My First Time with Eel Jelly

นิยายออนไลน์ หลากหลายสไตล์ที่มอบความสนุกๆ ให้กับผู้อ่าน ‘อ่านเอา’ ยังมีคอลัมน์ ‘Opinion เขียนขำๆ’ โดย Writer from Mars นักคิด นักเดินทาง ผู้ที่อยากจะร่วมแชร์ประสบการณ์และมุมมองของเรื่องราวต่างๆ สารพัดสารพัน ตั้งแต่เรื่องเล็กๆ ยันเรื่องใหญ่ๆ ให้คุณได้ อ่านออนไลน์

…………………………………………………………………………

‘กินไม่เป็น’ เป็นคำที่ผมได้ยินมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เวลาคนอยากปฏิเสธเมนูอะไรบางชนิด ก็จะบอกว่า ‘กินไม่เป็น’ ผมไม่ค่อยเข้าใจคำนี้ มันจะไม่เป็นได้อย่างไร ก็แค่เอาใส่ปากเคี้ยวๆ จบแล้ว! หรือเมนูไหนมีพิธีรีตอง ต้องห่อต้องม้วนแบบแหนมเนือง ก็ทำตามๆ เขาไปสิ แล้วกิน ก็ไม่เห็นยาก อาจเป็นเพราะผมเป็นคนชอบสรรหาเมนูใหม่ๆ มาลองเสมอๆ เลยไม่มีคำว่า ‘กินไม่เป็น’ อยู่ในพจนานุกรมของผม แต่พอมานั่งคิดจริงๆ แล้ว คำนี้น่าจะเป็นคำเพื่อปฏิเสธสิ่งที่เรา ไม่คุ้นเคย หรือไม่ชอบในทางสุภาพมากกว่า ซึ่งมันจะดูดีกว่าบอกว่า ‘ไม่’ แบบไม่มีเหตุผล

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นของเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ อย่างที่บอกไป ผมชอบสรรหาอะไรแปลกๆ มากินอยู่เสมอ เวลาไปเที่ยวนี่ยิ่งชอบ ต้องลองของโลคอลให้ได้ แล้ววันนั้นผมไปเมืองไบรตันในประเทศอังกฤษ ไบรตันเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องทะเล อาหารทะเล เที่ยวทะเล มีสวนสนุกที่ติดทะเล นั่งรถออกจากลอนดอนไปชั่วโมงนิดๆ เหมือนขับรถจาก กทม. ไปเที่ยวบางแสนนั่นแหละ  ถ้าใครชอบทะเลก็ไปไบรตัน แต่หาดบ้านเขาไม่เหมือนบ้านเรานะ มันไม่เป็นทรายครับ เป็นหินๆ ก้อนเล็กๆ เดินดังแกร่บๆ นวดเท้า ก็สวยไปอีกแบบหนึ่ง อีกอย่างน้ำทะเลบ้านเราใสกว่ามากกกกกกก โดยเฉพาะทะเลใต้นี่กินขาด แต่ถ้าใครอยากดูฝรั่งใส่บิกีนี… เวลคัมทูเดอะเวิลด์เลยค่ะ ที่นี่คือพาราไดซ์ เรียกว่ามองไม่ทัน ตากลอกเป็นกิ้งก่าเลยทีเดียว

มาเมืองทะเล ก็ต้องอาหารทะเลสิ ผมเปิดแอพฯ TripAdviser เพื่อหาร้านอาหารทะเลเทพๆ ในย่านนี้ ปรากฏว่าเจออยู่ร้านนึงครับ ได้ดาวเยอะมาก แสดงว่าเทพแน่ๆ แต่แปลกตรงที่หมุดมันปักอยู่กลางชายหาดแบบโล่งๆ เลย ไม่มีตึกใดๆ อยู่ข้างๆ คือภาพที่เห็นตอนนั้นมันงงจริงๆ แบบตำแหน่งร้านคือกลางชายหาด เฮ้ย หาบเร่แผงลอยรึเปล่า มันมีร้านอยู่ตรงนั้นจริงๆ เหรอ พอไปถึงที่ มันมีจริงๆ ครับ เชื่อเขาเลย เป็นกระท่อมเล็กๆ น่ารักมาก เปิดขายอาหารทะเล ตั้งแบบโดดเดี่ยวกลางชายหาด เออแอพฯ มันไม่ได้หลอก เมนูก็มีพวก กุ้ง crayfish หมึก ปู ต่างๆ นานา ดูน่ากินไปหมด แต่มาแล้วมันต้องไปให้สุด ผมไปเจอมาว่ามาร้านนี้ต้องกิน ‘eel jelly’ มันคือไรวะ อ๋อมันคือปลาไหลแหละ ทำเป็นเยลลี่เพราะปลาไหลมีไขมันเยอะไง เหมือนหูหมูเย็นบ้านเราล่ะมั้ง ในจินตนาการก็คิดไปแบบนั้น เปิดดูยูทูบก็ยังมีเจมี โอลิเวอร์ มาสอนทำ eel jelly ด้วย เออ ไม่ต่างอะไรกับต้มเปรตปลาไหลบ้านเราหรือข้าวหน้าอูนางิของญี่ปุ่น รสชาติต้องดีแน่ๆ … จัดมาครับ 1 ถ้วย

