เรื่องหลอนของเพื่อนบ้านฝรั่ง

“อเมริกันคัน” เรื่องราวเกี่ยวกับอเมริกาในบางแง่มุมในอเมริกาที่หลายคนไม่เคยรู้หรือเคยรับรู้มาบ้าง แต่อาจมองไม่เห็นภาพรวมชัดเจน เจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้ เจ้าของคอลัมน์ที่เขียนลงในต่วยตูนมาถึง 10 ปี นำมาเขียนเล่าสู่กันฟังแบบสนุกๆ เหมือนการเล่าให้เพื่อนฟัง โดยคงบุคลิก “ต่วยตูน” ดั้งเดิมเอาไว้คือสาระและบันเทิง

ในอเมริกานั้นการมีเพื่อนบ้านดีเหมือนถูกหวย ละแวกบ้านที่อยู่ปัจจุบันจัดเป็นโซนที่ดีที่สุดย่านหนึ่งของเมือง คือไม่ค่อยมีอาชญากรรม แถมพอย้ายมาอยู่อาทิตย์แรก เพื่อนบ้านเอากระเช้าขนมอบใหม่หอมกรุ่นมาให้เหมือนที่เห็นในหนังเป๊ะ น่าเสียดายที่เพื่อนบ้านรายนี้อยู่ไม่นาน

ส่วนเพื่อนบ้านรั้วติดกัน เป็นครอบครัวเล็กๆ น่ารัก มีลูกสาวและหมาแก่ตัวหนึ่ง แต่อยู่ได้สักพักก็ขายบ้าน เพราะอยากไปอยู่บ้านที่มีสวนกว้างๆ นอกเมือง ไอ้ครอบครัวที่ย้ายมาใหม่นี่สิ คือตัวปัญหาอย่างสาหัส เพราะเป็นพวกเหยียดผิว

เพื่อนบ้านรายที่ว่านี้เป็นผัวหนุ่มเมียสาว และหมาบูลด็อกตัวหนึ่ง ซึ่งเปิดศึกระหว่างรั้วกับหมาหน้าย่นที่ฉันเลี้ยงไว้ทุกวัน แรกๆ ดูเหมือนดี แต่วันหนึ่งยืนคุยกับสองผัวเมียริมรั้ว ตอนหนึ่งของบทสนทนา ไอ้หนุ่มบอกว่า ไอเคยไปเมืองไทยนะ ไปพัทยา ยูมาจากพัทยาหรือเปล่า โว๊ะ… ไอ้นี่… พูดไม่ดูหนังหน้าเลยนะ ใส่แว่นตาหนาเตอะขนาดนี้ ถ้าไอเป็นกะหรี่ก็ตกงานแหละวะ ยู

โชคดีที่ครอบครัวนี้อยู่ไม่นาน คนที่ย้ายมาอยู่ใหม่เป็นหญิงโสดสูงวัยที่มีหมาตัวโตๆ สองตัว หมาของทั้งสองบ้านทักทายกันดี ไม่มีปัญหา จนมาวันหนึ่ง ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่ป้าข้างบ้านอย่างฉันได้นิสัยไทยมุงจากบ้านเกิดเมืองนอน เรื่องชาวบ้านคืองานของเรา หากมีการประกวด ฉันมั่นใจว่าต้องได้ตำแหน่งไทยมุงชนะเลิศประเภทหญิงเดี่ยวทุกสมัยแน่นอน

เช้าวันหนึ่งขณะเดินลงบันได เห็นรถตำรวจจอดหน้าบ้านเพื่อนบ้านเพียบ อย่ากระนั้นเลย ตามประสาชาวไทยผู้ชอบใส่ใจทุกข์ชาวบ้าน รีบคว้าเสื้อคลุมหนาๆ มาใส่ทับชุดนอนลายดอก จากนั้นก็ถลาออกมามุงว่าเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายอะไรขึ้น

แต่มุงคนเดียวไม่สนุก เลยลากสามีไปด้วยเป็นไม้กันหมา เผื่อฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่อง เงี่ยหูฟังได้ความว่า ผู้หญิงที่ยืนบ๊งเบ๊งหน้าบ้านคือเจ้านายของเพื่อนบ้านที่เป็นพยาบาล ตัวเพื่อนบ้านนั้นหายไป ไม่ได้มาทำงาน ดูผิดปกติวิสัย เลยโทร.แจ้งตำรวจให้มาดู

