วงล้อพารวย

นิยายออนไลน์ หลากหลายสไตล์ที่มอบความสนุกๆ ให้กับผู้อ่าน ‘อ่านเอา’ ยังมีคอลัมน์ ‘Opinion เขียนขำๆ’ โดย Writer from Mars นักคิด นักเดินทาง ผู้ที่อยากจะร่วมแชร์ประสบการณ์และมุมมองของเรื่องราวต่างๆ สารพัดสารพัน ตั้งแต่เรื่องเล็กๆ ยันเรื่องใหญ่ๆ ให้คุณได้ อ่านออนไลน์

…………………………………………………………………………

“คือแบบนี้ครับ”

มันเหมือนคาสิโนย่อยๆ เลยนะ

เงินสะพัดมาก มีอยู่หลายบูธที่ทำแบบนี้

มอมเมาประชาชนรึเปล่าเนี่ย

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปีที่แล้วครับ แถวบ้านผมจะมีงานประจำปีจัดขึ้นทุกเทศกาล ซึ่งทางเทศบาลก็จะจัดเป็นบูธย่อยๆ บนถนน เหมือนงานที่อิมแพ็ก เมืองทองธานีนั่นแหละ แต่มาจัดแบบเอาต์ดอร์ จะมีร้านรวงเยอะแยะมากมายมาตั้ง ขายของบ้าง เครื่องเล่นบ้าง ก็ตามประสางานประจำปีทั่วๆ ไป คิดว่าใครบ้านเกิดอยู่ต่างจังหวัดหรือกรุงเทพฯ​ ที่ไปทางชานเมืองหน่อยก็น่าจะคุ้นชินเป็นอย่างดี ปีนี้มีบูธหนึ่งครับ อยู่ในโซนที่เป็นโซนเกมปาลูกดอก โยนห่วงคล้องขวด อะไรพวกนั้น ผมเดินผ่านแล้วแบบ เฮ้ย! ทำไมคนมุงเยอะมาก เลยเดินเข้าไปดูซะหน่อย ตามประสาไทยมุงตัวจริง

“คือแบบนี้ครับ”

มันเป็นเกมที่มีลูกศรที่หมุนได้รอบทิศอยู่ตรงกลางโต๊ะกลม แล้วก็ให้ผู้เล่นหมุนลูกศร มันก็จะหมุนไปเรื่อยๆ แต่ว่าบนพื้นโต๊ะนั้นจะมีเส้นแบ่งเป็นช่องๆ ตามรัศมีวงกลม มีทั้งสีและตัวเลข ก็ขึ้นอยู่กับว่าในรอบนั้นจะเล่นอะไร เล่นที่ลูกศรจะหยุดที่สี ที่เส้น หรือที่ตัวเลข อันนี้แล้วแต่จะตกลงกันในแต่ละรอบ มีของรางวัลวางยั่วใจด้วย ของรางวัลก็เป็นพวกตุ๊กตา นาฬิกาถูกๆ เหล้า 1 กลม แต่ว่ามันมีรางวัลใหญ่แซมอยู่ด้วยนั่นคือไอโฟน ทองคำเส้น ไปจนกระทั่งโน้ตบุ๊ก

มันดูคล้ายรูเล็ตที่เล่นในคาสิโนนั่นแหละครับ และมีป้ายติดอยู่ด้วย บอกว่าราคาต่อรอบคือกี่บาท เล่นหลายรอบราคาก็ตามป้ายที่เขียนไว้

สมมุติว่าราคารอบแรก 70 บาท พอจ่ายเงินก็จะได้ห่วงอันหนึ่งมาวางในช่อง อยากได้อะไรก็ไปวางช่องนั้น จ่ายเงินเยอะก็ได้ห่วงเยอะ ก็คือกระจายความเสี่ยงไป นั่นคือรอบหนึ่งก็จะเล่นได้หลายคน ลูกศรไปหยุดนิ่งที่ช่องที่มีห่วงของใครวางอยู่ ก็จะได้ของอันนั้นไป และมันจะมีราคาเหมารอบด้วยครับ คือทั้งรอบนี่เป็นห่วงของเราทั้งหมดเลย จะวางตรงไหนก็แล้วแต่ ดังนั้น ถ้าจะเอารางวัลใหญ่ จะมาจ่าย 70 บาทต่อรอบไม่ได้ จะมีอีกราคาสำหรับคนที่จะลุ้นรางวัลใหญ่

