบ้าง

ขอเลือกเรื่องแรกที่เพิ่งเกิดขึ้นเร็วๆ นี้มาเล่าให้ฟังก่อน ณ ช่วงเวลาตอนนี้เลย…

ประมาณเดือนกุมภาพันธ์มั้ยนะ ที่กำลังจะเดินทางไปทำงานที่หาดใหญ่กับทีมงาน อันประกอบไปด้วยสองสาวกับอีกหนึ่งชายหนุ่ม ซึ่งการเดินทางครั้งนี้เราเลือกที่จะเดินทางแบบสโลว์ไลฟ์ไปกับการถไฟแห่งประเทศไทย ถ้านับชั่วโมงแล้วก็ปาไป 14 ชั่วโมง และก็เป็นที่รู้กันว่า การเข้าห้องน้ำบนรถไฟก็ค่อนข้างจะลำบากเล็กๆ ประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนเวลารถไฟออก ก็เลยชวนสาวๆ ไปเข้าห้องน้ำกันก่อน

ตอนเดินเข้าไปในห้องน้ำก็มองหาห้องว่าง ขณะนั้นเองก็มองเห็นน้องผู้หญิงตัวอวบๆ คนหนึ่งยืนหันหลังให้กระจก ซึ่งติดอยู่ที่ผนังทางขวามือ เราก็เลยได้เห็นน้องคนนั้นแบบเต็มๆ ตา น้องไว้ผมยาว หยิกฟูๆ นิดๆ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวออกครีมๆ กางเกงที่สวมอยู่ ถ้าไม่ใช่กางเกงยีนส์ก็น่าจะเป็นกางเกงคาร์โก้สีฟ้านี่แหละ จำไม่ค่อยได้ละ

ไอ้เราก็ เอ๊ะ! มายืนทำไมตรงนี้ ห้องว่างก็เยอะแยะ แถมในห้องน้ำก็แทบไม่มีคนเลย

เราเดินไปเข้าห้องน้ำห้องสุดท้ายอีกด้านหนึ่ง แต่ก่อนเข้า เราหันมองกลับมาก็ยังเห็นน้องคนนี้ยืนหันไปหันมาอยู่ที่เดิม ในใจก็นึก… ‘อ้อ สงสัยยืนรอเพื่อนแหละ’ แล้วเราก็เข้าห้องน้ำไป

ใช้เวลาทำธุระส่วนตัวอยู่สองสามนาที ระหว่างนั้นห้องน้ำเงียบ ไม่ได้ยินเสียงกดน้ำใดๆ ทั้งสิ้น แม้แต่เสียงประตูหรือเสียงคนเดินอะไรก็ไม่มี แต่พอเปิดประตูออกมาแล้วเดินมาตรงทางที่น้องเขายืนอยู่เมื่อกี้ น้องเขาก็ไม่อยู่แล้ว

พอเดินมานอกห้องน้ำ ก็เลยถามสาวๆ ว่า “น้องผู้หญิงเมื่อกี้ทำไมไม่เข้าห้องน้ำ ห้องว่างตั้งเยอะ”

สองสาวก็หันขวับมาทันที “หาาาาา… ใครอะคะ ตั้งแต่เดินเข้ามาไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลยนะ”

“ฮื้ยยย มีแหละ แค่พวกแกไม่ได้มองไปทางนั้น… ใช่ปะๆๆ” 

เงียบกริบ… ไม่มีใครพูดหรือตอบอะไร มีแค่หันมามองหน้ากัน แล้วก็ค่อยๆ พาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีสงบ แต่พอพ้นประตูห้องน้ำ ก็วิ่งจ้ำอ้าวไปที่ชานชาลาด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้

…

อยากบอกว่าที่หันไปมองซ้ำอีกรอบนั่นก็เพื่อให้มั่นใจว่าเป็นคนนะ เพราะเห็นยืนอยู่แบบชัดๆ ไม่หายแว้บไป ก็เลยสบายใจได้ว่า อ้อ… คนแหละ

ที่ไหนได้… ฉันเห็นเขาอยู่คนเดียว!!