ตำรวจเลยหันมาถามสามีฉันตามธรรมเนียม ฝรั่งสามัญประจำบ้านทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วตอบว่า ไม่รู้ ไม่เห็นมาพักหนึ่งแล้ว จากนั้นก็เดินดุ่มกลับบ้าน นางเมียไทยแสนขัดใจ วิ่งไปลากสามีกลับมายืนมุงต่อ สั่งสอนว่า เราต้องช่วยตำรวจให้มากที่สุด

ในที่สุดตำรวจตัดสินใจจะพังประตูบ้านเข้าไป แต่ปัญหาคือดันกลัวหมา ฮ่วย… ตำรวจบ้าอะไรวะกลัวหมา เลยบอกตำรวจว่าไม่ต้องกลัว ไอ้สองตัวนี้ไม่ดุ ขณะที่ตำรวจกำลังจะพังประตู พลันนางเพื่อนบ้านคนไทยผู้ขี้งกคิดได้ว่า อย่าพังเลย เสียดายของ เดี๋ยวไอโทร.ถามหลานสามีไอ เพราะเพื่อนบ้านคนนี้เคยจ้างมาดูแลหมาสองตัว อาจจะมีกุญแจสำรอง ว่าแล้วก็โทร.ทันที

ห้านาทีต่อมา หลานสามีขับรถมาจอดปั๊บ แล้วยื่นกุญแจให้ตำรวจไขเข้าไป ปรากฏว่าเพื่อนบ้านล้มคว่ำหมดสติในห้องน้ำ ยังดีที่มาทันเวลา เลยช่วยชีวิตนางได้ทัน ตำรวจและเจ้านายเพื่อนบ้านหันมาขอบอกขอบใจใหญ่โต คงต้องขอบใจนิสัยไทยมุงนั่นแหละ ที่ไปช่วยได้ทันเวลา

แม้จะช่วยชีวิตได้ แต่เพื่อนบ้านต้องนอนโรงพยาบาลนานมาก หมาสองตัวถูกญาติของเพื่อนบ้านเอาไปเลี้ยง ข้างบ้านจึงเงียบเหงามืดมิดทั้งวันทั้งคืน และเราก็ไม่รู้จะถามใครถึงอาการเพื่อนบ้านรายนี้ จนกระทั่งคืนหนึ่ง…

จำได้แม่นยำว่าตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยงคืน ฉันกำลังติดซีรีส์อย่างหนัก เลยนอนสุมหัวกับสามีดูซีรีส์แบบนันสต็อป ท่ามกลางความเงียบกริบตอนเที่ยงคืน เราได้ยินเสียงเล็บข่วนประตูบ้านด้านข้าง ด้านที่ติดกับบ้านเพื่อนบ้านคนที่ว่าดังแกรกๆๆ

เสียงนั้นเป็นเสียงลากเล็บยาวๆ สลับเคาะ เราปิดทีวีทันที แล้วเดินไปเงี่ยหูฟัง เปิดผ้าม่านดูก็ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น บ้านเพื่อนบ้านมืดสนิท แต่เสียงลากเล็บกรีดเล็บบนพื้นผิวประตูยังดังไม่ขาดสาย อยู่ๆ ฉันก็ขนลุกเกรียว บอกให้สามีเปิดคอมพิวเตอร์ เพื่อเปิดดูหน้า ‘มรณกรรม’ ซึ่งหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นทุกฉบับจะต้องมีหน้าหนึ่งที่อุทิศให้กับการแจ้งข่าวผู้เสียชีวิตในสัปดาห์นั้น

ภาพและชื่อที่เด้งออกมาปะทะสายตา ทำให้เราทั้งคู่ขนลุกซู่ เพราะปรากฏชื่อเพื่อนบ้านพร้อมภาพหราบนจอ อ่านดูเลยรู้ว่าเธอเสียชีวิตเมื่อ 3 วันก่อน และคืนนี้คือคืนที่สาม อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความเชื่อของคนไทยที่ว่าวิญญาณจะกลับบ้านคืนที่สาม เสียงกรีดเล็บข่วนประตูดังอยู่พักใหญ่ แล้วเงียบกริบ แต่ฉันกับสามีเผ่นขึ้นห้องนอน โดยเปิดไฟสว่างโร่ทั้งบ้าน ไม่ต้องประหยัดไฟก็ได้คืนนี้

จากวันนั้นถึงวันนี้ ยังไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้ว่า เสียงเล็บลากยาวๆ ข่วนประตูที่ได้ยินตอนเที่ยงคืนคือเสียงอะไร เพราะตอนเปิดม่านดูก็ไม่เห็นใครยืนอยู่ที่นั่น