ผมยืนดูอยู่ครู่หนึ่งแล้วนึกในใจว่า “นี่มันการพนันไม่ใช่เหรอ” มาเปิดแบบนี้ได้ไง กลางตลาดเลย คนเห็นกันทั่ว มีลุงคนหนึ่งผมเห็นแกยืนอยู่ตั้งแต่ก่อนผมมา เล่นอยู่นั่นแหละ รอบละ 70 บาท เล่นไปเรื่อยๆ จนผมจะกลับแกก็ยังเล่นอยู่ ไม่รู้อยากได้อะไรในวงนั้น หลังเดินออกมาผมก็คิดไปคิดมาว่า เอ…  แบบนี้มันไม่ผิดกฎหมายเหรอ หรือมันทำได้ มันเหมือนคาสิโนย่อยๆ เลยนะ เงินสะพัดมาก มีอยู่หลายบูธที่ทำแบบนี้ มอมเมาประชาชนรึเปล่าเนี่ย

วันนั้นผมนึกครึ้มใจอะไรก็ไม่รู้นะ หลังจากคิดดีแล้ว ไม่นิ่งเฉย โทร.แจ้งตำรวจจ้า…

ผมโทร. 191 ครับ บอกว่าผมไปเดินงานประจำปีมา ผมเจอคูหาหนึ่งน่าสงสัย แล้วผมก็เล่าแบบที่ผมได้เห็น เพื่อจะให้ทุกคนอินไปกับผม ผมอยากให้เลื่อนกลับขึ้นไปอ่านข้างบนใหม่อีกรอบครับ ตั้งแต่คำว่า “คือแบบนี้ครับ” ลงมาทั้งย่อหน้า นั่นคือสิ่งที่ผมอธิบายหลังจากโทร.หา 191

ปลายสายไม่ได้ตอบอะไรมากมาย แค่บอกว่าจะรับเรื่องไว้ให้ แล้วก็ขอเบอร์ติดต่อกลับ  ผมก็โอเค อย่างน้อยเขารับรู้แล้ว คงมีการตรวจสอบแหละ ก็ยังคิดอยู่ว่าเราทำหน้าที่พลเมืองดี แหม ดีใจจัง สักประมาณ 30 นาที มีสายโทร.เข้า เสียงไม่เหมือนเดิม เป็นตำรวจอีกท่านหนึ่ง เขาบอกว่าได้รับเรื่องร้องเรียนมา คุณใช่ไหมที่ส่งเรื่องเข้ามา ผมก็บอกว่าใช่ครับ ไหนคุณลองเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ ผมก็อ่า…

“คือแบบนี้ครับ” ทีนี้อยากให้อินจริงๆ ทุกคนเลื่อนขึ้นไปอ่านอีกรอบนะครับค่อยกลับมาอ่านตรงนี้ต่อ  เพราะผมเล่าแบบเดิมนั่นแหละไปอีกรอบ พอเล่าจบปลายสายบอกว่า ไม่มีนะครับการเล่นแบบนั้น เค้าขออนุญาตแค่ตั้งเป็นซุ้มเล่นเกมปาลูกดอก จับตุ๊กตา ผมบอกว่าจะไม่มีได้ยังไง ก็ผมเห็นมากับตาเนี่ย ถึงมาบอก คุยกันอยู่พักหนึ่งแหละ ผมยืนยันว่ามันมี สุดท้ายปลายสายบอกว่า โอเคครับ งั้นเดี๋ยวจะให้สายตรวจลงพื้นที่ไปตรวจสอบดูครับ โอเคเลย ผมใจชื้นขึ้น เออ อย่างน้อยมีการ active แล้ว “สุดยอด!”