ราคาประมาณ 4 ปอนด์ โอ้โฮ ป้าแกใส่มาให้ซะเต็มเลย เรียกว่าล้นปรี่ ตักเข้าปากคำแรกปั๊บ โลกเปลี่ยนเลยครับ มันคาวมาก แล้วมันหยุ่ยๆ หยึมๆ เค็มๆ หนึบๆ ปะแล่มๆ แหยะๆ บอกไม่ถูก ไม่รู้จะอธิบายยังไง ความเครียดเข้าครอบงำ เฮ้ย ต้องกินจนหมดจริงๆ เหรอวะ จะทิ้งเลยได้ไหมวะ ถังขยะมีอยู่ที่เดียวคือหน้าร้านป้า ทิ้งไปแกต้องแอบด่าแม่เราแน่เลย ทิ้งทั้งถ้วยอ่ะ กินไปคำเดียว จะไม่ให้โอกาสมันหน่อยเลยเหรอ ดูไม่มีมารยาทไปไหม เอาไงดี เค้ากินกันแบบนี้จริงๆ เหรอ รสมันฮาร์ดคอร์ไปปะ จิตใจมึงทำด้วยอะไร ทำไมร้านนี้ได้ดาวเยอะแบบนี้ คำถามผุดขึ้นมาเต็มไปหมด มีซอสอะไรของป้าพอช่วยได้ผมใส่ยับเลย ซอสพริก ซีอิ๊ว พริกไทย ใส่ทุกอย่าง ไม่ช่วยเลยคร้าบบบบ รสบรรลัยกว่าเดิม แทนที่จะแค่คาว กลับเพิ่มเผ็ด เปรี้ยว เค็ม โอ้ย อยากจะบ้าตาย รสชาติเหมือนอยู่ในสมรภูมิแดงเดือด เกิดสงครามกันในท้องกูนี่แหล้วววว  

จำภาพได้ว่ายืนถือถ้วยที่มี eel jelly เต็มเปี่ยมยืนอยู่หน้าร้าน กะพริบตา เหมือนจะร้องไห้ ตอนนั้นรู้สึกแย่จริงๆ เอาไงดีวะเนี่ย ไปๆ มาๆ ดันอยากอ้วกอีก โอ๊ย แค่จะทิ้งก็มารยาททรามพอแล้ว นี่มึงจะอ้วกเลยเหรอ เกรงใจป้าบ้าง อ้วกหน้าร้านเขา มึงอดทนหน่อย คิดกับตัวเองว่า eel jelly ป้าอะไม่ผิด มึงไม่เคยกินเอง มาบ่นโวยวายอะไร รสชาติมันเป็นแบบนี้แหละ เหมือนนัตโตะของญี่ปุ่นไง กินเข้าไปตอนแรกก็ไม่ชอบเหมือนกัน พอนานๆ เข้ามันก็อร่อยดี คิดได้ดังนั้น เลยตั้งใจกินต่อไปเรื่อยๆ เผื่อมันจะมีการพัฒนา เดินจากร้านป้ามาเรื่อยๆ เดินกินไประหว่างทาง สุดท้ายไมไหวจริงๆ ต้องแอบทิ้งในถังที่อยู่ห่างมาประมาณสามไมล์ เดินเข้าร้านอาหารอื่นเพื่อไปหาอะไรมากลบความคาวปาก แต่ไม่ไหวครับ การพัฒนาเกิดขึ้นจริงๆ พัฒนาจากคนร่าเริงวันนั้นผมเหมือนคนป่วยไปเลย เดินมึนๆ ซึมๆ ไม่อยากกินอะไรไปทั้งวัน ท้องมันมวนๆ อาหารเปลี่ยนโลก อ้ะเนี่ยเลย! เจอของจริง

สรุปทุกวันนี้ผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจริงๆ แล้ว eel jelly มันมีรสชาติเป็นยังไง ร้านนั้นมันผิดปกติ หรือว่านั่นแหละคือปกติ เพราะไม่กล้าลองอีกเลย ถ้าลองกินดูอีกที จริงๆ มันอาจจะอร่อยก็ได้นะ ถ้าแต่ถ้ามีใครมาชวนล่ะก็

ผมจะตอบไปง่ายๆ ว่า “กินไม่เป็นครับ… ขอบคุณจ้าาาา”