เรื่องของคนคอแดง

“อเมริกันคัน” เรื่องราวเกี่ยวกับอเมริกาในบางแง่มุมในอเมริกาที่หลายคนไม่เคยรู้หรือเคยรับรู้มาบ้าง แต่อาจมองไม่เห็นภาพรวมชัดเจน เจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้ เจ้าของคอลัมน์ที่เขียนลงในต่วยตูนมาถึง 10 ปี นำมาเขียนเล่าสู่กันฟังแบบสนุกๆ เหมือนการเล่าให้เพื่อนฟัง โดยคงบุคลิก “ต่วยตูน” ดั้งเดิมเอาไว้คือสาระและบันเทิง

หลายคนอาจงงว่า ‘คอแดง’ หมายถึงอะไร คงเคยได้ยินมาบ้างในหนังฮอลลีวูด แต่ไม่แน่ใจว่าคือคนกลุ่มไหนในสังคมอเมริกา เลยอยากเล่าสั้นๆ ว่าก่อนการก่อตั้งประเทศ ชาวอาณานิคมซึ่งคือชาวยุโรปที่เข้ามาตั้งรกรากบนแผ่นดินใหม่ไม่พอใจพระเจ้าแผ่นดินของอังกฤษ ช่วงนั้นอังกฤษทำสงคราม 7 ปีกับฝรั่งเศสรบกันจนเงินหมดตัว เลยมารีดไถภาษีจากชาวอาณานิคมจนนำไปสู่การทำสงคราม อเมริกาประกาศอิสรภาพจากอังกฤษในวันที่ 4 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1776 ซึ่งถือเป็นวันชาติอเมริกานับแต่นั้นมา

หลังจากนั้นรัฐต่างๆ ในสหรัฐอเมริกาแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือ กลุ่มรัฐที่มีทาสกับรัฐที่ไม่อนุญาตการใช้แรงงานทาส ซึ่งรัฐที่มีทาสเป็นรัฐที่อยู่ทางตอนใต้ ส่วนกลุ่มที่ไม่อนุญาตการใช้แรงงานทาสนั้นเป็นรัฐทางเหนือ ความขัดแย้งระหว่างกันนำไปสู่สงครามกลางเมือง ทั้งสองฝ่ายหันมารบกันเองอย่างยืดเยื้อยาวนานสูญเสียชีวิตจำนวนมาก จนกระทั่งรัฐทางเหนือได้รับชัยชนะ อเมริการวมกันเป็นหนึ่งอีกครั้ง

แต่สำหรับอเมริกันที่อาศัยอยู่ในรัฐทางใต้ ยังรู้สึกเป็นลบกับการที่ฝ่ายตนเพลี่ยงพล้ำทหารฝ่ายเหนือ จึงพยายามเชิดชูความเป็น ‘ชาวใต้’ ของตนด้วยการนำธงสมาพันธรัฐซึ่งเป็นธงประจำรัฐฝ่ายใต้ประดับไว้ตามรถยนต์และบ้านเรือน

กลุ่มที่เทิดทูนความเป็น ‘อเมริกัน’ รวมทั้งความเป็น ‘ชาวใต้’ อย่างคลั่งไคล้ มักถูกอเมริกันที่อาศัยในรัฐอื่นๆ เรียกด้วยน้ำเสียงดูถูกว่าเป็นพวก ‘เรดเน็ก’ ทำนองว่าเป็นคนระดับล่าง ไร้การศึกษา ทำงานแบบบลูคอลลาร์ ฐานะยากจน ชอบสะสมปืน และคลั่งชาติ พวกเรดเน็กมักถูกล้อเลียนว่าโง่และจน โดยมีการวาดการ์ตูนล้อเลียนมากมายเกี่ยวกับคนกลุ่มนี้

สำเนียงอเมริกันภาคใต้และภาคเหนือแตกต่างกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อเมริกันรัฐอื่นได้ทีเลยกระเดาะลิ้นล้อเลียนอเมริกันรัฐทางใต้ตลอดมา โดยเฉพาะสำเนียงของพวกเรดเน็กมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและเป็นที่น่าขบขันสำหรับอเมริกันจากรัฐอื่นจึงถูกดูแคลนเรื่อยมา