สักไม่นาน มีโทรศัพท์เข้าเครื่องผมอีกรอบ แน่นอน เสียงไม่เหมือนเดิม มีเสียงข้างหลังเป็นเสียงมอเตอร์ไซค์ด้วย น่าจะขี่อยู่แล้วสตาร์ทเครื่องทิ้งไว้  เขาก็ถามผมเหมือนเดิมว่า ใช่คนที่ร้องเรียนมาใช่ไหม ผมก็ตอบว่าใช่ ผมเอง มันเป็นยังไงเหรอครับ… เอ๊า… นี่ไม่ได้คุยกันเลยใช่ไหมเนี่ยหา

“คือแบบนี้ครับ” …ทุกคนครับ เลื่อนขึ้นไปอีกรอบนะครับ จะได้สมจริงเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ 4D สี่มิติกันไปเลย พอผมเล่าจบเขาก็บอกว่า มันไม่มีนะครับ ที่ผมยืนอยู่นี่ไม่เห็นเลย ผมบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็น เพราะบูธนั้นมีคนมุงเยอะมาก มันเด่นสุดๆ ยังไงก็ต้องเห็น สุดท้ายเขาก็บอกว่าจะลองหาดูนะ แล้วก็วางสายไป หลังจากนั้นก็ไม่มีโทรศัพท์มาหาผมอีกเลย

แต่ผมติดตามผลนะ ไม่แน่อาจจะมีการจัดการก็ได้ หลังจากนั้นผมเดินไปดูทุกวันว่าบูธยังอยู่ไหม สรุป งานมี 10 วัน บูธนี้มีทุกวันจ้า คือไม่ได้มีการจัดการอะไร มาถึงตรงนี้ผมคิดว่าผู้อ่านทุกคนน่าจะเหนื่อยและเบื่อกับการที่ต้องวกไปอ่านอะไรเดิมๆซ้ำกันสามรอบ แต่ผมพูดแบบเดิมสามรอบ ยาวนานและเมื่อยปากมาก ขอบอกว่ามันไม่เหนื่อยเท่ากับการที่ได้ยินเสียงปลายสายพูดออกมาในท่าทีไม่เชื่อ รำคาญ คือคุณจะรู้สึกได้ใช่ไหมครับ เวลาพูดกับใครแล้วเขาไม่เชื่อคุณ ของแบบนี้มันไม่ต้องออกมาเป็นคำพูด แต่มันออกมาจากน้ำเสียงไง ฟังก็รู้ นี่แหละที่ว่าเหนื่อยกายไม่เท่าเหนื่อยใจ ที่ลงทุนลงแรงไปก็แค่เพราะเป็นห่วงลุงคนนั้นและคนแบบลุงคนนั้น ที่จะเสียรู้แล้วไปเพิ่มความรวยให้เขา

สุดท้ายเรื่องนี้ผมก็แค่เขียนบ่นๆ ตามประสาลงในเฟซบุ๊ก จนหลังจากนั้นสองสามเดือน ออกข่าวเลยครับ ว่าการเล่นแบบนี้มันเป็นกลลวง มีการใช้หน้าม้ามาเป็นตัวล่อลงเงินเยอะๆ มีคนโดนโกงมากมายไปถึงขั้นขู่จะโดนทำร้ายกันด้วย พอเป็นข่าวตำรวจก็แห่กันไปถึงที่ ไม่ทันหรอกเขาก็หนีกันไปหมดแล้ว ไปก็เจอแค่คูหาว่างๆ คือพวกนี้ทำกันเป็นขบวนการ ไปหลายที่ทั่วประเทศเลย ไม่ใช่มีแค่เจ้าเดียว ตามข่าวบอกว่า เจ้าของโต๊ะสามารถควบคุมได้ว่าลูกศรมันจะหยุดตรงไหนด้วยเทคนิคพิเศษ  สำหรับผมแล้วผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรกับตรงนี้ มันไม่ใช่เทคนิคพิเศษอะไรด้วย มันทำได้แน่นอนผมรู้ดี ถึงได้เอะใจตั้งแต่วันนั้น ถึงต่อให้มันคุมลูกศรไม่ได้ก็เถอะนะ มันก็คือการพนันอยู่ดี… ก็เป็นข่าวกันอยู่พักนึง มีไปสัมภาษณ์คนที่เคยทำว่าโกงยังไง สุดท้ายเรื่องก็เงียบไป แต่คลิปข่าวมีนะครับ เข้าไปหาดูได้

หลังจากนั้น สี่ถึงห้าเดือน ก็มีงานประจำปีอีกรอบ ผมก็ไปเดินอีก อยากรู้ไงว่ามันจะมีบูธแบบนั้นอยู่ไหม ให้ทายครับว่ามีหรือไม่มี…