จริงๆ ไม่ได้อยากเขียนเล่าเรื่องผีหรือเรื่องลี้ลับอะไรหรอก แต่นี่คือสิ่งที่เจอมากับตัวเอง นับเป็นความแปลกประหลาดอีกเรื่องหนึ่งที่หาเหตุผลมาอธิบายไม่ได้ เสียงนั้นชัดเจนจนทำให้เราสองคนลุกมาดู ทั้งที่เปิดทีวีดังลั่นบ้าน ที่แน่ๆ ไม่ใช่เสียงลมกระทบประตูหรือหน้าต่างแน่นอน เพราะคืนนั้นลมสงบ บรรยากาศตอนเที่ยงคืนเงียบสงัด เพื่อนบ้านที่ใช้รั้วเดียวกันก็มีแค่บ้านหลังที่เล่า ส่วนเพื่อนบ้านอีกด้านหนึ่ง ต้องข้ามถนนไปอีกฝั่ง เพราะบ้านฉันเป็นบ้านหลังหัวมุม

เพื่อนบ้านในอเมริกาส่วนมากจะเป็นแนวนี้ เจอหน้าก็แค่พยักหน้าทักทาย ไม่ได้รู้นิสัยใจคอกันอย่างแท้จริง เพื่อนบ้านดีก็ดีไป แต่เจอเพื่อนบ้านแสบก็ปวดหัว เพื่อนบ้านบางรายขโมยของซึ่งหน้า ไม่เชื่อมาดูเพื่อนบ้านรายนี้ที่หนังสือพิมพ์รายงานข่าวไปหมาดๆ

ไอ้หนุ่มคาร์ล ทรูแมน วัยกระเตาะ แทนที่จะไปรับจ้างทำงานเหมือนเด็กหนุ่มอื่นๆ อายุอานามก็ทำงานได้แล้วคือ 19 ปี ดันเอาดีทางลักเล็กขโมยน้อยตัดช่องย่องเบาไปเรื่อย มีอยู่วันหนึ่ง หมอนี่ต้องตาต้องใจฝาครอบล้อรถฮอนด้า แอคคอร์ดของเพื่อนบ้านตัวเอง เลยหมายใจว่าจะย่องไปถอดฝาครอบมาขายในตลาดมืด

ขณะที่บรรจงถอดฝาครอบล้ออยู่นั้น ก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยว่าเจ้าของรถนอนเล่นอยู่ในรถนั่นแหละ เมื่อได้ยินเสียงกุกกักๆ เลยชะโงกมอง เห็นไอ้หนุ่มรุ่นกระทงข้างบ้านขโมยฝาครอบ นึกอยากสั่งสอนจึงเคลื่อนรถเบาๆ ทับมือไอ้ขี้ขโมย แทนที่ไอ้หนุ่มจะสำนึก ดันแล่นไปฟ้องศาลเสียอย่างงั้น ทั้งที่ตัวเองมาขโมยฝาครอบนั่นแหละ สุดท้ายจบลงด้วยการที่ขโมยหนุ่มชนะคดี ได้เงินไป 74,000 เหรียญฯ หรือสองล้านห้าแสนกว่าบาท งานนี้เจ้าของรถคงอยากขายบ้านย้ายหนีเพื่อนบ้านแบบนี้แน่นอน

เคยดูหนังหลายเรื่อง มีการลักพาตัวเด็กสาวไปกักขังในห้องใต้ดิน แล้วข่มขืนจนท้อง ล่ามโซ่ไว้แบบไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน กว่าจะหนีออกมาได้หรือตำรวจบุกบ้านไปเจอ ส่วนมากเกิดขึ้นในละแวกบ้านย่านเดียวกันนั่นเอง มีอยู่คดีหนึ่งที่โคโลราโด คดีสยองที่ผองเพื่อนบ้านไปแจ้งความ เรื่องเลยแดงออกมาว่าบ้านที่ดูภายนอกเหมือนมีความสุข แต่เจ้าบ้านกลับก่อเหตุสยองด้วยการที่พ่อฆ่าแม่ต่อหน้าลูกสาวตัวเอง จากนั้นก็โยนลูกลงบ่อน้ำจนตาย คดีคลี่คลายเพราะเพื่อนบ้านช่วยส่องความเคลื่อนไหวจนกลายเป็นคดีฉาวในอเมริกา

เห็นไหมล่ะ บางทีความเสือกก็มีประโยชน์เหมือนกัน