ส่วนมากแล้วพวกเรดเน็กจะไม่ชอบคนผิวดำและคนสีผิวอื่น นิยมเชื้อชาติตัวเองว่าดีที่สุด การที่ไม่ชอบคนผิวดำสืบเนื่องมาจากรัฐทางใต้เคยมีทาสมาก่อน พอเลิกทาสแล้วยังไม่สามารถทำใจยอมรับได้ จนกระทั่งยุคหลังสงครามกลางเมือง มีขบวนการลับของคนผิวขาวที่เรียกว่า คู คลักซ์ แคลน (Ku Klux Klan – KKK) ซึ่งมีเเนวคิดเหยียดสีผิวเเบบสุดโต่ง ก่อตั้งขึ้นเพื่อกําจัดคนผิวสี เอเซีย ยิว และคนที่นับถือนิกายโรมันคาทอลิกให้หมดไปจากอเมริกา สมาชิกในกลุ่มเคเคเคส่วนมากมักมีพวกคอแดงหรือเรดเน็กรวมอยู่ด้วย

พวกเรดเน็กชำนิชำนาญเรื่องการต้มกลั่นเหล้าเถื่อนดีกรีแรงที่เรียกว่า ‘มูนชายน์’ ( Moon Shine) โดยเฉพาะเรดเน็กที่อยู่บนภูเขาแอปพาเลเชียน ซึ่งพรมแดนติดต่อกันหลายรัฐทางใต้ของอเมริกา บนเทือกเขานี้ยังมีกลุ่มชนอีกกลุ่มที่เรียกว่า ‘ฮิลล์บิลลี่’ ด้วย และถูกจัดรวมในสาขาเดียวกับเรดเน็กนั่นแหละ

พวกที่ภาคภูมิใจในความเป็นเรดเน็กของตนจะสังเกตได้ไม่ยาก พวกนี้ชอบใช้รถปิกอัพ มีสติกเกอร์ธงอเมริกันแปะเต็มกระจกกั้นระหว่างส่วนที่นั่งและส่วนกระบะ ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าจะมองข้างหลังเห็นหรือนั่น บางคนติดธงผืนใหญ่ตามดีกรีเข้มข้นของความภูมิใจ หากภูมิใจในความเป็นเรดเน็กสูงสุดก็จะล่อธงสมาพันธรัฐแบบเต็มพิกัด แต่ส่วนมากแค่ปักธงชาติอเมริกันไว้ท้ายรถก็มองออกแล้วว่าเป็นเรดเน็กตัวพ่อเลยทีเดียว

กลุ่มนี้กระจายอยู่ทั่วทุกรัฐ แต่รัฐทางใต้จะเยอะกว่าเพื่อน พอถึงหน้าร้อนก็จัดแข่งอะไรประหลาดๆ ขำๆ การแข่งขันอันแสนสนุกนี้จัดขึ้นอย่างเป็นงานเป็นการที่เมืองดับลินตะวันออกในรัฐจอร์เจีย เริ่มตั้งแต่ปี 1996 เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ได้รับความนิยมทั้งคนพวกเรดเน็กเองและคนทั่วไป เพราะการแข่งขันแต่ละอย่างนี่ช่างพิสดารพันลึกสุดๆ

การแข่งที่เรียกว่า The cigarette flip คือการคาบบุหรี่ที่จุดไว้แล้ว จากนั้นก็ใช้ปากกระดกโยนขึ้นไปกลางอากาศแล้วงับสูบให้ได้เหมือนเดิม หลายคนก็ทำได้ดี แต่หลายคนดันงับผิดข้าง ปากถลอกปอกเปิกกันไปก็มี เป็นที่เฮฮาในหมู่คนดู

โดยส่วนตัวแล้วชอบการแข่งทอยที่รองนั่งโถส้วม หลักการแข่งไม่มีอะไรซับซ้อน คนที่อยากแข่งจะได้รับที่รองนั่งโถส้วม 3 อัน แล้วยืนหลังเส้นที่กำหนดไว้ จากนั้นทอยให้ลงหลักที่ทำอย่างง่ายๆ ด้วยกรวยจราจรสีส้มแสบตา แต่การแข่งขันยอดนิยมในเรดเน็กเกมเห็นจะเป็นการกระโดดบ่อโคลน เพราะคนที่มาดูการแข่งขันจะยืนออจ้องดูคนกระโดดกันตาไม่กะพริบทีเดียว กฎกติกามารยาทไม่มีอะไรมาก นอกจากขึ้นไปบนที่สูงแล้วกระโดดตูมลงบ่อโคลน โดยให้ท่ากระโดดนั้นสวยสุดหรือแหวกแนวสุดๆ เท่านั้นเอง