มีแน่นอน หราเลยคร้าบ… ตั้งแบบเดิมเล่นแบบเดิม ทีนี้เหิมเกริมหนักกว่าเก่าด้วย มีป้ายแปะไว้หน้าร้านว่า “ห้ามถ่ายวิดีโอ ห้ามถ่ายภาพ ห้ามซุบซิบนินทา ไม่เล่นเดินไป” ฮ่า ฮ่า มีออกกฎห้ามซุบซิบด้วย ใหญ่มาจากไหนเนี่ย แต่ผมไม่สน ไม่เล่นหรอกแต่จะยืนดู การพนันเปลี่ยนไปเยอะครับ หนักข้อกว่าเก่า คือง่ายๆ เลยมีของวางเหมือนเดิมแหละ แต่ไม่เล่นกันที่ของแล้ว เค้าให้วางเงิน 2,000 บาท ถ้าลงตัวเลขเอาไปเลย 12,000 บาท ถ้าลงเส้นขีดๆ ถือว่าไม่ได้ เสียสองพันไป ก็มีคนเล่นนะ เงินสะพัดมากเหมือนเดิม ผมยืนดูตาแรก มีคนเล่น 3 คน ลงเงินไปหกพันเลยนะบนโต๊ะ ผลออกมาทุกคนที่ลงเสียเงินหมด รอบต่อมามีคนลงแค่คนเดียว ลูกศรมันลงตัวเลขเฉย คนนั้นได้ไปเลยคนเดียว 12,000 บาท เดินไปรับเงินกันดื้อๆ ตรงนั้น เงินเป็นฟ่อนๆ แล้วเขาก็มาเล่นต่อ ลงเงินกัน ทีนี้คนเล่นกลับมาสามคนเท่าเดิม เล่นกันไป สรุปเสียทุกคน ทีนี้เป็นการพนันหรือยังครับ

ผมยืนดูสังเกตดูเพราะอยากรู้ว่าใครที่อยู่ตรงนั้นคือหน้าม้าบ้าง ตอนแรกผมคิดว่าคนที่ได้ 12,000 บาท เป็นหน้าม้า แต่ดูไปดูมาคิดว่าทั้งสามคนที่เล่นนั่นแหละหน้าม้า เพราะตอนเสียเงินก็ดูไม่ได้ปวดร้าวอะไรมากมาย ยืนๆ แล้วก็เล่นต่อไป มันดูน่าสงสัยเป็นที่สุด

ครั้งนี้ผมไม่โทร.ไปแจ้งความอะไรอีกแล้วล่ะครับ ถึงแม้ว่าจะมีข่าวออกมาใหญ่โต มันก็ยังมาตั้งอยู่ได้แบบนั้น หมายความว่ากฎหมายทำอะไรเขาไม่ได้ และก็ไม่มีการบังคับตรวจตราอย่างจริงจัง งานประจำปีมี 10 วัน บูธมันก็ตั้งยาว 10 วันนั่นแหละ ถ้าโทร.ไปผมก็ต้องเล่าแบบเดิมอีกไม่รู้กี่รอบ กลโกงใหม่ๆ เกิดขึ้นทุกวัน ยากที่ตำรวจจะตามทัน แล้วเขาก็คุ้มครองอะไรพวกเราไม่ได้หรอก ไอ้คำพูดที่ว่า “ช่วยกันเป็นหูเป็นตา เห็นอะไรไม่ชอบมาพากลให้แจ้งเจ้าหน้าที่” ผมว่ามันก็แค่คำโปรยให้สังคมดูดีเท่านั้น ทำจริงไม่ได้

ทางที่ดีคือเราต้องหูตากว้างไกล ตามให้ทันกลโกงที่จะมาในทุกรูปแบบ มีลูกสอนลูกมีหลานสอนหลาน มีเพื่อนมีใครรู้จักก็คอยบอกๆ เตือนๆ กันไป ไม่ต้องไปเตือนคนที่เราไม่รู้จักนะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราเป็นหน้าม้ามาโจมตีธุรกิจเขาอีก เอาเท่านี้พอแล้ว สังคมทุกวันนี้จะให้ใครมาปกป้องเรามันเป็นไปไม่ได้ เราปกป้องตัวเองดีที่สุดครับ  

สุดท้ายผมอยากจะเดินไปบอกลุงคนนั้นว่า “พอเหอะ ลุ้งง  เก็บเงินไว้ซื้อของเล่นให้หลานเหอะ” ก็กลัวลุงจะสวนกลับมาเหมือนเป็นหน้าม้าว่า …

“เงียบๆ ไม่เล่นเดินไป”!

….