การแข่งขันสุดโต่งอีกอย่างคือการแข่ง Wet T-shirt contest ซึ่งต้องเอาเสื้อเชิ้ตเปียกๆ มาแช่แย็นจนแข็งโป๊ก จากนั้นใส่ถุงพลาสติกอย่างดี  ผู้เข้าแข่งขันจะยืนเป็นหมู่ๆ ส่วนมากจะเป็นผู้หญิงนั่นแหละ สิ้นเสียงนกหวีดเป่าปรี๊ด ทุกคนต้องฟาดถุงให้แตก จากนั้นก็พยายามทุกวิถีทางให้เสื้อเชิ้ตแข็งโกกกลับมานิ่มและใส่ได้เหมือนเดิม

การทำให้อุ่นขึ้นนั่นแหละที่เรียกเสียงฮา เพราะแม่หญิงบางคนเอาไปยัดไว้ในร่องนม บางคนสาหัสกว่านั้นคือซุกไว้หว่างขาแล้วดิ้นส่ายขาไปมาให้เกิดความร้อน คนดูหัวเราะเฮฮาสนุกสนาน ท่ามกลางเสียงเชียร์ขรมถมเถของพวกเพื่อนๆ คนที่สามารถทำให้เสื้อคลายตัวได้เร็วที่สุดคือผู้ชนะ พอเสื้อคลายตัวแล้วต้องรีบใส่เพื่อประกาศชัย จากนั้นผู้ชนะก็เดินกรายไปกรายมาเหมือนไก่แจ้เป็นการอวดรางวัล

อาหารการกินมีทั้งเอามาเองจากบ้านหรือมาซื้อกินในงาน อาหารขึ้นชื่อแนวเรดเน็กนั้นเป็นอาหารอเมริกันพื้นๆ นี่แหละ แต่แตกต่างไปจากอาหารจานหลัก เพราะพวกเรดเน็กส่วนมากฐานะยากจน บางทีเข้าป่าล่าสัตว์มาปรุงอาหาร พวกนี้เลยกินดะ ตั้งแต่กระรอก นก หนู พอสซั่ม แรคคูน งู ไปยันจระเข้ รัฐที่ไม่ค่อยมีเรดเน็กอย่างรัฐที่ฉันเห็นกวางถูกรถชนนอนตายริมถนนประจำ เพราะไม่มีใครลากไปกิน

อาหารจานเด็ดของเรดเน็กเรียกว่า ‘โรดคิลล์’ ซึ่งประกอบไปด้วยเนื้อสัตว์หลายประเภทตามแต่จะเจอบนท้องถนน ซึ่งสัตว์เหล่านี้คือสัตว์ชะตาขาดถูกรถทับดับชีวาแล้วทั้งสิ้น พวกเรดเน็กและฮิลล์บิลลี่เห็นเข้าเลยลากเข้าบ้านเอาไปให้เมียปรุงเป็นมื้อเย็น

มีรายการทีวีหลายรายการนำเสนอไลฟ์สไตล์แบบเรดเน็ก ใครที่ชอบดูก็ติดตามชมกันผ่านจอ แต่คนไม่ชอบก็จะไม่สนใจเรื่องราวของคนเหล่านี้ มีรายการหนึ่งคือ ฮันนี่บูบู เป็นไลฟ์โชว์ครอบครัวเรดเน็กที่สามีทำงานคนเดียว ภรรยาตัวอ้วนปี๋ดูแลลูกเยอะแยะยั้วเยี้ยมาก ตัวเดินเรื่องเป็นเด็กหญิงวัยประมาณ 5-6 ขวบที่ดูแจ๋นผิดเด็ก เด็กอ้วนกลมหน้าตาห่างไกลคำว่า ‘น่ารัก’ รายนี้ใครๆ ต่างเรียกเธอว่า ‘ฮันนี่บูบู’ ทั้งแม่และฮันนี่บูบูมีบุคลิกแบบเรดเน็กอย่างชัดเจน